Ρεμπέτικο και περιθώριο

γνωρίζω άριστα τα όσα αναφέρεις. ίσως δεν κατανόησες ότι έγραψα: “όσοι άκουγαν”, “θεωρούσαν” κλπ Δεν αναφέρομαι στους δημιουργούς. Έχω ακούσει άπειρες φορές τα ρεμπέτικα με όργανα δημοτικής ορχήστρας

Αν το δημοτικό όμως τους κάλυπτε, θα παρέμεναν σε αυτό. Και το ρεμπέτικο δεν μπορεί παρά να εμφανίστηκε ως νεοτερισμός, σε ορισμένους κύκλους τουλάχιστον, που δεν είχαν ή δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να έχουν δεσμούς με την ύπαιθρο. Ή ήθελαν λιγότερους δεσμούς

Και την εποχή μας δεν υπάρχουν περιφρονητικές εκφράσεις π.χ. ροκάδων για λαϊκό, λαϊκών για “μοντέρνους” παλαιότερα κλπ;;;;

Θέλεις να πεις ότι το ρεμπέτικο εισήχθη και επικράτησε χωρίς σύγκρουση με διαφορετικά ή παλαιότερα μουσικά είδη; Δεν το πιστεύω. Με την δυτικόφερτη μουσική υπήρξε σίγουρα σύγκρουση. Ούτε και γνωρίζω κατά πόσο οι ρεμπέτες έπαιζαν με ευχαρίστηση δημοτικά (ή στυλ δημοτικά που είναι τα περισσότερα) ή τα έπαιζαν επειδή το ήθελαν οι ακροατές, που φυσικά δεν πέρασαν από την μία ημέρα στην άλλη στο ρεμπέτικο.

Σε επίπεδο εννοιών άλλωστε, το “συγκρούομαι” δεν σημαίνει “αποκόπτομαι”. το αντίθετο μάλιστα, η σύγκρουση προυποθέτει συνάφεια και σχέση…

Ερώτηση άλλη και σημαντική κατά την γνώμη μου: οι πρόσφυγες (στσ: διορθωμένο) άκουγαν μωραίτικα και τσάμικα; ή τα περιφρονούσαν, έναντι των δικών τους σμυρναίικων κλπ;;;;

Έχω ακούσει πάντως ο ίδιος, περιφρονητικές εκφράσεις σαν του Νικολάρα από νεορεμπέτες, ενώ σε γλέντια μικρασιατικής καταγωγής γειτόνων, φίλων κλπ δεν έχω ακούσει ποτέ δημοτικά, αντίθετα με την ελληνική επαρχία που δεν σταμάτησαν να τα παίζουν ποτέ. Αυτό δεν λέει κάτι;

Επιμένω ότι ίσως ο Νικολάρας να εκφράζει κάποια παλαιότερη νοοτροπία λαϊκών ή ρεμπέτηδων. Ίσως και να έχω άδικο και να εκφράζει ασχετοσύνη…

ομως θα επαναλάβω την ποιητική φράση του: "…kai etsi klegan ta mpouzoukia mpaglamadeV kai tzouradeV kai o aetoV den hliaze ta nicopodarakia tou . . . "

Δεν εκφράζει τον “θρίαμβο” του τζουρά έναντι του “αετού”;;;

Ίσως να θέλει να απαντήσει ο ίδιος…

φιλικά
provo

το παραπάνω είναι απάντηση στην Ελένη

Provo, σε παρακαλώ να απαλείψεις το δεύτερο γάμμα. Η παραφθορά αυτή της λέξης είναι άκρως προσβλητική για τους πρόσφυγες, ακόμα και γραμμένη με ύψιλον.

Αν πρόκειται απλά για δακτυλογραφικό λάθος, διόρθωσέ το, παρακαλώ.

