εννοείτε εκεί που παίζει μελωδία στο σι, πάνω σε σολ ραστ; κλασικό γύρισμα από ουσάκ στο ραστ του. όπως πχ στις κούπες, εκεί μάλιστα κάνει και σεγκιάχ.
βασίλη μου αρέσει πολύ το παίξιμό σου, έχει και μια προσωπική σφραγίδα που την αναγνωρίζω πλέον!
στο 1:46
Το αβησσυνέζικο μήπως σχετίζεται με την επίσκεψη του διαδόχου της Αβησσυνίας στην Αθήνα;
Ωραία παιξίματα με τα ντουζένια, μπράβο.
2 «Μου αρέσει»
Πάντως η Αβησσυνία ήταν χώρα με Έλληνες μετανάστες.
Ναι, όπως στις Κούπες. Αλλά και πάλι δε νομίζω ότι είναι τόσο συνηθισμένο.
το ραστ κάτω απο το ουσάκ είναι υποτίθεται ψωμί-τυρί σε κλασικές φόρμες.
Και σε εμάς δεν είναι και τόσο σπάνιο πια…
2 «Μου αρέσει»
Σε κλασικές φόρμες ναι. Σε παραδοσιακά σαν αυτά που αναφέρεις Αλέξανδρε (και δεκάδες άλλα επίσης), ναι. Λογικά και στα ρεμπέτικα είναι αναμενόμενο, αλλά στην πράξη όχι τόσο συχνό. Τουλάχιστον, έτσι νομίζω.
αν στα κλασικά γίνεται, στα ρεμπέτικα γίνεται, στα παραδοσιακά γίνεται…που δεν γίνεται;;
1 «Μου αρέσει»
Όπα, κάτσε να το ξανασκεφτούμε λίγο. Δεν είχα δει όλα τα παραδείγματα του #167.
Είναι γεγονός ότι σχεδόν όλα τα ρεμπέτικα σε δρόμους του Ρε (ουσάκ, χιτζάζ κλπ.), λίγο πριν το κλείσιμο θα περάσουν από την υποτονική ή από το 4χ της. Στον Ντερβίση, από τον οποίον ξεκίνησε η κουβέντα, γίνεται άλλο: ξεκινάει μια καινούργια φράση από το Μι (αφού από τις προηγούμενες έχει φανεί ξεκάθαρα ποια είναι η τονική: το Ρε), η οποία, μέχρι να λυθεί στο Ρε κι αυτή, εμένα τουλάχιστον μου προξενεί μια αίσθηση αλλαγής τονικού κλίματος.
Ακριβώς το ίδιο όπως στις Κούπες.
Στη Γυφτοπούλα και στο Μην ορκίζεσαι δε θα το περιέγραφα με τα ίδια λόγια. Εκεί έχω πιο πολύ την αίσθηση ότι πρόκειται για ένα άλλο ιδίωμα, τυπικό (νομίζω) πιο πολύ των τούρκικων λαϊκών, όπου κατεβαίνουμε σταδιακά την κλίμακα επαναλαμβάνοντας μια σύντομη φρασούλα σε κάθε βαθμίδα. (Το πιο ενδεικτικό παράδειγμα που μου 'ρχεται τώρα στον νου είναι στην Ντούρνα - Κάστρο της Αστροπαλιάς, σκοπό τούρκικης προέλευσης, όπου αυτό γίνεται σε περισσότερες βαθμίδες.) Φυσικά, όταν φτάσει στη βαθμίδα Μι θα κάνει λίγο ραστάκι ή σεγκιάχ, αλλά δεν είναι το ίδιο όπως στις Κούπες.
