Γεια σας μαγκες. εδω ακόμα ενα ντουζένι ρε σολ σολ. το λεγόμενο ανοιχτό.εδώ παίζω σε χιτζασκιαρ του Κατσαρού το τραγούδι,ερχομαι τον τοίχο,και προς το τέλος ενα αποσπασμα απο ηχητικό ντοκουμέντο του Μαρκου Βαμβακαρη.http://www.youtube.com/watch?v=UOQYOLWUVF4
1 «Μου αρέσει»
Παίδες συνεχίστε το ανέβασμα, όσοι μπορείτε. Τα κουρδίσματα και τα παιξίμτατα που μπορεί να βρει ο καθένας, συνθέτουν μια πλευρά του ρεμπέτικου πεθαμένη και ξεχασμένη που όμως έχει πολλή γλύκα. Συνάχη μπράβο για τα βίντεο και αν μπορείς ψάχνε και παλιά κομμάτια που βγαίνουν σε ντουζένι και ανέβαζε όποτε έχεις χρόνο!
Σε ευχαριστω ανεστακο. Ενα ακομα ντουζενι το λεγόμενο δυτικό ρε σολ ντο.εδω παίζω το κάντονε Σταύρο οπου πιστεύω οτι ετσι εχει ηχογραφηθει απο τον Μάρκο ακούγοντας το. περιμένω γνώμες ως προς βοήθεια. καλη ακρόαση.http://www.youtube.com/watch?v=G62VcjxsBN0
1 «Μου αρέσει»
Δεν είμαι σε θέση να πω αν ο Μάρκος το παίζει έτσι. Μιας και είναι όμως ένα από τα λίγα ντουζένια που, και μόνο βλέποντας, χωρίς να πιάσω όργανο, μπορώ να το παρακολουθήσω άνετα (κούρδισμα σε 5ες, κλασικό σε πολλά όργανα), έχω να παρατηρήσω το εξής:
Πολλές φορές όταν μιλάμε για ντουζένια και λέμε «το Χ ντουζένι ταιριάζει στον Ψ δρόμο» παραλείπουμε να πούμε ποια νότα θέτουμε ως τονική. Το αποτέλεσμα είναι ότι μπορεί κανείς να θεωρήσει δεδομένο ότι η τονική θα είναι πάντα η νότα στην ανοιχτή ψιλή χορδή, πράγμα εντελώς άκυρο. Εδώ Συνάχη πολύ σωστά θέτεις ως βάση του Ραστ, με το συγκεκριμένο ντουζένι, τη νότα που θέτεις. Είναι φυσικά δυνατόν να παίξουμε και Ραστ από Ρε σε κούρδισμα ρε-σολ-ντο, αλλά δε θα έχει κανένα νόημα. Θα ήταν επιεικώς κάτι «όχι αδύνατο» (αδύνατο τίποτε δεν είναι), όχι όμως ένας συνδυασμός ντουζενιού - δρόμου - βάσης που να αξιοποιεί τα μέγιστα και από τα τρία.
Απόλυτα σωστός ο Πέπε. Συνάχη αμφιβάλλω αν το έχει ηχογραφήσει ο Μάρκος σε Ρε σολ Ντο, θεωρώ ότι είναι κλασσικότατο και καθαρό ΡΕ ΛΑ ΡΕ!! Πιο πολύ θα πάγαινε σε Ρε σολ σολ ή ρε σολ ρε! ΆΠοψη μου πάντα! Καλές πενιές!
Ευχαριστώ μαγκες για τις γνωμες σας.Ανεστακο ηδη εχω καποια παλια κομμάτια για ντουζένια στο νου μου. συντομα θα τα περασω στο φόρουμ. οποιος εχει οτιδηποτε με ντουζενια πληροφοριες ας μπει στην παρεα μας,οπως λεει και ο Ανεστακος,αντε μαγκες να πλυθαινουμε.
