Mιας και γιορτάζει σήμερα ο Χρήστος και κοιτώντας το θέμα , θέλω να προσθέσω χωρίς πρόθεση να ρίξω λάδι στην φωτιά, κάποια από τα τραγούδια που χάρισε στον Βασίλη όπως μου χε πει ο Χατζηδουλής μην τυχόν και εγώ ο ίδιος τα ξεχάσω καθώς τα χρόνια περνούν, φοβάμαι δυστυχώς πως έχω ήδη ξεχάσει κάποια. Ευχομαι κάποια στιγμή το αναμενόμενο χαρτί-ντοκουμέντο να βγει στην επιφάνεια όχι για κάποιο λόγο , αλλά για τον απλό λόγο οτί ο συγκεκριμένος άνθρωπος δικαιούτε κάποιας αναγνώρισης μετά από τόσα χρόνια, την οποία ποτέ δεν είχε.
Η φωτιά
Με γυναίκες μην τραβιέσαι
Παλιοκόριτσο για σένα, που είναι και η μελωδία του ‘‘Σαν χριστιανός ορθόδοξος’’.
Σωστά αναφέρεται πιο πάνω και το ‘‘Πέφτουν της βροχής οι στάλες’’
καθώς και το Αραπίνες ως χασάπικο(μαρτυρία Γιώργου Μητσάκη στον Διονύση Μανιάτη από το βιβλίο Βασίλης Τσιτσάνης ο Ατελείωτος)
γεια σας! να πω κι εγω μερικα πραγματα για τον χρηστο τσιτσανη καθως ηταν απο την πολη μου. οντως ο χρηστος εγραφε τραγουδια τα οποια καποια προφανως τα εδωσε στον βασιλη… τωρα τι συμφωνησαν μεταξυ τους τα αδερφια αυτο δεν θα το μαθουμε ποτε.μαλλον υπηρχε καποια πικρια απο πλευρας του χρηστου… τωρα για το ονομα θες? για τα ποσοστα θες? η μονο για χρηματα…? δικο τους θεμα. παντως κλασικο παραδειγμα στο χωρο του τραγουδιου γενικα και οπως ειπε και ο βιρβος ο τσιτσανης μυριζοτανε την επιτυχια. ο χρηστος μαλλον ειχε αδυναμια στον βασιλη λενε σε σκοτωνε αμα ελεγες κακη κουβεντα γι’αυτον.τον γιο του τον εβγαλε βασιλη και μενει εδω στο ιδιο μερος και εμαθα οτι ο γιος του χρηστος παιζει και αυτος μπουζουκι αλλα δεν τον γνωριζω.σιγουρα τα τραγουδια του χρηστου που βγηκαν σε δισκο ειναι πειραγμενα απο τον βασιλη δεν δεχομαι τον ορο μισα αλλωστε τιποτα δεν αφηνε απειραχτο ο τσιτσανης πριν το βγαλει στον δισκο ετσι και με αυτα αφηνε τη φαντασια του να δημιουργησει πανω στο υλικο που ειχε.εδω αντεγραψε τη ζεχρα που ελεγε η βεμπο και εκανε τη σεραχ. ο χρηστος ηταν επαγγελματιας στα νιατα του τις δεκαετιες 30’ 40’ μαλλον και 50’ υπαρχει και φωτο στη λαμια νομιζω με τον κλουβατο και τον γιαννη διαμαντα απο την λαρισα που εγραφε και αυτος τραγουδια. μετα αραξε στο καφενειο το οποιο στα παλαια χρονια ηταν σημειο αναφορας για το μπουζουκι και το λαικο τραγουδι στη θεσσαλια οπως και οι μιλανοι στο βολο… ο καρολος καπου-καπου πηγαινε και σε κανα μαγαζι για δουλεια.