Παιδιά, στο 2.35 και μετά κάνει slide ο κιθαρίστας ή είναι κάποιος άλλος τρόπος?
Υπάρχει κι αλλού τέτοιο παράδειγμα?
Ευχαριστώ.
Μα βεβαίως χαβάγια είναι: “Είμ’ η χήρα η μοντέρνα, που γλεντώ μέσ’ στην ταβέρνα, και γυρνώ παντού τα βράδυα και γλεντώ με τη χαβάγια”.
Οι κιθάρες που στην Ελλάδα ονομάστηκαν “Χαβάγιες” (Hawaian guitar) είχαν γίνει της μόδας στο μεσοπόλεμο, γιαυτό και το τραγούδι του Τούντα που μάλιστα, βγήκε σε δύο διαφορετικές εκτελέσεις με τη Ρόζα και με την Ισμήνη Διατσίντου. Αργότερα, ο Κώστας Μπέζος έφτιαξε την ορχήστρα του (ελαφράς μουσικής) “Τα άσπρα πουλιά”, που ηχογράφησε και το εκπληκτικό τραγουδάκι “Χονολουλού”, με χαβάγιες.
Παιδιά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι στην δεύτερη φράση του κομματιού (μετά το 0:10) ο Κωστής χρησιμοποιεί bottleneck. Η σκέψη μου ενισχύεται επειδή ακούω και την μελωδία παράλληλα σε μπάσο, πράγμα που είναι εφικτό με το bottleneck σε χορδές με ίδιο κούρδισμα.
Τείνω, τελικά, να πιστέψω ότι το κομμάτι παίζεται από τον Κωστή εξ ολοκλήρου με χαβάγια (ξαπλωτά η κιθάρα) και slide.
Τί λέτε;
Πιθανόν, αλλά δεν είμαι και σίγουρος.
Πρώτον, γίνεται χαμός από νότες εκειμέσα. Δύο κιθάρες είναι ή μία; Ακούω εκεί που λες Μπάμπη την παράλληλη μελωδία στα μπάσα (όχι ακριβώς παράλληλη, μάλλον σαν κάθε μπάσα νότα να είναι ανταπόκριση της αντίστοιχης ψηλής, στο δεύτερο μισό του ίδιου χρόνου), αλλά συνολικά δεν προλαβαίνω να τ’ ακούσω καθαρά όλα!
Δεύτερον, έχει κάποια γκλισάντα, αλλά πολύ λιγότερα απ’ όσα έχει συνήθως το σλάιντ. Βέβαια, κι αυτά τα λίγα πώς αλλιώς να παίχτηκαν παρά με σλάιντ; Από την άλλη, λείπει ο χαρακτηριστικός ήχος του παράλληλου γκλισάντου σε πολλές χορδές ταυτόχρονα (που συνήθως ψιλοακούγεται, κατα λάθος - εξεπίτηδες, ακόμη και σε μονόφωνα παιξίματα: η πένα παίζει μία χορδή, αλλά αφού το σλάιντ σέρνεται σε όλες κάτι ακούγεται κι απ’ τις υπόλοιπες). Και ακόμη, οι περισσότερες νότες (και όλες οι μπάσες) ακούγονται καρφωτά.
Υπάρχει άραγε τρόπος να παίζεις με σλάιντ σε μία ή σε κάποιες χορδές και ταυτόχρονα με δακτυλισμούς στις άλλες; Αν γίνεται κάτι τέτοιο (που μόνο με κανονικό κράτημα της κιθάρας μπορώ να το φανταστώ, όχι ξαπλωτά), ίσως αυτό να κάνει ο Κωστής…
Οφείλω να προσθέσω ότι η Χήρα είναι γνωστό μεν κομμάτι, αλλά η εκτέλεση, που δεν τη θυμόμουν, είναι απίστευτης ομορφιάς.
Αυτή η τεχνική που περιγράφεις την έχω δει να γίνεται με ηλεκτρική κιθάρα με “δακτυλήθρα” στον δείκτη. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι απίθανο να είδε αυτή τη τεχνική από κάποιον μπλουζίστα στην Αμερική και να την ξεσήκωσε και να την έβαλε σε χαβάγια ή κάποιο υβρίδιο κιθάρας. Το οποίο κατ’ επέκταση σημαίνει “όρθιο” (κανονικό) παίξιμο - όπως ακριβώς παρατήρησες και εσύ pepe -.
και το να ακούγονται παράλληλες μελωδίες μπάσα-καντίνια με καθυστέρηση ακριβώς μισής αξίας, είναι χαρακτηριστικό παιξίματος στο ίδιο όργανο. καλή σκέψη, πρέπει να το δοκιμάσουμε να δουμε αν βγαίνει.
Μόλις σκέφτηκα ένα πιο απλό σενάριο. Ένας κιθαρίστας όμως θα πρέπει να μας πει αν είναι εφικτό:
Κανονικό κράτημα, όχι ξαπλωτό. Κανονικό μπότλνεκ, που σε μερικά σημεία της μελωδίας πιάνει μόνο την τελευταία χορδή, οι 4 ενδιάμεσες ανοιχτές σε κούρδισμα που να δίνει κάποια συγχορδία, και η μπάσα με αντίχειρα. Και άλλα σημεία όπου ο παίχτης δε χρησιμοποιεί το τελευταίο του δάχτυλο, που έχει το μπότλνεκ, και παίζει με τα άλλα τρία κανονικά.
Ε;
(Σαν γενική ιδέα σίγουρα είναι εφικτό. Εννοώ αν ταιριάζει με τις νότες που ακούμε στην ηχογράφηση.)
μπράβο περικλή, ακριβώς αυτή είναι η λογική του σλάιντ! μάλιστα υπάρχουν και μισά σλάιντ (2 πόντοι περίπου) που μπαίνουν στο μικρό δάχτυλο και επιτρέπουν στα υπόλοιπα να παίζουν κανονικά.
όπως το ακούω, θα μπορούσε να είναι μια κιθάρα, αλλά ο μπέζος θα έπαιζε διαφορετικά πράγματα στα καντίνια, στις μεσαίες και στα μπάσα. ταιριάζουν και οι παύσεις/αναπνοές σε κάθε περιοχή.