Αντιγράφω από την Αύρα Ξεπαπαδάκου, στο βιβλίο Music in Greek salons of the 19th century που διαβάζω τώρα:
in Greek salons of the 19th century, the ultimate salon music repertoire of central Europe, the Lied and instrumental chamber music were relatively uncommon. Instead, during the last decades, it was music for the light musical theatre, i.e. the juicy hits of the French operettas, and, even later, the hits of Greek operetta and revue, as far as decency permitted, that captured public taste.
Το βιβλίο του Αλιγιζάκη είναι διαθέσιμο σε βιβλιοπωλεία, σου στέλνω π.μ.
Πάντως, επειδή το έχω και εγώ, μπορώ να βοηθήσω, αν κάτι συγκεκριμένο αναζητείς.
Ευχαριστώ και δημόσια!
Λοιπόν, από τις παλιές ελληνικές εκδόσεις για κιθάρα, των αρχών του 20ου αιώνα υπάρχουν κάποια σολίστικα κομμάτια της φιλολογίας του οργάνου, σονατίνες Καρκάσσι και Καρούλλι αλλά από κει και πέρα κυρίως βλέπουμε συλλογές πολυσυλλεκτικές, με δημώδη, καντάδες, τραγούδια από οπερέττες κλπ. Στο συγκεκριμένο πλαίσιο, η ευρωπαϊκή μουσική που ενδιαφέρει και τον εκδότη και προφανώς τους πελάτες, είναι η όπερα και οι χοροί: βαλς, πόλκες κλπ. Υπάρχει και κανένας Μπραμς, Σούμπερτ, Σοπέν για δείγμα αλλά η έμφαση είναι στην όπερα. Και από άλλες πηγές, π.χ. τη διατριβή της Αγγελικής Κουφού για το ταγκό, θυμάμαι ότι σε συναυλία της ορχήστρας του Eduardo Bianco στην Αθήνα, όταν παίζει ένα σόλο ο κιθαρίστας Πετορόσσι, παίζει μια διασκευή από την Cavalleria Rusticana. Και στις μεθόδους, υπάρχει η «κλασική» μέθοδος Καρούλλι και οι ελληνικές μεθόδοι με έμφαση στους ευρωπαϊκούς και ελληνικούς χορούς.
Και από το βιβλίο της Ξεπαπαδάκου αυτό συμπεραίνω, ότι ήδη στα Επτάνησα πριν την Ένωση η ευρωπαϊκή μουσική που τους ενδιαφέρει είναι κυρίως η ιταλική όπερα που την βλέπουν στο θέατρο και την αναπαράγουν στο σαλόνι, και το ίδιο συμβαίνει και στην Αθήνα, όπερα σε διασκευές, ποτ πουρί κλπ και χορευτική μουσική, και προς το τέλος του αιώνα η οπερέττα.
Οπότε το ερώτημα είναι, στα κρητικά σαλόνια συμβαίνει κάτι αντίστοιχο, παίζονται μελωδίες από όπερες και χορευτικά κομμάτια; Ή υπάρχει μια πιο γερμανοτραφής τάση με κουαρτέττα, σονάτες κλπ;
για ολα τα “ανωτέρω λεχθέντα”, για την Αστική Μουσική της Κρήτης και φυσικά και τα Ταμπαχανιώτικα, στο γνωστό άρθρο των
Ρηγινιωτη-Βασιλακη,
με πολλές φωτογραφίες και ενημερωμένα link για τα μουσικά παραδείγματα.