ευχαριστω για την γρηγορη απαντηση,
Αρα λες για το μπουζουκι να βρω εναν αλλο καβαλαρη πιο ψηλο και να δοκιμασω με αυτον χωρις καπλαμαδες;
Για το τζουρα παω να παρω σημερα ενα παχυμετρο γιατι δεν εχω να κανω καμμια μετρηση να δω εαν μπορω να τον κατεβασω.
Νικος
Εχθες,εφτιαξα για ενα παλιομπούζουκο εναν καβαλάρη,ετσι για πειραματισμό.
Το ξύλο που χρησιμοποίησα ήταν καρυδια.
Εκει πάνω στις δοκιμές για το σωστό ύψος,μου ηρθε η φαεινή ιδέα:
Να μη βάλω κόκκαλο και να χαράξω τα πατήματα πάνω στο ξύλο.
Ωπερ και εγένετω!
Τα αποτελέσματα με άφησαν ΑΦΩΝΟ.Το οργανάκι μετατράπηκε απο παλιομπούζουκο σε παλιομπούζουκο με γλυκιά και “παλιά” λαλιά…
Ετσι δοκιμαστικά λεω να αλλάξω και τον μικρό καβαλάρη με ξύλινο!
Και η απορία: Για ποιο λόγο βάζουμε κόκκαλο λοιπόν στους “καβαλαρέους”;;;;
Χωρις να βαζω το χερι μου στην φωτια μαλλον γιατι με τον καιρο και το παιξιμο (οπως λεμε με τον βορια και με την σοροκαδα :)) θα μπει η χορδη μεσα στο ξυλο γιατι ειναι πιο μαλακο απο κοκκαλακι.
Εγω τον κατεβασα λιγο τον καβαλαρη και ειδα αμεσως βελτιωση στον ηχο και στο παιξιμο. Νομιζω ομως παιρνει και αλλο. Θα τον κατεβασω λιγο ακομη να δω, ελπιζω να μην τασταρει γιατι μετα θα πρεπει να παραγγειλω καβαλαρη απο το Ιντερνετ και θα κανει κανα 2 εβδομαδες να ερθει.
Νικος
Το χάραγμα των πατημάτων των χορδών , δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση.Δεν παίρνουμε το πριονάκι και την λιμίτσα,και απλά χαράσουμε το βάθος.Στην ουσία ρυθμίζουμε πολλές παραμέτρους του ήχου.Μην με ρωτήσετε πως,δεν υπάρχουν κανόνες.Πολλές φορές μια ρύθμιση μπορεί να σου πάρει ώρες και να μην “βγαίνει”,μέχρι σημείου να αλλάζεις κόκαλα και τον ίδιο τον καβαλάρη , αν έχεις κάνει υπέρβαση.Σαφώς βέβαια,όταν τελειώσεις θες αυτές οι ρυθμίσεις να παραμείνουν το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που γίνεται.Γι αυτό βάζουμε κόκαλο,και όχι ξύλο , που είναι πιο μαλακό και αλλοιώνονται πιο γρήγορα οι ρυθμίσεις.Αυτός είναι ο ένας λόγος.Όλοι φαντάζομαι έχουμε δει , φθηνά όργανα,αντί να έχουν κόκαλο στον καβαλάρη να έχουν ένα κομμάτι τάστου.Δεν ηχούν τόσο καλά.Ο δεύτερος λόγος είναι ότι,το κόκαλο συνεργάζεται καλύτερα από άλλα υλικά , ως προς το τελικό αποτέλεσμα του ήχου.Αν και αυτό το τελικό αποτέλεσμα,που ακούμε , πέρα από αντικειμενικά κριτήρια ,π.χ. πιο μπάσο,πιο πρίμο,περισσότερη διάρκεια ή όχι του ήχου,υπάρχουν και τα υποκειμενικά κριτήρια,του στυλ, μου αρέσει δεν μου αρέσει,για τον άλφα ή βήτα λόγο.
