Συχνά, πράγματι! Αλλά ποτέ της μορφής “Προς το τέλος, το τρέξαμε” ή “απ’ τη μέση και μετά”.
Και σε εκείνη την ηχογράφηση, πάντως (περιέργως, ηχογραφήθηκε χωρίς τρακ), έκανα αυτό που πράγματι κάνω τα τελευταία περίπου 60 χρόνια: το τέμπο παρέμεινε σταθερό, ενώ στην ηχογράφηση του ΄36 υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ αρχής και τέλους.
Ωραία, συμφωνούμε ότι το τέμπο δεν έχει δικιά του βούληση ανεξάρτητη από των μουσικών που παίζουν, είναι ελέγξιμο, αλλά κάποτε δύσκολα ελέγξιμο. (Προφανώς σ’ αυτό συμφωνούσαμε εξ αρχής, όπως υποθέτω και ο καθένας).
Το συμπέρασμα για την ηχογρ. του Φαλήρου ποιο είναι;
υγεία και δημιουργία!
συνήθως στα γενέθλια αφιερώνω αυτό:
όσο για το φάληρο και την ταχύτητα, πάντα έχουμε επιτάχυνση όσο προχωράνε τα κομμάτια. φυσικό είναι: ζεσταίνονται τα όργανα, ζεσταίνονται και οι χορευτές. απλά κάποιες φορές παραγίνεται, όπως εδώ. εξάλλου μπορεί όντως να το ξεκινήσανε υπερβολικά αργά και να το διορθώσανε στην πορεία.
Θα έλεγα κατ’ αρχήν αυτό που λέει και ο Νίκος Σ, ότι συχνά φεύγει το τέμπο αλλά ειδικά εδώ, επειδή πρώτον, ξεκινάνε πολύ αργά και δεύτερον, ήδη στο δεύτερο - τρίτο μέτρο αρχίζουν να διορθώνουν, η διόρθωση της αρχής μπορεί και να θεωρηθεί ηθελημένη. Βεβαίως τα έχουμε συζητήσει αυτά, αλλά εκείνος ο περίφημος χορευτής του Μάρκου, που μόνο αυτόν εμπιστευόταν για μετρικά λάθη, το τέμπο δεν το ΄πιανε, ότι ξεφεύγει, να το αναφέρει τουλάχιστον; Απάντηση, βεβαίως, δεν πρόκειται να δοθεί.
Ένα από τα αγαπημένα μου του Μπαγιαντέρα και το αγαπημένο του παππού μου. Όντας 81 πρόλαβε το άλλο στυλ κομματιών αλλά όταν βρίσκομαι στα μέρη μου ''εκμετελλεύεται΄΄ την ευκαιρία πρόσβασης στο YT και θυμάται τα παλιά!!
Μεγάλος Μουφλουζέλης! Πάντως, πόσο πιο γνήσια θα ακούγονταν τα κομμάτια του αν ήταν παιγμένα μόνο με το τζουρά του, άντε και καμιά κιθάρα ή μπαγλαμά! Το σκέφτομαι κάθε φορά που ακούω αυτές τις εκτελέσεις.