ο χρηστος οπως μου ελεγε χαρακτηριστικα ενας παλιος επαιζε πολυ γλυκο μπουζουκι αλλα μονο με δυο δαχτυλα τα αλλα δυο σαν να τα ειχε κουλα ελεγε σαν παρομοιωση… και επαιζε και πολλα του μαρκου. τωρα σαν παιξιμο οι τσιτσανηδες η ισως ο χρηστος αν οντως πηρε απο αυτον ο βασιλης αφησαν σφραγιδα στα τρικαλα διοτι αυτο το παιξιμο το ειχανε και αλλοι παλιοι ντοπιοι… ο στρατος βυρων για παραδειγμα ηταν ακριβως σαν να ακους τον βασιλη στους δισκους της δεκαετιας του 40’ ο νικος καραβασιλης που ηταν και επαγγελματιας μεχρι το 70’ ητανε ενα κραμα τσιτσανη με τους βιρτουοζους του 50’ επισεις ολα αυτα τα χρονια διδαξε σε πολλους μπουζουκι καθως τοτε δεν υπηρχαν δασκαλοι οπως τωρα.το καφενειο αλλοτε γινονταν ωδειο αλλοτε μπουζουξιδικο αναλογως την παρεα και τα κεφια. αρκετοι επαγγελματιες και ερασιτεχνες πηραν μαθηματα απο τον χρηστο η πηγαιναν να τους μαθει παλια τραγουδια διοτι η θεσσαλια εχει δυσκολο ρεπερτοριο στο λαικο μεχρι και σημερα. ο κοσμος ζηταει παλια αγνωστα τραγουδια και εκεινα τα χρονια ηταν ολα χαρτουρα δλδ παραγγελια.πολλοι καλοι μπουζουξηδες των αθηνων εφαγαν τα μουτρα τους εδω λογω του ρεπερτοριου.σιγουρα πιστευω οτι εγραψε και αλλα τραγουδια ο χρηστος αλλα μονο η οικογενεια του αν εχει κατι απο αρχεια.ξερω οτι υπαρχει μια κασσετα ντοκουμεντο με τον χρηστο.τωρα ποιος ποιοι την εχουν πως την βρηκαν δεν ξερω… μηπως ειναι η ιδια που εχει και ο κουρουσης η ειναι αλλη? δεν γνωριζω δεν την ακουσα. οπως επισεις υπαρχει μπομπινα με τον παπασικα επισεις τρικαλινο που παιζει δικα του τραγουδια αλλα απο οτι καταλαβα η οικογενεια δεν θελει να τα δωσει πουθενα.ο παπασικας για οσους δεν ξερουν ειναι αυτος που παιζει στην ταινια ο σακαφλιας του κονταξη.και εκει παλι παιζει ενα δικο του κομματι γραμμενο για την τανια.αυτος παραδοξως παιζει στο στυλ του χαλικια. τραγουδια εγραφαν και ο διαμαντας απο την λαρισα και ο βαγγελης δημου απο την καρδιτσα. τραγουδια που τα επαιζαν στο παλκο και τα ζητουσε ο κοσμος για πολλα χρονια αλλα δεν εφτασαν στις εταιριες στην αθηνα.αυτο που μου ειχε πει ο καραβασιλης ηταν οτι το τραγουδι μες την αθηνα βρε παιδια παιζουν τα μπουζουκακια ηταν του χρηστου και ελεγε μες την ταβερνα του μποεμ.πιστευω οτι ο χρηστος μπρος την αγαπη του για τον βασιλη υποχωρισε και δεν το τραβηξε το θεμα της πατροτητας. αδερφια ηταν καπου θα βρηκαν τη λυση… αυτα!
Φίλε @gibson355 καλώς ήρθες στην μεγάλη παρέα του Φόρουμ.
Ενδιαφέροντα όλα όσα γράφεις αλλά με το συμπάθιο μας έβγαλες τα μάτια! Μας τύφλωσες. Αλλά ας είναι και έτσι. Μετράνε τα στοιχεία που ανέβασες.
