Εξαιρετική Ιταλική συλλογή του 2020 με ρεμπέτικα τραγούδια. ολόκληρο το LP…
H Facebook σελίδα “Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο Μέλπως Μερλιέ” έχει το ακόλουθο χαριτωμένο τραγούδι σε ελληνοαμερικάνικο ιδίωμα. Παραθέτω και τα σχόλια.
Το… “μιστέκι”.
Ή τι μπορει να βρει κανείς ταχτοποιώντας τους δίσκους γραμμοφώνου του ΜΛΑ!..
Ταχτοποιώντας τη συλλογή δίσκων γραμμοφώνου του ΜΛΑ πέσαμε πάνω σε μια σειρά δίσκων του Αργύρη Γιαμπουράνη. Οι ηχογραφήσεις αυτές έγιναν στην Αμερική, στα τέλη της δεκαετίας του ‘40, από τη δισκογραφική εταιρεία “Flogera”.
Οι Έλληνες μετανάστες πρώτης γενιάς, προσπαθώντας να επικοινωνήσουν σε έναν κόσμο όπου επικρατεί η αγγλοφωνία, επινόησαν ένα ιδιότυπο γλωσσικό Greeklish ιδίωμα. Σε αυτό κυριαρχούν οι ελληνοποιημένες αγγλικές λέξεις. Σε μια από τις ηχογραφήσεις αυτές, λοιπόν, ο Αργύρης Γιαμπουράνης τραγουδά τις περιπέτειες της Αννούλας απ’ το Ντιτρόιτ, που υπέκυψε στη γοητεία που προσέφεραν τα “φλουιντ ντράιβ κάρα”, με αποτέλεσμα να πέσει στο “μιστέκι”. Ένα ευφάνταστο μίγμα ελληνικών και αγγλικών που προέρχεται πέρα για πέρα από τον πραγματικό κόσμο. Από μουσικής πλευράς εδράζεται σε ένα πολυστυλιστικό μουσικό μίγμα που παραπέμπει στους ήχους της Klezmer. Μια ηχογράφηση που λειτουργεί ως ηχητική γέφυρα προς έναν ολόκληρο κόσμο, ο οποίος ζυμώθηκε και έδρασε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού!.
Ωραίοοοοοοο! Πρώτη φορά το ακούω!
Δεν είναι εν μέρει ο ίδιος σκοπός μ’ ένα από τα γνωστά τραγούδια του '40; Βέμπο ή κάτι παρόμοιο;
Όπως επισημαίνει κάποιος στα youtube σχόλια, μοιάζει με το “Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του” της Βέμπο.
Προφανώς ελληνική. Δεν την είχα ξανακούσει.
Πράγματι, πριν βγει η φραγκοχιώτικη ιντερνετική γραφή εληνικών με λατινικά στοιχεία, γκρίκλις αυτό σήμαινε. Και μάλιστα νομίζω grenglish το έλεγαν.
Η μελωδία αυτή έχει και μία ενδιαφέρουσα ιστορία.
Gringlish/Greenglish
Βλ. Frangos Steve, «Large record collectors: the unrecognized authorities», Resound, Volume X, No 2. (1991)
Σόρι που δεν είναι ρεμπέτικο. Είναι νησιώτικο, αξώτικο. Εκτός ότι η εκτέλεση είναι υποδειγματικής καλαισθησίας, μου έκανε εντύπωση ότι είχα καιρό ν’ ακούσω σκοπό της Νάξου που να μην τον έχω ξανακούσει. Δεν ξέρω αν παίζεται και σήμερα, ούτε πώς λέγεται (όλοι οι σκοποί στη Νάξο έχουν ονόματα, όπως και στα περισσότερα νησιά).
Βασίλης Χατζόπουλος (Κωμιακή) τραγούδι και λαούτο, Σταμάτης Μπαρδάνης (Απεράθου) βιολί. Ηχογράφηση Σίμων Καράς 1966.
Μα, πράγματι, απίστευτης καλαισθησίας εκτέλεση! Φοβάμαι ότι σήμερα, δυστυχώς, μετά την εποχή του Πάριου και του ντάρι ντάρι, μάλλον αδύνατο θα είναι να βρεθεί παρόμοιου ύφους τακίμι, οπουδήποτε του Αιγαίου…
Πάντως, η μελωδική γραμμή θυμίζει αρκετά το γνωστό σιφναίικο “Στον Αρτεμώνα, στο Σταυρί”.
Ναι, θυμίζει, το πρόσεξα κι εγώ.
Υπάρχουν ακόμη αυτά. Πριν 2-3 χρόνια ήμουν σε γάμο απεραθίτικο. Πολλά όργανα, να εναλλάσσονται ή και να συμπράττουν. Πρώτο βιολί ο Ζευγώλης. Ανάμεσα στους υπόλοιπους, κάποιοι πολύ νεότεροί του, σχεδόν εγγόνια του. Και ναι, η αισθητική ήταν άδολο διαμάντι, σαν ο Πάριος να μην είχε καν γεννηθεί.
Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες.
πρωτίστως με υγεία.
Χιώτης -Στράτος πολύ δυνατός συνδυασμός μπουζούκι και φωνή
και κάποιες άλλες πληροφορίες.
Κιθάρα: ΠΕΤΣΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, Μπαγλαμάς: ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ, Μπάσο: ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΠΥΡΟΣ, Μπουζούκι: ΧΙΩΤΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
Ημερ.Ηχογράφησης :
12/4/1956
Από μουσικούς οθωμανικής παιδείας έχουμε δει τέχνη και λεπταισθησία, σπάνια όμως ρεμπέτικη μαγκιά. Όσο για το ταμπούρ, σπάνια το έχουμε δει ούτως ή άλλως ως όργανο, και εγώ προσωπικά πρώτη φορά (νομίζω) εκτός του μητρικού του ρεπερτορίου.
Τσεκάρετε αυτό το αξιόλογο ντουέτο. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω από σχόλια σε διάφορα βιντεάκια τους, είναι μαθητές του Ευγένιου Βούλγαρη και ζουν στην Πόλη.
Αξιολογότατοι, πράγματι!
Ε, μπαμ κάνει!
Και που να τους ακούσεις να παίζουν και Νίκο Γούναρη.