Ναι, δεν υπάρχει όμως ούτε στην καταγραφή του Καρρά από Ικαρία, ούτε στην ηχογράφηση του Νταλγκά, ούτε στην ηχογράφηση του Νούρου.
Ευχαρίστως θα καθόμουνα να το διαβάσω, αν κάνεις τον κόπο να το καταγράψεις, Αλέξανδρε! Ευχαριστώ προκαταβολικά.
την εισαγωγή που κατέγραψε ο καρράς την χρησιμοποιεί και ο σόλωνας λέκκας:
θα επιμείνω κι εγώ μαζί με τον αλέξανδρο για τον ρυθμό, δεν αλλάζει τίποτα στο 2-3-2-2. απλά μπαίνει ένα όγδοο νωρίτερα, το τόνισμα παραμένει στο ίδιο σημείο.
η εισαγωγή μπορεί να είναι σε άλλο δρόμο (ίσως να είναι και μεταγενέστερη), το κάνει και ο μάρκος αυτό (πχ ρίξε τσιγγάνα τα χαρτιά). γι’αυτό όταν αναλύουμε ένα τραγούδι λαμβάνουμε υπ’όψιν την μελωδία των στίχων κατά βάση, και όχι την εισαγωγή.
Τα 'χουμε χιλιοπεί. Οι πιθανότητες να πεταπεισθεί κάποιος από τη μία ή την άλλη πλευρά έχουν προ πολλού εξαντληθεί.
Αλλά ας τα ξαναπούμε άλλη μια, αφού τουλάχιστον είμαστε στον κατάλληλο χώρο και μπορούν να είναι συγκεντρωμένα.
Από πλευράς μου:
α) Έμαθα φυσικά το κομμάτι από την Παπαγκίκα. Το άκουγα καιρό πριν αποπειραθώ να το παίξω, και τροπικά δεν είχα παρατηρήσει τίποτε. Όταν πήγα να το παίξω είπα «ρε για κοίτα τι έχει κάνει εδώ!», αλλά μέχρι τότε δε μου ξένιζε στο αφτί.
β) Ρυθμικά, το άκουγα (και το έπαιζα) 2322. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι χωρίς να αλλάξω ούτε μία νότα μπορούσα να κάνω έναν (ίσως όχι πολύ ρεμπετοπρεπή αλλά) ζόρικο αντιχρονισμό, λες και το μέτρο ήταν έτσι που το περιγράφει ο Νίκος. Μου άρεσε για λίγες φορές, μετά το εγκατέλειψα.
Αυτό νομίζω αποδεικνύει πόσο υποκειμενικά είναι μερικά πράγματα: στην αρχή άκουγα άλλο τονισμό από αυτόν που ακούει ο Νίκος, μετά ανακάλυψα με έκπληξη, ως δυνατότητα εναλλακτικής ανάγνωσης, αυτό που είχε εξ αρχής ακούσει ο Νίκος, και μάλιστα μου άρεσε ενώ του Νίκου όχι.
γ) «Σωστή» εισαγωγή δεν υπάρχει. Είτε σεμνό σαμπάχ είτε αντισυμβατικό ουσάκ (και μάλιστα με ασυνήθεις έλξεις), κάθε εισαγωγή μαρτυρεί προσωπική επέμβαση. Τέτοια τραγούδια έχουν μόνο τη μελωδία των στίχων τους, και για οργανικό επαναλαμβάνουν την ίδια. Εδώ ακόμη και σε πολύ πιο προσωπικές δημιουργίες, η τροπική μελέτη εστιάζει στη μελωδία των στίχων, θεωρώντας τις εισαγωγές ως άλλο καπέλο - γιατί;
δ) Άπαξ και αποδεχτούμε την ύπαρξη μιας εισαγωγής, τότε για μεν τον ρυθμό της συγκεκριμένης τοποθετήθηκα ήδη (είναι στο κανονικό μέτρο αλλά με σημεία όπου μπορεί κανείς προαιρετικά να ακούσει αντιχρονισμούς), τροπικά δε, δε βλέπω γιατί ένα κομμάτι σαμπάχ θα πρέπει να τηρεί απ’ αρχής μέχρι τέλους την κλίμακα σαμπάχ. Πρβλ. και τα παραδοσιακότατα Λαλεδάκια, που η τέταρτη του Σαμπάχ αναιρείται (γίνεται διατονική) μέσα στην τραγουδιστή μελωδία και, λίγο μετά στην ίδια φράση, επανέρχεται.
2 «Μου αρέσει»
τα παιδιά - Full Score.pdf (24,9 KB)
@nikos_politis σας παρακαλώ κοιτάξτε την παρτιτούρα και ακολουθήστε την παπαγκίκα να μου πείτε τη γνώμη σας
3 «Μου αρέσει»
Λάθος μου. Όσο περίμενα την παρτιτούρα, αναρωτιόμουνα «μα, πώς θα κόψει ένα από τα δυό απανωτά τριάρια;». Κόπηκε με την άρση.
Το πολύ ενδιαφέρον πάντως είναι οτι ο Καράς δεν κάνει Σαμπα συνέχεια αλλά εναλλάσει σαμπα-ουσάκ στα λόγια.Θα ακουσω και τις υπόλοιπες σιγά-σιγά.Δεν ήξερα οτι υπάρχουν τόσες διαφοροποιήσεις μεταξύ ηχογραφήσεων.