Θα ήθελα με την σειρά μου να προσφέρω ότι πληροφορία έχω για τον Χρήστο Τσιτσάνη, τον «Κίτσο» όπως τον γνωρίζανε και τον φωνάζανε όλοι εκείνα τα χρόνια.
Περνάω αμέσως στην πιο σημαντική πληροφορία που προέκυψε τις τελευταίες μέρες ανοίγοντας εφημερίδες του καιρού εκείνου, και απαντάει στο αν ο Χρήστος Τσιτσάνης ήταν επαγγελματίας μπουζουκτσής.
Σίγουρα δεν έπαιζε πίσω από τις γρίλιες των παραθύρων, και σίγουρα πριν αράξει στο καφενείο της οικογένειας έπαιζε επαγγελματικά μπουζούκι.
Αυτό προκύπτει από την εφημερίδα των Τρικάλων «Αναγέννησις», η οποία μας έχει δώσει στο παρελθόν αρκετές πληροφορίες για τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Δ.Περδικόπουλο, αλλά και για τους Μάρκο και Μπάτη.
Σύμφωνα λοιπόν με διαφημιστική καταχώρηση στην εν λόγω εφημερίδα, μεσούσης της κατοχής και συγκεκριμένα στις 19/5/1943, ο «Κίτσος» Τσιτσάνης έπαιζε μπουζούκι στην ταβέρνα «Τα Τρίκκαλα», στην Αθήνα!
Το μαγαζί βρίσκονταν στην πλατεία «Βάθης» και μαζί με τον «Κίτσο» μπουζούκι έπαιζε και ο Απόστολος Καλδάρας. Ίσως να είναι από τις πρώτες γραπτές αναφορές στον Απόστολο Καλδάρα. Ίσως και όχι.
Μαζί τους ήταν ο Δημ.Παπασίκας με τον μπαγλαμά του, για τον οποίο έγραψε και ο @gibson355, και οι άγνωστοι σε μένα Σταύρος Χουμανίδης στο ακορντεόν και Λάκης Τσιτσάγιας στην κιθάρα και στο τραγούδι.
Όπως προκύπτει λοιπόν από την διαφημιστική καταχώρηση της Αθηναϊκής ταβέρνας, η οποία διαφημίζονταν για ευνόητους λόγους σε Τρικαλινή εφημερίδα, το συγκρότημα του «Κίτσου» Τσιτσάνη και του Απόστολου Καλδάρα, άφησε τα Τρίκαλα και κατέβηκε στην Αθήνα για να βγάλει το μεροκάματο τα δύσκολα εκείνα χρόνια.
Συνήθως γίνονταν το αντίθετο δρομολόγιο, να φεύγουν δηλαδή οι κομπανίες από την Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις για την επαρχία, η οποία διέθετε αγροτικά και ζωικά προϊόντα, σημαντικότερα επί κατοχής και από τα λεφτά. Αυτό διηγούνταν αργότερα ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο οποίος με έδρα την Θεσσαλονίκη γύριζε με το συγκρότημα του όλη την επαρχία, από την Λάρισα και πάνω, στην κατοχή.
Συνδυάζοντας την παραπάνω διαφήμιση με την επόμενη, βρίσκουμε ξανά το όνομα του Χρήστου «Κίτσου» Τσιτσάνη.
Η σχετική διαφήμιση αφορά στον αδερφό των Βασίλη και Χρήστου, τον Νίκο Τσιτσάνη.
Ο Νίκος Τσιτσάνης σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα των Τρικάλων, ακριβώς το ίδιο χρονικό διάστημα, 18/5/1943, έκανε τα εγκαίνια του νέου του μαγαζιού με την επωνυμία «Ο Έλατος» στα Τρίκαλα.
«Ο Έλατος» ήταν η μετονομασία του μαγαζιού «Αλευράς», για το οποίο έκανε αναφορά ο Βασίλης Τσιτσάνης, τρία (3) χρόνια πιο πριν, στο τραγούδι του «Ματσαράγκα» (Στου Αλευρά τη μάντρα).
