δεν διαφωνώ με αυτο που λες, ομως εγω σου λεω για αρχαριες , μονο γυναικες, και τη φουστα πανω απο το παντελονι, οπως στα μοναστηρια και η δικαιολογια ήταν οτι είναι πολιτική του λυκείου (οπως στο κατηχητικο!). Σαφως και σε τμήματα προχωρημένων η ΜΑΚΡΙΑ φουστα θα ειχε καποιο νοημα , αλλα μια μινι φουστα πανω απο το παντελονι;!! :083:
Αννα, εχεις απολυτο δικιο σ’αυτα που λες, απλως οταν μιλαω για ταξιδια, δεν εννοω να γινει αυτοσκοπος γιατι προεχει το να με εκφραζει αυτο που κανω. Χορευοντας για λιγα χρονια σ’ αυτον τον συλλογο, καταλαβα οτι κανοντας λιγο τον ‘‘χαζο’’ περνας καλα, αλλα μεγαλωνοντας παιρνεις χαμπαρι πως δεν ειναι ολα προς ‘‘ισοπεδωσιν’’ και δεν μπορεις να δεχεσαι ασχημες συμπεριφορες, διοτι καποια παρασταση δεν απεδωσε τα αναμενομενα( προς οφελος βεβαιως καποιων κρατουντων).Και ευτυχως που το ιδιο με μενα καταλαβανε κι αλλοι χορευτες και την ‘’ κανανε’’. Αυτο δεν σημαινει πως ο συλλογος ειμαι κακος( παραγει καλο εργο), μονο που δεν αγγιζει την νοοτροπια μου πλεον.Γι’ αυτο προτεινα στον φιλο να ξεκινησει απο εκει- ωστε στην πορεια να καταλαβει τι παιζεται και απο ποιους και αναλογως να πραξει, αφου ομως εχει αποκομισει, εστω , καποια ταξιδακια μεχρι να κατασταλαξει.
Παρεπιμπτοντως , υπαρχει και αλλος Αμπελωνας στην Ελλαδα, η εισαι απο τον δικο μας τον ‘γνωστο’’ Α μπελωνα?
συμφωνούμε…κυρίως στο ότι δυστυχώς έχουμε συνηθίσει τον '‘χαζό’'να τον κάνουμε σχεδόν σε όλα πιά για να μπορούμε να περνούμε καλα!και κυρίως για να μην αφήνουμε πίσω μας ότι αγαπάμε.(το χορό στην συγκεκριμένη κουβέντα).
υ.σ…πατριωτάκια είμαστε.
Περισσότερες πηροφορίες για τα μαθήματα στο “Θέατρο Δώρα Στράτου”:
"ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΧΟΡΩΝ
- Χωριστά τμήματα για αρχάριους, για προχωρημένους ενήλικες και για παιδιά. Ιδιαίτερα μαθήματα μετά από συνεννόηση.
- Δάσκαλοι με πολυετή εμπειρία και εκατοντάδες παραστάσεις στο ενεργητικό τους.
- Διδάσκονται οι πιο διαδεδομένοι χοροί από όλες τις περιοχές της Ελλάδας, στη γνήσια μορφή τους.
- Το κάθε μάθημα διαρκεί μιάμιση ώρα, μία φορά την εβδομάδα. Ο μαθητής επιλέγει την ημέρα και ώρα προτίμησής του.
- Η κάθε σειρά μαθημάτων διαρκεί ένα τρίμηνο. Στο τέλος του τριετούς κύκλου χορηγείται βεβαίωση.
- Οι μαθητές έχο&upsi! lon;ν έκπτωση στις εκδόσεις του Θεάτρου (δίσκοι, κασέτες, βιβλία κλπ.) και παρακολουθούν τις άλλες δραστηριότητες.
- Τα τρίμηνα αρχίζουν την πρώτη εβδομάδα του Οκτωβρίου, του Ιανουαρίου και του Απριλίου αντίστοιχα.