Apa pa pa pa pa pa . . .Prwta apo olla sugnomh pou creisumopoiw to sumbol , sebwmai olla ta gousta kai olla ta idanika opioudipote anqpwpou ,alla megalwsa akougontaV Mitsakh Cioth Kazantzidh ktl , bebea akouga kantadeV me ton Filandro kai Koronh balsakia me thn Sofia Bempou ,klasika kalamatiana kai mpalouV , alla logou suniqiaV gia mena htan agkaria otan me maqenane tsamika karaggounika zwnarika tik sousta sto scoleio .Prepi na katalaboun oi ellhneV thV stereaV ElladoV oti otan oi progonoi mou hlqan apo thn Polh tote touV fenotan h Aqhna san mikrh eparcia .Polloi prosfugeV htan emporoi daskaloi uiatroi politikoi mhcanikoi ,bebea ta casan olla touV stouV diogmouV ,alla den htan olloi yaradeV casiklideV opoV nomizoun polloi Tora qelete den qelete , kata arcaV maV decthkate san tourkouV ma me to koutali saV dosame ton politismomaV ton katapiate kai saV arese… maqate na glentate mpoemika rempetika . . . Tora ean saV aresei na glentate akoma sta panigiria dikeomasaV ,alla qelete den qelete pio oreo einai to tsamiko me to mpouzoukh etsi ; Gia cara se ollouV !!!

έχω την αίσθηση ότι ο Νικολάρας με επιβαιβεώνει, εμμέσως τουλάχιστον… Διορθώστε με αν κάνω λάθος… Γνωρίζω ότι όταν οι Μικρασιάτες ήλθαν στο ελληνικό κράτος το έβλεπαν περίπου σαν επαρχία

λέει ο Νικολάρας ότι ήταν αγγαρεία τα δημοτικά:

alla logou suniqiaV gia mena htan agkaria otan me maqenane tsamika karaggounika zwnarika tik sousta sto scoleio .Prepi na katalaboun oi ellhneV thV stereaV ElladoV oti otan oi progonoi mou hlqan apo thn Polh tote touV fenotan h Aqhna san mikrh eparcia

Πάρα πέρα όμως:
Για τα δύο γγ εκπλήσσομαι Νίκο Πολίτη! Πράγματι είναι ορθογραφικό λάθος,(τουλάχιστον) πρόσφυγας είναι το σωστό, αλλά ασυνείδητα ακολούθησα τον ήχο που είχα στο μυαλό μου από παιδί με «γκ»… Ποίο είναι το εννοιολογικό λαθος;;;

Γιατί όμως είναι προσβλητικό; Ειλικρινά δεν γνωρίζω… Οι ηχητικές παραστάσεις μου είναι με γκ και όχι με σκέτο γ… όπως πράγματι είναι το σωστό…

provo

Ειναι προφανες πως δεν καλυπτε το δημοτικο τραγουδι πια τις νεες αναγκες της πολης και του αστικου πληθυσμου που στο μεταξυ δημιουργηθηκε.
Γι΄αυτο προεκυψε το ρεμπετικο για να εκφρασει αυτο το νεο τροπο ζωης στις μεγαλουπολεις.
Η πληθωρα των δημοτικων ή των δημοτικιζοντων τραγουδιων που ειπαν οι δημιουργοι του ρεμπετικου δειχνει τουλαχιστον πως δεν τα ειπαν καταναγκαστικα, επισης πως ο κοσμος τα ζητουσε σιγουρα.
Και επειδη κι εγω διακρινω ενα κομπλεξ μεταξυ επαρχιωτων και Αθηναιων, θυμιζω πως οι πρωτοι κατοικοι του κλεινου αστεως χωριατες ητανε που μολις ειχαν φτασει στις μεγαλουπολεις σπρωγμενοι απο την εγκαταλειψη της υπαιθρου ή το ονειρο καλυτερης ζωης.
Γι΄αυτο η ζητηση και προς το δημοτικο τραγουδι.