Θα ήθελα να δώσω τα χαιρετίσματα μου στην καλή παρέα του φόρουμ και να ευχαριστήσω προκαταβολικά σε όποιους μπορούν να απαντήσουν στο πρόβλημά μου!!!Σε ένα μουχαμπέτι που είχαμε με κάτι φίλους,μου λέει ένας στο τέλος δώσε μου λίγο το μπουζούκι να το δώ(άσχετος με μπουζούκι) και πείραξε τον καβαλάρη χωρίς να το καταλάβω.Την άλλη μέρα όταν το κατάλαβα,τον έβαλα στην σωστή θέση κατά μήκος όπως μου είχε πει ο δάσκαλος 33,5 εκ από το 12 τάστο,αλλά δεν ξέρω που ακριβώς πρέπει να τον τοποθετήσω στο πλάτος του μπουζουκιού,με αποτέλεσμα το μπουζούκι να φαλτσάρει απίστευτα και φυσικά έχω ξενερώσει…
Κατ’ αρχήν, ελπίζω να μην έφυγε τελείως ο καβαλάρης αλλά μόνο να κουνήθηκε, οπότε και οι χορδές παραμένουν μέσα στους οδηγούς τους, τεντωμένες κανονικά. Το 12ο τάστο βρίσκεται ακριβώς στη μέση του ελεύθερου τμήματος των χορδών. Αυτό σημαίνει ότι η απόσταση μεταξύ 12ου τάστου και καβαλάρη είναι ακριβώς ίδια με την απόσταση μεταξύ του τάστου αυτού και του κόκκαλου στην άκρη του μπράτσου, δηλαδή συνολικό ελεύθερο μήκος 67 εκ. (μετράμε πάντα εσωτερική διάσταση) και η απόσταση μεταξύ τάστου και καβαλάρη είναι ίδια με την απόσταση τάστου και κόκκαλου, στα 33,5 εκ. Τι ακριβώς εννοείς με τοποθέτηση “κατά πλάτος”; αν οι χορδές δεν λασκάρισαν ώστε να φύγει ο καβαλάρης, από μόνες τους κρατάνε τον καβαλάρη στο σωστό κατά πλάτος σημείο. Αν το όργανο δεν φαλτσάριζε πριν τη μετακίνηση του καβαλάρη και το 12ο τάστο βρίσκεται ακριβώς στη μέση της ελεύθερης χορδής, δεν πρέπει να ακούγεται φαλτσάρισμα.
Κι αν είναι βοδινό βρασμένο με τις ώρες βγάζει έναν ήχο μούρλια, έτσι φίλε μου Νίκο?
Σε εμενα η αποσταση απο τον καβαραλη ειναι 35 mm και απο την αλλη πλευρα 33mm ειναι κατι λαθος ? Οταν το βαζω στο 34mm δεν παιζει το μπουζουκι.Επισης ποσο ειναι το μηκος τις ταστιερας σε ενα τριχορδο?
Γεια σου Τόλη, να υποθέσω ότι εννοείς cm και όχι mm, μήπως μπορείς να ανεβάσεις και μια φωτογραφία?
Συγγνωμη cm ηθελα να πω.ο οργανοποιος μου λεει οτι το οργανο ειναι 68αρι εγω πιστευω οτι ειναι ποιο μικρο ουτε καν 67αρι
Μα μόνος σου το έγραψες πιο πάνω, μετρήσες 35 + 33 = 68.
Τώρα τελείως πρόχειρα και οπτικά από την φωτό ο καβαλάρης φαίνεται να είναι σωστά στην θέση του.
Μην παίρνουμε πάντα τους γενικούς κανονες και προσπαθούμε να τους εφαρμόσουμε σε όλα τα όργανα.
Πολλοί μάστορες έχουν τις ιδιαιτερότητες τους.
Έχω δύο 68αρια τρίχορδα από διαφορετικούς μάστορες, η μία ταστιέρα τελειώνει σε Fa και η άλλη σε Re.
Την δεύτερη ο μάστορας την χαράζει μόνος του, η πρώτη είναι έτοιμη χαραγμένη από τον προμηθευτή προς τον όργανοποιο (όπως το μεγαλύτερο ποσοστό των όργανοποιων εκεί έξω…)
Στα γράφω για να μην πειράζεις χωρίς λόγο την ισορροπία του οργάνου σου εφόσον ακούγεται ωραία με το σεταρισμα που είχε όταν το αγόρασες
Απλα μπερδευτηκα με το οτι πρεπει να ειναι ιδια η αποσταση πχ 34cm
Να μια ιδιαιτερότητα που δεν συναντάς εύκολα, συνήθως δεν είναι έτσι τα όργανα, π.χ. ο Καφετζόπουλος συνηθίζει να βάζει 3ο καβαλάρη κ.ο.κ.