- Μεγάλη αίθουσα μαθημάτων στο Θέατρο “Δόρα Στράτου”, στον πευκόφυτο Λόφο Φιλοπάππου, μέσα στο Αρχαιολογικό Πάρκο. Μετρό “Πετράλωνα”, τρόλεϊ 15, στάση Φιλοπάππου. Ανετος χώρος στάθμευσης.
Αλλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες
- Μαθήματα ελληνικών χορών για ενήλικες, ομαδικά ^! 2; ιδιαίτερα. Μαθήματα για παιδιά.
- Εντατικά σεμινάρια στα αγγλικά για αλλοδαπούς, το καλοκαίρι.
- Μαθήματα παραδοσιακών μουσικών οργάνων και κεντήματος.
- Σεμινάρια για δασκάλους και στελέχη χορευτικών συγκροτημάτων.
- Βραδιές κάθε Πέμπτη με παρουσιάσεις θεμάτων χορού από ειδικούς.
- Σεμινάρια και διαλέξεις σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Διεθνή συνέδρια.
- Ομάδα ερευνητών με επιστημονική μεθολογία, σε διάφορα προγράμματα.
- Εκδοση εκπαιδευτικών βοηθημάτων (βιβλία, δίσκοι, λευκώματα, κάρτες, DVD).
Ζητήστε να σας ταχυδρομηθούν έντυπα δωρεάν.
Το Θέατρο Ελληνικών Χορών “Δόρα Στράτου”, το ζωντανό μουσείο του ελληνικού χορού από το 1953, είναι μη-κερδοσκοπικός οργανισμός επιχορηγούμενος συστηματικά από το Υπουργείο Πολιτισμού και τον ΕΟΤ. Οι καθημερινές του παραστάσεις, τα μαθήματα και οι εκδόσεις του βασίζονται σε επιτόπια προγράμματα επιστημονικής έρευνας. "
Έχει κανείς καμιά καλή πρόταση για Θεσσαλονίκη?
Κι εγώ αυτό είχα στο μυαλό μου. Βέβαια που χρόνος για τέτοια. Ρημάδα μεγαλούπολη μας ρήμαξες. Αλλά για κανα ποντιακό θα γούσταρα να πάω να μάθω. Αφού στα άλλα κάτι στραβοκλωτσάμε, έτσι κι αλλιώς για να μπορούμε να κάνουμε καμια γύρα σε κανα γλέντι θέλουμε:78:
Θαρρώ πως πρέπει ο καθένας να ξέρει γιατί επιλέγει να πάει σε μια σχολή χορού.
Σε όποια σχολή και να πάει όμως, από την πλέον άγνωστη έως την πιο γνωστή και πολυσυζητημένη (Λύκειο, Στράτου κ.τ.λ.), δεν γίνεται να αποφύγει τα παγιοποιημένα βήματα και χορευτικά μοτίβα. Και όσο περισσότερο θα εμπλακεί κανείς με ταξίδια στο εξωτερικό και χορευτικές παραστάσεις, τόσο περισσότερο θα περιορίζεται στο χορευτικό ύφος και το βηματολόγιο που θα πρέπει να χορεύει…αφού θα πρέπει να εκτελεί χορογραφίες πια!
Βέβαια ότι τον ενδιαφέρει τον καθένα…
Αν κάποιος έχει ρυθμό και μπορεί και τα πιάνει σχετικά εύκολα,
το καλύτερο - κατ’ εμέ - είναι να “πιάνεται στον χορό” όταν αυτό συμβαίνει στο γλέντι.
Την ώρα που ο μουσικός θα είναι στον ίδιο χώρο και θα μπορεί να υπάρχει οπτική επαφή
και επικοινωνία. Εκεί όπου θα υπάρχουν άνθρωποι στα διπλανά τραπέζια που θα σε συνοδεύουν με τα παλαμακιά τους και το χαμόγελο τους.
Πολλά πράγματα μαθαίνονται την ώρα που συμβαίνει ο χορός στο γλέντι.
Πιο σημαντικά και από τα βήματα…
Αν κάποιος λαχταράει να χορέψει αλλά δεν σηκώνεται επειδή δυσκολεύεται να ακολουθήσει τα βήματα στο ρυθμό, μπορεί να πάει σε κάποια σχολή χορού για να μάθει έστω τα βασικά.
