Ξέμαθε η καρδιά μας να πονά
Και ξέμειναν τα στήθη από αναμνήσεις
Ξεμάθαμε σχεδόν από παιδιά
Να παίρνουμε απαντήσεις
Φύλακες γινήκαμε μοναχικοί
Σε μακρινούς και άδειους μόλους
Που έτσι κ΄έναν από μας άμα θα δεις
Είναι σα να μας είδες όλους
Γιάυτούς απόψε τραγουδώ
Που μειναν δίχως απαντήσεις
Το βλέμμα τους θυμήθηκα το καθαρό
Που πλήρωσε για μια χαμοζωή
Ένα σωρό κρατήσεις
Φίλοι μου ήταν τα παιδιά
Που ενοιωσανε ποτέ στο κούτελο δροσιά
Και τώρα γείραν με στήθια αδειανά
Και δίχως απαντήσεις
Κάντε ¨τρισάγιο ¨στο τεκέ
Και κάφτε το λιβάνια
Το βλάμη που τσακώσανε
Τον κάρφωσαν αλάνια
Αρτέμη κρύψε το λουλά
Και θάψε τα χορτάρια
Τράβα και τη διμούτσουνη
Και λύσε τα ζουνάρια
Βγήκαν οι λάγιοι παγανιά
Τη φάρα ν΄΄ αφανίσουν
Αγάντα μάγκες στα στενά
Σε λίγο θα σκορπίσουν:102:
Θέλω τη πρώτη τη φορά
Που θαρθεις να σε πάρω
Να΄χεις λυμένα τα μαλλιά
Και το κορμί σου λευτερο
Σαν ελατο σα φάρο
Θέλω τη πρώτη τη φορά
Που θα΄ρθεις να σε πάρω
Να΄χεις κρυμμένα μυστικά
Κ΄όταν μαζί με τους χυμούς
Της ζάλης σου θα πίνω
Όσα κρυμμένα μυστικά
Πίνοντας να τα λύνω
ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ 82