Έχω ακούσει ότι, κατά μία άποψη, η τέταρτη βαθμίδα του διατονικού Σεγκιάχ - Λεγέτου πρέπει για λόγους θεωρητικής συνέπειας να πάρει μικρή ύφεση ώστε το διάστημα τονικής-τέταρτης να είναι καθαρή τέταρτη, αλλά ότι στην πράξη αυτή η ύφεση δεν εκτελείται, ή δεν εκτελείται από όλους. Αυτό εννοείς αθ.νάσι;
Έστω κι έτσι όμως, πιο πιθανό είναι, για όποιον αρχίζει να μη διακρίνει τη διαφορά των δύο κομμάτων, να θεωρήσει ότι πρόκειται για τον ίδιο δρόμο, παρά να εξακολουθεί να βλέπει δύο διαφορετικούς δρόμους αλλά να τους αντιστρέψει μεταξύ τους. Νομίζω ότι η αντιστροφή των ονομάτων, τουλάχιστον σ’ συτή την περίπτωση (στο ουσάκ-κιουρδί ίσως όχι) είναι καθαρά σπασμένο τηλέφωνο.
Απλώς υποστηρίζω ότι το αρχικό λάθος έφτασε σε μία διάδοχο κατάσταση να είναι το νέο σωστό, και ότι αυτή η κατάσταση πρέπει να καταγραφεί αντικειμενικά και χωρίς αξιολογήσεις. Δεν είναι σαν να πω (εγώ, σήμερα) το μακάμι Χουζάμ με ένα λάθος όνομα: εκεί πολύ απλά κάνω λάθος, και δεν έχει κανείς παρά να μου εξηγήσει «δεν το λένε έτσι, γύρνα σπίτι και ξαναδιάβασέ τα πιο προσεκτικά».
Αυτό ακριβώς εννοώ!
Ο Λέγετος (Σεγκιά) σύμφωνα με τον Καρά έχει τα εξής διαστήματα:
Βου - 8 – Γα - 12 – Δι - 10 - Κε
-διαζευκτικό τόνο Κε- 12 –Ζω-
Ζω - 8 -Νη- 12 – Πα – 10 – Βου.
Το διάστημα Δι-Κε είναι 10 κομμάτων στον Λέγετο, 8 στο Χουζάμ και 12 στον πλαγιο τού Τετάρτου (Ράστ).
Στην πράξη η ύφεση τού Σεγκιά (10 κόμματα αντί για 12) δεν εκτελείται από κανέναν, και πιστρεύω πως δεν εκτελέστηκε και ποτέ, καθώς είναι καθαρά τεχνητό δημιούργημα, τόσο στα Βυζαντινά όσο και στα Οθωμανικά.
Να συμπληρώσω πως στη θεωρία των μακαμιών, πολλά έχουν την ίδια «κλίμακα», αλλά λόγω τής μελωδικής τους κίνησης είναι διαφορετικά. Ίσως άλλη αιτία τής σύγχυσης με τούς δρόμους να ήταν το ότι με τα μπουζούκια η κλίμακα απέκτησε μεγαλύτερη αξία σε σχέση με την κίνηση.
Υ.Γ.Χρησιμοποιώ τη λέξη «κλίμακα» σε εισαγωγικά, γιατί ουσιαστικά δεν υφίσταται στα μακάμια, καθώς έχουμε συρραφή τετραχόρδων και πενταχόρδων.
Δεν πειράζει, ξέχνα το. Είναι μια απορία που δεν έχει σχέση με το βασικό μας θέμα και που αν ήξερα βυζαντινά πιθανώς να μην την είχα, ενώ μη ξέροντας μπορεί και να μην καταλάβω.
γιατι εχω την εντυπωση οτι το μακαμι δεν ειναι ελληνικη λεξη,εχει ερθει απο ανατολη μερια και προφανως οι δικοι μας εδω του αλλαξαν ονομασια και το ονομασαν , δρομος;
θα μπορουσε καποιος να αναφερει κομματια σε δρομο Σενγκιαχ γιατι δεν γνωριζω κανενα ,ωστε να μπορεσουμε να τα συγκρινουμε οχι σαν νοτες,τετραορδα -πενταχορδα αλλα σαν μελωδιες σε σχεση με τον Χουζαμ;
μπας και βγαλω κανα συμπερασμα.
Χθες συνοδεύοντας με κιθάρα , σ’ ένα γλέντι ένα γνώστη μπουζουκο - παίχτη το Μινόρε της Αυγής, του είπα μετά ότι το ‘‘τάδε’’ βιβλίο το λέει Νιαβεντ.
Μου είπε ότι το ταξίμι του πράγματι είναι νιαβέντ.
Dm αρμονικό = D - E - F - G - A - Bb - C#
D νιαβέντ = D - E - F - G#-A - Bb - C#
Επί τη ευκαιρία:
Χρησιμοποιούνται σήμερα από νέους δημιουργούς οι δρόμοι; (εκτός από ''τα Χαμοπούλια = Χιτζάζ ‘’ δεν έχω υπόψη μου κάποιο άλλο πρόσφατο )
Εννοώ γράφονται τραγούδια, τουλάχιστον, σε Χιτζάζ & Ουσάκ;
Το μινόρε και το νιαβέντ είναι τόσο κοντά που τείνουν να είναι ο ίδιος δρόμος για ένα τραγούδι. Εγώ προσωπικά τα κάνω σχεδόν πάντα νιαβέντ τα ταξίμια των μινόρε τραγουδιών (ενίοτε και νικρίζ).
Το ταξίμι θα μπορούσε να είναι και συνδυασμός δρόμων. Δεν καθορίζει λοιπόν, τον δρόμο του τραγουδιού. Επομένως, το Μινόρε της Αυγής είναι μινόρε και όχι νιαβέντ.