Οι ρεμπετόφιλοι κάτοικοι Ηρακλείου και περιχώρων, να κυνηγήσετε να δείτε καμιά φορά τον Στέλιο. Παίζει πολύ συχνά αλλά όχι τακτικά, σε διάφορα στέκια, με διάφορους συνεργάτες, πάντα εξαιρετικά σχήματα. Ο Στέλιος παίζει βιολί και τραγουδάει. Ευρύτατο και ψαγμένο ρεπερτόριο, με βάση τα ανώνυμα και τα σμυρναίικα ρεμπέτικα, που εξακτινώνεται και προς το πειραιώτικο (πολύ ενδιαφέρουσες βιολιτζήδικες διασκευές Μάρκου, Γιοβάν Τσαούς κλπ.) και ενίοτε προς το παραδοσιακό (θρακιώτικα, καταπληκτικά κυκλαδίτικα κ.ά.).
Η μαγεία του απλού, του σκέτου, του ανεπιτήδευτου. Δοξαριές με ουσία, φωνή από παλιά.
Τελευταία φορά που τον είδα ήταν η εκπλήρωση ενός πολύ παλιού μου ονείρου, ν’ ακούσω ένα πρόγραμμα όλο με παλιά και ζόρικα ρεμπέτικα, από αυτά που συνήθως μπαίνουν ως δεκαπεντάλεπτο-εικοσάλεπτο καρύκευμα ανάμεσα στα πιο κλασικά. Στην αρχή ήταν μυσταγωγία. Μετά που μπήκαν στο παιχνίδι και άλλοι που είχαν έρθει οργανωμένοι, η μυσταγωγία μετατράπηκε σε γλέντι.
(Ο Στέλιος είναι φίλος μου, αλλά δεν είναι γι’ αυτό που τον διαφημίζω. Έχω κι άλλους φίλους και τους αγαπώ, αλλά δεν τους διαφημίζω.)
Παραθέτω ενδεικτικά τα αφισάκια από μερικά πρόσφατα λάιβ. Αν υπάρχει ενδιαφέρον, μπορώ από δω και πέρα να ενημερώνω για κάθε επερχόμενο λάιβ.
