γειά σου Κακοφώνιξ με τα ωραία σου! Δυστυχώς, πέρα από όσα έγραψα αγνοώ για τα υπόλοιπα κομμάτια που ψάχνεις.
ΤΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗΣ
(ΠΑΠΙΓΚΟ-BMG-ARIOLA 74321-279592)
1.-Μυτιληνιό Ζεϊμπέκικο.
Ηχογράφηση περί το 1930. Βιολί ο Ογδοντάκης
Αμερικάνικη έκδοση αλλά ελληνική μάλλον ηχογράφηση, όπως συμπεραίνεται από τις ενδείξεις (όργανα, οργανοπαίχτες κτλ.) Στον δίσκο δεν αναφέρεται ο βιολιστής αλλά ακούγεται μια φωνή να λέει «γειά σου Ογδόντα μου…» . Ο Ογδόντας είναι ο περίφημος βιολιστής της εποχής εκείνης Ογδοντάκης ψευδώνυμο του Ι.Δραγάτση (1886-1958) ο οποίος όμως δεν πήγε ποτέ στην Αμερική. Εκτός από το βιολί σολάρει και μιά αρμόνικα, αναγνωρίζω τον μοναδικό τότε (1930) Αντώνη Παπατζή που έπαιζε στους δίσκους με συνεργάτη τον κιθαρίστα Χρήστο Τσακίρη. Ακόμα προς το τέλος του τραγουδιού μια φωνή λέει «ελάτε στην Ελλάδα να δείτε τι γίνεται» έτσι με σιγουριά σχεδόν λέμε πως ο δίσκος ηχογραφήθηκε στην Ελλάδα για να πουληθεί στην Αμερική.
2.-Στην υπόγα.
Ζεϊμπέκικος ηχογράφηση 1934. Τραγούδι Α.Κωστής.
Η υπόγα είναι χαρακτηριστικό δείγμα ρεμπέτικου της περιόδου της ανώνυμης δημιουργίας και είναι από τα λίγα που πρόλαβαν να καταγραφούν σε δίσκο και μάλιστα από γνήσιο εκπρόσωπο του είδους. Η μελωδία του ακολουθεί τρόπο, ήχο (μακάμ σαμπάχ) της βυζαντινής και δημοτικής μουσικής ενώ στα λόγια του βρίσκομε αφ’ενός ένα χαρακτηριστικό λεξιλόγιο του περιθωρίου αφ’ετέρου μια σπάνια αναφορά σε ένα χαμένο πλέον μνημείο της Αθήνας την «Παλιά Στρατώνα».
…βρε από πίσω απ΄την στρατώνα
βαρέσαν μάγκα στην υπόγα
μπαίνει ένας μπάτσος με το κούφιο
και ρίχνει μούσμουλα στο ρούχο (η ρούφο)…
Η υπόγα ήταν προφανώς παράνομος τεκές που ήταν πίσω από την παλιά στρατώνα.
Η «παλιά στρατώνα» ήταν στο Μοναστηράκι. Το ιστορικό κτίριο στα τελευταία χρόνια του μετατράπηκε στις φοβερές φυλακές της πόλης. Το όνομά του οφείλεται στο ότι πρίν γίνει στέγη για καταδίκους, υπήρξε στρατώνας. Εκεί στεγάζονταν οι βαυαρικές στρατιωτικές μονάδες την εποχή του Οθωνα. Το κτίριο όμως ήταν ακόμη παλαιότερο. Δεν το έχτισαν οι Βαυαροί αλλά ο φοβερός τύραννος της Αθήνας Αλή Χασεκής της εποχής της Τουρκοκρατίας.
Ο Δημήτρης Καμπούρογλου στην «Ιστορία της Αθήνας» αναφέρει ότι το κτίριο αυτό ήταν το σαράι του Αλή. Αυτό λοιπόν το σαράι που χτίστικε με καταναγκαστικά έργα των Αθηναίων και που έγινε στρατώνας για να καταλήξει σε φυλακές, κατεδαφίστικε το 1929 ύστερα από εντολή του Δημάρχου της Αθήνας.