για το ιδιο θεμα για το “καντονε Σταυρο καντονε” ο Στελιος Βαμβακαρης έχει πει ότι παιζεται με ανοιχτο κουρδισμα ρε σολ σολ οπου το τραγουδι αναπτυσσεται κυριως στο καντινι με τις 2 ανοιχτες χορδες σολ για ισοκρατημα…
ας το παιξει καποιος απο τα παιδια που ασχολουνται με τα ντουζενια να το ακουσουμε και να σχολιασουμε τις 2 εκτελεσεις…
Απορω γιατι το ψαχνετε ακομη.
Ο ιδιος ο Βαμαβακρης στην αυτοβιογραφια του αναφερει οτι η φωνη του ειναι να τραγουδησει απο τονο ΡΕ.
Στην δισκογραφια του,σχεδον παντα υπαρχει κιθαρα,που σημαινει ντουζενι,καπουτ.
Ειναι φανερο οτι οταν κουρδιζεις σε ΡΕ-ΣΟΛ-ΣΟΛ ,μπορεις να παιξεις σε τονο ΣΟΛ ολα τα τραγουδια του σε καποιους δρομους.
Ο Βαμβακρης ομως δεν τραγουδαγε σε τετοιο τονο.
Hλία επέτρεψε μου, νομίζω πως σφάλλεις. Καταρχάς ο μάρκος στην αυτοβιογραφία έλεγε ότι το ΣΙ είναι ο πιο κατάλληλος τόνος για τη φωνή του (99%) και το νιαβέντι ο δρόμος που του βγαίνει πιο ωραίος στη φωνή (άσχετο). Επίσης βρίσκω λαθεμένη την άποψη του ότι όπου κιθάρα τότε όχι ντουζένι με κυριότερο παράδειγμα το Σκύλα μέκανες και λιώνω. Από κει και πέρα θα συμφωνήσω ότι τα πιο πολλά ντουζενοτράγουδα δεν κολλάνε με κιθάρα. Παρόλαυτα ‘‘Ειναι φανερο οτι οταν κουρδιζεις σε ΡΕ-ΣΟΛ-ΣΟΛ ,μπορεις να παιξεις σε τονο ΣΟΛ ολα τα τραγουδια του σε καποιους δρομους.’’ σύμφωνα με την πρόταση σου αυτή πρέπει να σε ενημερώσω ότι το ντουζένι δεν είναι μόνο για να παίξεις από ένα τόνο κάτι. Με αυτό το σκεπτικό γιατί να κουρδίσω??? Είναι κυρίως για το ηχόχρωμα (μιλάω για μας τους σημερινούς μπουζουξήδες τουλάχιστον) καθώς και η παικτική ομορφιά. Αν παίξω το στα όρη βγαίνει η κάπαρη, το παίζω και από ρε λα ρε στον τόνο του, άλλο πράγμα από καραντουζένι όμως.
Επίσης:’‘Ο Βαμβακρης ομως δεν τραγουδαγε σε τετοιο τονο.’’
Απολύτως αδιάφορο. Αν κινηθούμε βάσει του ποιού τόνου τραγουδούσε και έπαιζε ο μάρκος, τότε ζήτω που καήκαμε. Με τα ντουζένια όσοι τα αγαπάμε προσπαθούμε να βρούμε κομμάτια που ενδείκνυνται σε ντουζένι για να γουστάρουμε τον ήχο. Και στο φινάλε θα κάνω την ξανά την υπόδειξη που έκανα μέχρι που με ενημέρωσαν ότι κάνεις πλάκα: ΑΝ έχεις να πεις κάτι εποικοδομητικό μην ξεκινάς με τη φράση ‘‘Απορω γιατι το ψαχνετε ακομη.’’ και με δασκαλευτικό τόνο! Φιλικά μιλάω ναουμε
Ειμαι υπερ του διαλογου.
Ο Βαβμβακαρης ελεγε οτι η φωνη του ειναι απο ΡΕ να τραγουδησει.
Αργοτερα επεσε στο ΜΙ
Μα καποια τραγουδια αναγκαζοταν να τα πει απο ΝΤΟ.
Ποσα τραγουδια στην ελληνικη δισκογραφια ειναι σε ντουζενι;
Ελαχιστα.
Δεν εχουμε ακουσματα.
Δεν εχουμε βιωματα.
Ειμαστε τυφλοι.
