φιλοι μου,καλα αυτα που λετε αλλα λιγο ρομαντικα…Ντινο,δε νομιζω να εδωσα καποιο “απαξιωτικο” ορισμο σε πιστες και παλκα,αυτες ειναι δικες σου ερμηνειες.Αν παιζεις καθε βραδυ σε καποιο λαικο μουσικο σχημα 4 και 5 ωρες,ως ποτε θα εχεις ορεξη και κουραγιο να ανεβοκατεβαινεις την ταστιερα σα τρελλος?
θα δωσω ενα αλληγορικο παραδειγμα:ας πουμε οτι εχεις δεκα οργανα σε ενα μικρο δωματιο.δεν χωρανε ολα,καποια απ αυτα πρεπει να τα εχεις κρεμασμενα απ το ταβανι και καθε τοσο να πρεπει να τεντωνεσαι για να τα φτασεις.οι περισσοτεροι καποια στιγμη θα βρουν ενα μεγαλυτερο δωματιο,για να μπορουν να τα εχουν ολα διπλα τους και να τα φτανουν με μεγαλυτερη ευκολια.
ελπιζω να εγινα κατανοητος,και σε περιπτωση που δεν ειναι εμφανες απο το πρωτο μου post,κ εγω συμπαθω το τριχορδο απειρως περισσοτερο απο το 4χορδο
Το θέμα είναι ένα οι συγχορδίες στο τρίχορδο απαιτούν να ανοίγεις πιο πολύ τα δάκτυλά σου για να τις “πιάσεις”. Γιαυτό το λόγο και ο Χιώτης έφτιαξε το τετράχορδο μπουζούκι για λόγους ευκολίας
Υ.Γ Το ίδιο συμβαίνει και στις γρήγορες πενιές. Το τετράχορδο βολεύει περισσότερο.
…χωρίς να θέλω να γίνω καυστικός…για τις συγχορδίες έχουμε τις κιθάρες και τους μπαγλαμάδες, όχι τα μπουζούκια… άσε που όταν πάρουν τα δάκτυλα δεν έχεις πρόβλημα να τις πιάσεις
Το μπουζούκι όμως θα πρέπει να μπορεί να πιάνει τις συγχορδίες γρήγορα ,άλλωστε αυτές δίνουν χρώμα στο παίξιμο. Πρόσεξε εγώ σου λέω πως είναι πιο εύκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.Για έναν νέο οργανοπαίχτη είναι πιο εύκολο το τετράχορδο.Και όταν αυτός μάθει καλά το τετράχορδο παίρνει έναν μπαγλαμά και μαθαίνει μέσα απο αυτόν τρίχορδο σιγά-σιγά ( εγώ τουλάχιστον αυτό έκανα).
Νομίζω πως το τρίχορδο και το τετράχορδο είναι δύο κόσμοι διαφορετικοί.
Τα δύο όργανα συνυπάρχουν εδώ και 50+ χρόνια και το καθένα έχει δώσει διαφορετικές σχολές και παιξίματα. Υπάρχουν εύκολα και δύσκολα κομμάτια και στα δύο και πολύ διαφορετικά ρεπερτόρια.
Πάνω που πας να πεις ότι οι τετράχορδοι δεν έχου πενιά (και σκέφτεσαι κάτι σκυλάδες) πάει το μυαλό σου στο από Χιώτη και Ζαμπέτα μέχρι Καραντίνη.
Πάνω που λές ότι οι τρίχορδοι είναι “βρώμικοι” παίχτες, ακους από Μπέμπη, Τσιτσάνη μέχρι Πάππο και λες τί κάθομαι και σκέφτομαι.
Τους περιορισμούς δεν τους θέτει ούτε η έκταση της φωνής του οργάνου, ούτε οι ανοιχτές χορδές, ούτε το μέγεθος του σκάφους.