Οι λέξεις «κούφιο» και «μούσμουλα» σημαίνουν αντίστοιχα περίστροφο και σφαίρες.
3.-Ο Παραπονιάρης.
Αγνώστου, φωνή και κιθάρα Κώστας Δούσιας.
Γνωστή πολίτικη μελωδία και παραδοσιακός χασάπικος χορός. Σ’αυτό το ρυθμό έχει γραφτεί και το γνωστό «Εχε γειά Παναγιά».
Ηχογράφηση του 1930 με τον Κ.Δούσια που όμως δεν τον συναντάμε πολύ συχνά στην Αμερικανική δισκογραφία.
4.- Σίρμπα χασάπικο.
Από το συγκρότημα του Κώστα Γαδίνη περί το 1930.
Χασάπικος «σίρμπα» που σημαίνει στην γλώσσα των παλαιών πρακτικών μουσικών «γρήγορο» «ελαφρύ» το οποίο χορεύεται με βαθειά καθίσματα. Σίρμπα από την λέξη «Σίρμπ» και «Σίρμπου» στα Ρουμάνικα η «Σέρμπου» στα βλάχικα που σημαίνει Σέρβικος. Ο Κώστας Γαδίνης σύμφωνα με μαρτυρίες μουσικών ήταν μετανάστης από την Ηπειρο. Κάποιοι λένε ότι έπαιζε κλαρίνο, ενώ από άλλους αναφέρεται σαν βιολιστής. Το Τρίο Γαδίνη απαντάται συχνά στην δισκογραφία της Αμερικής του μεσοπολέμου.
5.-Αϊδινίτικο Ζεϊμπέκικο.
Αγνώστου, μπουζούκι και τραγούδι Μανώλης Καραπιπέρης.
Ενα τραγούδι που ανάγεται στον προηγούμενο αιώνα. Η εγγραφή του χρονολογείται λίγο πρίν το 1930.
…ρίξε τα μαλλιά σου πίσω
να σε δώ να σ’αγαπήσω
ρίξε τα μαλλιά σου πλώρα…
6.- Ο λαγός
Με την Μ.Παπαγκίκα και ορχήστρα με βιολί, σαντούρι, κλαρίνο και κουτάλια.
Εγγραφή του χωνιού. Στην κυριολεξία! Δηλαδή πρίν την εφαρμογή στην ηχογράφηση των ηλεκτρικών διατάξεων, οι μουσικοί έπαιζαν όχι μπροστά σε ένα μικρόφωνο αλλά σε ένα χωνί, όπου ο τραγουδιστής έχωνε το κεφάλι του και τραγουδούσε για να ξεχωρίζει η φωνή του από την υπόλοιπη ορχήστρα. Ηλεκτρικές ενισχυτικές διατάξεις και μικρόφωνα χρησιμοποιήθηκαν μετά το 1925.
…έμαθε ο λαγός και μπαίνει
μεσ’το φετεινό τ’αμπέλι
και φορεί ποδηματάκια
και χαλάει τα λαχανάκια…
7.-Χασαποσέρβικο.
Πιάνο και μαντολίνο, άγνωστοι εκτελεστές.
Μια χαρακτηριστική μελωδία «σμυρνέικου στύλ με ανατολικό και ευρωπαϊκό χρώμα. Την ηχογράφηση χρονολογούμε γύρω στα 1925.
8.-Και γιατί δεν μας το λες.
Αγνωστου, κιθάρα και τραγούδι Γ.Κατσαρός.
Ενα από τα παλαιότερα ρεμπέτικα της Σμύρνης. Το αναφέρει και ο Λ.Καρακάσης στη συλλογή του «Τα λαϊκά τραγούδια της Σμύρνης» Μικρασιάτικα Χρονικά 1948 με τίτλο «Καλέ γιατί μου μάνισες» Η μελωδία του επίσης συναντάται στο γνωστό παραδοσιακό σμυρνέικο «η χήρα»
…της θάλασσας κρατώ κακιά
του βαποριού αμάχη
που πήρε την αγάπη μου
και τηνε χαίρουντ’άλλοι
και γιατί δεν μας τον λες
τον πόνο που 'χεις κι όλο κλαίς
και γιατί δεν μ’άνοιξες
παρά το τζάμι σφάλιξες…
9.-Χασάπικο μινόρε
Αγνώστου με το συγκρότημα του Κ.Γαδίνη περί το 1930.
