Προφανώς. Αυτή είναι και η έννοια “σενάριο”. Αν ήταν μόνο ένα, θα είχαμε τη λύση.
Κι εγώ έγραψα
Άρα που ακριβώς είναι η ένστασή σου;
Απ’ ό,τι ξέρω, το σενάριο είναι το τελικό σχέδιο εργασίας για την παραγωγή μιας ταινίας. Προφανώς ξεκινάμε με αρκετές παραλλαγές, αλλά για να γυριστεί η ταινία πρέπει να επιλεγεί ΤΟ σενάριο, απορριπτομένων όλων των άλλων. Αυτό, εδώ σ’ αυτό το θέμα, δεν έχει γίνει.
Όταν ξεκινάμε με ομολογημένη άγνοια κάποιων πραγμάτων και προχωρώντας αρχίζουμε να την καλύπτουμε με συγκεκριμένες χειροπιαστές ψηφίδες γνώσης, δε βλέπω περιθώριο να διερωτάσαι για το νόημα και την ελπίδα της αναζήτησης. Το μόνο βέβαιο είναι ότι απαγορεύεται να σταματήσουμε, εκτός αν αιφνιδίως πάψει να μας ενδιαφέρει το ζήτημα.
Φυσικά, το αρχικό ερώτημα ήταν «υπάρχει ηχογράφηση…;», και ηχογράφηση δε βρέθηκε. Αλλά αυτό δεν είναι συζήτηση, όπως δε θα ήταν και αν είχε βρεθεί. Η συζήτηση αναπτύχθηκε καθ’ οδόν.
Δεν διερωτήθηκα για το νόημα της περεταίρω αναζήτησης, για το αν θα βρεθεί κάποιο καινούργιο στοιχείο βάσει του οποίου θα πούμε «Αυτού είναι το τραγούδι» διερωτήθηκα.
Αφού μέχρι στιγμής δε σταμάτησαν να βρίσκονται καινούργια στοιχεία, τι είναι αυτό που σε κάνει να αναρωτιέσαι;
Όχι, σταμάτησαν, απ΄ό,τι καταλαβαίνω. Δεν θα κάτσω να ξαναδιαβάσω, με άλλο ερώτημα τώρα, ολόκληρη τη συζήτηση, αλλά τελευταία δεν εμφανίστηκαν καινούργια στοιχεία, ούτε ενδείξεις για ύπαρξή τους.
Βρε Νίκο, πρώτα απ’ όλα ξεκαθαρίστηκε ότι ο Α. Μόσχος ποτέ δεν το δήλωσε για δικό του (προφορικά έλεγε ότι είναι δικό του, αλλά στην ΑΕΠΙ όχι). Αυτό είναι ένα στοιχείο. Για να βγει αυτό το στοιχείο εντοπίστηκαν όσες πηγές είναι δυνατόν να βρεθούν (δηλώσεις Μόσχου, εξώφυλλα δίσκων κλπ.).
Μετά, βρέθηκε η αναφορά της Μ. Χατζοπούλου σε δικό της δίσκο του 1958, μαζί με τον Μόσχο. Ο ίδιος ο δίσκος βέβαια δε βρέθηκε, αλλά τουλάχιστον ξέρουμε τι ζητάμε. Αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο.
Μετά, εντοπίστηκε εκείνο το σχόλιο του Νταλάρα περί σεφαραδίτικης μελωδίας, και βρήκαμε -κατά σοβαρή πιθανότητα- πώς προέκυψε.
Το άλλο σχόλιο, της Σαμίου για τους Ναπολιτάνους, προς το παρόν εκκρεμεί. Όμως δείχνει κι αυτό μια κατεύθυνση. Το ίδιο και με την Αρμενία.
Εντοπίστηκε η ισχυρή ομοιότητα του σκοπού με ένα από τα οργανικά του Σμυρναίικου Μινόρε - άλλη μια κατεύθυνση που μας υποδεικνύουν τα στοιχεία. Βέβαια, το Σμ. Μινόρε έχει κυκλοφορήσει με πολλά και διάφορα οργανικά μέρη. Το συγκεκριμένο είναι κάποιο από τα σημαντικά, ή βρέθηκε εκεί τυχαία; Κι αυτό απαντήθηκε.
Ο Ρουμάνος, είναι κι αυτός στοιχείο; Όχι, δεν είναι - ξεκαθαρισμένα και τεκμηριωμένα.
Εγώ θεωρώ ότι είναι από τις πιο γόνιμες συζητήσεις που έχουν γίνει στο φόρουμ.
Η έκφραση “επικρατέστερο σενάριο” χρησιμοποιείται μεταφορικώς για πολλά πράγματα πέρα από ταινίες.
Και στην περίπτωση του θέματός μας σε αυτό τον χώρο συζητήσεων, με βάσει τα μέχρι τώρα στοιχεία και τη συλλογιστική του, ο καθένας μπορεί να θεωρήσει κάποιο σενάριο ως επικρατέστερο, μέχρι νεωτέρας.
Αυτό που θεωρώ εγώ, το ανέφερα.
Πως σταμάτησαν; Μεθαύριο κάποιος μπορεί να ξεθάψει κάποια παλιά παρτιτούρα. Ή κάποια παλιά μαρτυρία, της εποχής. Ή κάποια έντυπη αναφορά. Κτλ κτλ.
Ή μπορεί να μη βρεθεί απολύτως τίποτα και απλά να ενισχυθεί η άποψη ότι ίσως και να μην είναι αναγκαστικά παλαιότερο, παρά τις όποιες υποψίες.
@pepe
Όλες αυτές οι νεώτερες αναφορές δε θεωρείς ότι στην ουσία αποδυναμώνονται από το τόσο μεγάλο εύρος τους;
Άλλος για δίσκο του '58 και γκραν σουξέ, άλλος για σεφαραδίτικο, άλλος για Νάπολη, άλλος για Αρμενία, άλλος για Ρουμάνους κτλ κτλ
Δηλαδή, τόσο γνωστός σκοπός πια, δε θα έπρεπε να εμφανίζεται κάπου, κάπως πριν το 1980;
Νίκο, «πολλά σενάρια» σημαίνει «πολλές πιθανότητες». Δε μιλάμε για κινηματογράφο.
Αν όντως ήταν παλιό ναπολιτάνικο / σεφαραδίτικο / αρμένικο, ποιος μας λέει ότι δεν υπάρχει παλιά ηχογράφηση;
Θυμήσου ότι, πρώτον, κανείς μας εδωμέσα, μάλλον, δεν έχει πρόσβαση σε κάτι αντίστοιχο με το sealabs που να αφορά αυτούς τους λαούς / χώρες / γλώσσες. Δεύτερον, δεν ξέρουμε με τι τίτλο να το αναζητήσουμε.
Στην Ελλάδα, πέρα από τον δίσκο-φάντασμα της Χατζοπούλου το '58, η παλιότερη ηχογράφηση εντοπίστηκε. Δεν είναι ιδιαίτερα παλιά (1978), αλλά …ντάξει, βήμα βήμα πάμε!
Εντάξει, ραντεβού εδώ λοιπόν.
Πολύ ωραία όλα αυτά Περικλή μου και συμφωνώ ότι η συζήτηση υπήρξε γόνιμη. Το κυρίως ερώτημα λοιπόν, όπως αυτό έχει πλέον διαμορφωθεί, είναι «Αν δεν είναι του Μόσχου, τί είναι: ελληνικό δημοτικό; Ελληνικό αστικό λαϊκό; Σμυρναίικο; Εισαγόμενο; Άλλο;». Επ’ αυτού, τί νεότερο βγήκε και τί ελπίζουμε να βγάλουμε ακόμα;
(τα αποσιωπητικά δικά μου)
Ωραιότατα! Μέχρι μεθαύριο λοιπόν, ας ασχοληθούμε με κάτι πιο χειροπιαστό. Μεθαύριο, εδώ είμαστε πάλι!