Οι ειδικοι ας παρουν τον λογο.
Τον ορο δασκαλος δεν θα τον δεχτω διοτι δεν ειμαι.
Διαφορετικα θα σταματαγα να εξελισσομαι.
Γενικοτερα το ντουζενι ηταν ενας τροπος να πλησιασουν οι παλαιοι οργανοπαικτες μπουζουκιου τα μακαμ και λογο αγνοιας του ευρωπαικου κουρδισματος.
Σε ενα ουτι,δεν υπηρχε λογος διοτι απο μονο του μπορει να παιξει ολους τους δρομους,χωρις κουρδισματα.
Το ρε λα ρε στην ουσια εστειλε στο πυρ τα ντουζενια.
Με το συγκεκριμενο κουρδισμα μπορει να παιξεις ολους τους δρομους.
Οι ιδιοι οι παικτες το κατηργησαν.
Μπορεις να παιξεις διφωνι9ες.
Μπορεις να παιξεις συχορδιες.
Χανεις σε ηχοχρωμα.
Μα αμα θες ηχοχρωμα σου ειπα,παρε ουτι να ξεμπερδευεις.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 20:37 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 20:11 —
Ελλαδα.
Η χωρα που στα αρχαια χρονια πρωτοστατουσε.
Εδω και αιωνες ,ερχομαστε πισω απο τους υπολοιπους λαους.
Τα μακαμια δεκαδες στον αριθμο.
Ασχολουμαστε με 5-6 στο συνολο.
Το μεγαλυτερο ποσοστο των επιτυχημενων τραγουδιων σε κλιμακες μινορε -ματζορε.
Ακολουθουν ουσακ ,χιτζαζ-κιαρ και καποια λιγα σαμπαχ.
Το μπουζουκι ,ενα συγκριτικα φτωχο οργανο,περιοριστικε στις δυνατοτητες του.
Υπαρχει μια σελιδα με μακαμ στο διαδυκτιο.
Εκει αναλυονται ολοι οι δρομοι.
Για τους ανατολιτες μουσικους,ο καθε δρομος εχει και συγκεκριμενο τονο.
Στην ελλαδα της απλοποιησης και του δεν βαριεσε ,περιοριστηκαμε.
Ετσι με την ευρωπαικη κλιμακα,παιζουμε ολους τους δρομους απο οποιον τονο θελουμε.
Λαθος βεβαια,διοτι χανεται το ηχοχρωμα.
Αλλα δεν βαριεσαι,σουξε να κανουμε,να γεμισουμε τις ταβερνες και τα μετεπειτα σκυλαδικα .
Θελω να ευχαριστησω ολους εκεινους τους σε εισαγωγικα μουσικους,τους ρεμπετες ,που μας εδωσαν ενα σωρο καλα τραγουδια αλλα και τους μετεπειτα μουσικους που με τις γνωσεις τους ,πλουτισαν την λαικη μουσικη και την εφεραν ακομα πιο κοντα στην καρδια του ελληνα.
Επισης να δωσω συγχαρητηρια τον φιλο ,που προσπαθει να προσεγγισει τα ντουζενια μεσα απο ελαχιστα ακουσματα που τα πηραν καποιοι μαζι τους
Έπεσε από το Ρε στο Μι???Στο Σι νομίζω λέει στην αυτοβιογραφία του. Και όντως έχει πει κάποια ντο.
Τώρα:
1)Λες ''Ποσα τραγουδια στην ελληνικη δισκογραφια ειναι σε ντουζενι;
Ελαχιστα.
Δεν εχουμε ακουσματα.
Δεν εχουμε βιωματα.
Ειμαστε τυφλοι.
Οι ειδικοι ας παρουν τον λογο.
Τον ορο δασκαλος δεν θα τον δεχτω διοτι δεν ειμαι.
Διαφορετικα θα σταματαγα να εξελισσομαι.’’
