Από το φθινόπωρο του 1937 και μετά όντως άλλοι τους γράφανε τις παρτιτούρες ελέω λογοκρισίας 
1 «Μου αρέσει»
Χμ, ναι, σωστό κι αυτό.
Όχι όμως για μουσική χρήση. Αν βέβαια έπαιζαν σε μαγαζί με μόνιμο δικό του πιανίστα φερ’ ειπείν, μπορεί να υπήρχε χρεία παρτιτούρας. Και αφού έχουμε δε παρτιτούρες του Παπάζογλου (μακαρίτη βέβαια το 1961), πάει να πει ότι κάπου τις χρησιμοποιούσε. Δεν ήταν άγνωστο πράγμα η μουσική γραφή. Αλλά δεν ήταν και στάνταρ.
«Εδώ κι εκεί» και όχι παντού, απλά και μόνο επειδή λόγω συγκερασμού των οργάνων (κάποτε όμως και της φωνής!) ο Δούνιας έβλεπε κάποιους τρόπους ως ματζόρε και όχι ως ραστ ή μπουσελίκ κλπ. ή ως μινόρε και όχι ως Νιχαβέντ ή ουσσάκ κλπ. Παντού υποκρύπτονταν το «βυζαντινό μέλος» ή, με άλλα λόγια, τροπικά είναι τα τραγούδια αυτά, όχι κλιμακοκεντρικά. Και σίγουρα και ο Α. αρκετά κοντά σ’ αυτή την προσέγγιση θα βρισκόταν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι, όπως δείχνει στο σχεδιάγραμμά του, το ρεμπέτικο προκύπτει από τη σύντηξη «Λαϊκού τραγουδιού της Ανατολής» (προφανώς υπονοεί το Σμυρναίικο), δημοτικοφανών λαϊκών τραγουδιών που με τη σειρά τους προέκυψαν από τα δημοτικά τραγούδια και Βυζαντινού μέλους (προφανώς υπονοεί την εκκλησιαστική μουσική). Τα πράγματα είναι, όπως σήμερα πλέον ξέρουμε, πολύ πιο σύνθετα και περιπεπλεγμένα από το πρωταρχικό αυτό σχήμα που παρουσίασε ο Α.
Αυτό κτγμ δεν είναι «με άλλα λόγια», είναι άλλη πληροφορία! Τροπικά φυσικά, όπως και το βυζαντινό μέλος, όχι όμως λόγω καταγωγής του ενός από το άλλο ή έστω επίδρασης του
ενός στο άλλο, αλλά απλώς λόγω κοινής καταγωγής των δύο.
Σοβαρά, λες; Κοίτα να δεις πόσο διαφορετικές αναγνώσεις χωράνε!
Εμένα ούτε που μου πέρασε από τον νου το Σμυρναίικο, αφού το είχα στο μυαλό μου ως απλώς έναν κλάδο του ρεμπέτικου. Γι’ αυτό και αναφέρθηκα σε Σμυρνιούς συνθέτες. (Θα μου πεις, μα ο Ανωγειανάκης λέει για μπουζουκομπαγλαμάδες… Ναι, αλλά μιας και δεν τον είδα πουθενά να λέει ότι το ρεμπέτικο -αυτό που εννοεί ο ίδιος ρεμπέτικο- παίζεται μόνο με τέτοια όργανα, υπέθεσα ότι και τα βιολιά, ούτια κλπ. της Σμυρναίικης σχολής τα βάζει στην ίδια κατηγορία.)
Οπότε ως «λαϊκό τραγούδι της Ανατολής» είχα καταλάβει το εκτός Ελληνισμού, δηλαδή κυρίως το τούρκικο.
Για την συνέχεια της συζήτησης το part 2
1 «Μου αρέσει»