Οπως γουσταρει ο καθενας ας γλενταει, φιλε μου, δεν υπαρχει μπουσουλας ουτε ακολουθει ο κοσμος επισημη γραμμη στη διασκεδαση του.
Ασε που το πανηγυρι στο οποιο αναφερεσαι ειρωνικα, μπορει να΄ναι καλύτερο και ποιοτικοτερο απο τον < λαϊκο > σκυλομαγκα του ταδε μαγαζιου της Εθνικής οδου και του συμφερτου που κουβαλαει μαζι του.
Και σιγουρα στο τσαμικο δεν ταιριαζει το μπουζουκι!
Οπως και στο ρεμπετικο το πιανο ή το φλαουτο. Χαλαει η αισθητικη του ειδους με αυτο το μπερδεμα.

Ti na kanw Probe kai Antrea. . . ta sebomai ta anecwmai ,ma den mou aresoun. . . opoV mporei kai esena na mun sou aresei o fwnh thV S. Mpelou ,pou kai emena den mou arese. . . Ma to zhthma den einai auto oi agghnareV me touV klwnouV den mporei na aresei se kanenan xeno , kai sigoura stouV perisoterouV ellhneV , oseV foreV gia kalampouri ebala na akousoun xenoi kai romnoi tetia tragoudia gia na piraxw enan suncwremeno filo mou peloponhseo den aresan se kanenan alla otan ebaza na akousoun arcontorempetika touV aresan . . . Gia to kira Giwrgena na saV einai gnostw oti oicografhstike kai portogalika ,sto 1969 to qhmamai kala h Marinela to tragoudise edw sthn Brazilia se enan agona xenon tragoudiston kai eschse . . . kai mia tragoudistria braziliana Anzela Maria to oicografise me sticouV sta portogalika kai egine megalo souxe. Kata ta alla eiremia paidia . Gia to sunferon ti sunferon ; Egw eimai uiatroV plastikoV ceirourgoV , to mono sunferon mou einai h ugeia ton autioun mou. TeloV panton den saV hpame kai kampourideV . . .Kai ean saV fanike poV saV clebastika sugnomh . Pragmatika metaniosa pou ekdilosa thn gnwmh mou , ma oti gia mena htan aggaria kai kayoni htan .

Nομιζω καπου περιπλεκεται το θεμα.Ρεμπετικο υπηρχε σε ολη την ελλαδα παννελαδικα και ηταν γενικο φαινομενο,υπηρχαν και κατασκευαστες σε διαφορα σημεια της χωρας και ειδικα στην πελλοπονησο απο οσο γνωριζω ,υπαρχουν τρανταχτα παραδειγματα οτι στην στερεα και πελοποννησο χορευοταν πολυ το ζειμπεκικο και υπηρχαν μπουζουκια πριν το 1900 οχι μονο δημοτικα ,επισης μην ξεχναμε οτι και οι ανθρωποι στα χωρια ηταν μαθημενοι σε μια αυστηρη σκληρη ζωη και δεν σηκωναν και πολλα πολλα ,θα ελεγα οτι ενα ειδος κουτσαβακισμου ξεκιναει απο τα χωρια και την επαρχια ,βλεπε λησταρχοι κλπ.Οσο για την μικρα-ασια δεν ειναι σιγουρο οτι υπηρχαν μπουζουκια εκει παρα αλλα οργανα και φυσικα η μουσικη ειναι διαφορετικη και ισως πιο δεμενη με το βυζαντινο στοιχειο ,ομως η πληροφορηση ειναι γενικα φτωχη οποτε θα ελεγα να μην επεκτεινομαστε γενικα σε θεωρειες περι ρεμπετικου γιατι αν το δουμε τι ειναι πραγματικα ρεμπετικο και ποια τραγουδια ειναι πραγματικα σε αυτη την κατηγορια ,τοτε δεν θα ξεπερασουν το πολυ τα εκατο τραγουδια οπως αυτα σωζονται εως σημερα