Στα ντουζένια έχουμε όντως περιορισμένες γνώσεις της νοοτροπίας τους καθώς όπως είπες εχουμε λίγα ηχογραφήματα. όμως από τη στιγμή που ένα μεγάλο τεχνικό τους κομμάτι έχει ξεκαθαριστεί δε βρίσκω λόγο να μην δοκιμάζουμε κομμάτια που μας αρέσουν και τα βρίσκουμε και πολύ ωραία σε αυτά. Εκτός και αν εσύ απλά το βρίσκεις ανούσιο, που είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό και δεν ανάγεται αλήθεια αντικειμενική παρά τα παραπάνω που έγραψες.
2)’‘Γενικοτερα το ντουζενι ηταν ενας τροπος να πλησιασουν οι παλαιοι οργανοπαικτες μπουζουκιου τα μακαμ και λογο αγνοιας του ευρωπαικου κουρδισματος.
Σε ενα ουτι,δεν υπηρχε λογος διοτι απο μονο του μπορει να παιξει ολους τους δρομους,χωρις κουρδισματα.’’
Πολύ-πολύ-πολύ γενικότερα όμως! Είναι δεδομένο ότι τα ντουζένια μακαμίζουν και έχουν την τροπική νοοτροπία περισσότερο, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το κάναν για αυτό το λόγο. Πιθανότατα αυτός ο λόγος να μην υπήρχε στο μυαλό τους, καθώς τα μαθαίναν σαν παράδοση. Το βασικότερο για μένα είναι η αυτοσυνοδεία (να είσαι και πιο γεμάτος στον ήχο δηλαδή) και η ομορφιά των ντουζενικών συνηχισμών, παρά αυτό που είπες (το οποίο και ισχύει σαν αίτιο χρήσης). Και γιατί δεν πήραν στο φινάλε ούτια να ξεκαθαρίσουν με τα κωλοντουζένια που είναι και βάναυσα!!?!:112: Γιατί γουστάραν το μπουζούκι όπως το μάθαν από παλαιότερους! Προς γνώση σου υπήρχαν μπουαούξηδες που παίζαν μόνο ντουζένια! Π.χ. ο Μιμίκος που θεωρητικά βαρούσε μόνο συριανά! Δεν είναι όλα θέμα δρόμων, είναι και γούστου και του τι έχεις μάθει να ακούς!
3)’'Το ρε λα ρε στην ουσια εστειλε στο πυρ τα ντουζενια.
Με το συγκεκριμενο κουρδισμα μπορει να παιξεις ολους τους δρομους.
Οι ιδιοι οι παικτες το κατηργησαν.
Μπορεις να παιξεις διφωνι9ες.
Μπορεις να παιξεις συχορδιες.
Χανεις σε ηχοχρωμα.
Μα αμα θες ηχοχρωμα σου ειπα,παρε ουτι να ξεμπερδευεις.’’
Συμφωνούμε απόλυτα ότι έστειλε στο πυρ τα ντουζένια, καθότι είναι πιο χρήσιμο κούρδισμα και ωφελεί στο να δουλεύεις πολλούς δρόμους. Όμως αυτά αλλάξαν όταν άλλαζε και η κατάσταση του τότε, ενώ σήμερα εμείς δεν έχουμε λόγο να παίζουμε μόνο ρε λα ρε. Τι εννοώ. Το κούρδισμα αυτό ήταν βοηθητικότατο στο πάλκο! Εμείς έχουμε την ελευθερία να πούμε : εντάξει γαμάτο το ρελαρε αλλά θέλω να βαρέσω και καραντουζένι γιατί ΜΕ ΦΤΙΑΧΝΕΙ! Και παρόλο που το κατήργησαν οι παίκτες με την έννοια ότι δεν παίζοταν δισκογραφικά (που ουσιαστικά λίγοι ήταν αυτοί που τα ξεραν γιαυτο και οι άλλοι δεν παίζαν) όλοι οι γνωστοί γνώστες (μάρκος, κυρομύτης, γενίτσαρης και ‘‘πολλοί’’ άλλοι, ακόμα και μεταγενέστεροι) τα παίζαν μέχρι να πεθάνουν. Οι διφωνίες σε ενημερώνω όπως και θα ξες, είναι κάτι που μπορεί να παίζοταν στο μπουζούκι και πριν το 30’ αλλά δισκογραφικά σχετικώς αργοπόρησαν που μάλλον δείχνει ότι δεν ήταν στην παικτική νοοτροπία του πιο ανατολίτη τότε μπουζουξή. Το ίδιο και οι συγχορδίες που ο μάρκος τις χτυπούσε σχεδόν πάντα ελλιπώς (ακόμα και στο τρίχορδο που είναι ήδη ελλιπείς). Δεν καταλαβαινω κάτι. Γιατί άμα θέλω ηχόχρωμα να πάρω ούτι?? Δεν σου φαίνεται κάπως παιδική αυτή η τοποθέτηση? Εμένα το ηχόχρωμα του μπουζουκιού (συμπεριλαμβανομένου και του ρε λα ρε) μαρέσει πολύ περισσότερο από του αγαπημένου ουτιού!