10.- Η τράτα
Αγνώστου με τον Κ.Δούσια κιθάρα και μπάντσο.
Μια λαϊκή εκδοχή του ομώνυμου νησιώτικου τραγουδιού.
…απ’τ’Αιβαλί κινήσαμε να πάμε για την Τούνα
στο δρόμο που πηγαίναμε μας έπιασε φουρτούνα…
11.-Αϊβαλιώτικο Ζεϊμπέκικο
Αγνώστου μπουζούκι και τραγούδι Μανώλης Καραπιπέρης. Χρονολογείται λίγο πρίν το 1930.
Οπως και το Αϊδινίτικο έτσι και αυτό φαίνεται να έρχεται από τον προηγούμενο αιώνα. Δυστυχώς εδώ δεν διακρίνεται παρά το τελευταίο δίστιχο
…έχεις ελιά στο μάγουλο
βαμμένη με το κάρβουνο…
12.-Ο ξεφτίλης
Ζεϊμπέκικος Χαλκιά Γρηγορίου η Τζάκ Γρηγορίου μπουζούκι , κιθάρα Σ.Μιχελίδης.
Εγγραφή γύρω στα 1928. Ο Τζάκ Γκρέγκορυ είναι γνωστός και από άλλες ηχογραφήσεις της Αμερικής αυτή εδώ όμως η εγγραφή είναι η μόνη που διασώζει τις φωνές τόσο του Γρηγορίου όσο και του Μιχελίδη όχι σε τραγούδι αλλά σε μια εισαγωγική πρόζα, ιδέα παρμένη προφανώς από τα τραγούδια του ελαφρού μουσικού θεάτρου που έβγαιναν τότε σε δίσκους. Ετσι ακούγεται ο παρακάτω διάλογος:
«-Καλώς τονε τον Παντελή, που είναι η κιθάρα σου?
-Την έστειλα στο πανεπιστήμιο του Γιουσουρούμ.
-Και τώρα τι θα κάνουμε ρε?
-Τώρα θα βαράμε το κεφάλι μας στο τοίχο.
-Φτού σου ρε ξεφτίλη.
-Εμένα λες ξεφτίλη ρε, θα φάμε τα μουστάκια μας.
-Και γιατί να μην φάμε αυτούς τους δυό με το μπουζούκι και την κιθάρα?
-Γιατί αυτοί θα μας φάνε με τις γλύκες του ρε κορόιδο!!
13.-Κάηκε ένα σχολειό
Τραγούδι και κιθάρα Α.Κωστής
Τραγούδι του προηγούμενου αιώνα μια από τις πολλές παραλαγές που αναφέρωνται σε μεγάλες πυρκαγιές όπως αυτής της Κωνσταντινούπολης και που προσαρμόζεται κάθε φορά ανάλογα με την περίσταση. Εδώ αναφέρεται στην μεγάλη πυρκαγιά της Σμύρνης.
…μες της Σμύρνης το γιανγκίνι…
Οπως και τα άλλα τραγούδια του Α.Κωστή ηχογραφήθηκε στην Αθήνα γύρω στα 1934.
14.-Δυό γυφτοπούλες
Ζεϊμπέκικο Βαμβακάρη, τραγούδι Στελλάκης Περπινιάδης.
Η Αμερικάνικη έκδοση δεν αναφέρει τον συνθέτη. Οι γυφτοπούλες πάντως του Βαμβακάρη είναι διασκευή του ομώνυμου δημοτικού τραγουδιού που βρίσκεται σε πολλές παλαιές συλλογές, η παλιότερη των οποίων είναι εκείνη του PASSOW
…δυό γυφτοπούλες στο βουνό
μάννα και θυγατέρα δυό
βότανα εμαζεύανε,
βρίσκουν 'να λαβωμένονε…
15.-Γκιουζέλ ταξίμι
Σπύρος Περιστέρης κιθάρα, πιάνο άγνωστος.