Σύμφωνα με την διαφημιστική καταχώρηση του «Έλατου», ο «Κίτσος» Τσιτσάνης με το συγκρότημα του αναμένονταν στα Τρίκαλα το επόμενο διάστημα για ζωντανές εμφανίσεις στο κέντρο του αδερφού του Νίκου Τσιτσάνη.
Αποδελτιώνοντας την εφημερίδα «Αναγέννησις» μέχρι και το τέλος Ιουνίου 1943, η κομπανία του Χρήστου Τσιτσάνη και του Απόστολου Καλδάρα δεν είχε επιστρέψει στα Τρίκαλα.
Δεν έχω βρει την συνέχεια της εφημερίδας, από τον Ιούλιο του 1943 και μετά, για να δούμε πότε επέστρεψαν στην βάση τους τα μέλη της κομπανίας.
Τελειώνοντας να σημειώσουμε και την αναφορά στον Βασίλη Τσιτσάνη στην διαφήμιση του «Έλατου».
Ο Νίκος Τσιτσάνης, έκανε μνεία στο κείμενο της διαφήμισης στα νέα τραγούδια σε δίσκους γραμμοφώνου του αδερφού του. Μόνο που καινούρια τραγούδια του αδερφού του Βασίλη, είχαν να κυκλοφορήσουν σχεδόν τρία (3) χρόνια.
Στην διαφήμιση αυτή ίσως είναι η μοναδική φορά που τα ονόματα και των τριών αδερφών βρίσκονται ταυτόχρονα στο ίδιο κείμενο.
Για την ιστορία να πούμε ότι ο Νίκος Τσιτσάνης δεν πρέπει να ασχολούνταν με κάποιο όργανο.
Σε επόμενο ανέβασμα θα συγκεντρώσουμε εδώ όλες τις αναφορές στον «Κίτσο» Τσιτσάνη, οι οποίες έχουν αναδειχθεί σε άλλα νήματα του Φόρουμ.
Φυσικά και κάθε αναφορά του Βασίλη Τσιτσάνη για τον αδερφό του Χρήστο, μέσα από τις δεκάδες συνεντεύξεις που είχε δώσει.
στα τρικαλα υπηρχε και το πασιγνωστο μπαρ μαυρος γατος ενα υπογειο που υπαρχει ακομα στην περιοχη μαναβικα που λεμε. τοτε ηταν μπουρδελα εκει καταλαβαινετε. δουλεψαν πολλοι μπουζουξηδες τα χρονια εκεινα καλδαρας μπακαλης τσιτσανης και αλλοι ντοπιοι και ξενοι.το οτι ο χρηστος κατεβαινε και στην αθηνα φαινεται και απο το γεγονος οτι ηταν παρων σε μια κοντρα που κανανε ο χιωτης με τον μπεμπη μεσα στο μπαρ του μαριου οπου λενε οτι ο χρηστος ακουγοντας τον μπεμπη να τα χωνει οταν τελειωσε εβαλε το καπελο του και εφυγε με το κεφαλι κατεβασμενο. το λεει καποιος παλιος στις αναφορες για τον θρυλικο μπεμπη. ο χρηστος παντως στην θεσσαλια ειχε ονομα στην εποχη του. και το τραγουδι η σουπια μαλλον πρεπει να ειναι δικο του. εδω λεγανε απο παλια τον τριτο στιχο αν θελεις τωρα να σωθεις τα ταληρα να ξηγηθεις που ο βασιλης δεν το εβαλε στο δισκο. το εβαλε ο τσαουσακης το 76’ κι αυτος λιγο αλλαγμενο ομως. ισως και το αλλο που ελεγε μη χειροτερα θεε μου εσπασα τον αργιλε μου ταιριαζει καλητερα στο στυλ του χρηστου.και σαν μουσικη αλλα και σαν θεματολογια…
Για την “Σουπιά” έχουμε γράψει πριν δύο χρόνια εδώ.