4)’'Ελλαδα.
Η χωρα που στα αρχαια χρονια πρωτοστατουσε.
Εδω και αιωνες ,ερχομαστε πισω απο τους υπολοιπους λαους.
Τα μακαμια δεκαδες στον αριθμο.
Ασχολουμαστε με 5-6 στο συνολο.
Το μεγαλυτερο ποσοστο των επιτυχημενων τραγουδιων σε κλιμακες μινορε -ματζορε.
Ακολουθουν ουσακ ,χιτζαζ-κιαρ και καποια λιγα σαμπαχ.
Το μπουζουκι ,ενα συγκριτικα φτωχο οργανο,περιοριστικε στις δυνατοτητες του.
Υπαρχει μια σελιδα με μακαμ στο διαδυκτιο.
Εκει αναλυονται ολοι οι δρομοι.
Για τους ανατολιτες μουσικους,ο καθε δρομος εχει και συγκεκριμενο τονο.
Στην ελλαδα της απλοποιησης και του δεν βαριεσε ,περιοριστηκαμε.
Ετσι με την ευρωπαικη κλιμακα,παιζουμε ολους τους δρομους απο οποιον τονο θελουμε.
Λαθος βεβαια,διοτι χανεται το ηχοχρωμα.
Αλλα δεν βαριεσαι,σουξε να κανουμε,να γεμισουμε τις ταβερνες και τα μετεπειτα σκυλαδικα .
Θελω να ευχαριστησω ολους εκεινους τους σε εισαγωγικα μουσικους,τους ρεμπετες ,που μας εδωσαν ενα σωρο καλα τραγουδια αλλα και τους μετεπειτα μουσικους που με τις γνωσεις τους ,πλουτισαν την λαικη μουσικη και την εφεραν ακομα πιο κοντα στην καρδια του ελληνα.
Επισης να δωσω συγχαρητηρια τον φιλο ,που προσπαθει να προσεγγισει τα ντουζενια μεσα απο ελαχιστα ακουσματα που τα πηραν καποιοι μαζι τους’’
για αυτό το κομμάτι του λόγου σου δε θα τοποθετηθώ γιατί θα είναι ανούσιο να ανοίξουμε μια κουβέντα κυριολεκτικά ατέρμονη μέσω του φόρουμ. Και αυτό γιατί υπερχειλίζει υποκειμενικότητος!! ΦΙλικά και χαίρομαι που μπήκες στη διαδικασία παραγωγικού διαλόγου!!
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 04:37 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 04:35 —
Επίσης να προσθέσω ότι σε καμία περίπτωση Ηλία δεν εννοήσα ότι είσαι δάσκαλος! Μίλησα για το ύφος σου και μόνο!
1 «Μου αρέσει»
Κάποτε είχα ακούσει μιά εκ δυσμών κριτική από τετραχορδά ότι το τρίχορδο
είναι ελλειπές όργανό.Τώρα έχουμε και εξ ανατολών κριτική ότι είναι φτωχό
και ότι το ρεμπέτικο με τη μορφή που το ξέρουμε είναι γέννημα της απλοποίησης
και της βαρεμάρας των νεοελλήνων.Φίλε Ηλία ούτι δεν θα πάρω γιατί δεν γουστάρω
το ηχόχρωμά του.Πιθανώς για τον ίδιο λόγο δεν το χρησιμοποίησαν οι ρεμπέτες σε μεγάλο
βαθμό. Ισως το ότι χρησιμοποίησαν λίγους δρόμους όπως λες,να ήταν επιλογή δωρικότητας
και προτεραιότητας στον λόγο(στίχο).
