Μπορεις να τον πας σε ενα μαγαζι,να του παιξεις λιγο τριχορδο κ λιγο τετραχορδο και να του πεις…Ποιο σου αρεσει?Θα σου πει “αυτο με το καραβακι και τα πουλακια”,θα του πεις “αυτο με τα λουλουδακια,σιγουρα δεν σου αρεσει?”…Αυτο που θελω να πω ειναι οτι ενα παιδακι δεν μπορει καλα καλα να διαλεξει τι οργανο θελει να παιξει…κιθαρα,μπουζουκι,πιανο…Δεν ειναι δυνατον απο μονο του να σου πει θελω τριχορδο η τετραχορδο…Θεωρω οτι του μπουζουκι κ η εκμαθηση του γινεται στο τριχορδο…Κ εκει πρεπει να γινεται…Αλλιως υπαρχει κ η κιθαρα…Επειδη το τετραχορδο τα συνδυαζει σε μεγαλο βαθμο,θαρρω ειναι ενα οργανο που πρεπει να το πιασεις οταν θες να παιξεις συγκεκριμενα πραγματα.Προσοχη ουτε υποτιμω το τετραχορδο,ουτε το κατηγορω…Μπουζουκι ομως μαθαινεις σε τριχορδο…
Γιατί το λες το “μπουζούκι μαθαίνεις σε τρίχορδο”?
Και μία ακόμη απορία. Γιατί υπάρχει η άποψη, η οποία αναφέρεται περιστασιακά και εδώ, ότι το 4χόρδο είναι “ευκολότερο”? Τι το κάνει ευκολότερο? Διαβάζω επίσης ότι το 4χορδο είναι ευκολότερο γιατί παίζεις καθ’ ύψος ενώ στο 3χορδο κατά μήκος. Μπορεί για κάποιες φράσεις μουσικές να ισχύει αλλά γενικά και στο 4χορδο τις κάνεις τις βόλτες κατά μήκος το χέρι. Δεν είναι πακτωμένο κάπου.
Εγώ έχω μάθει σε τετράχορδο. Μου αρέσει όμως πιο πολύ ο ήχος του τρίχορδου.
Που ακριβως γραφω φιλε μου οτι ειναι ευκολοτερο?Εξηγω παραπανω γιατι “μπουζουκι” μαθαινεις τριχορδο…
Ίσα ίσα, εγώ κατάλαβα το αντίθετο: ότι προτάθηκε πιο πάνω να ξεκινήσει με 4χορδο επειδή είναι πιο δύσκολο, ώστε μετά να έχει τη δυνατότητα να γυρίσει αν θέλει στο πιο εύκολο.
Τέλος πάντων, η γνώμη μου είναι να ζητήσεις από το παιδί να σου βάλει μερικά από τα αγαπημένα του τραγούδια, ώστε να κρίνεις, με όσα εσύ ξέρεις, τι του πάει.
Η ερώτηση (και όλη η δεύτερη παράγραφος) για το “ευκολότερο” ήταν γενικότερη. Για σένα πήγαινε η πρώτη γραμμή πιο πολύ. Διάβασα τη δημοσίευση σου αλλά δεν κατάλαβα σαφώς αυτό που λες ότι “μπουζούκι μαθαίνεις σε τρίχορδο”. Εννοείς ότι “γνήσιο” μπουζούκι είναι το τρίχορδο και το τετράχορδο είναι προς το “κιθάρα” περισσότερο?
Προσωπικά μου φαίνονται και τα δύο εξίσου “δύσκολα” όσο και “ισότιμα”. Ψάχνω για ένα καλό τετράχορδο εδώ και καιρό αλλά η αλήθεια είναι ότι λοξοκοιτάω και τις αγγελίες τρίχορδων. Όπως προέγραψα, προτιμώ τον ήχο αυτόν.
Καλώς σας βρήκα μάγκες! Καθότι ψάχνομαι κι εγώ για τις διαφορές μεταξύ 3χορδου-4χορδου, είπα να ανεβάσω ένα βιντεάκι του Μητσάκη που βρήκα και αναφέρεται στο θέμα…
Το αφήνω εδω για περαιτέρω συζήτηση και σχολιασμό.