Ηταν γνωστό ότι ο Περιστέρης ήταν πολύ καλός κιθαρίστας στο είδος του. Εδώ παίζει ένα αυτοσχεδιαστικό σόλο που η βασική γραμμή του εμφανίστικε αργότερα στο ρεπερτόριο διαφόρων μουσικών (κυρίως στα μπουζούκια).
16.- Μέσα στου Μάνθου τον τεκέ.
Κώστα Τζόβενου κιθάρα και τραγούδι ο Γ.Κατσαρός
Ο τεκές του Μάνθου βρισκόταν στους πρόποδες της Πάρνηθας. Ηταν κέντρο με μουσική και κρυφό «σεπαρέ» για τους πελάτες χασισοπότες. Το τραγούδι για του Μάνθου τον τεκέ κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα με την Ρόζα Ασκενάζυ. Η εγγραφή με τον Κατσαρό χρονολογείται στο 1935 περίπου.
…μέσα στου Μάνθου τον τεκέ
πίνουν οι μάγκες αργελέ
αργελέδες και τσιγάρο
μαρουγάνα Προύσας μαύρο…
17.-Ησουνα ξυπόλητη
Ζεϊμπέκικο , τραγούδι και κιθάρα Α.Κωστής.
Παλαιότατο τραγούδι παραλλαγές του οποίου έχουν καταγραφηθεί και σε θεατρικά τραγούδια η επιθεωρησιακά νούμερα στις αρχές του αιώνα. Ηχογράφηση στην Αθήνα περί το 1934.
18.-Τα ματάκια σου κυρά μου.
Αγνώστου, Ζεϊμπέκικος με τον Στελλάκη Περπινιάδη και την Ρόζα Ασκενάζυ.
Αμερικανική έκδοση Ελληνικής κατά τα φαινόμενα ηχογράφησης περί το 1934.
Παρά το ότι η Αμερικανική έκδοση δεν αναφέρει όνομα συνθέτη η στιχοπλοκή και η μουσική μοιάζουν να ανήκουν σε επώνυμο στιχουργό
(Τα ανωτέρω από το ένθετο βιβλιαράκι του δίσκου)
Ελπίζω να βοήθησα λίγο Κακοφώνιξ.
Οσο για το που το τονίζεις δικό σου είναι ότι θέλεις το κάνεις
…και ακόμα δεν σε καλωσόρισα! Καλώς όρισες λοιπόν!
(Κώστας Φέρρης)
Σόρρυ παίδες, πήγα ν’ ανοίξω καινούργιο topic που είπε κι ο Άρης, και δεν… τα κατάφερα! Έτσι διάλεξα άλλο, που μούπεσε κι αυτό βαρύ… Δεν πειράζει.
-
Όντως, Σήμερα ο Σάκης (Διονύσης) Μανιάτης δεν έχει καμιά σχέση με τον Διονύση που αναφέρθηκε, ούτε ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Γιά τον Γιώργο, τον αδερφό του Σάκη, που είμαι βέβαιος ότι τον ξέρεις Άρη, έναθα ότι… μονάζει ακόμα, και καλά κάνει.
-
Άρη, είμαι βέβαιος πως συμφωνείς κι σύ με την άποψή μου γιά τους “ρεμπετολόγους”, όψιμους ή μη, που όπως είχε πει κι ο Σχορέλης, “επιστημονολογούν” σαχλαμαρίζοντας. Αυτό δε σημαίνει φυσικά πως η προσφορά τους (ως συλλέκτες κυρίως) υπήρξε σημαντική, αλλά ο Μεσαιωνικού τύπου “εγκυκλοπαιδισμός” (συσώρευση συλλογών χωρίς σύνδεση νοημάτων) νομίζω πως ξεπεράστηκε πιά.
Σ’ ένα πράγμα όμως που θα… συγκρουστούμε νομίζω είναι στη θέση της Αριστεράς -και ξέρεις πως δεν είμαι… αντικομουνιστής!) κι αυτό που ονομάζω “λαϊκισμό του ρεμπέτικου”… Ίσως όμως και να σε πείσω, που ξέρεις. Τον μαθητή μου τον Νέαρχο, όμως, τον έχω χάσει… Καθώς επίσης και τον άλλο μαθητή μου, που όμως δεν ανακατεύτηκε με το ρεμπέτικο, και έγινε διάσημος επί χούντας ως… καταζητούμενος βομβιστής, τον Σωτήρη Αναστασιάδη.
Συνεχίζω.
(Κ. Φ.)
Μαργιάννα, οι σημειώσεις αυτές είναι του Γιώργου Παπαδάκη, και πηγή τους είναι κυρίως η δουλειά του Σπύρου Παπαϊωάννου. Εντούτοις:
-
Τον Δραγάτση-Ογδοντάκη, τον φωνάζανε Γδόντα, κι όχι Ογδόντα. Κατά την Αγγέλα Παπάζογλου, είναι ο "Γδόντας που έγραψε το Γιαγκίνι, με βάση το Κάηκε το Γαλαξίδι και άλλες παραλλαγές περί πυρκαγιών, αλλά οι πρόσφυγες το… αποκήρυξαν. “Τη Σμύρνη -λέει η Κυραγγέλα- δε θέλαμε να τη θυμούμαστε από τη φωτιά, αλλά από τα μινόρια της και τσι πατινάδες”, τις μέρες τις ευτυχισμένες…
-
Ο Καραπιπέρης είναι κατά τα φαινόμενα ο παλαιότερος σωζόμενος πλανώδιος αυθεντικός κι αδέσποτος μπουζουξής, του “μάγκικου” τραγουδιού. Το “Τα μαλλιά σου τα πλε(γ)μένα”, είναι η Μπαγιαντέρα, το Πάλι στάκοψε η μαμά σου, το Σε καινούργια βάρκα μπήκα κ.λ. κ.λ.
-
Ο Α. Κωστής, κατά τον Κουνάδη (ο Διονυσόπουλος όμως το αμφισβητεί). είναι ψευδώνυμο του Κωστή Μπέζου, αστού γελοιογράφου της Πρωϊας, Μποέμ της εποχής, αδερφού του θεατρικού συγγραφέα Μπέζου, θείος του Θάνου Καλλίρη και της Τζοβάννας Μπέζου-Τέμπου. Όλα τα “ρεμπέτικα με κιθάρα”, τα έγραψε το 1936. Αργότερα, δημιούργησε το συγκρίτημα με χαβάγιες “Άσπρα πουλιά”, και πρόσφατα επανεκτελέσαμε το τραγούδι του “Τρέλλα πέρα ως πέρα” (Είναι τρελλοί οι Έλληνες). Το νήμα το έπιασε ο Κουνάδης από το “Ήσουνα ξυπόλητη”, που βρέθηκε κατοχυρωμένο στην ΑΕΠΙ στ’ όνομά του. Σοβαρή περίπτωση ρεμπέτη-μποέμ της Αστικής τάξης. Μεγάλος έρωτας της Δανάης (Στρατηγοπούλου). Άντε, κι έγινα… η Στεφανίδου της παλιάς Αθήνας!
-
Το “Και γιατί δε μας το λές”, λέγεται και “Μπουρνοβαλιό” ή “Μπουρνοβαλιά μινόρε”, και είναι κι αυτό μιά φόρμα (όπως το Τζιβαέρι) που προέκυψε από το Γιοβανίκειο Μινόρε.
Αμάν, με παρασύρατε, και… πνίγομαι στη δουλειά!
ΥΓ. Θάθελα κι εγώ μιά πληροφορία. Ποιό ήρθε πρώτο; Το “Γκιουζέλ” ή το “Ταξίμ ζεϊμπέκικο” του Μάρκου; Ίσως οι χρονολογίες των δίσκων να μην είναι ενδεικτικές, ίσως νάναι… Καμιά πληροφορία, Φραγκίσκε;
“Γκιουζέλ”, χωρίς αμφιβολία…
(Α. Ν.)
Να συμπληρώσω (έχει ξαναγραφτεί στο forum, αλλά το ξαναλέω για τα νεότερα μέλη) μια ενδιαφέρουσα διευκρίνηση: Ο “ρούφος” που αναφέρεται συην “Υπόγα” είναι το ταβάνι στα ελληνοαμερικάνικα (από το roof, όπως από το hospital λένε το χοσπιτάλι).
Για το αν Ο Κωστας Μπεζος ηταν ο Α.Κωστης δεν
μπορουμε να αποφανθουμε ακομα μια και εχουμε λιγα στοιχεια.
Οι απογονοι του ακομα και η Δαναη που ζει και τα εχει 400 -γερή να ειναι- θα μπορουσαν να θυμηθουν
αν ο Μπεζος μπηκε στο στουντιο σε μικρη σημειωτεον ηλικα για να γραψει αυτα τα 10 μαγκικα τραγουδια -μ’αυτη τη βαρεια φωνη (;
Για το 1936 θα διαφωνησω, συμμεριζομαι την αποψη
του Κουναδη οτι γραφτηκαν το 1930.
Δυο στοιχεια τρανταχτα που το αποδεικνυουν ειναι :
- Οτι ειναι σε ετικεττα(label) Victor η οποια -περισσοτερα ξερει ο Δ.Μανιατης- σταματησε να δραστηριοποιειται μετα το '31-'32 οπου ειχε ξεκινησει ηδη το εργοστασιο της Columbia και οι Αμερικανικες εταιρειες και αλλες εκλεισαν ή συγχωνευτηκαν (οι αντιπροσωποι τους) στις 4 που επικρατησαν : HMV, COLUMBIA (Αφοι Λαμπροπουλοι)
ODEON, PARLOPHONE (Μπενβενίστε) - Η διαρκεια τους ειναι πανω απο 3μιση λεπτα πχ Τουμπελεκι, τουμπελεκι (4’08’’) Ησουνα ξυπολητη (3’52’’) κλπ που σημαινει οτι ηταν σε μεγαλου μεγεθους δισκους 9ιντσους αντι για 7ιντσους αν θυμαμαι καλα τα μεγεθη. Εχω δει δισκους της Παπαγκικα τετοιους.
Και αυτοι οι δισκοι μετα το 1930 σιγα σιγα αποσυρθηκαν.
Κ.Φέρρη πράγματι έτσι είναι για τον Παπαδάκη και από μια πιό προσεκτική ακρόαση του τραγουδιού κατάλαβα ότι πράγματι αποκαλείται Γδόντας! ο Ογδοντάκης.
Αυτό που έμαθα εγώ από τις σημειώσεις του δίσκου είναι ότι τελικά πολλές -όλες?- από τις “Αμερικάνικες ηχογραφήσεις” δεν είναι τελικά Αμερικάνικες αλλά Ελληνικές ηχογραφήσεις που όμως προορίζονταν για την Αμερικάνικη αγορά. Αυτό νομίζω αλλάζει κάπως τα πράγματα στην αναζήτηση αυτού του υλικού, έτσι δεν είναι?
Πολύ “πικάντικα” αλλά και πολύ χρήσιμα όλα όσα μας καταγράφετε, στο κάτω κάτω γνωρίζοντας στοιχεία για την ζωή των ανθρώπων αυτής της εποχής μας οδηγούν αρκετές φορές πολύ κοντά στην πραγματική εικόνα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκαν αυτά τα τραγούδια. Θα εύρισκα “πικάντικα” τα λεγόμενα και θα είχε και η κ.Στεφανίδου την απεριόριστη εκτίμησή μου αν ασχολείτο και αυτή με την Παλιά Αθήνα!
Πολύ σωστή η παρατήρηση του Αρη επίσης για τον “ρούφο”, δεν το είχα σκεφτεί έτσι, σαν Ελληνίδα που ζεί στην Αμερική όμως θα έπρεπε να ξέρω!