Οσο για τα ντουζένια,αποτελούν την τελευταία ανεξερεύνητη περιόχή του ρεμπέτικου,
μιά διαδρομή που ενδεχομένως δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.Γι αυτό κουβαλούν μαζύ
τους την γοητευτική δυνατότητα του ελεύθερου ψαξίματος,του λάθους,της διόρθωσης
πέρα απο τους τυποποιημένους κανόνες και “κανόνες” ειδικών και"ειδικών".
Σωστός!!!τρίχορδο και ξερό ψωμί,και όποιος θέλει ηχόχρωμα εκτός τα ντουζένια (που ειναι ακρως διαδεδομένα και δεν τα κρυβει κανενας,τα περι μη διάδοσης ειναι μήθος εμένα μου τα δείξανε το 1979 που ζουσα στην Αθήνα)ας κατεβάσι λίγο το μπουζούκι του πχ Ντο /=/ να ακουση ηχόχρωμα και αν δεν ικανοποιηθεί υπαρχει και το μπουλγαρί( που έχει αρκετά κουρδίσματα) και είναι ελληνικότατον
1 «Μου αρέσει»
Bilad εξαιρετική τοποθέτηση φίλε! Νομίζω πως ο Ηλίας βλέπει τα πράγματα απλά τελείως διαφορετικά. Τρικαλινέ, σωστό και αυτό με το ντο, αλλά τα ντουζένια ήταν οντως δυσπρόσιτα για τον πολύ κόσμο. Εδώ ο Γενίτσαρης ήταν διστακτικός και δικαιολογούνταν ότι δεν είχε χρόνο να τα δείξει!! Παρόλαυτα αυτά με τα ελλειπή κ.λ.π. τα θεωρώ ψιλομικρόνοα! Και η φλογέρα μια οκτάβα παίζει, δε νομίζω να τη θεωρεί κανείς ελλειπή! Ούτε την τσαμπούνα που παίζε νομίζω μόνο ένα δρόμο! Είναι θέμα ρεπερτορίου και προτιμήσεων!
το θεμα δεν ειναι τα ντουζενια αλλα τα τραγουδια που παιζανε .Τα ντουζενια αυτα ερχονται απο τον 19 οι αιωνα και παλιοτερα ,ειναι τα κουρδισματα του ταμπουρα αλλαγμενα σε τονικο υψος για να λειτουργουν καλυτερα στο μπουζουκι.Ομως αυτα χαθηκαν γιατι χαθηκαν μαζι και τα τραγουδια στα οποια παιζοντουσαν οταν βγηκε το μπουζουκι στην δισκογραφια ολα αλλαξαν.
Το παραδοσιακο ρεπερτοριο του μπουζουκιου χαθηκε δια παντως και ελαχιστα δειγματα που ξερουμε σημερα μεσα απο ελαχιστες ηχογραφησεις απο το πρωτο διαστημα των ηχογραφησεων
.Για αυτο ο Μπατης πρεπει να θεωρηθει η πιο σημαντικη πηγη των κουρδισματων αλλα και του γνησιου ρεμπετικου.Ο Μαρκος ηχογραφησετα πρωτα χρονια και κατεργραψε το στυλ το οποιο ακουγε και εμαθε απο τους παλιοτερους ,ομως δεν καταγραψε παραδοση αφου συνθεσε δικα του πραγματα ,εκτος μερικων διασκευων*σκυλα με εκανες και λιωνω,οταν πινω τουμπεκακι κλπ)Οι αδεσποτοι μπουζουξηδες της εποχης ,που παιζαν αυτα τα ντουζενια αλλα και τα τραγουδια της φυλακης ,δεν θα καταγραφουνε ποτε ,οποτε και θα χαθουν στο περασμα των χρονων δυστυχως για εμας που τωρα το αναζητουμε.Οταν ζουσαν οι Κερομυτης και οι υπολοιποι κανενας δεν ενδιαφερθηκε να ρωτησει περισσοτερα για αυτα τα τραγουδια του παρελθοντος τα οποια θα βρισκοντουσαν καπου στην ακρη του μυαλου τουςς,το ρεμπετικο ειχε μολις ανααλυφθει και κανενας δεν υποπτευονταν περισσοτερα.