Πολύ μελάνι καταναλώσαμε ήδη για κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο: το κάθε μουσικό είδος έχει την προσωπικότητά του και, όταν κάτι πρωτοεμφανίζεται, ο χρόνος και μόνο αυτός θα δείξει αν η προσωπικότητα αυτή θα γίνει επαρκώς αποδεκτή. Για τα ρεμπέτικα, αυτό συνέβη, για τα δημοτικά είχε ήδη συμβεί αιώνες πριν. Κάθε προσπάθεια, λοιπόν, να συγκριθούν δύο είδη και να βγή και συμπέρασμα για το ποιό είναι «ανώτερο» από το άλλο, εκφράζει απλά και μόνο την άποψη ενός ατόμου ή μιάς ομάδας. Για τη γενική αποδοχή ή όχι, ενός είδους υπάρχουν άλλες μεθοδολογίες. Εγώ τουλάχιστον σταματώ εδώ, αφού όμως σημειώσω ότι τα λεγόμενα δημοτικά τραγούδια, αν και από τους «εξελιγμένους» αστούς της εποχής (η ομάδα που λέγαμε) χαρακτηρίστηκαν ως «βλάχικα» και κατώτερου επιπέδου γενικώς, ποτέ δεν έπαψαν να συγκινούν όχι ευκαταφρόνητο τμήμα του λαού.

Για την κυρά Γιώργαινα, να επεκτείνω λοιπόν τη λίστα ώστε, εκτός τη Γερμανία να περιλάβει και τις πορτογαλόφωνες χώρες.

Νικολάρα, για τους πρόσφηγγες: γνωστή τοις πάσι είναι η αποστροφή των ανθρώπων για τις σφήγγες (λαϊκή απόδοση του σφήκες). Η παραφθορά λοιπόν αυτή, με την ηχητική της σκοπό έχει τη μείωση των προσφύγων ως ομάδα και χρησιμοποιήθηκε αρκετά, όχι προς τιμήν των «Παλαιοελλαδιτών» εκείνων που την εφήυραν.

Να συμπληρώσω μόνο, Νίκο, πως οι μουσικολόγοι συμφωνούν πως το Δημοτικό τέλειωσε το 1821, και ακολούθησε το Δημώδες.
Συγκεκριμένα, το Δημοτικό κορυφώνεται με το Κλέφτικο, και το Δημώδες εγκαινιάζεται με το Ληστρικό, που είναι παραλλαγή του Κλέφτικου, αλλά σε σχέση με το Κράτος που έχει δημιουργήσει η Επανάσταση. Νάτο λοιπόν το κλειδί. Το Κλέφτικο είναι της (Εθνικής) Επανάστασης, ενώ το Ληστρικό είναι της (Κοινωνικής) Ανταρσίας.

Τα “μουρμούρικα” πρέπει να γεννήθηκαν ΑΜΕΣΩΣ με την Αθήνα του 1834, προφανώς στις φυλακές που έφτιαξαν οι Βαυαροί, όπου Επαναστάτες και Ζητιάνοι ήταν ένα. Ή, το αργότερο, γύρω στο 1840, όταν εισήχθη το χασίς στην Ελλάδα. (Σ’ άλλο σημείωμα θα κάνω την “ανακοίνωση” γι αυτό).

Όλα δείχνουν πως οι πρώην επαναστάτες και το λεφούσι των… μεταναστών στην Αθήνα, ήταν χωρισμένο σε περισσότερες από 2 τάξεις: 1. Αυτούς που “βολεύτηκαν” (δημόσιοι υπάλληλοι όλων των βαθμίδων) 2. Αυτούς που έγιναν χωροφύλακες 3. Αυτούς που έμειναν στ’ αζήτητα (κουτσαβάκηδες) 4. Αυτούς που έγιναν ληστές. Όλα δείχνουν πω οι (2), (3) και (4) προέρχονταν από την ίδια κοινωνική ομάδα, και είχαν περισσότερο από φιλικές σχέσεις. Αν προσθέσεις σ’ αυτούς από το (1) τους διανοούμενους, δημοσιογράφους, ποιητές, θεατρίνους κ.λ., θα δεις πως το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας, τότε, εξέφραζε το μουρμούρικο στην πόλη, το ληστρικό στην ύπαιθρο.

