- Γιαννιώτικος μανές
Τραγούδι με τον Γιάννη Τσανάκα και την εστουδιαντίνα του. Δίσκος Favorit Record 1-55047 του 1912, ανατύπωση Columbia Αμερικής E 6075, 1918. Ακούμε:
Επ’ ουδενί δεν είναι μανές. Είναι γιαννιώτικα στιχοπλάκια (δίστιχα), σε τοπικό παραδοσιακό σκοπό. «Κάνουν ν’ ανθίσουν τα κλαριά…». Απλώς είναι ελεύθερου ρυθμού.
Το «αλά τούρκα» αλλά χωρίς έτερο αντιδιαστελλόμενο σκέλος το χρησιμοποιεί κι ο Ανδρίκος στο βιβλίο για τους δρόμους. «Ο δρόμος σαμπά // Το αλά τούρκα σαμπά» σημαίνουν, το πρώτο τον δρόμο όπως τον χρησιμοποιούν τα μπουζούκια στο κλασικό ρεμπέτικο και το δεύτερο, χονδρικά, τον δρόμο όπως παίζεται από βιολιά κλπ. σε τραγούδια που ακολουθούν τη λογική του μακάμ αλλά χωρίς να είναι εκτεταμένες συνθέσεις όπως οι οθωμανικές που παρουσιάζουν το πλήρες μακάμ.
Γενικά είναι εύκολο να πεις «αφενός αλά τούρκα», το «αφετέρου» είναι το δύσκολο!