Το μπουζούκι σου είναι από τον Λαρισαίο ?
Απο τον κυπριο στην Λαρισα.
Το σωστό σημείο για τον καβαλάρη είναι εκεί που δίνει σωστά το διάστημα της οκτάβας. Κανονικά, εκεί θα δίνει σωστά και τα υπόλοιπα διαστήματα (αλλιώς έχουμε πρόβλημα).
Θεωρητικά, το σημείο αυτό είναι στο διπλάσιο της απόστασης πάνω καβαλάρη με 12ο τάστο. Πρακτικά μπορεί να μην είναι ακριβώς εκεί:
Υπό εργαστηριακές συνθήκες, αν μια χορδή δεδομένου πάχους, πυκνότητας, μήκους και τάσης δίνει ανοιχτή έναν άλφα τόνο, τότε μειώνοντας το μήκος της στο μισό και διατηρώντας τα άλλα τρία μεγέθη αναλλοίωτα παίρνουμε τον ίδιο τόνο μια οκτάβα πιο ψηλά. Στην πράξη όμως, αν κάτσεις να το σκεφτείς, θα δεις ότι όλα τα μεγέθη αλλοιώνονται:
Μια πατημένη χορδή σχηματίζει γωνία. Πολύ αμβλεία βέβαια, οπτικά σχεδόν ευθεία (180 μοίρες), αλλά μόνο σχεδόν.Ανάμεσα στους δύο καβαλάρηδες και στο τάστο σχηματίζεται ένα πολύ αμβλυγώνιο τρίγωνο. Οι δύο πλευρές του (πάνω καβαλάρης - τάστο και τάστο - κάτω καβαλάρης) έχουν άθροισμα λίγο μεγαλύτερο από την τρίτη (από καβαλάρη σε καβαλάρη) μόνη της. Άρα το μισό αυτού του αθροίσματος των δύο πλευρών δεν είναι το ίδιο με το μισό της τρίτης μόνης της. Πάει λοιπόν η ακρίβεια στο μήκος.
Μετά: πώς μάκρυνε η χορδή με το πάτημα; Επειδή έχει κάποια ελαστικότητα. Με την πίεση που της ασκεί το δάχτυλο για να τη φέρει πάνω στην ταστιέρα, τα μόρια του υλικού του απομακρύνονται ελαφρώς μεταξύ τους. Άρα, πάει και η σταθερή πυκνότητα.
Όπως όλοι ξέρουμε, άμα τεντώσεις ένα λάστιχο λεπταίνει, κι άμα το αφήσεις επανέρχεται. Το ίδιο γίνεται, σε πολύ μικρότερο βαθμό, και με το σύρμα. Άρα πάει και το σταθερό πάχος.
Τέλος, άμα τεντώσεις ένα λάστιχο, …τεντώνει, δηλαδή και η τάση αυξάνεται. Βλέπεις ότι τελικά όλη η εξίσωση είναι πειραγμένη!
Φυσικά πρόκειται για πολύ μικρές αλλοιώσεις. Όλες μαζί όμως μπορεί τελικά να μην είναι τελείως αμελητέες. Εξαρτώνται βέβαια και από την απόσταση της χορδής από την ταστιέρα: όσο μεγαλύτερη, μεγαλύτερες κι οι αλλοιώσεις (πάντα μες στο πλαίσιο του πολύ μικρού, αλλά!). Και υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί και να αλληλοεξισορροπούνται κατά τρόπον ώστε τελικά, σε σχέση με το μήκος της ανοιχτής χορδής (όχι πατημένης, άρα ευθύγραμμης), η σωστή θέση να είναι όντως στο ακριβές διπλάσιο του 12ου τάστου - αλλά μπορεί και όχι.
Επομένως τη σωστή θέση του καβαλάρη βρες την με το αφτί, με αρμονικές, με κουρδιστήρι, αλλά όχι με τον χάρακα!
Όμορφο οργανακι να το χαίρεσαι.
