Οι νεκροί της πλατείας. Γραμμένο από τον Πάμπλο Νερούντα, μεταφρασμένο από τη Δανάη Στρατηγοπούλου (ξέρετε, τη γνωστή αλλεργική στον ήχο του τρίχορδου και του τετράχορδου), σε μουσική Χρήστου Λεοντή, έγινε κάποτε δικό μας. Και τώρα μπορεί να αφιερωθεί σε έναν άλλο λαό, το λαό της Παλαιστίνης που υφίσταται τη “στυγερή εξόντωση”, που διατάξανε “τούτοι εδώ”.
“δεν τους θέλω για πρεσβευτές”!
Ξανά με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη, σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, ένα τραγούδι για τη λευτεριά (και τα πάθη γι’ αυτήν). Τραγουδισμένο το 1974 για την Ελλάδα, αφιερωμένο τώρα, εν έτη 2023, - έτος εν ψυχρώ σφαγής ενώπιον ολόκληρης της ανθρωπότητας -, στο λαό της Παλαιστίνης
Αν και δεν ξέρω τι θα πει ο στίχος “πες και στη χαρόντισσα να σε λυπηθεί” (και τι έιναι τέλειο σ’ αυτή τη ζωή;), είναι αυτό το “μακρύ τραπέζι” της εκπλήρωσης του πόθου, όπου σίγουρα θα καθήσουμε κάποια ξημερώματα, σ’ αυτήν εδώ τη ζωή, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό, κι αυτό κάνει όλη τη διαφορά.
Συμπερασμα… ο δισκος ακουστηκε και στην ελλαδα , η ο μουφλουζελης να ακουσε το τραγουδι απο τους ρεμπεταδες της εποχης; εγω νομιζω για το πρωτο… αλλα να το θυμοταν με τετοια ακριβεια;
Δεν ξέρω αν το να θυμάσαι από τον δίσκο ήταν πιο εύκολο παρά από προφορική παράδοση. Μόνο αν έχεις ο ίδιος τον δίσκο και τον παίζεις συχνά, αλλά κάτι τέτοιο πρέπει να ήταν πολύ ακριβό σπορ για Μουφλουζέληδες. (Θυμίζω ότι το γραμμόφωνο κι οι πλάκες αναφέρονται σε μερικά τραγούδια ως δείγματα μεγάλης πολυτέλειας.)
Μήπως απλά ο σκοπός (και όχι ειδικά ο Πινόκλης) κυκλοφορούσε στόμα με στόμα; Αν και είναι αρκετά ιδιαίτερος, δεν είναι το κλασικό μουρμούρικο με τα προβλέψιμα γυρίσματα.
Δηλαδή ο δίσκος που βγήκε το 1928, τότε που οι δίσκοι ήταν σπάνιοι και ακριβοί, έβγαλε λες επανέκδοση αργότερα επί Μουφλουζέλη που ήταν φτηνοί και άφθονοι;
Υπενθυμίζω ότι λέγαμε πόσο πιθανόν είναι να το ήξερε από δίσκο ο Μουφλού, και ότι εγώ υποστήριξα ότι όχι πολύ.
Με τη μεταφορική αυτή έννοια (κόλλημα, επιμονή) είναι κάπως παρεμφερής και η μεταφορική έννοια της λέξης “σαράκι”: με τρώει το σαράκι της στιχουργικής, της αμφιβολίας κ.ο.κ.
Πάντως στα λεξικά μου δεν υπάρχει αυτή η ερμηνεία: Στο γερμανοελληνικό η λέξη ερμηνεύεται κυριολεκτικά ως “ωτοσκώληξ”.
Στο γερμανικό, εκτός από την περιφραστική περιγραφή του εντόμου, δίνονται ακόμα δυο ερμηνείες: Η μία: Κόλακας, χαμερπής. Η άλλη: Τραγούδι ή επιτυχία με μεγάλη διάδοση ή επίδραση.
Simon, in what meaning of the word are you looking the greek one?