Το Διοσμαράκι (Τζιβαέρι) είναι άλλη περίπτωση: από την αρχή μέχρι σχεδόν το τέλος σε ξεγελάει ότι είναι όλο σε βάση Ντο (=Ραστ), αλλά τελικά κλείνει στο Ρε, άρα είναι Ουσάκ. Συνήθης ιδιωματισμός σε πολλούς παραδοσιακούς σκοπούς, από στεριανούς (π.χ. πολλά κλέφτικα) μέχρι Αιγαίου και Μ. Ασίας, που ωστόσο δε νομίζω να έχει περιγραφεί ως ξεχωριστό τροπικό φαινόμενο. Παραδείγματα 1, 2, 3, 4. Και το Αργείτικο κάπου εδώ κοντά θα το ‘βαζα (μάλιστα γι’ αυτό θα έλεγα όχι τόσο ότι με ξεγελάει πως είναι Ραστ, όσο μάλλον ότι δεν έχει αποφασίσει αν είναι Ραστ ή Ουσάκ, μέχρι που στο κλείσιμο τελικά παίρνει την απόφαση).
Όλες αυτές οι περιπτώσεις είναι συχνές και χαρακτηριστικές αλλα΄, στο δικό μου αφτί, διακριτές. Η περίπτωση λοιπόν που ακούμε στον Ντερβίση και στις Κούπες έχω την εντύπωση ότι στα ρεμπέτικα είναι σχετικά σπάνια.
1 «Μου αρέσει»
Θυμήθηκα νερατζούλα από την κα Κούλα youtube.com/watch?v=F2vxwbhGZpc
Με είχε συναρπάσει κάποια στιγμή αυτό το τραγούδι και είχα προσπαθήσει να το βγάλω αλλά με μπλόκαρε ο ρυθμός του τσάμικου και τα παράτησα. Όμως η επίμονη στάση του εκεί, μου κόλλησε και από τότε το έβαλα στο παίξιμό μου.
1 «Μου αρέσει»
Τη Νεραντζούλα θα την έβαζα στην ίδια περίπτωση με το Διοσμαράκι και τα αριθμημένα παραδείγματα (1-2-3-4). Αλλά στη συγκεκριμένη εκτέλεση κάνει και λίγο σαμπάχ κάπου; !!
Ναι κάνει και σαμπάχ. Πανέμορφο, τι κρίμα να μην μπορώ να το παίξω. Εγώ τις αναλύσεις που κάνατε δεν τις πολυκατάλαβα να πω την αλήθεια. Αυτό που κοιτάω είναι το πως κινείται μια μελωδία πάνω στο κούρδισμα, που στέκεται και αν μπορώ να τη ζωγραφίσω με τα δάχτυλά μου πάνω στην ταστιέρα. Δίνω μεγάλη σημασία και αντλώ μεγάλη ικανοποίηση από τη δακτυλοθεσία.
1 «Μου αρέσει»
το ανέβασα για ένα φιλαράκι και το αφιέρωσα στο φόρουμ, να στε καλά. Έχει και μια επιπλέον εισαγωγή από Μάρκο .
7 «Μου αρέσει»
Ωραίος!
Έφαγα σκάλωμα με τον μπαγλαμά: ποιος μπήκε λέω στο σπίτι και πήρε τον μπαγλαμά μου και μετά τον ξανάφησε στη θέση του;
Τελικά δεν είναι ολόιδιος, αλλά μοιάζουν πάρα πολύ. Βλέπω «Αλεξανδρής 1992». Εμένα είναι Ραπακούσιος, μάλλον παρόμοια εποχή (ο Ραπακούσιος είναι μαθητής του Αλεξανδρή).
3 «Μου αρέσει»
Είμαι σχεδόν ίδια ηλικία με τη τζούρα. Ένα χρόνο την περνάω. Στείλε φωτό ρε Περικλή!
Η μορτισσα του Μάρκου απόπειρα σε ανοιχτό σολ, το αγαπημένο μου των κουρδισματων
1 «Μου αρέσει»
Φίλε επιβραβεύω την ιδέα και την προσπάθειά σου και την τόλμη σου να χωθείς στα ντουζένια, αλλά θέλει οπωσδήποτε κάποιες διορθώσεις το συγκεκριμένο για να ακουστεί πιο σωστά.