Ευχαριστώ πολύ Μαργιάννα. Σκέφτομαι να το γυρίσω σε Κακόφωνιξ.
(Ν. Π.)
Αν τελικά καταλαβαίνω καλά, αυτά τα “Ρεμπέτικα της απέναντι όχθης” μάλλον είναι δίσκος; αν ναί, μπορεί κάποιος που τον έχει να μου πή ποιός ή ποιοί τον έχουν εκδόσει;
Τα Ρεμπέτικα της Απέναντι Όχθης (ΒMG - Πάπιγκο).
BMG ARIOLA A.E, Μεσογείων 230, 15561 Χολαργός
Διανομή: Sony Musik, Μεσογείων 311
Είναι δίσκος κ.Νίκο Νο.7431-279592 παραγωγή ΠΑΠΙΓΚΟ για την BMG/ARIOLA Μεσογείων 230 Χολαργός ΤΗΛ. 65-28401 και διανομή από την SONY MUSIC Μεσογείων 311 ΤΗΛ. 64-76491.
Μουσική επιμέλεια και υλικό έκδοσης από τον Γιώργο Παπαδάκη.
Ωσπου να τελειώσω το γράψιμο με πρόλαβε ο Παραδοξολόγος
(Ν. Π.)
Ευχαριστώ πολύ παιδιά. Σημειώνω τον Γιώργο Παπαδάκη. Άλλα ονόματα μέσα στο σιντί;
Μαργιάννα, τα Κύριε κράτα τα για το γραφείο!
Καλά
Νίκο στο ένθετο βιβλιαράκι δεν αναφέρει τίποτε άλλο, τα τραγούδια είναι από αυθεντικές ηχογραφήσεις των οποίων τους εκτελεστές έγραψα λεπτομερώς πιό πάνω. Ο κ.Φέρρης μας έδωσε ένα ακόμη στοιχείο, πως ο Παπαδάκης βασίστικε σε πληροφορίες και υλικό από τον Σπύρο Παπαϊωάννου. Σε μένα είναι άγνωστοι και οι δυό και θα ήθελα να μάθω κάτι περισσότερο γι αυτούς για όποιον θα ήθελε να γράψει ό,τι γνωρίζει.
Στο σιντί αναφέρωνται μόνον τα στοιχεία όσων επιμελήθηκαν εξώφυλλα, digital remastering κλπ αν σε ενδιαφέρουν αυτές οι πληροφορίες μπορώ να τις γράψω.
Επίσης ότι αυτή η δουλειά χορηγήθηκε από την Ασπίδα Πρόνοια και τον Μελωδία.
Για το “Ματάκια σου κυρά μου” βρήκα τυχαία τις εξής πληροφορίες: Το τραγούδι λέγεται “Μάρκα μ’ έκαψες” είναι του Ιάκωβου Μοντανάρη (Γιακουμής) και ηχογραφήθηκε το 1933
Ξέρει κανείς σε τι αναφέρεται ο ανώνυμος αρχαίος σχολιαστής;
Έχει δει κανείς το κείμενο του Κουνάδη, μπας και λέει παραπάνω λεπτομέρειες;
(Σημείωση: παρόλο που δεν καθίσταται πολύ σαφές, τελικά προκύπτει ότι η συζήτηση ξεκίνησε από ένα δίσκο, με τίτλο «Ρεμπέτικα της απέναντι όχθης», όπου περιλαμβανόταν και αυτό το κομμάτι. Δεν ξέρω μήπως στο φυλλάδιο σχολιάζει ο ίδιος ο Κουνάδης, ή αν το 'χει γράψει κάπου αλλού.)
1 «Μου αρέσει»
Το έχουμε συζητήσει εδώ!
Ο αρχαίος σχολιαστής ταυτοποιήθηκε. Θαύμα, θαύμα!!!
Δεν έχω δει τέτοιο κείμενο, η συγκεκριμένη αναφορά μου βασίστηκε στις εκπομπές του Κουνάδη από το Κανάλι 1 Πειραιάς
Δεν νομίζω πάντως να είχε εμπλακεί ο Κουνάδης στο δίσκο αυτόν.