Ο Σίμον Στάινερ περιγράφει με ευαισθησία την ατμόσφαιρα ενός συναυλιακού γεγονότος που παρουσιάζει την πλούσια ιστορία και τα συναισθήματα του ρεμπέτικου. Με αγάπη και πάθος γιορτάζεται η πλούσια παράδοση του ρεμπέτικου, και η επιδέξια δομή του κειμένου αναδεικνύει την ατμόσφαιρα και τη σημασία κάθε στοιχείου της εκδήλωσης, ενώ ταυτόχρονα υπογραμμίζει τη σύνδεση μεταξύ πολιτισμών και ανθρώπων. Έχει έντονο ενδιαφέρον το πώς οι γυναίκες στο σύνολο παρουσιάζονται ως ισχυρές και αυτοπεποιθητες μουσικοί, που τονίζουν τη σημασία του ρεμπέτικου για τον ελληνικό πολιτισμό. Συνολικά, η συμβολή παρέχει μια συναρπαστική εισαγωγή σε ένα μουσικό γεγονός που δεν γιορτάζει μόνο την παράδοση του ρεμπέτικου, αλλά ενισχύει επίσης τη σύνδεση μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας.
Όπως επιθυμεί και ο διευθυντής της μουσικής σχολής κ. Χρήστος Σουραντανόπουλος, εύχομαι κι εγώ να διατηρηθεί η αγάπη για τη μουσική, ιδιαίτερα για το ρεμπέτικο, και στο μέλλον - όμως χάρη σε τέτοιους ταλαντούχους ανθρώπους όπως ο κ. Στάινερ, είμαι βέβαιος ότι αυτό θα επιτευχθεί. Με τον συναρπαστικό του κείμενο, εκείνος ανάβει τη φλόγα και ξυπνά το ενδιαφέρον γι’ αυτήν την συναρπαστική μουσική κληρονομιά.
