Το τραγούδι είναι σίγουρα μικρασιάτικο, καρσιλαμάς (εννιάρι) ανθολογημένο από το Μελί και νομίζω ότι υπάρχει και σε σχετικό δίσκο επιμέλειας της Δόμνας Σαμίου, με την ίδια ή την κυρία Ελπινίκη τραγούδι. Πριν περίπου δέκα χρόνια η Δ. Σ. μας το παρέδωσε, με τίτλο Δημητρούλα και με τους εξής στίχους:
Χορεύκεις χαδεμένη μου, μα δεν ηξέρω ποια ʽσαι
Απέ το μπόι φαίνεσαι, τσαχπίνα περιβολαριά, ίντʼ αρχοντογενιά ʽσαι
Αντε γιάλα, γιάλα, Δημητρούλα δεν το ʽπραξες καλά,
να με ρεζιλέψεις πάλι σʼ αυτόν το μαχαλά.
Χορεύκεις χαδεμένη μου κιʼ ο κύρης σου πλερώνει,
καρσί κιʼ αγνάντια κάθεται, τσαχπίνα περιβολαριά, και κρυφοκαμαρώνει.
Άντε…
Οι μερακλήδες το ΄χουνε να ΄ναι πάντα θλιμμένοι, να ΄ναι στα χείλη γελαστοί, τσαχπίνα περιβολαριά και στην καρδιά καμμένοι.
Άντε…
Ο τύπος «χορεύκω» αντί χορεύω ή χορεύγω είναι χαρακτηριστικός των παραλίων Μικρασίας και αντικρυνών νησιών.
Colin, αν χρειάζεσαι και άλλες επεξηγήσεις, στείλε προσωπικό μήνυμα.
Και για τον Μπάμπη Κάπουλα:
Η Γιωργίτσα, και αυτό μικρασιάτικος καρσιλαμάς και σε παρεμφερή μελωδία, έχει άλλο γύρισμα:
Έλα Γιούλα, Γιούλα, Γιούλα, έλα πάρε με
Άνοιξε τις δυό σου αγκάλες, μέσα βάλε με.
Μπερδεύεται κανείς βέβαια με το αραβικής προέλευσης γιάλα και το ελληνικό Γιούλα, υποκοριστικό του Γιωργιούλα.