1 «Μου αρέσει»
Και κάτι ακόμα που είχα ξεχάσει:
Κατ’ αρχήν, στατιστικά το αποκλείω να έπαιζε βιολιτζής που να μην έχει άνεση με όλο το πιθανό ρεπερτόριο, από φυλακίσια ρεμπέτικα μέχρι τσάμικα, μπάλους και ελαφρά. Αλλά και εν προκειμένω:
Ένας που να μην καταλάβαινε από εννιάρια, θα έβγαζε κάτι σαν του Νταλάρα (όπου το 2-3-2-2 έγινε 2-3-2-3, άρα τελικά απλώς 2-3, πεντάρι), ή μια τυχαία ασύντακτη σειρά από δυάρια και τριάρια. Εδώ δε χωράει καμία αμφιβολία ότι ο αριθμός χτύπων (ογδόων) στον πλήρη κύκλο του κομματιού ελιναι πολλαπλάσιο του 9. Αυτό δεν το πετυχαίνει κάποιος που δεν ξέρει από εννιάρια, αλλά, όλως τουναντίον, μόνο όποιος κατέχει τόσο καλά τα εννιάρια (και δη το συγκεκριμένο, το 2322) ώστε να το συγκρατεί μέσα του ακόμη και όσο η μελωδία χτυπάει άλλους τονισμούς.
(Στη Θεσσαλονίκη του Μικρούτσικου [του Καββαδία], και στο Here comes the sun του Χάρισον [των Μπιτλς] έχει από ένα σημείο όπου, με τρόπο πολύ παρόμοιο μεταξύ των δύο τραγουδιών, το τεσσάρι φαίνεται να σπάει σε τριάρι. Υπάρχει όντως αλλαγή μέτρου, ή πρόκειται για αντιχρονισμούς που δίνουν την εντύπωση αλλαγής μέτρου ενώ κατά βάθος το μέτρημα συνεχίζεται ίδιο; Η απάντηση είναι: αν ο αριθμός των χτύπων μέχρι να επανέλθουμε στον κανονικό ρυθμό είναι πολλαπλάσιο του 4, αντιχρονισμοί - αν δεν είναι, αλλαγή μέτρου.)
Προσωπική μου εκτίμηση είναι οτι παίζει ο Νισύριος.Κάποιες νευρικές τρίλιες νομίζω μαρτυρούν το δυναμικό του ύφος.Μπορεί να κάνω λάθος.
Σχετικά με τις αλλαγές μέτρου ή αντιχρονισμου: Αν μιλάμε για μουσική που δεν είναι γραμμένη, εγώ κοιτάω 2 πράγματα για να αποφασίσω
1:χορεύεται; αν ναι, θα κρατήσω το μέτρο ίδιο σε σημεία προσωρινής αμφιβολίας.
2: τραγουδιέται; αν ναι, θα ακολουθήσω τον τονισμό τον λέξεων για να εντοπίσω ισχυρά και ασθενή μέρη του μέτρου.
1 «Μου αρέσει»
Δεν είναι η μόνη πιθανότητα. Μπορεί επίσης να πέρασε και μέσω της δισκογραφίας, όπως έχουμε δει με πάμπολλα παραδείγματα (κυρίως σε Σίφνο και Μυτιλήνη) σε συζητήσεις των πρόσφατων ετών. Το ότι βάλανε δικά τους δίστιχα, το μόνο εύκολο!
Και μια απορία:
Ο Νισύριος που λέτε είναι ο γνωστός Γιώργος Νισύριος, ο κατά κόσμον Μακρυγιάννης; Έπαιζε αυτός με τους Παπαγκικαίους; Ήξερα μόνο τον Ζούμπα και μια αόριστη πληροφορία ότι είχαν παίξει κι άλλοι βιολιτζήδες.
1 «Μου αρέσει»
Ναι, αυτός είναι. Εγώ πάντως, δεν ακούω ταυτοφωνία δύο βιολιών, ένα μόνο ακούω.
Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για δισκογραφία με την Παπαγκίκα.
2 όργανα εννοούσα βιολι+σαντούρι
1 «Μου αρέσει»
ο μπαρμπα χρηστος ο ζωτος μου εδειξε την εισαγωγη οπως την εχει η ηχογραφηση με τον λεκκα. και μου ειπε οτι αυτην ειναι η αυθεντικη. τωρα στις παλιες ηχογραφησεις παπαγκικα, νταλγκας, και νουρος στο δευτερο μερος του κουπλε δεν κανουν σαμπαχ αλλα βαζουν καθαρη τεταρτη.
1 «Μου αρέσει»
Μπα… Και μόνο η ιδέα ότι σε τραγούδι της προφορικής παράδοσης των μαχαλάδων μιας πόλης μπορεί να υπάρχει «αυθεντική» εκδοχή θέτει εξ αρχής το ζήτημα σε λάθος βάση.
Η καθαρή ή όχι 4η είναι ζήτημα εντελώς υποκειμενικό. Είτε μου αρέσει η εναλλαγή σαμπάχ-διατονικού, είτε μου αρέσει η αυστηρή τροπική συνέπεια. Πέρα από το μου αρέσει - δε μου αρέσει, τίποτε δε νομιμοποιεί τη μία επιλογή περισσότερο από την άλλη.
1 «Μου αρέσει»
εδω η εισαγωγη ειναι φαινεται μια αναμνηση της εισαγωγης των εκτελεσεων νταλγκα και νουρου. αλλα το κουπλε το λεει ολο σαμπαχ.
1 «Μου αρέσει»
Πολύ σωστά! Αλλά, τελείως συγκερασμένο…
1 «Μου αρέσει»