Από πλευράς μελωδίας, νομίζω ότι αξίζει να λάβει κανείς υπόψη του την προτεινόμενη αντιπαραβολή με τα Δάκρυα (βλ. πρώτα μηνύματα εδώ).
Ως προς τους στίχοι, παρόμοιους ή και τους ίδιους ακούμε σε διάφορα τραγούδια και -θα έλεγα- ιδιαίτερα σε μανέδες. Στην εκπληκτική καταγραφή που παραθέτει ο Δημήτρης, ο στίχος «Θε μου μεγαλοδύναμε …τα νιάτα που μας έδωσες γιατί τα παίρνεις πίσω» υπάρχει ηχογραφημένος σ’ ένα σκοπό της Κάσου (δε θυμάμαι ποιον) στο κλασικό σιντί / διπλό βινύλιο με τους Περσελήες, σε άλλο σκοπό της Φολεγάνδρου στο σιντί της Media dell’ Arte, και στην Κάλυμνο (και λογικά παντού) τον τραγουδούν οι γέροντες σε κάθε σκοπό που θα βρεθεί πρόχειρος. Όλοι οι άλλοι, με τα πάθη, τη μαυρισμένη ψυχή, τα βάσανα κλπ. είναι σε κλασικό στυλ νταλκαδιάρικης μαντινάδας είτε για μανέ είτε για άλλου είδους σκοπό. Καλά, ο στίχος με το Φονιάς θα γίνω και τη μετρική ιδιορρυθμία έχει μια μετρική ιδιορρυθμία, δε χρειάζεται να σχολιάσουμε κάτι περαιτέρω.
Νομίζω ότι μυρίζει εντόνως αστική / αστικόφερτη παράδοση.