[Κάτι μπέρδεψα με τις παραθέσεις και το #89 εμφανίζεται σαν να απαντώ, προφητικά, σε μελλοντικό μήνυμα του Νίκου #91]
Το ξέρω βέβαια! Αλλά η ουσία παραμένει: Δεν μας αρκούν οι πιθανότητες, κι ας χαιρόμαστε όσο αυτές, προϊόντος του χρόνου, πληθύνονται. Απλά, χρειαζόμαστε απάντηση.
Νίκο, σε παρακαλώ, τρελαίνεις άνθρωπο!!!
Πώς είναι ποτέ δυνατόν να δοθούν απαντήσεις αν δεν έχουμε μπροστά μας τις πιθανότητες;
Η απάντηση στο “Θεε μου μεγαλοδύναμε” πως δόθηκε;
Εκεί παρομοίως ακουγόταν για καιρό διάφορες εκδοχές και “μαρτυρίες” από διάφορους, αλλά εν τέλει φτάσαμε να συμφωνούμε σήμερα πως απλά πρόκειται για νεώτερο κατασκεύασμα.
Μήπως εδώ έχουμε παρόμοια περίπτωση;
Που επειδή τυχαίνει να είναι πιο ποιοτική σύνθεση από το γνωστό “τσάμικο”, μας μπερδεύει περισσότερο;
1 «Μου αρέσει»
Ειλικρινά, δεν σε καταλαβαίνω, Περικλή: Από τις (περισσότερες από μία) πιθανότητες, που είναι όλες μπροστά μας, πρέπει κάποτε να καταλήξουμε στην μία, την επικρατέστερη, που θα δεχτούμε απορρίπτοντας τις άλλες. Πού κολλάει η τρέλα;
Να επαναλάβω για πολλοστή φορά: Χρειαζόμαστε (μονοσήμαντη) απάντηση και ακόμα δεν τη δώσαμε. Στη δική μας περίπτωση, όχι σ’ εκείνην του μεγαλοδύναμου.
Μα φυσικά και δεν έχουμε δώσει απάντηση! Αν είχαμε δώσει, η συζήτηση θα είχε ολοκληρωθεί. Ο λόγος που γίνεται (ή μάλλον που γινόταν μέχρι πριν το τελευταίο 10ωρο περίπου, που η συζήτηση μετατοπίστηκε στο αν… η συζήτηση έχει νόημα) είναι ότι οι απαντήσεις ακόμα εκκρεμούν.
Η συζήτηση για τον τερματισμό της εκκρεμότητας σχετικά με τις απαντήσεις, δεν θα διακοπεί βεβαίως. Κατά τη δική μου άποψη όμως, καλόν θα ήταν να ανασταλεί μέχρις ότου βρεθούν, αν βρεθούν, στοιχεία που να βοηθήσουν στον τερματισμό της εκκρεμότητας. Γιατί αυτά που ήδη υπάρχουν, δεν την τερματίζουν.
Ως μαθητρια του Αριστειδη μοσχου εχω να σας απαντησω σχετικα με το τραγουδι.
Ο ιδιος σε δισκο του 1978 το ονομαζει σμυρνεικη κανταδα και ειναι σολο χωρις λογια οποτε ειναι σαν να παραδέχεται πως δεν ειναι δικη του η μελωδια στα λογια σιγουρα εχει βαλει το χερι του.το διεκδικησε μετα απο διαμαχη με γνωστη οικογένειά μουσικων γιατι αυτος το ανέδειξε ουσιαστικα.ολοι οι παλιοι εξαλλου το εκαναν αυτο ,απειρα τραγουδια αδεσποτα μπηκαν σε ονοματα γνωστων τραγουδιστων και μουσικων.προσωπικα εχω βρει τη μελωδια σε μουσικη της κατω ιταλιας .οσο για το κακός άνθρωπο που διαβασα απο καποιον παρακατω φυσικα και δεν ισχύει ηταν ενας απίστευτος σολίστας και πολυ αυστηρος δασκαλος ενας αιωνιος έφηβος και καλος επαγγελματίας
3 «Μου αρέσει»