.Αναμενουμε μηπως βρεθει καποια μπομπινα στο μελλον η καποιο σημαντικο αναλογο ντοκουμεντο που θα βοηθησει.Παντως μια μικρη ιδεα την εχουμε πλεον απλα ειναι μικρη μπροστα σε αυτο που πραγματικα θα υπηρξε .
3 «Μου αρέσει»
elia 1 και το ουτι εχει ντουζενια κουρδισματα
Ο Σταύρος βάζει το θέμα πολύ κοντά στην σημερινή πραγματικότητα. Δυστυχώς, ελάχιστα είναι τα στοιχεία που έχουμε και, το χειρότερο, δεν πρόκειται να βρεθούν καινούργια. Οι παλαιοί, που κάτι ήξεραν ακόμα, πέθαναν πριν να τους τεθούν οι σωστές ερωτήσεις, στις οποίες και θα ήταν οι μονοι που θα είχαν απαντήσει σωστά. Η μπομπίνα ας υπάρχει, βέβαια, στο όνειρο του Σταύρου αλλά πολύ φοβάμαι ότι ο χώρος της περιορίζεται αυστηρά εκεί…
Είναι πολύ ευχάριστο να “ανακαλύπτουν” (γιατί αυτό συμβαίνει, στην ουσία) τα νέα παιδιά ότι υπάρχουν κάτι περίεργες για τη σημερινή πραγματικότητα προσεγγίσεις σε ορισμένα τραγούδια, σε αυτά που οι ίδιοι ονόμασαν “ντουζενοτράγουδα” και προσπαθούν να ανακαλύψουν και πάλι τον τροχό. Πρώτον, μην ξεχνάμε ότι ο πρώτος τροχός δεν ήταν στρογγυλός, χρειάστηκαν χιλιετίες για να στρογγυλέψει. Ειδικά όμως για τη δική μας περίπτωση, αν θεωρήσουμε ότι ο τροχός είναι τα ντουζένια μιάς παλαιότερης εποχής τα οποία χάθηκαν μαζί της, τότε δεν μπορούμε καν να ξέρουμε αν ο τροχός αυτός ήταν στρογγυλός, εξάγωνος, οδοντωτός ή οτιδήποτε άλλο. Χάθηκαν, απλά, οι σχετικές πληροφορίες.
Απο κει και πέρα, βέβαια, μπορούμε να λέμε ο καθένας ό τι θέλει, αλλά δεν είναι και υποχρεωτικό ότι αυτά που λέμε, ισχύουν κιόλας. Για παράδειγμα, στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται η ελληνική επικράτεια, οι παλαιοί λαϊκοί οργανοπαίκτες μακρυμάνικων λαουτοειδών, σχεδόν δεν είχαν καν ακούσει ότι υπάρχει μία μουσική που πίσω της έχει ολόκληρη θεωρία η οποία βασίζεται στα μακάμ. Δεν τους απασχολούσε το θέμα, παρά το ότι ήξεραν πάρα πολύ καλά την πράξη αυτής της μουσικής και έπαιζαν σωστότατα και τους δρόμους και τα μικροδιαστήματα. Απλά, το λεξιλόγιό τους δεν περιλάμβανε λέξεις όπως δρόμος, μακάμ, μικροδιαστήματα, τετράχορδα κλπ.
