βασικά στη λαϊκή μουσική όλα χουζάμ λέγονται (δεν έχω ακούσει τον όρο σεγκιάχ από λαϊκό μουσικό). ας πούμε πως το πρώτο και το δεύτερο είναι σεγκιάχ (με ραστ πάνω) και το 3ο είναι χουζάμ. το 4ο πού το συνάντησες;
προσωπικά κάνω ένα διαχωρισμό ανάμεσα στο σεγκιάχ και στο χουζάμ, γιατί (παρ’ό,τι μοιάζουνε) έχουν διαφορετική προέλευση και συμπεριφορά. και οι δύο δρόμοι έχουν κάτω 3χορδο σεγκιάχ (μι-φα-σολ) που μαζί με το ντο, την βάση της μείζονας κλίμακας, γίνονται το 5χορδο που περιγράφεις (η βάση μι έλκει την ρε# και σχηματίζεται το 3Η).
από κει και πέρα: το σεγκιάχ έχει ένα 4χορδο σολ ραστ (με κινητό φθόγγο το σι, που πέφτει σε σιb στο κατέβασμα ή σε φράσεις με κέντρο το σολ), ενώ το χουζάμ έχει 4χορδο σολ χιτζάζ που μάλιστα είναι και το βασικό του (μαζί του φέρνει και ένα φα νικρίζ).
το σεγκιάχ εναρμονίζεται μόνο με C (άντε και με καμιά G), ενώ το χουζάμ με C, Fm, G.
ρίξε και μια ματιά στο κείμενο για τους δρόμους, έλα και στην ημερίδα!
έντιτ: τώρα είδα του αλέξανδρου…
κατ’αρχήν για να μην μπερδευτείς: εγώ τα έβαλα με τη φυσική τους βάση (ντο ραστ οπότε μι σεγκιάχ) ενώ ο αλέξανδρος με την συνηθισμένη των μπουζουξήδων (ρε ραστ οπότε φα# σεγκιάχ).
άλλο το μακάμ και άλλο ο δρόμος, αυτός περιέχει όλα αυτά τα συγγενικά μακάμια -απλουστευμένα μελωδικά αλλά εμπλουτισμένα αρμονικά.
συνεχίζω με αναφορά ντο ραστ: στον δρόμο θα υπολογίσουμε και την βάση του ραστ (ντο) αφού χρησιμοποιείται από ένα σημείο και μετά, και ως κατάληξη μελωδίας, και ως βάση ακκόρντου. το (προγενέστερο) αραμπιέν ντουζένι που χρησιμοποιείται για σεγκιάχ, έχει ισοκράτη την βάση του σεγκιάχ (από σολ ραστ ισοκράτη σι, το ανάλογο εδώ είναι ισοκράτης μι), αλλά στις (μεταγενέστερες) ηχογραφήσεις η κιθάρα έπαιζε ακκόρντο ντο ματζόρε και αντίστοιχα κατέληγαν οι μελωδίες.