(Έχω καιρό να παρουσιάσω όργανο, είπα να ανεβάζω κυρίως αυτά που έχουν κάποιο ξεχωριστό ενδιαφέρον, και για μένα αυτό το μπουζουκάκι έχει).
Τον Κορχάν λοιπόν δεν τον ξέρω προσωπικά. Ξέρω ότι είναι Τούρκος, παίζει σάζι (και ούτι) κι έχει ένα ωραίο μαγαζί στο Παρίσι. Έχει όμως και φίλους όλων των εθνικοτήτων, ανάμεσά τους κι Έλληνες, κι έτσι μέσω ενός «δικτύου φίλων» ήρθε σ’ εμένα η επιθυμία να γίνει ένα μπουζούκι για δώρο, με τ’ όνομα του παραλήπτη επάνω και με συγκεκριμένο πρότυπο, σ΄αυτό το σχέδιο του τζουρά που κάνω.
Αυτό από μόνο του ήταν μια πρόκληση, δεδομένου ότι δεν είχα αποπειραθεί ποτέ να κάνω μπουζούκι με τρεις τρύπες, έτσι αφενός δεν ήξερα τι επίδραση θα έχει στον ήχο – κι αφετέρου ο συγκεκριμένος τζουράς φτιάχνεται σε τέτοιο καλούπι ώστε η όψη του να πλησιάζει κάπως αυτήν του ουτιού, οπότε του ταιριάζουν οι τρείς τρύπες ακόμα κι αισθητικά, ενώ στο μπουζούκι ? … απορία ψάλτου βηξ.
Τέλος πάντων, με όλες τις απορίες κι ανασφάλειες, το έβαλα μπροστά : «απάνω τους» που λέει κι ο Στελάκης στους Λαχανάδες. Τέλειωσε πρόσφατα κι εμένα μου άρεσε πολύ, πότε το ανεβάζω κι εδώ. Καπάκι κέδρος, σκάφος καρυδιά, μπράτσο φλαμούρι+βένγκε+μαόνι, ταστιέρα έβενος, ροζέτες κελεμπέκι. Κλίμακα 68 εκ.
Κι ένα βιντεάκι με τις περιορισμένες δυνατότητες της μηχανούλας μου. Ως συνήθως, ζητάω να μου συγχωρήσετε τα φάλτσα (και την γενική ανημπόρια να κάνω αυτό που φαντάζομαι) – έχω καταλήξει πρακτικά να παίζω μόνον όταν δοκιμάζω κάποιο όργανο, κι «άμα τ’ αφήσεις σ’ αφήνει».