Για την άποψη του Μάρκου Βαμβακάρη για τον “Κίτσο” Τσιτσάνη έχουμε γράψει εδώ.
Και εδώ ο Ζοζέφ αναφέρει ότι το 1938 ο Βασίλης Τσιτσάνης τον επισκέφτηκε στο οργανοποιείο του και του ζήτησε να του φτιάξει δύο μπουζούκια. Ένα για τον ίδιο και ένα για τον αδερφό του “Κίτσο” Τσιτσάνη.
Ενδιαφέρον: Στη διαφήμηση για τη «νέα ταβέρνα Ο έλατος», εκτός από το χαρακτηριστικό για την εποχή ότι θα σερβίρονται μεζέδες προπολεμικοί (!) γίνεται λόγος και για τσίπουρο ντόπιο και ρετσίνα Μεσογείου. Να πρόκειται, άραγε, για «μεταφορά» στα Τρίκαλα της (πασίγνωστης στην Αθήνα!) έκφρασης Ρετσίνα Μεσογείων, με λαθάκι λόγω αγνοίας του τυπογράφου;
Πολύ πιθανόν… Έχει πλάκα όμως, γιατί βεβαίως ρετσίνα Μεσογείων δεν θα μπορούσε να σερβίρει ο Ν. Τσιτσάνης. Άρα, κράτησε από τις διαφημήσεις σε αθηναϊκές εφημερίδες τη (λανθασμένη βέβαια) εντύπωση ότι η καλή ρετσίνα είναι η Μεσογείων. Είναι, αλλά μόνο για την Αθήνα, αφού δεν υπήρχε άλλη!.. (και για τα ίδια τα μεσόγεια χωριά, φυσικά)
Κάποιος Τρικαλινός, να μας διαφωτίσει αν στα Τρίκαλα, σε παλαιότερες εποχές, ήξεραν τη ρετσίνα, ή όχι; Μου φαίνεται λίγο παράξενο να έβαζαν ρετσίνα στο κρασί, σε αυτά τα ορεινά / ημιορεινά μέρη…
Καλημερα κυριε Νικο και ολη την παρεα,σας διαφωτιζουμε λοιπον οτι η ρετσινα στα τρικαλα δεν ηταν αγωστη καθοτι τα παλαιοτερα χρονια και μεχρι προσφατα στο Καστρακι της Καλαμπακας γινονταν η περιφημη γιορτη κρασιου με κομπανιες επι τρεις ημερες οπου διεθεταν δωρεαν Αρετσινοτα κρασια της περιοχης, κοκκινα & ρετσινα καθοτι η περιοχη παραγη και ‘‘ρετσινη’’ πευκων & ελατων, επισης στα Ζαχαροπλαστια σερβιρονταν ο γνωστος καφες Βιενουα ( και οχι μονο στου Παπασπυρου στη Συγρου ) καθοτι ειχαμε στανες στα γυρω χωρια .Αυτα τα λιγα απο τα τρικαλα το υπολοιπα για το Κιτσιο σας τα εγραψε ο φιλος μου ο Μιχαλης
νεοτερη πληροφορια… ο χρηστος και συγκεκριμενα για το 1966 μου ειπε θαμωνας που πηγαινε τοτε οτι ειχε ενισχυτη και μικροφωνο στο μαγαζι και επαιζε και τραγουδουσε για τους πελατες αναλογως ποιοι και ποσοι ηταν μεσα. αυτος το εκρινε αυτο της στιγμης. και τωρα που θυμαμαι εχω δει μια φωτο απο εφημεριδα των τρικαλων παλια να ειναι ο χρηστος με το μπουζουκι μπροστα σε μικροφωνο αλλα δεν ξερω αν ηταν απο το δικο του μαγαζι… αυτα…!