Μα, τί κακό είν’ αυτό που μας έχει βρει, με τις παρετυμολογήσεις! Πήραν, λέει, οι Τούρκοι το (αρχαιοελληνικό!) «σε οικτίρω» και το έκαναν «σιχτίρ»…
(επί της ουσίας, την οποία περιγράφει ο τίτλος του θέματος, δεν έχει νόημα να σχολιάσω, σε 12μισυ λεπτά ομιλίας δεν κατάλαβα, ποία η διαφορά μεταξύ των δύο τύπων οργάνων…)
Μέχρι εκεί που άκουσα (2/3 περίπου) δεν έχει καμιά έκπληξη. Περίμενε κανείς ότι ένας δάσκαλος, σε βίντεο τέτοιου στιλ, θα έλεγε «αυτό είναι το σωστό μπουζούκι, εκείνο το λάθος»; Φυσικά πολιτική ίσων αποστάσεων, φυσικά τον λυπεί που τσακώνονται οι 4χορδοι με τους 3χορδους, φυσικά διδάσκει «ειρήνη υμίν». Και κάνει και μια οριοθέτηση: «εδώ (3χ) είναι ο Μάρκος κι ο Τσιτσάνης, εκεί (4χ) ο Χιώτης κι ο Ζαμπέτας».
Ούτε και μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο να πει κανείς. Η κόντρα δεν πρόκειται να λυθεί τώρα στα κοντά, αλλά από επιχειρήματα της προκοπής ό,τι υπήρχε να ειπωθεί έχει ειπωθεί, και δεν είναι φυσικά υπέρ καμιάς πλευράς αλλά υπέρ της ισοτιμίας.
Και το ερώτημα παραμένει: 3χορδο ή 4χορδο; Όλα τα υπόλοιπα είναι μπλα μπλά, να φαινόμαστε και να ακουγόμαστε και λιγάκι…
Ότι κάνει κέφι ο καθένας.Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος.
Βασικά, το ερώτημα «3χ ή 4χ» δεν είναι και πολύ σαφές. Στο βίντεο ο Κριωνάς, αφού το έχει ήδη αναφέρει καναδυό φορές σ’ αυτήν ακριβώς την ασαφή μορφή, μετά το διατυπώνει πιο συγκεκριμένα: «τι να πάρω, 3χ ή 4χ;».
Εκεί, για ανθρώπους με πολύ συγκεκριμένα γούστα μπορεί να υπάρξει απάντηση: 3χ γιατί μ’ αρέσει να παίζω Μάρκο και Τσιτσάνη αλλά όχι Ζαμπέτα ή Χιώτη, 4χ για το αντίθετο. Αν σ’ αρέσουν εξίσου και τα δύο, ή αν δεν ξέρεις και πολλά για το ρεπερτόριο, εκεί είναι η δυσκολία. Εκεί ακόμα και το «ό,τι κάνει κέφι ο άνθρωπος» δεν βοηθάει. Με κάποιον τυχαίο τρόπο θα διαλέξεις το ένα από τα δύο, και αφού μάθεις λίγο και παράλληλα εξοικειωθείς περισσότερο και με το ρεπερτόριο και τα διάφορα ύφη και σχολές, τότε κοιτάς αν θα επιμείνεις στην επιλογή σου, αν θα την αλλάξεις, ή αν θα πάρεις κι απ’ το άλλο και θα το μάθεις κι αυτό.
Το ερώτημα, Λάμπρο μου, για όλους εμάς τους σκληροπυρηνικούς φορουμίτες, είναι απλά και μόνο ρητορικό. Φυσικά και δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, απλά εγώ αναρωτιέμαι με ποιόν τρόπο ο κ. Κριωνάς τακτοποιεί, παρουσιάζει και εξηγεί τις θέσεις του. Δεν βρήκα καμμίαν εξήγηση, γιατί φυσικά το “Μάρκος; -Τρίχορδο, Ζαμπέτας; -Τετράχορδο” δεν αρκεί.