Έτσι θα συμμετέχει στο γλέντι χωρίς ανασφάλεια και θα μάθει από τον κύκλο που θα τον περιβάλει.
Αρκεί να παρατηρεί…
Τώρα κακά τα ψέματα.
Άλλο πράγμα να σε βάζουν μπροστά σε έναν καθρέφτη (γι’ αυτό λίγο πολύ όλοι οι επαγγελματίες χορευτές πάσχουν από Ναρκισσισμό! εξαιτίας του ότι βλέπουν πολλές ώρες τον εαυτό τους στον καθρέφτη της αίθουσας) για 1 ώρα και να σου λένε
“ένα, δύ-ο, τρι-α, τέ-σσερα, πέ-ντε, έ-ξι, εφτά, οχτώ, ενέεεα, δέκα. έντεκα, δώδεκα” (έτσι κατάντησε να μαθαίνεται στα παιδιά το Καλαματιανό από τους Γυμναστές στο σχολεία…)
και να στο φραζάρουν με το στόμα πάλι και πάλι χωρίς μουσική!..
και άλλο πράγμα να είσαι σε ένα οικείο περιβάλλον, να δροσίζεις την καταπιόνα σου με
ωραίο κρασί και να σε συμπαρασύρει όλο αυτό που συμβαίνει γύρω σου! Να έχεις απέναντι σου
σε έναν καρσιλαμά έναν άνθρωπο ζωντανό και να του “μιλάς” χορεύοντας και όχι να βλέπεις το είδωλο σου και ο “δάσκαλος” να σου λέει “πάμε από την αρχή και πρόσεχε τους βραχίονες σου να τους έχεις πιο ψηλά” .
. . .
Καλημέρα σας.
Όποιος έχει κάνει χωρούς ελπίζω να συμφωνεί μαζί μου οτι ακόμα και έτσι να είναι- που λέει η Χιονονυμφάδα-που έτσι είναι,οτι βρίσκεσαι σ ένα καθρέφτη και σε οδηγάνε, και πάλι έχει την χάρη του.
Προφανως και καμία σχέση δεν έχει το πανηγύρι με αυτο που θα χωρέψεις στην αίθουσα και κανένας λόγος να το συζητάμε κιώλας αφού είναι αυτονόητο.Αυτό δεν σημαίνει όμως οτι το πρωινό που θα πας και θα χωρέψεις στην αίθουσα για μάθημα δεν θα είναι όμορφο.Η ενασχόληση και μόνο με αυτό αρκεί.
Όσο για τα σχολεία και τα πιτσιρίκια,δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.Τα παιδιά δεν θέλουν να μάθουν “οχι πάλι χωρούς λένε οχι”.Και αν τους κάνεις τελικά μάθημα δεν μπορείς να ξεφύγεις απο τα πολύ στενά όρια.Τα βασικά και γρήγορα σχεδόν πασαλίματα.Είναι δύσκολο.
καλημερα,προσωπικά θα '‘ηθελα’'να υπαρχει καθρεφτης στην αιθουσα της προβας,θα αντιλαμβανομουνα ευκολοτερα τα λαθη μου και θα γλυτωνα κοπο και χρονο.(εχω δει πολλες φορες σε βιντεο…τα λαθη μου!εγω ομως ειχα την εντυπωση πως χορευα σωστα).
αυτος που εχει ρυθμο και πιανει ευκολα τα βηματα(αν και δεν ειναι παντα ευκολο αυτο,και ας εχει καλη αισθηση του ρυθμου)θα πιαστει σιγουρα στο γλεντι.στο γλεντι απολαμβανεις!αν δυσκολευεσαι να ακολουθησεις απλα προσπαθεις κια χαιρεσαι αν το καταφερεις.αν οχι παλι καλο ειναι γιατι μπορει ναναι ερεθισμα να ξεκινησεις μαθηματα.δεν ειναι παντως ευκολο να ακολουθησεις ενα κυκλο σε γλεντι…πολλες φορες δεν χορευουνε σωστα ουτε αυτοι που σηκωνονται:)γι αυτο και εκει πρεπει απλα να απολαμβανεις!!!και να γλεντας!δεν μπορεις να μαθεις χορο στο γλεντι επανω,απλά επειδή μετα δεν θα θυμασαι να το επαναλαβεις.δεν αναφερομαι σετοπικους χορους που οι περισσοτεροι μαθαμε χωρις να ξερουμε πως!αναφερομαι στο μερακι του καθενα να ακολουθησει σε οποιοδηποτε γλεντι.