Άλλο παράδειγμα είναι (πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη, βέβαια) η ατυχής σύγκριση σολιστικού οργάνου της εκλεπτυσμένης ανατολικής μουσικής (το ούτι) με λαϊκό συνοδευτικό του τραγουδίσματος όργανο με κάποιες (περιορισμένες, συγκριτικά με ούτι, γυαϊλί ταμπούρ κλπ.) σολιστικές δυνατότητες, όπως το παλαιό μπουζούκι και τα ταμπουροειδή συγγενικά του. Η μουσική για την οποία φτιάχτηκε και την οποία εξυπηρετεί το ούτι απευθύνεται σε έμπειρους ακροατές, είναι μονοφωνική, έντονα μικρομελισματική και δεξιοτεχνική, γιαυτό θεωρεί την προσέγγιση ισοκρατήματος με ανοιχτές χορδές (ντουζένια) κάτι παλαιότερο, πιό πρωτόγονο, από το οποίο η ίδια έχει πλέον σχεδόν αποκοπεί ή, έστω, έχει βρει τρόπους ώστε ο πρωτογονισμός αυτός να μην είναι τόσο εξόφθαλμος. Γιαυτό και περιγραφές όπως “τα ντουζένια μακαμίζουν” θα τις θεωρούσα κάπως επικίνδυνα πολυσήμαντες, ενώ είναι αλήθεια ότι ο λαϊκός οργανοπαίκτης που επιμένει στο ταμπουροειδές που παρέλαβε και σκοπεύει να παραδόσει στους νεότερους χωρίς νεωτεριστικές επεμβάσεις, απλά αυτό ήξερε και δεν είχε ούτε το χρόνο, ούτε τα προσόντα ούτε τη διάθεση να μεταπηδήσει σε μουσική αποκλειστικά φτιαγμένη για προσεκτική ακρόαση.
Και βεβαίως, το αν στην Ελλάδα περιοριστήκαμε στο να κάνουμε σουξέ, να γεμίζουμε τις ταβέρνες και να τις υποκαθιστούμε με σκυλάδικα έχοντας βοηθό μας την ευρωπαϊκή κλίμακα, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το αν κάθε συγκεκριμένος δρόμος παίζεται σε μία αποκλειστικά τονικότητα, ή επιτρέπουμε το τρανσπόρτο. Στην Τουρκία, όπου το φασίλ υιοθέτησε (στον 20όν αιώνα πιά) τη δυνατότητα αλλαγής τονικότητας, οι βασικές παράμετροι της θεωρίας των μακάμ παρέμειναν ζωντανές.
2 «Μου αρέσει»
Kύριε Νίκο το πόστ σας είναι ΥΠΕΡΟΧΟ!!!:088:
Και χαίρομαι που βλέπω την οπτική αυτή:
‘‘Είναι πολύ ευχάριστο να “ανακαλύπτουν” (γιατί αυτό συμβαίνει, στην ουσία) τα νέα παιδιά ότι υπάρχουν κάτι περίεργες για τη σημερινή πραγματικότητα προσεγγίσεις σε ορισμένα τραγούδια, σε αυτά που οι ίδιοι ονόμασαν “ντουζενοτράγουδα” και προσπαθούν να ανακαλύψουν και πάλι τον τροχό. Πρώτον, μην ξεχνάμε ότι ο πρώτος τροχός δεν ήταν στρογγυλός, χρειάστηκαν χιλιετίες για να στρογγυλέψει. Ειδικά όμως για τη δική μας περίπτωση, αν θεωρήσουμε ότι ο τροχός είναι τα ντουζένια μιάς παλαιότερης εποχής τα οποία χάθηκαν μαζί της, τότε δεν μπορούμε καν να ξέρουμε αν ο τροχός αυτός ήταν στρογγυλός, εξάγωνος, οδοντωτός ή οτιδήποτε άλλο. Χάθηκαν, απλά, οι σχετικές πληροφορίες.’’
Φιλε Ανεστακο εχεις δικιο όπως και ο κυριος Νικος.Αλλα όπως λέει και ο Σταύρος Κ πιστεύω οτι εχουμε πλεον μια μίκρη ιδεα στο θέμα των ντουζένιων.Πριν πολλα χρονια οταν μιλαγα για ντουζένια με παιχτες κανεις δεν εδειχνε ενδιαφερον.Βλέπω οτι αυτο σιγα σιγα εχει αρχισει να αλλαζει και χαιρομαι παρα πολυ.Ας συνεχισουμε την προσπαθεια και δεν θα βγουμε χαμενοι.