Τα σημερινά “Δημώδη” έχουν ως επί το πλείστον γελοίους στίχους. Όμως αυτό που συγκινεί, είναι ο επαναστατικός ενθουσιασμός του τσάμικου, η κοινωνική (συνωμοτική) συνάθροιση του μπάλλου κ.ο.κ. Κι εδώ λοιπόν, έχομε τον “αντάρτη” που κρύβει μέσα του ο Έλληνας, και που επανειλημμένα εξεράγη στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους-Κράτους.

Γιατί; Μα είναι απλό. Η Ελληνική Επανάσταση δεν έχει τελειώσει ακόμα.

Όσο γιά την “Κυρά Γιώργαινα”, το “εξήγαγε” ο Michel Polnareff το 1971, δώρο στη φίλη του “Ζορζινά”, τη φίλη μας Γωργία από το Αίγιο! Φοβερές ιστορίες!

Κυριε Πολιτη , ευχαριτω για της πληροφοριες αλλα ποτε δεν συνωριζομαι την ερεθιση κανενος και τορα οταν παω στην Ελλαδα του χρονου ,θα παω ος ΤΟΥΡΙΣΤΗΣ οποτε . . . Λιπον κατα αρχας μετανοισα που εκδιλοσα την γνομη μου μα τορα καταλαβα οτι αυτος ο χορος εχει και πημεμνικους μαγκες:019: ,καλη πρωτοχρονια και χρονια πολλα σε ολλους !!!

Καλή πρωτοχρονιά Νικολάρα και με γειά την ελληνική γραμματοσειρά!

“η κοινωνική (συνωμοτική) συνάθροιση του μπάλλου”

καταλαβαίνω τις λέξεις, αλλά δυστυχώς καθόλου το νόημα και ζητώ βοήθεια!

“Γιατί; Μα είναι απλό. Η Ελληνική Επανάσταση δεν έχει τελειώσει ακόμα.”

Τι σκοπό έχετε ακόμα?

Συγνώμη που δεν είμαι σε θέση να γράφω τις αναφορές σ’ άλλα μήνυμα “χρωματισμένα” όπως το ξέρουν οι άλλοι…

Κώστα, κανέναν μουσικολόγο δεν άκουσα (ή διάβασα) να λέει ότι το δημοτικό τελείωσε το 21 και ακολούθησε το δημώδες. Άλλωστε, αρμόδιοι για κάτι τέτοιο δεν είναι οι μουσικολόγοι αλλά οι λαογράφοι και οι ιστορικοί. Η έκφραση «δημώδες» δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η καθαρευουσιάνικη εκδοχή του Δημοτικού: «Συλλογή Δημωδών Ασμάτων» έγραφαν οι περισσότερες πρώϊμες συλλογές (19ου). Κλέφτες και ληστές άλλωστε, ένα και το αυτό είναι, αν και σίγουρα θα υπάρχουν δάσκαλοι που ακόμα και σήμερα θα διευκρινίζουν στα παιδάκια ότι οι Κλέφτες (με κεφαλαίο) μόνο Τούρκους έκλεβαν, άρα καλόν.

Περιμένω με ανυπομονησία την «ανακοίνωσή» σου, γιατί δεν έχω στοιχεία για το πότε εισήχθη, αν δεν υπήρχε από παλαιότερα, το χασίς.

«Ληστρικό τραγούδι» κανονικά δεν υπήρξε, ο Αλ. Πολίτης αναφέρει τον όρο ακριβώς για να ξεχωρίσει τα προγενέστερα, τα «κλέφτικα», σε Αρματολούς κυρίως αναφερόμενα, από τα μετά την επανάσταση που όπως λέει «αποτελούν την παρακμή του είδους, κι αν τους δίνουμε διαφορετικό όνομα το κάνουμε από ιστορική διάκριση: κατά βάθος δεν αποτελούν ξεχωριστό είδος.».