οσο για τις λεπτομερειες…εδω θα διαφωνησω λιγακι.οι λεπτομερειες σε κανουνε καλυτερο χορευτη(σαν ανθρωπο εννοώ το '‘χορευτης’'που εχει μερακι να χορευει και να μαθαινει)οπως επισης,ποσοι άνθρωποι δεν βαραινουνε τον διπλανο στο χορο επειδή κανεις δεν τους εδειξε πως να στηριζουνε τα χερια τους…απλά πραγματα αλλά ουσιαστικα.
οσο για τα παιδια…το θεωρω εξαιρετικα δυσκολο να διδαξεις παραδοσιακους χορους σε παιδια.βαριουντια ευκολα και δε δινουνε πολυ΄σημασια.πρεπει ο δασκαλος να εχει το χαρισμα να ''κερδισει ''τα παιδια,κια απο κει και μετα τα πραγματα ειναι ευκολα.
Ενα ξερω , εαν ο χορός δεν ειναι στο αιμα καποιου και βηματα να διδαχθει ,
μια ζωη θα χορευει σωστα μεν , σφιγμενα και ακομψα δε …
Μεγαλο χαρισμα ( εμφυτο ) ειναι το να χορευεις “ονειρικα” !!!
Εαν παρατηρησετε χορευτες μεσα στο ιδιο γκρουπ και στον ιδιο χορό ,
θα δειτε πολυ ευκολα ποιοι ξεχωριζουν και ποιοι “απλα χορευουν” …
Βεβαια το δικαιωμα του “χορευειν” ειναι σε ολους το ιδιο …
Απλα η αγαπη για το χορο , σε κανει να μη μπορεις να δεις ακριβοδικαια
τις δυνατοτητες σου …
δε θα χορεψω ποτε τσαμικο οπως η μανα μου.
το αγαπαω οσο εκεινη,εγω το διδαχτηκα ενω εκεινη οχι.
δεν θα χορεψει η μανα μου ζωναραδικο οπως εγω.(ουτε εγω οπως ενας βορειοελλαδιτης)
τον αγαπα οπως εγώ,αλλα΄δεν τον διδαχτηκε.΄
με βρισκει απολυτα συμφωνη το δικαιωμα του ΄΄χορευειν’’
γνωριζω ατομο,αρυθμο…που το μερακι του η αγαπη του και το πεισμα του υπερισχυουν της αρυθμιας του… απολαμβανω το χορο μαζι του, και ας εχω το νου μου μη μου βγει εκτος!
πελαγια μου την τελευταια προταση σου δεν την καταλλαβα…
η αγαπη για το χορο σε κανει να μη μπορεις να δεις ακριβοδίκαια τις δυνατοτητες σου?
Ναι , Αννα μου , που λεμε “εχω ιδέα” , το εχω ψιλοκαβαλισει ενδεχομενως και μπαινει στη μεση
και η αγαπη για το “αθλημα” και δε μ` αφηνει να “δω” , οτι η Αννα λογου χαριν , χορευει καλυτερα
απο την Πελαγια …
σημειωση = πρεπει να υπαρχει κι ενα “μπαρμπαλικι” που να δηλωνει ζηλια , για να το κοπαναμε !!!
οποιος χορευει γενικα…το ματι του παει παντα στους καλυτερους…απο τον ιδιο.
ετσι και το δικο σου επεσε πανω μου
Καλησπέρα κύριε nikos forlan.
Λέτε παραπάνω πως καμία σχέση δεν έχει το πανηγύρι με αυτο που θα χορέψεις στην αίθουσα και κανένας λόγος να το συζητάμε κι όλας αφού είναι αυτονόητο.
Εγώ συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λέτε. Εσείς όμως αντιλαμβάνεστε αυτό που λέτε;
(οι προθέσεις μου είναι πάντα καλοπροαίρετες και μοναδικός στόχος μου με τα ερωτηματικά είναι να δημιουργήσω προβληματισμούς και τίποτε άλλο. Αυτό σας το βεβαιώνω εξ’ αρχής, απλά δεν με βοηθά ο πίνακας με τα ‘smilies’ για να σας το δείξω…)
Αφού λοιπόν είναι αυτονόητο…γιατί τόσα χρόνια οι χοροδιδάσκαλοι χτυπιούνται να “χωρέσουν” το τελεστικό/χορευτικό γεγονός που λαμβάνει χώρα στο πανηγύρι και διαμορφώνεται και ορίζεται κάθε φορά εκ νέου…μέσα στους 4 τοίχους της Σχολής Χορού;…
Αφού ο “τόπος” που ορίζει και ορίζεται από το γλέντι στο πανηγύρι είναι διαφορετικός από αυτόν της Σχολής Χορού. Άλλο σκοπό εξυπηρετεί το ένα και άλλο το άλλο. Γιατί επιμένουν να πιστεύουν ότι διδάσκουν το ίδιο πράγμα; Πότε θα καταλάβουν οι άνθρωποι ότι με το να απομονώνουν τα βήματα ενός χορού - τα οποία είναι φοβερό (!) συνεχώς αλλάζουν και αυτό είναι αναμενόμενο να συμβαίνει σε κάθε ζωντανό πολιτισμικό μόρφωμα - και να τα μεταφέρουν στην αίθουσα χορού, δεν διδάσκουν “παραδοσιακούς” χορούς αλλά κάτι άλλο. Αυτό που οι ενδιαφερόμενοι ερευνητές του είδους ονομάζουν “νέο-παραδοσιακούς” χορούς (= μορφολογικά στιλιζαρισμένες χορογραφίες που φέρουν στοιχεία που θυμίζουν “παραδοσιακούς” χορούς).
Τρέχα γύρευε λέω εγώ αλλά εν’ πάση περιπτώσει πάμε παρακάτω γιατί προσωπικά δεν με αφορά πλέον καθόλου το ζήτημα της κατασκευής εθνικής πολιτισμικής ταυτότητας και οι κρατικοί μηχανισμοί που το στήριξαν στο παρελθόν και συνεχίζουν να το διατηρούν μέχρι και σήμερα για λόγους καθαρά πολιτικού συμφέροντος (όποιοι ενδιαφέρονται μπορούν να κοιτάξουν ανάλογες βιβλιογραφικές έρευνες επί του θέματος).
Αυτό που θεωρώ πολύ σημαντικό και θα σταθώ γιατί πραγματικά με ενδιαφέρει και πιστεύω πως έχει ουσία, είναι αυτό που πιστεύετε για τα σημερινά παιδιά και την σχέση τους με τους τοπικούς χορούς. Πιστεύετε πως δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, πως τα παιδιά δεν θέλουν να μάθουν και πως [i]αν τους κάνεις τελικά μάθημα δεν μπορείς να ξεφύγεις απο τα πολύ στενά όρια.Τα βασικά και γρήγορα σχεδόν πασαλείμματα.
[/i]Πιστεύω πως μπορεί να γίνει αλλιώς και θα πρέπει να πάψει να γίνεται όπως γίνεται, δηλαδή με την αρίθμηση των βημάτων όπως για παράδειγμα με το Καλαματιανό που ανέφερα. Δεν είναι καθόλου τυχαία η ταύτιση των βημάτων με αριθμούς από τους καθηγητές των σχολών Τ.Ε.Φ.Α.Α. Οι άνθρωποι την δεκαετία του 80 ενσωμάτωσαν στον οδηγό σπουδών τους την διδασκαλία των παραδοσιακών χορών στην προσπάθεια τους να τονώσουν το εθνικό φρόνημα των μαθητών, προσεγγίζοντας το σώμα και την κίνηση ως μέσο για την καλή φυσική κατάσταση, την φυσική αγωγή. Έτσι μου το έμαθε και εμένα η γυμνάστρια όταν πήγαινα Δημοτικό. Ήταν η κυρία Τζορτζίνα! μια ψιλή μελαχρινή πολύ όμορφη νεαρή γυναίκα με σφριγηλό σώμα, με όμορφο χαμόγελο και καρέ κατσαρά μαλλιά!Της είχα αδυναμία γιατί μας έκανε το καλύτερο μάθημα από όλα…την γυμναστική που παίζαμε ομαδικά παιχνίδια με τις μπάλες, τα στεφάνια, κάναμε τούμπες πάνω στα στρώματα (περνούσαμε τέλεια δηλαδή!)…τρέχαμε στο προαύλιο για 45 ολόκληρα λεπτά! Φοβερό πράγμα όταν για τις υπόλοιπες ώρες κάθεσαι στην καρέκλα του θρανίου…έτσι λοιπόν όταν ερχόταν και η ώρα των χορών εγώ πάλι χαιρόμουν γιατί θα σηκωνόμουν από το θρανίο!
Σήμερα όμως που με ενδιαφέρει η Αγωγή μέσω του χορού, πιστεύω πως καλύτερο θα ήταν να βοηθάμε τα παιδιά να αντιληφθούν άμεσα τι κάνουν όταν χορεύουν. Αντί να τους φραζάρουμε αριθμούς την ώρα που χορεύουμε και αυτά να μας κοιτούν κάπως έτσι :082:…καλύτερα να τους λέμε με το στόμα - αν τελικά αυτό βοηθάει - την πράξη που κάνει το σώμα!
Η λεκτική απεικόνιση να ταυτίζεται μες το μυαλό τους με την ίδια την κίνηση του σώματος τους.
Έτσι θα αποκτήσει και νόημα! Έτσι θα το μάθουν πολύ πιο γρήγορα και δεν θα το ξεχάσουν γιατί θα το κατανοήσουν. Οι φυσικές κινήσεις του σώματος μας (τουλάχιστον από την μέση και κάτω που παρουσιάζονται κατά κύριο λόγο στους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς με κάποιες εξαιρέσεις πάντα) αποτελούνται από το ‘βήμα’, το ‘σταύρωμα’, το ‘λύγισμα’ ή αλλιώς ‘σκίρτημα’, το ‘πάτημα’, το ‘κουτσό’ κ.ο.κ.
Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν, αντί να φραζάρουμε αριθμούς με το στόμα, να φραζάρουμε λέξεις;
Να λέμε π.χ. για το Καλαματιανό:
σκίρτημα - βήμα, βήμα (3 + 2 + 2)
σκίρτημα - βήμα, βήμα (3 + 2 + 2)
σταύρωμα μπρος (ή πίσω) (3 + 2 + 2)
σταύρωμα μπρος (ή πίσω) (3 + 2 + 2)
[LEFT]θα μπορούσαμε…
Δεν πιστεύω πως υπάρχουν παιδιά που δεν θέλουν να μάθουν γιατί είμαι πεπεισμένη πως είναι στην φύση τους να ρωτούν για να μαθαίνουν για τα πάντα! Άλλο αν οι μεγάλοι και ακόμα χειρότερα οι δάσκαλοι φροντίζουν με χίλιους δυο τρόπους έτσι ώστε το μάθημα τους να χάνει κάθε ενδιαφέρον και τα παιδιά όποτε ακούν λόγου χάρη για παραδοσιακούς χορούς να μην νιώθουν έτσι :241: αλλά να κάνουν κάπως έτσι :079: ή κάπως έτσι :240: ή ακόμα χειρότερα να κάνουν κάπως έτσι :258:… Βασικά το χείριστο όλων είναι όταν τα παιδιά θα νιώθουν κάπως έτσι :016: (στις δύο τελευταίες περιπτώσεις εντοπίζεται τραυματική εμπειρία εξαιτίας της όλης διαδικασίας. Πάει να πει…πολύ κακό πράγμα!).
Συμφωνώ πως είναι δύσκολο να μάθεις σε ένα παιδί Πεντοζάλη ή Ανωγειανό Πηδηχτό.
Πως να μην είναι από την στιγμή που δεν συνδέεται με κανένα τρόπο με την καθημερινότητα του ή ακόμα χειρότερα με μια ιδέα που να υπάρχει στο μυαλό του. Είναι δύσκολα τα πράγματα όταν όλα έχουν από ένα κινητό στο χέρι και περπατάνε στο δρόμο ακούγοντας αυτή τη μουσική που μοιάζει με μπλιμπλίκια…(γέα οου οου α(ν)χα α(ν)χα…που λέει και ο Ζουγανέλης).
Αλλά δεν φταίνε αυτά. Οι μεγάλοι φταίνε που αντί να κάτσουν στ’ αυγά τους, πιάνουν και γράφουν τέτοια σκουπίδια για μουσική.
Ε όλα αυτά δυσκολεύουν πολύ τον δάσκαλο ή τον χοροδιδάσκαλο ή τον δάσκαλο της μουσικής! Χρέος του είναι όμως πριν πειστεί κι όλας πως είναι ικανός να διδάξει (πάει να πει μεγάλη κουβέντα…) να ξεκινήσει να μιλήσει με τα παιδιά. Να τα ρωτήσει και να ακούσει τι θα του πουν κι αυτά.
Να τους εξηγήσει για ποιο λόγο αξίζει να μάθουν 2-3 πράγματα που συνέβαιναν παλιά και τι αξίζει από αυτά να συμβαίνει και σήμερα (Βασική προϋπόθεση ο δάσκαλος πρώτος από όλους να πηγαίνει “διαβασμένος” στο μάθημα).
Το δέχομαι πως τα όρια είναι περιορισμένα αλλά αυτό θα πρέπει να είναι το τελευταίο πράγμα που να περνά από το μυαλό ενός δασκάλου και όχι η πρώτη του κουβέντα και με αυτή να ξεγλιστρά έτσι εύκολα και γρήγορα:089:. Για να μην πω να μην το αναφέρει καν αλλά να κοιτά πως θα δώσει το καλύτερο στους μαθητές του και όχι πασαλείμματα.
Καλύτερα να μην το κάνει καθόλου κύριε Νίκο παρά να δώσει πασαλείμματα στα παιδιά.
Αλλιώς ας το κάνει αφιλοκερδώς στον ελεύθερο του χρόνο.
Τι καλύτερο και για τον ίδιο αν τον ενδιαφέρει πραγματικά;! . . .
[/LEFT]
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 00:34 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 00:01 —
Είναι λογικό να βαριούνται όταν δεν γράφονται από μόνα τους
στον σύλλογό αλλά τα γράφει η μαμά και ο μπαμπάς και πριν φτάσουν στην
αίθουσα του χορού, έχουν περάσει πρώτα από την αίθουσα των αγγλικών,
των computer, του karate και μετά κατάκοπα να πηγαίνουν να μάθουν και το τσάμικο
για να “παρουσιάσουν” στο τέλος της χρονιάς στην εκδήλωση την σουίτα χορών
και να χαίρονται οι γονείς που θα βιντεοσκοπούν με την κάμερα μες τη χαρά…
Λογικό είναι να βαριούνται και να μην δίνουν
σημασία όταν το μάθημα γίνεται με βαρετό τρόπο και αυτό που
συμβαίνει μέσα στην αίθουσα να μην συνδέεται με κανένα τρόπο
με την ζωή τους εκτός της αίθουσας…
Δε λέω, και “χάρισμα” θέλει αλλά και να κοπιάζει ο δάσκαλος με τα χαράς θέλει…
Υ.Γ. Όλοι οι καλοί χορευτές δεν είναι και καλοί δάσκαλοι!
Προσοχή στις γενικεύσεις…
Καλή σας νύχτα!