Κι αυτά τα λέμε όχι δασκαλίστικα, αλλά φιλικά, έτσι;
Πρώτος στόχος, σιγούρεψε λίγο την μελωδία γιατί σου φεύγει.
Πάτα σε ένα βίντεο που να φαίνονται οι θέσεις, π.χ αυτό
https://www.youtube.com/watch?v=6V51PjL1kfk το οποίο είναι και από ρε, οπότε στο σύνηθες/στάνταρ κούρδισμα θα σε βοηθήσει.
Τώρα, αν το μεταφέρεις στο ανοιχτό, μια ιδέα είναι να το παίξεις από σαμπάχ με σολ τονική, δλδ η τελευταία νότα του κομματιού να είναι το σολ (το κομμάτι μπαίνει στην 3η βαθμίδα του σαμπάχ, δλδ σι ύφεση).
Κάνε μια προσπάθεια να το βγάλεις καλύτερα, γιατί οι συνηχήσεις που παράγεις, δεν είναι πολύ ταιριαστές).
Ξαναλέω, πάντα φιλικά όλα αυτά, όχι δασκαλίστικα. Αν δεν το καταλαβαίνεις και δεν σου βγαίνει, όποιος βρει πρώτος χρόνο εδω μέσα, να σου κάνει ένα βίντεο να το δεις (εννοείται ότι θα προσπαθήσω κι εγώ)
3 «Μου αρέσει»
Ευχαριστώ για τα σχόλια και προφανώς δεν τίθεται θέμα ύφους!!
Στο νορμάλ κουρδισμα το πιάνω από το φα της ρε γι αυτό κι εδώ το έπαιξα από εκεί. Εαν το παίξω από την τριτη πρακτικά δεν θα είμαι σε λάθος νοτες ;
Θα τα δοκιμάσω πάντως όπως και να έχει. Αυτό ήταν το 1ο κομμάτι που προσπάθησα να μεταφέρω σε άλλο κουρδισμα οπότε θέλω να πιστεύω με τον καιρό θα διορθωθούν τα θεματάκια.
Κοίτα μια ιδέα σε ρε σολ ρε, πολύ πρόχειρα (γιατί ο μπέμπης ήθελε να μπουκάρει να μου πάρει τον μπαγλαμά…)
4 «Μου αρέσει»
Όντως σωστό και ωραίο και σε ευχαριστώ Μπάμπη. Γενικότερα στα περισσότερα κομμάτια σε ντουζένι η βασική μελωδία είναι στη μεσαία με κάποια (συνήθως λίγα) κατεβάσματα στο καντίνι από ότι κατάλαβα σωστά; Το ρωτάω όμως γιατί έχω δει αρκετά έτσι, έχω δει όμως και άλλα (πχ δερβίσης παιγμένο απο το Στέλιο) στη χαμηλωμένη μεσαία αλλά να ακολουθεί τα τάστα όπως τα ήταν στη ΡΕ. Αυτό είναι το μπέρδεμά μου ουσιαστικά. Σε άλλα κομμάτια βρίσκεις τη νότα όπως θα παίζονταν στη ρε (όπως έκανα πριν, φα μεσαία 10ο ταστο), ενώ αλλού ακολουθούν τα τάστα της ρε παρά το ότι άλλαξαν οι νότες.
Νομίζω εδώ είναι όλη η ουσία και το χάνω γιατί δεν ξέρω τι από τα 2 να ακολουθήσω στην εκάστοτε περίπτωση.
ΥΓ: Βλέπω ξεφύγαμε αλλιώς το είχα κατά νου και κατέληξε σε μάθημα, μήπως να διαχωριστεί από εδώ;
Γιάννη αν θες να το παίξεις σε σολ σολ ρε’, τότε παίξε όλη τη μελωδία στο καντίνι, την κάτω χορδή, με τονική το πέμπτο τάστο. ΘΑ βγει καλό κι έτσι λογικά
2 «Μου αρέσει»