Μάλλον εμείς οι μουσικοί…
Ρε παιδιά, αν ο παίκτης είναι καλός, δεν έχει σημασία πόσες χορδές έχει το όργανο, αλλά τι βγάζει το όργανο. Βάλε ας πούμε έναν άσχετο να παίξει στο καλύτερο τρίχορδο μπουζούκι. Ε δεν θα ευχαριστηθείς πενιά, για τον λόγο του ότι δεν ξέρει πως παίζεται το όργανο, παρ’ όλο που είναι το καλύτερο όργανο. Βάλε και τον παλαιολόγου (ναι μην με φάτε όμως) να παίξει σε ένα άχρηστο τετράχορδο να παίξει. Ε όπως και να χει, ακόμα και στο χειρότερο όργανο, θα παίξει παπάδες ο άνθρωπος. Άρα δεν παίζουν ρόλο οι χορδές και το μπουζούκι, αλλά ο παίκτης.
φίλε Δημήτρη δεν είπα ότι κάτι απαξίωσες … απλά μία επισήμανση έκανα σχετικά με το εαν το τρίχορδο είναι “περιορισμένο” έναντι του τετράχορδου. ’ Άλλωστε εγώ ο ίδιος , θε είδες πιο πάνω , απάντησα στον paris και έιπα ότι όλα τα όργανα καλά είναι και τρίχορδα και τεράχορδα. Δέν έχω δηλ. κάποιο πρόβλημα είτε με το ένα είτε με τό άλλο όργανο.
Περιορισμένος κατά την ταπεινή μου άποψη μπορεί να είναι μόνο ο παίχτης του κάθε οργάνου.
Ολοι αυτοί που επιμένουν να παίζουν με τρίχορδα δεν νομίζω ότι θέλουν απλά να κουράζονται και να τρέχουν σαν τρελλοί πάνω κάτω στην ταστιέρα. Θέμα γούστου είναι νομίζω.
Οσο αφορά στίς πίστες , το σχόλιο μου δεν έχει να κάνει με σένα ή τα λεγόμενα σου , απλά μου φάνηκε πολύ παράδοξο σαν σκεψη , κάποιος να αποφασίζει εαν θέλει τρίχορδο ή τετράχορδο, με γνώμονα το εάν θα παίζει μελλοντικά σε αυτές ή όχι.
Θεμα αισθητικης ειναι περισσοτερο και κατ’εμε…παιζοντας με το τριχορδο λες…“να ρε γ****ο με τουτο δω το οργανο ξεκινησαν ολα…”…και οταν πεφτεις σε βαρια μερακια βαρας ολες τις χορδες και μερακλωνεις…ατελειωτα.
Οσον αφορα το θεμα ηχου,πιστευω οτι εχει να κανει με την κατασκευη.Μπουζουκι δεν εχω, μα εχω ενα φιλο που δουλευει σε μαγαζι με μουσικα οργανα.Οποτε εχω χρονο παω για καφε και που κ που πιανω και κανα μπουζουκι,μεχρι πριν πιασω το τελευταιο τετραχορδο που εφερε ελεγα…το τριχορδο ειναι καλυτερο κ επειδη εχει πιο ωραιο ηχο.Σας λεω το τετραχορδο που επιασα ειχε τον πιο γλυκο ηχο που εχω ακουσει (απ’οσα εχω παιξει)…θελετε και το καλυτερο;!!
Μερακλωσα τοσο με τον ηχο του που κουρδισα ρε-λα-ρε και την πανω χορδη(4η) την αφησα σε αχρηστια…:019:…οποτε!!!
Eνας περιορισμος για το τριχορδο ισως ειναι οτι δεν μπορεις να παιξεις ολοκληρωμενα μια τετραφωνη συγχορδια, αναγκαστικα θα κοψεις μια νοτα!
Προσωπικα τριχορδο παιζω γιατι με αυτο ξεκινησα και σε αυτο εμεινα, αλλα δε θεωρω τον εαυτο μου πιο “original” ή πιο “true” απο τον αλλο που παιζει 4χορδο, σε καμια περιπτωση.
Η σγκριση ειναι βασικά ανουσια, καθως και τα δυο οργανα εχουν χρησιμοποιηθει κατα καιρους απο μεγαλους παιχτες και για μεγαλα τραγουδια.
Οπως τη βρισκει ο καθενας λοιπον, δε μας πεφτει και λόγος στην τελικη για το τι και πως γουσταρει να παιζει ο διπλανος! :088:
.
