Τις προάλλες πόσταρα στο «Τι τραγούδι ακούμε… τώρα!» ένα βίντεο με τον Φουσταλιέρη, από εκπομπή της Σαμίου, με το σχόλιο:
Ας αναφέρω ότι εκεί που έχει λόγια, μιλάει μεταξύ άλλων και για τον Πειραιά και τη γνωριμία του με τον Μπάτη και άλλους ρεμπέτες. Επιγραμματικά βέβαια (δεν ξέρω αν αλλού τα ‘χει πει αναλυτικότερα) αλλά πάντως ξέρουμε πλέον ότι υπάρχει συγκεκριμένη πηγή γι’ αυτή την γενικώς διαδεδομένη αφήγηση. (Το βίνετο το βρίσκουμε πατώντας στο παραπάνω παράθεμα.)
Τώρα λοιπόν βρήκα ένα άλλο βίντεο με Φουσταλιέρη, που δεν το ήξερα καθόλου. Μόνο μουσική αυτή τη φορά.
Ο Φουσταλιέρης παίζει ολομόναχος σε συναυλία. Μέσα σ’ ένα τέταρτο, που κρατάει το βίντεο, παίζει μερικές σειρές συρτά και μερικά ταμπαχανιώτικα. Είναι όλο οργανικά, αν και σε κάποια σημεία έχω την εντύπωση ότι τραγουδάει σε κλειστό μικρόφωνο και δεν ακούμε το παραμικρό. Κουνάει όμως τα χείλια του, αν δε με ξεγελά η χαμηλή ανάλυση του βίντεο.
Είναι και πάλι εκπληκτικός. Ήταν μέγας δεξιοτέχνης, πάει τέλειωσε. Και μάλιστα τείνω να πιστέψω ότι σ’ όλα αυτά τα βίντεο που κυκλοφορούν με τον Φουσταλιέρη από τη δεκαετία '80, μπορεί και '70, παίζει πολύ ανώτερα παρά στην επίσημη δισκογραφία του, που ήταν παλιότερη (χονδρικά τέλη '30 μέχρι αρχές '50).
Σε κάποια φάση ανάμεσα σε δύο τραγούδια τον βλέπουμε και ν’ αλλάζει ντουζένι λάιβ. Σιγά το πράγμα, δευτερόλεπτα του πήρε. Ο κόσμος ακόμα χειροκρόταγε το προηγούμενο κομμάτι.
Δε δίνεται καμία πληροφορία για τη συναυλία - χρονολογία, τόπος, τίποτε. Ο Φουσταλιέρης κάθεται μόνος του ανάμεσα σε άλλες δύο καρέκλες, στις οποίες θα υπήρχαν κι άλλοι μουσικοί πιο πριν ή πιο μετά. Τι φάση μπορεί να ήταν αυτή;
Αναρωτιέμαι μήπως θα μπορούσε να είναι καμιά από τις συναυλίες που έκανε γύρω στο 1980 ο Λαβύρινθος, ο οποίος τότε είχε τη μορφή ενός συγκροτήματος με σύνθεση όχι απόλυτα σταθερή αλλα΄πάντως βασισμένη στον Ρος Ντέιλι, τον Ψαραντώνη, τον νεαρό Ψαρογιώργη και τον Γιώργη Λαγκαδινό στα κρουστά. Ο Λαβύρινθος συνεργαζόταν με τον Φουσταλιέρη, καθώς και με τον Μπαξέ (Μανόλη Φαραγκουλιτάκη, ασκομαντούρα-σφυροχάμπιολο), που και τους δύο τους είχε ανασύρει από την αφάνεια και τους είχε ξανασυστήσει στο κρητικό κοινό, αυτή τη φορά όμως από τη θέση της συναυλιακής εξέδρας κι όχι του γλεντιού. Λοιπόν, δεν ξέρω αν ο Φουσταλιέρης στον Λαβύρινθο έπαιζε έτσι ασυνόδευτος και μάλιστα και ολομόναχος στη σκηνή, απλώς δεν μπορώ να φανταστώ και άλλη περίσταση που να συνέβη αυτό, να παίξει σε συναυλία και μόνος του.