Το πρώτο μαγαζί του Καραμαλιώτη Θεόδωρου Αλευρά ήταν ένα μαγαζί επί της οδού Λαρίσης από το 1919 μέχρι το 1930. Αργότερα το 1931, άνοιξε την περίφημη «Μάντρα» στα οικόπεδα του Ζαρμάνη, επί της σημερινής οδού Σιδηράς Μεραρχίας. Γύρω από την αλάνα της «Μάντρας του Αλευρά» ήταν μαζεμένοι αρκετοί οίκοι ανοχής. Το μαγαζί που ήταν από τα πιο μάγκικα των Τρικάλων, λειτούργησε από το 1931 έως το 1960, με μια μικρή διακοπή την περίοδο της κατοχής, σε εσωτερικό και εξωτερικό χώρο και φιλοξενούσε μικρές ορχήστρες. Από τα μισά της δεκαετίας του ΄70 γκρεμίστηκε και στη θέση του ανεγέρθηκε πολυκατοικία.
Στα οικόπεδα του Ζαρμάνη μεγάλωσε ο σπουδαίος δημιουργός Βασίλης Τσιτσάνης, όπου έπαιζε με τον παιδικό του φίλο Τάκη Δεληλίγκα. Μάλιστα ο Δεληλίγκας συχνά πυκνά του έλεγε από τότε «Βασίλη βάλε το κέρατο (μπουζούκι) κάτω από την αμασχάλη και σύρε στην Αθήνα, γιατί αν μείνεις εδώ θα καταντήσεις να τριγυρνάς στα πανηγύρια σαν το Στεφανάκια», για να συμπληρώσει ο Αλευράς «Τσίλα να φύγεις, έχει δίκιο ο Τάκης».
Η «Μάντρα του Αλευρά» έγινε γνωστή σε όλο το πανελλήνιο, μέσα από το ομώνυμο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη (Ματσαράγκα).
Πάντως ο ΧΤ θα πρέπει να έχει κάνει και κάπως περισσότερα πράγματα από ό,τι νομίζουμε. Πέρα από το ότι τα τραγούδια του από ΒΤ θα μπορούσαν εύκολα να είναι μερικά παραπάνω (δεν ξέρω τις συνθήκες, αλλά αν ο ΒΤ έκανε την λίστα από μνήμης αντί να συμβουλευτεί οργανωμένα τα κιτάπια του, το πιθανότερο να ξέχναγε και μερικά), η συμβολή του ΧΤ στα τραγούδια του που έβγαλε ο ΒΤ θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την εντύπωση που δημιουργούν κάποιες διατυπώσεις. Δηλαδή όταν ο ΒΤ λέει ότι «έβαζε δικές του εισαγωγές» να φανταστούμε ότι μιλάει αμιγώς ως «συνθέτης» και όχι εν μέρει τουλάχιστον και ως «μαέστρος» και «ερμηνευτής»; (στο τραγουδιστικό μέρος μάλλον δεν υπάρχει και χώρος για συμβολή μαέστρου και μπουζουξή-ερμηνευτή νοούμενου ως συνθέτη, αφού κανείς δεν λέει τα γεμίσματα και την οργάνωση των φωνών «σύνθεση») Ο ΧΤ σίγουρα το ‘χε με την σύνθεση, και ασφαλώς δεν ήταν κουλός να πεις πως ίσως από κουλαμάρα δεν θα μπορούσε να φτιάξει οργανικά μέρη, κι ας μην έπαιζε και «όπως ο Βασίλης, όμως». Να ήταν τελείως για πέταμα οι εισαγωγές του; Η μία του ακυκλοφόρητη δισκογραφικά που έχουμε (και όπου, άρα, δεν υπάρχει λόγος να υποθέσουμε κάποια επέμβαση του ΒΤ) πάντως δεν νομίζω ότι αδικεί το, όντως καταπληκτικό, μουσική και στίχοι, τραγούδι που εισάγει. Και μάλλον ο ΒΤ δεν έβαλε και πολλά ρεφρέν, νομίζω πως από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω μόνον οι «Αραπίνες» έχουν, και η προσθήκη ρεφρέν θα μπορούσε σε οποιαδήποτε περίπτωση να μην είναι αμιγώς δουλειά «στιχουργού» και «συνθέτη» αλλά και «εκδότη» και «μαέστρου».