Καλησπερα μαγκες θελω να αγορασω συντομα μπουζουκι , βλεπω ομως πως υπαρχουν 3χορδα και 8χορδα , για καθαρα ρεμπετικα και βαρια τι μου προτείνεται να αγοράσω ??? Ευχαριστω
Φιλε μου για να θεσεις λιγο πιο σωστα το ερωτημα σου και να ερθεις στην αρμοζουσα συγκριτικη ορολογια.
Τριχορδο ή τετραχορδο και εξαχορδο ή οκταχορδο.
Κατα τα αλλα ολα παιζονται και με τα δυο.
Απλα το τριχορδο για λογους που θα διαβασεις σε προηγουμενα σχολια,θα ταιριαξει καλυτερα στο ρεμπετικο.
…με μια απλη απαντηση:
-εαν εισαι περισοττερο στα λαικα 4χορδο.
-εαν εισαι περισοττερο στα ρεμπετικα 3χορδο.
εγω που ειμαι και απο τα 2 διαλεξα 3χορδο βεβαια μου αρεσουν και οι λιγες χορδεσ !!
Αν εχα χρονο θα μαθαινα και το 4χορδο για ποικιλια.
οι συγχωρδιες αποτελουνται απο 3 νοτες (αν κανω λαθος διορθωστε με) τα πραματα ειναι απλα η τεταρτη χορδη με μπερδευει στα ακορντα.
Στο τριχορδο λογω ρε λα ρε εχεις στην ουσια να μαθεις 2 χορδες γιατι οτι παιζεις στη λεπτη παιζει και στη μουργανα οσον αφορα τα σολο.
Μου φαινεται πολυ πιο ευκολο για εκμαθηση μονος.
Και επιτελους ας αφησουμε τους τιτλους καλυτερο χειροτερο δε κολανε στη μουσικη.
Μου αρεσει δε μου αρεσει… Ναι.
Όπως ήδη έχει ειπωθεί, το “ατού” στο τετράχορδο είναι ακριβώς το παίξιμο σε συγχορδίες.
Πρώτον, οι “απλές” ματζόρε και μινόρε συγχορδίες έχουν 3 νότες. Αν όμως θες να παίξεις εβδόμης στο τρίχορδο πρέπει να “φας” μια νότα.
Δεύτερον, το τετράχορδο είναι κουρδισμένο όπως η κιθάρα έναν τόνο χαμηλότερα (DAFC), γεγονός που διευκολύνει την κάθετη ανάπτυξη και ως εκ τούτου το πιάσιμο συγχορδιών από διαφορετικά σημεία. Στην κιθάρα πχ πιάνοντας μπαρέ σε μια θέση έχεις πολύ πολύ πρόχειρα A-form ματζόρε, μινόρε και τις εβδόμες τους, Ε-form ματζόρε, μινόρε και τις εβδόμες τους, και C-form ματζορε (και αρκετές αλλές). Κάτι ανάλογο μπορεί να γίνει και στο τετράχορδο όπως προκύπτει από το κούρδισμα.
Έπεσα στο θέμα χαζεύοντας μέσα στο φόρουμ και θα ήθελα να εκφράσω την απόψη μου όσο απόλυτη, απότομη ή ακραία φανεί. Θα σταθώ όμως μονάχα στο όργανο αυτό καθέ αυτό. Δεν μειώσα και δεν θα μειώσω ποτέ κανέναν από τους μεγάλους τετράχορδους. Αν μη τι άλλο, έχουμε να κάνουμε με ιερά τέρατα: Χιώτης, Ζαμπέτας κτλ.
Τις προάλλες σε μία κουβέντα “τρίχορδο εναντίον τετράχορδου” τέθηκε η κλασική ατάκα “το τετράχορδο είναι η εξέλιξη του τρίχορδου”. Διαφωνώ με την εξέλιξη. Να βάλουμε στο 4χορδο άλλη μία χορδή για εξέλιξη; Στην κιθάρα άλλη μία; Στο βιολί άλλη μία; Στο πιάνο 12 πληκτρα ακόμα; Ε να βάλουμε και στον ταμπουρά, στο όνομα της εξέλιξης. Όχι, όχι, όχι. Το μπουζούκι είναι ένα. Το άλλο δεν είναι μπουζούκι. Εγώ έμαθα να το λέω μισοκίθαρο.