Δεν βλέπω κανέναν επαναστατικό ενθουσιασμό στον τσάμικο, τον χορό δηλαδή των Τσάμηδων, που ποτέ δεν αγωνίστηκαν για την ελευθερία τους, αλλά και δεν καταλαβαίνω την κοινωνική / συνομωτική συνάθροιση (:wink: του μπάλου, που και εκείνος, χορός και όχι είδος τραγουδιού είναι. Γενικά, αν θέλουμε να δούμε αντάρτη στον έλληνα τον βλέπουμε, αν θέλουμε να δούμε ραγιά το ίδιο. Και για να δούμε, ποιος θα τελειώσει την Επανάσταση και πόσοι αιώνες ακόμα θα χρειαστούν. Γιατί αν κρίνω από τα μέχρι σήμερα….

Όσο για την κυρά Γιώργαινα χαλάλι οι λόξυγγες, της αξίζει. Άμα την έχει περιλάβει και ο Πολναρέφφ…

Νίκο, η πληροφορία μου είναι από λαογράφο καθηγητή, που το έθεσε ως αναμφισβήτητο και γενικώς παραδεκτό.
Γιά μένα είναι ξεκάθαρο, και το ορίζω ως εξής: Ίσαμε ΚΑΙ το Κλέφτικο, έχομε τη γέννηση ολοκληρωμένων “παραδοσιακών” τραγουδιών, των οποίων η “επεξεργασία” δεν σταματάει από στόμα σε στόμα και από μουσικό σε μουσικό. Στο Ληστρικό, έχομε ένα πάγωμα της μελωδίας και του ρυθμού, επαναλήψεις των ίδιων παλαιών μελωδιών και ρυθμών χωρίς καμμιάν εξέλιξη, και παραλλαγές σε στίχους του Κλέφτικου όπου εισάγονται τώρα και όροι της νόμιμης αστικής κοινωνίας (εισαγγελείς, δικηγόροι, φυλακές των άστεων κ.λ.)
Αυτό το πάγωμα κρατάει ως τώρα, γιά να μην πω πως η μουσική ποιότητα έχει ξεπέσει πολύ στις σύγχρονες εκτελέσεις, και οι στίχοι δεν ασχολούνται πλέον με τους ληστές, αλλά δεν γίνονται καλύτεροι…

Γιά τα περί “επαναστατικότητας του τσάμικου” και της “συνωμοτικής κοινωνικότητας του μπάλλου” είναι εκφράσεις δικές μου, που δεν αφορούν την επιστημονική τεκμηρίωσή τους, αλλά την ψυχή των πραγμάτων.

Τέλος, κι αυτό αφορά και τη Μάρθα, γιά όλους τους λαούς της Δύσης, η Επανάσταση είναι στιγμιαία. Γι αυτό και επανειλημμένα οδήγησε σε δικτατορίες. Γιά τους Έλληνες η Επανάσταση είναι ΔΙΑΡΚΗΣ. Και είναι συνυφασμένη με την έννοια της Ελευθερίας. Κι αυτό κρατάει από την εποχή του Διόνυσου… Καλά κρασά λοιπόν, και χρόνια πολλά.