Τώρα για το ποια άλλα τσιτσανοτράγουδα είναι του ΧΤ θα μπορούσαμε εύκολα να κάνουμε διάφορες υποθέσεις βάσει ομοιότητας με αυτά που ξέρουμε, αν και με αυτό το κριτήριο από μόνο του εδώ νομίζω θα είμασταν επισφαλείς. Για άλλο ένα πιθανό, δεν ξέρω αν αληθεύει, σε σχόλιο πάντως στο παλιό κανάλι του ΣΚ κάποιος αναφέρει, χωρίς να αντικρούεται, και την «Καλαμπακιώτισσα» ως τραγούδι του ΧΤ, στη λογική ότι εκείνος είχε κάποια τέτοια ιστορία.
Επίσης, τραγούδια του ΧΤ, νταραβερισμένα είτε από τον ίδιο είτε από τον ΒΤ, θα πρέπει να έχουν κυκλοφορήσει στο όνομα και άλλων συνθετών. Ορισμένο δικαιοτάτως πασίγνωστο τραγούδι νομίζω δύσκολα θα μπορούσε να μην είναι μεταπλασμένο από το ουδόλως κατώτερό του ακυκλοφόρητο δισκογραφικά «Τι μ’ ωφελεί κι αν σ’ αγαπώ» στο παλιό κανάλι του ΣΚ, εκτός αν έχουμε αντίθετη κατεύθυνση επιρροής, αλλά αυτό μάλλον θα ήταν πάρα πολύ πιο περίεργο εδωπέρα. Κρίμα πάντως που δεν έχουμε την τελευταία στροφή για να το ολοκληρώναμε, θα έπρεπε να μπει στη ζωή τέτοιο τραγούδι, να το ακούγαμε μέχρι τέλος, και να παίζεται σε μαγαζιά και σωλήνες και σε κανένα παντελόνι λέει για τον ΧΤ, αλλά για κακή μας τύχη η ταινία στο μαγνητόφωνο που ηχογραφούσαν σπιτικά οι Τσιτσάνηδες βρήκε να τελειώσει ακριβώς πριν μπει η τρίτη στροφή (σε αυτό το σημείο βέβαια δεν θα μαθαίναμε τίποτα για την μουσική), αναρωτιέμαι πώς να ήταν άραγε… Θα μπορούσε να πει κανείς πως αυτή η μαεστρία της τύχης εδώ αφήνει στην εκτέλεση όπως την έχουμε μια γεύση αμήχανης διακριτικότητας Το χουνέρι πάντως είναι κακό σαν το άλλο με εκείνο το καταπληκτικό «Όνειρο» του Μπαγιαντέρα.
ΥΓ Και ο «Ρουμπόλας» του Σιδηρόπουλου θα πρέπει να είναι, μουσικώς, μεταπλασμένος από «Χρήστο» (να μην παρεξή, μιλάμε για μετάπλαση-νόμιμη κλοπή, όχι αντιγραφή). Θα είχε πλάκα να το φανταστούμε και με οργανικό μεταπλασμένο αναλόγως με την μετάπλαση στη φωνή και προσαρμοσμένο στην εδώ διάθεση.
ΥΓ2 Σίγουρα πάντως το Μουσείο Τσιτσάνη θα έπρεπε να έχει μια καλή πτέρυγα Χρήστο…
Το χουνέρι πάντως είναι κακό σαν το άλλο με εκείνο το καταπληκτικό «Όνειρο» του Μπαγιαντέρα.
(χαρακτήρες)