Παιδιά δεν είμαι τόσο γνώστης, αλλά πιστεύω ότι αυτή είναι μια καλή προσπάθεια. Αν δεν κάνω λάθος είναι τρίχορδες εκτελέσεις
Rebetiko
Πολύ καλό ως προς τα όργανα -όντως πολύ καλό.
Δυστυχώς δεν ακούγεται: η προφορά των ελληνικών είναι απαγορευτικά απαίσια. Χειρότερη κι από Μούσχουρη.
Φυσικά, μαγκιά του του μετανάστη των (ποιος ξέρει πόσων) γενεών, όχι μόνο για την προσπάθεια αλλά και για το αποτέλεσμα σ’ όλα τα υπόλοιπα σημεία.
Εγώ, αντίθετα, το βρίσκω μέχρι και συγκινητικό, ακριβώς επειδή το παιδί μπορεί να είναι και τρίτης γενιάς και να μην έχει ποτέ πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα. Τα όργανα και οι φωνές έχουν επαγγελματική σχεδόν επάρκεια, το ρεπερτόριο δεν είναι καθόλου “τουριστικό” και η κοπέλα που τραγουδάει στο (π.χ., δεν τα άκουσα όλα) “ζουρνάδες και νταούλια” έχει πολύ πειστική ελληνική προφορά. Σίγουρα βέβαια, το ακροατήριο στο οποίο στοχεύει η παραγωγή, δεν είναι τα (κατά τεκμήριον ψαγμένα) μέλη ενός χώρου σαν κι εμάς, που ειδικεύεται στο γνήσιο και παλιό ρεμπέτικο. Τους εύχομαι καλή επιτυχία.
(η Μούσχουρη έζησε τις δυόμιση πρώτες δεκαετίες της στην Ελλάδα, οπότε η μετέπειτα προφορά της δεν μπορεί εύκολα να αποσυνδεθεί από τους συνειρμούς του “πως το λέτε εσείς στο Ελλάντα” των επιστρεφόντων στο Ελλάντα “Αμερικάνων”)
Σκόπευα (και σκοπεύω) να ετοιμάσω ένα άρθρο παρουσίασης αυτού του δίσκου.
Οπότε θα εκφέρω και τη γνώμη μου εκεί.