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 00:39 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 00:34 —
Δεσποινίς Πελαγία μου εξηγείτε τι σημαίνει η λέξη “μπαρμπαλικι” γιατί δεν το κατέχω.:241:
Και αν πρέπει να το κοπανήσουμε, να το κοπανήσουμε και μια και δυο! :112: (κοπάνημα)
Βαρείτε μπας και δούμε άσπρη μέρα…!
“Μπαρμπαλικια” αποκαλω καλη μου αυτα τα Smilies , που συνηθιζω να τα “κοπανω”
κατα κορον στα ποστακια μου , οποτε εκανα εκκληση , μηπως και βρεθει καποιο
που να υποδηλωνει “ζηλια” … θα δουμε …:089:
Υ.Σ. λεγε με απλα Πελαγια , το δεσποινις πεθανε …:106:
το κυρια παραπαίει …:102: … σ` ευχαριστω …:109:
Καλημέρα!
Τώρα κατάλαβα.
(άλλο νόμιζα πως εννοούσες με βάση τα συμφραζόμενα, αλλά οκ).
ο δασκαλος κοπιαζει αλλά οσο και να κοπιασει αν δεν καταφερει να κερδισει τα παιδια(να χαιρονται οταν ειναι να πανε στη προβα)δεν θα καταφερει και πολλα.εχω την εντυπωση πως μιλαμε γι αμικρα παιδια?για αυτα τα παιδακια ο χορος πρεπει να λειτουργει σαν ενα ακομα παιχνιδι. το 1-2-3…ή αλλου τυπου '‘προσταγματα’'δεν νομιζω πως κανουν τη διαφορα.το θεμα ειναι '‘για αρχη’'ο τροπος μαθηματος να μην ειναι βαρετος και ο δασκαλος να ειναι αγαπητος στα παιδια.γι αυτο μιλησα για χαρισμα που για μενα εχει τη μεγαλυτερη σημασια.
Με λιγα λογια εαν το παιδι θελει να μαθει χορο και εχει δασκαλο που ξερει να το προσεγγισει
με τον αλφα βητα τροπο , ολα θα εχουν και την αναμενομενη εξελιξη …
Εαν παλι το παιδι , “δεν” , οσο και να το προτρεπει ο γονιος , θα παραμενει παντελως αδιαφορο
και καποια στιγμη θα σταματησει …
Κλασσικο παραδειγμα αποτελει η αρνηση αγοριων , που οι πατεραδες τους ηταν ποδοσφαιριστες
στα νιατα τους , να ασχοληθουν με την μπαλα !!! Εκει ειναι που ο πατερας το παιρνει κατακαρδα …
Κακως κατ` εμε τα τρεχουν απο τρυφερη ηλικια εδω κι εκει και δεν αφηνουν το ιδιο το παιδι
να ζητησει - αν ζητησει - να σχοληθει με ο,τι το “μαγνητιζει” …
Υποχρεωση του γονιου ειναι να συζητα με το παιδι , να ρωτα τα θελω του κι οχι να “επιβαλει” …
Χιονονυμφάδα πριν συμφνήσω μαζί σου,ενα βασικό δεν είμαι κύριος.Η ηλικία μου δε είναι για να με λες κύριο.Χαριτολογώντας.Και δεύτερο μην διορθώνεις τα ορθογραφικά μου.Ασε τα ετσι.Τι να κάνω.Είμαι ανορθόγραφος…
Συμφωνώ μαζί σου.Και να συμπληρώσω οτι πολλές φορές το οτι τα παιδιά σ ενα σχολείο μπορεί να μην θέλουν να μάθουν χωρούς,μας το κάνει και εμας εύκολο λόγω της ανικανότητας μας η της βαρεμάρας μας να ασχοληθούμε με κάτι δύσκολο να διδαχτεί.
Μιας και το θέμα ήταν οι σχολές χωρού,εγω τους διδάχτηκα στο σχολείο εκτώς προγράμματος με μια γυμνάστρια που ερχόνταν και πηγέναμε απο μόνα μας,και μετα στην σχολή.Τον τρόπο τον ξέρεις.Διδάχτηκα κατι οχι για να το χαρώ η να το κάνω καλά,αλλά για να το διδάξω έστω με του βασικούς τύπους.
Καλημέρες σας