Ο τίτλος αυτού του θέματος είναι παραπλανητικός και από χρόνια ήθελα να τον αλλάξω, αλλά με προλάβαιναν πάντα διαφορετικές προτεραιότητες. Νομίζω ότι δεν είμαι μόνο εγώ που θεωρώ ότι κάθε απόπειρα “σύγκρισης” του τύπου “ποιό είναι καλύτερο;” είναι από χέρι χαμένη. Ακόμα πιό παραπλανητικό είναι να “συγκρίνουμε” “ιερά τέρατα” μεταξύ τους, με αποφθέγματα του τύπου “ο χψω (ή ο ωψχ) είναι μακράν ο καλύτερος”. Εξέλιξη υπάρχει και θα υπάρχει, ευτυχώς, παντού, και στο τρίχορδο και στο τετράχορδο και στους τρόπους παιξίματος και, και και. Και το κάθε όργανο, είτε τρίχορδο, είτε τετράχορδο είτε με διαφορετικό πλήθος και διάταξη χορδών, έχει το δικό του ηχόχρωμα, ρεπερτόριο, ιστορία. Με λίγα λόγια, όλα όσα έγιναν και έμειναν, είναι σοφά πλασμένα.
Σε πάω.-
Δεν σηκώνει εξέλιξη. Το είπα και παραπάνω στον κ. Νίκο Πολίτη. Αυτό ήταν και αυτό θα παραμείνει. Ας φτιάξουν άλλο όργανο.
Αν το 4χορδο δεν το είχε πλασσάρει ο τεράστιος Χιώτης, θα σου έλεγα εγώ αν θα του είχε δώσει κανείς σημασία. Πριν κατι μήνες είδα στο FB 5χορδο μπουζούκι. Απόσταγμα σοφίας;;; Μάλλον ανοησίας.
Παιδιά, το ότι το 4χορδο μπουζούκι είναι εξέλιξη του 3χορδου δεν είναι άποψη, είναι μια αντικειμενική διαπίστωση. Όπως το 3χορδο μπουζούκι είναι εξέλιξη των προγενέστερων ταμπουροειδών, κι αυτά εξέλιξη της πανδουρίδας, κι η πανδουρίδα εξέλιξη κάποιου πανάρχαιου οργάνου από τη Μεσοποταμία ή την Αίγυπτο ή κάτι τέτοιο.
Εξέλιξη δε σημαίνει βελτίωση. Μπορεί άλλοτε να είναι βελτίωση, άλλοτε τροπή σε μια νέα κατεύθυνση, άλλοτε ακόμη και οπισθοχώρηση.
Ως προς το «ας έφτιαχναν άλλο όργανο» (που αναπόφευκτα θα ήταν εξέλιξη, και πάλι, κάποιου άλλου, σπάνια αμφανίζονται 100% καινοτόμες ιδέες), από τη στιγμή που και το 4χορδο και το σημερινό 3χορδο εδραίωσαν τον χαρακτήρα τους, θα δούμε πολλούς -και εδωμέσα- να υποστηρίζουν, ακριβώς, ότι είναι δύο διαφορετικά όργανα.
Για να γίνει λίγο σαφέστερη η έννοια της εξέλιξης, να αναφέρω το εξής:
Μια εξέλιξη που γνώρισε το 3χορδο μπουζούκι, πέρα από μορφολογικές-κατασκευαστικές λεπτομέρειες, ήταν η εγκατάλειψη των ντουζενιών υπέρ του ρε-λα-ρε. Μ’ αυτό το δεδομένο, ξεκίνησε μια νέα φάση στην πορεία του παιξίματος, του ύφους, των συνθέσεων κλπ… Πολλές δεκαετίες αργότερα, αφού αυτή η φάση ήταν προ πολλού ώριμη και ακόμη προχώραγε, τα ντουζένια άρχισαν να ξαναανακαλύπτονται. Αυτό είναι μια εξέλιξη εκ πρώτη όψεως προς τα πίσω, που ωστόσο διευρύνει την υπάρχουσα γνώση για το όργανο όσο τη διηύρυνε παλιότερα και η καθιέρωση του ρε-λα-ρε (που κι αυτή θα την έλεγες εκ πρώτης όψεως οπισθοδρόμηση, «φτώχεμα», αφού από πολλές δυνατότητες βρεθήκαμε με μία, κι όμως-!).
