STELLARAS

ΟΝΕΙΡΟΥ ΕΛΛΑΣ
(Κώστας Φέρρης – Θέσια Παναγιώτου)

Χαμένη σ’ έχω από καιρό
ψάχνω το στίγμα σου να βρω
και συ στον πόνο μου γελάς
την κοινωνία σου Ελλάς.

Για πάρτη σου ξενύχτισα
τσιφτετελού μου αγύρτισα
και σαν την πέτρα που κυλά
δεν πιάνεις ρίζα πουθενά.

Θα σε στριμώξω στη γωνιά
φωτιά να βάνω στο ντουνιά.
Ελλάς τα μεγαλεία σου
γαμώ την κοινωνία σου.

΄Υπνε βαθύ κι απόκοσμε
παλιοζωή κι απόκοσμε
και παλιοκοινωνία σου
γαμώ την αδικία σου.

Μη μου πατάς το Πάγκαλο
μπορεί να μείνεις κάγκελο
Γιατί μα την Ανάσταση
θα γίνει επανάσταση.

Τσιφτετελού μου αγύρτισα
Ελλάδα τουρκογύφτισα.
Ελλάς τα μεγαλεία σου
γαμώ την κοινωνία σου.

Ρε συ Στελλάρα μην κουράζεσαι με παιδικά στιχουργήματα. Για να διευκολύνω πάντως τους δημιουργούς το “Ελλάς” ομοιοκαταληκτεί και με άλλα: “κατουράς”, “νταλκάς”,“σεβντάς”, “σοβάς”,
“αγελάς” (Ελλάδα-αγελάδα-σοκολάδα κατά Σαββόπουλον). Το “Πάγκαλο” με το “Κάκαλο” (ο σμήναρχος της γνωστής τηλεοπτικής σειράς), “καύκαλο”, “Ζάγκαλο”(Εθνική Βραζιλίας). Το “αγύρτισα” με τα “αλήτισα”, “τσίφτισα” κ.α.
ʼντε και ο Θεός (του ρεμπέτικου)βοηθός!