Κώστα, σεβαστή η άποψη του κυρίου λαογράφου καθηγητή, αλλά δεν εκφράζει αυτόματα και το σύνολο της –ακαδημαϊκής και μη- κοινότητας. Έχεις βέβαια απόλυτο δίκιο στο ότι από μία εποχή και μετά το δημοτικό τραγούδι σταματάει να ζή (ώχ! να ζεί) και να υφίσταται επεξεργασία από τον λαό τον ίδιο, αλλά εγώ θα έλεγα ότι αυτό μόνο κατά τύχην συμπίπτει χρονικά με την υποχώρηση του Κλέφτικου και την εισδοχή του «Ληστρικού» (δεν μου αρέσει ο όρος, δεν μου αρέσει…). Μία πιθανή αιτιολόγηση θα ήταν ότι επί Τουρκοκρατίας η ευθύνη για την μορφή και την ορθότητα των στίχων ανήκε δικαιωματικά στο σύνολο του λαού, ας πούμε αφηνόταν στον πατριωτισμό των Ελλήνων (114!) αφού στα τότε υπάρχοντα σχολεία η πλειοψηφία των μαθητών ήταν μελλοντικοί κληρικοί, με επίκεντρο τη «χρηστομάθεια» και μόνο, ενώ επί ελληνικού κράτους τα σχολεία αρχίζουν να αποκτούν χαρακτήρα θεσμού με ευρύτερους παιδευτικούς στόχους πλέον. Ίσως λοιπόν ο λαός θεωρεί ότι αυτές οι διεργασίες δεν είναι δική του υπόθεση πιά, ίσως η επικρατούσα καθαρεύουσα τον φοβίζει να επέμβει, αφού δεν την χειρίζεται επαρκώς, σίγουρα ισχύουν και άλλοι λόγοι σοβαρότεροι, όπως η ραγδαίως φθίνουσα συμμετοχή του δημοτικού τραγουδιού στην καθημερινή ζωή.

Φυσικά, η εισαγωγή όρων και στοιχείων της «σύγχρονης» πλέον κοινωνίας είναι απόλυτα κατανοητή (και ευπρόσδεκτη) στο πλαίσιο της νέας κατάστασης. Και όλα τα παραπάνω ισχύουν και για περιοχές «αλύτρωτες» ακόμα, αφού ο Τηλαυγής Φάρος των Αθηνών (τρομάρα τους) καταυγάζει πλέον επί ολοκλήρου του Έθνους.

“Οπως γουσταρει ο καθενας ας γλενταει, φιλε μου, δεν υπαρχει μπουσουλας ουτε ακολουθει ο κοσμος επισημη γραμμη στη διασκεδαση του”
Πημεμνικε φιλε Αντρεα ,ο μπουσουλας που αναφερεται αφου ξεχασατε τσις ρουμεικες μετα που μαθατε τσις αιγγλεζικες αραγε ειναι η πιξηδα πιστευο , πος θα ηθελα να σας ακουσω να προφερεται:
ΜΠΟΥΣΟΛΑΣ:079:. Λιπον εαν πηγενα σε εναν χορο δημοτικης μουσικης και σχωλιαζα για της ριζες βλαχικες ,για τους Βλαχους(αρομανιδες σλαβους) και για την επαρχια και για την ασκιμια αυτου του ιδος μουσικης για το δικο μου γουστο , θα ηχατε ολλο το δικεομα να παρεξηγηθητε ,οπος και εγω οταν αι εστησης μου καταλαβενουν την οσφριση οσμης κοπριας εγος απο κατσαπλιαδες που σχωλιοαζουνε τω αστικω περιθοριω τον ΠΡΟΣΦΗΓΓΟΝ σαν κατι να με ερεθηζει , εγω ουτε πενευομαι ουτε ντρεπομαι για αυτο που ειμαι ,ειμαι αυτο που ειμαι , εαν για σας ειμαι σκυλομαγκας να σας ειναι γνωστο πος ειμαι τσακαλι , μπικες ; Ειμαι υιατρος μα ειμαι ζορικος και μπελαλης στοv βοτανικο ο πιο βαρις:019: … Φιλακια !μιν τσατιζεσται ομος , σας απαντισα , ετσι , για ψυχαγογια . . . μου αρεσει να λογοφερνω . . . ομος υληκρινα , σας αρεσει να πηγενεται στα μπουζουκια …ειναι οραιες οι μικρες ωρες δεν ειναι; Εαν δεν σας αρεσαν τα ρεμπετικα δεν θα ησαστον σε αυτον τον χορο … Και μιν ντρεπεσται εαν εισασται επαρχεοτες δεν ειναι καμια αμαρτια . . .

Τι πίνεις Νικόλα και δε μας δίνεις!!!:109: