Τα ακροδάχτυλα των μπουζουξήδων έχουν σκληρούς κάλους σαν σόλα. Μπορεί να δείς και μόνιμα χαραγμένα σημάδια-ίχνη από τις χορδές στον δείκτη, μεσαίο και παράμεσο. Συνήθως τις αλλάζουν τις χορδές μετά από δύο τρείς βραδιές ή συχνότερα ανάλογα με το πόσο ιδρώνουν τα χέρια και ταλαιπωρείται η χορδή. Πάντως σ’ ένα καλό όργανο, με καλές καινούργιες χορδές, με ταστιέρα “σούπερ” και παίκτη επαγγελματία που ιδρώνει πολύ, σε ακραίες συνθήκες ζέστης και υγρασίας με νοτιά, σε κλειστό χώρο μπορεί μέσα σε μιά βραδιά μετά από 3-4 ώρες παίξιμο με “γκάζια” και “φορτσάρισμα” να κολλήσει η ταστιέρα και να νιώσει ότι ξεκολάει το νύχι από το κρέας(Μπρρρ…!!!).Αυτό μπορεί να συμβεί σε σπάνιες, ακραίες καταστάσεις να “στομώσει” δηλαδήτόσο πολύ που να μην μπορείς να παίξεις. Δεν είναι φυσιολογικό αυτό που περιγράφεις. Ούτε τα λάδια και άλλα ματζούνια βοηθάνε θεαματικά, εκτός από ένα πανί για να σκουπίσεις τις χορδές καλύπτοντας τες γύρω γύρω και τραβόντας κατα μήκος της ταστιέρας με σφιγμένα τα δάκτυλα για να καθαρίσουν καλά. Φαντάζομαι ότι είναι θέμα προπόνησης.
Βάλε στη θήκη του μπουζουκιού ένα πανάκι και μετά από κάθε φορά που παίζεις, σκούπιζε τις χορδές. Δεν υπάρχει άλλλη λύση. Ούτε γράσσα ούτε …ρουλεμάν.
Μπορείς να χρησιμοποιείς αρωματικό λάδι λεβάντας, συνιστάται για τις τενοντίτιδες, βέβαια δεν έχω δει καμία σημαντική διαφορά, αλλά το άρωμά του φτιάχνει τη διάθεση! :088:
Έξω απο την πλάκα,
Πριν ανακαλύψω το λαδωμένο πανάκι, είχα τεράστιο πρόβλημα με τις χορδές και τον ιδρώτα των δαχτύλων μου, αντίστοιχο με αυτό του Στάμου.
Επαγγελματίας δεν είμαι γιά να έχω “κούτσουρα” ακροδάχτυλα, αλλά με 2-3 ώρες παίξιμο, σχεδόν καθημερινά, δεν θα έλεγα τα δάχτυλά μου άψητα εντελώς. Το πρόβλημα έχει να κάνει μάλλον με την χημική σύσταση του ιδρώτα μου.
Πάντως διεθνώς, οι ηλεκτρικοί κιθαρίστες με τέτοια προβλήματα, χρησιμοποιούν διάφορα λάδια γιά να καθαρίζουν-λαδώνουν τις μεταλικές χορδές τους.
Και στην τελική, δεν καταλαβαίνω γιατί είναι εντάξει και θεμιτό να λαδώνεις τις χορδές και τα ακροδάχτυλα με “λίγδα απο το κούτελο”, και όχι να καθαρίζεις τις χορδές με λαδωμένο πανάκι ? ? ?
ΥΓ. Αλήθεια ρε Θοδωρή, κάνει καλό στις τενοντίτιδες το λάδι που λές ? ? ?
Οχι για να το βάζω στις χορδές, αλλά το δεξί μου χέρι ώρες-ώρες το νοιώθω κουλό στά δάχτυλα (λόγω ατελείωτων ωρών εργασίας σε computer) και παρ’ολα τα μαντζούνια που έχω δοκιμάσει, αποτέλεσμα μηδέν.
Φιλικά, Γιώργος.
Παιδιά και ο Στουραΐτης παίζει φοβερό μπουζούκι, σε κάποια απ τις εικόνες που βγάζει κάτω, έχει και τον Νίκο Τατασόπουλο, ο οποίος πραγματικά το ξεσκίζει το μπουζούκι και παίζει παπάδες. Και οι δυό είναι μπουζούκαροι, ο μεν στο τρίχορδο, ο δε στο τετράχορδο!
πανακι και λουστραρισμα η ταστιερα η βαζελίνι :088:
Γιώργο μιλάω σοβαρά, η Λεβάντα είναι γνωστή και για την αντιφλεγμονώδη δράση της και ενδείκνυται γενικά για τις αρθοπάθειες.
Ο εξαίρετος κιθαρίστας και δάσκαλος ηλεκτρικής κιθάρας, Παντελής Γκέρτσος, προτείνει περασμα της ταστιέρας με αμυγδαλέλαιο στο οποίο προσθέτουμε μερικές σταγόνες λεβάντας! Το κάνω κάπου κάπου και το βρίσκω αρκετά αποτελεσματικό για τη κίνηση του χεριού στην ταστιέρα.
Βοηθάει στο χαλαρό παίξιμο και γενικά στην ευεξία.:088:
Σχετικά με τις πολλές ιδιότητες του ελαίου λεβάντας ρίξε μια ματιά:
http://biostore-aloa.blogspot.com/2006/09/lavandula-officinalis.html
http://www.gourmed.gr/greek/mediterranean-diet/inseason/9/79/3929/Λεβάντα.htm
Γεια σας παιδιά, σας ευχαριστώ πολύ για της πολλές απάντησης… δοκίμασα ήδη χθες αυτό που είπε ο Ισαακ με το κούτελο, και για μένα είναι καταπληκτικό το αποτέλεσμα, γλιστράνε πολύ εύκολα τα ακροδάχτυλα. Επαιξα χτες 8 ώρες και δεν είχα πια πρόβλημα. Κι εγώ έψαχνα και έψαχνα… και την λύση την είχα πάντα στο κεφάλι 
Μπράβο ρε Ισαακ, ωραίος!!!
Θα δοκιμάσω και το λαδωμένο πανί, τι λάδια παίρνετε? Ελαιόλαδο?
Πάντως το λίπος από του κούτελο είναι χίλιες φορες καλύτερο από αυτό το προϊόν που πουλάνε εδώ στην Ελβετία, και το έχουνε και στην Ελλάδα, το Fast-Fret. Μην το αγοράζετε αυτό, δεν είναι καθόλου καλο.
Αυτό μου φέρνει μια ιδέα… θα ανοίξω εταιρία και θα πουλήσω το λίπος του κούτελου μου… θα το ονομάσω Στάμος-Fret
και δε μου λες, όταν αλλάζουν μετά από τρεις βραδιές της χορδές, της αλλάζουν όλες η μονο της LA και ΡΕ? Σε μένα μονο αυτές χαλάνε γρήγορα… όμως αυτό που λέει ο Iσααk με το κούτελο σε μένα βοηθάει πολύ, σε συνδυασμό με αυτό το καλο σκούπισμα μετά από το παίξιμο όπως το περιγράφεις εσύ
Έχεις δίκαιο φίλε σε αυτό που λές,αλλά θα ήταν μια άλλη λύση να ακουμπάμε λίγο την μύτη μας η οποία έχει λύπος για να γλυστράν οι χορδές , σε αυτούς που έχουν πρόβλημα με τις χορδές , και με ύδρωμα των χεριών όπως εγώ.
Τις Λα και Ρε αλλάζουν περισσότερο, αγοράζουν χύμα 20άδες και αλλάζουν επιλεκτικά τις καντίνι, έχοντας μεγαλύτερο στόκ από αυτές. (Πρός Ισαάκ)Φίλε, είσαι ομολογουμένως πολύ παρατηρητικός στα συστήματα του Θύμιου. Βέβαια μπορεί να είναι συμπτωματικό το φαινόμενο καθαρά, να έσταζε ιδρώτας στο μάτι του δηλαδή και να ενοχλείτο. (Τα χέρια του δεν έχουν ανάγκη από λίπανση, είναι σαν γουρουνοτσάρουχα)
Παιδιά οφείλω να σας ενημερώσω μιά και έχω μια μικρή εμπειρία στα βερνίκια και στα λούστρα, ότι το λάδι, στο ξύλο, είναι καταστροφή για το ίδιο το όργανο, γιατί υπάρχουν πολλοί παράγοντες γι αυτό. Υπάρχουν συγκεκριμένα λάδια,φροντίδας για σκληρά ξύλα, απαλλαγμένα απο οξέα.Και αυτά όμως τα χρησιμοποιούμε μια το πολύ δυο φορές το χρόνο.ΟΧΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.Ξέρω οτι παλιά λάδωναν, την ταστιέρα την εβένινη με ελαιόλαδο, αυτό όμως γινόταν, για την ευκολία τους, -που να τρέχεις τώρα να βρείς αγνο παραφινέλαιο, π’οσο μάλλον Teak Oil- ή γιατί τους το είπε κάποιος μάστορας που μάλλον μισοήξερε κάποια πράγματα.
Σωστά . Έχεις απόλυτο δίκιο σ’αυτό.
Έγώ πάντως δεν είπα να λαδώνουμε τα ξύλα. Είπα οτι χρησιμοποιώ ένα λαδωμένο πανάκι για να καθαρίζω τις χορδές. Με κάποιο λάδι που δεν περιέχει οξέα.
(Το ίδιο λαδωμένο πανάκι χρησιμοποιώ και για την ΠΙΣΩ μεριά του μπράτσου.)
Φιλικά, Γιώργος.
Ρε παιδιά καλή η ιδέα με το κούτελο αλλά άμα έχεις ξηροδερμία τι γίνεται;
Χαίρεσαι.
…
Σας είπε κανείς ότι αν έχεις ξηροδερμία δεν ιδρώνεις;
Απλά “χιονίζει” το μούσι σου (όπως η πιτυρίδα). Και ο ιδρώτας, ιδρώτας…
Πράγματι οι παλιοί έπιαναν κούτελο για λίπανση. Το και αυτοί που ξεφυλλίζουν σκονισμένα βιβλία, σαν κι εμένα.
Παναγιώτη,
Ωφείλω να πώ ότι ο πρώτος που το παρατήρησε ήταν ο Γιώργος (aka katsibox) ο οποίος όμως λόγω εξαιρετικού φόρτου εργασίας (χμμ λέμε τώρα) δεν το’χει σχολιάσει.
Ως προς το συμπωματικό της υπόθεσης συμφωνώ ότι μπορεί να είναι κι έτσι, αλλά εμείς κρατάμε ότι μας συμφέρει.
Πάντως το θέμα εδώ δεν είναι αν τα δάχτυλα είναι αδούλευτα και τον κόβουν οι χορδές (πράγμα αδύνατο για τον Θύμιο μια και νομίζω ότι τα δάχτυλα του κόβουν τον έβενο της ταστίερας για πλάκα) αλλά το γλίστρημα, και μάλλον το τέχνασμα (αν τελικά πρόκειται για κάτι τέτοιο) όντως βοηθά.
Στάμο,
θέλω δικαιώματα μισά-μισά με τον katsibox…:019:
Ροδόπουλε απατεώνα κερδοσκοπείς εις βάρος μου!
Θα πάω στην ΑΕΠΙ ρε κουφάλες, για …τον ιδρώτα του προσώπου μου !:mad:
Παιδιά καλημέρα! Συγγνώμη που ξεθάβω αυτο το θέμα, αλλά νομίζω ότι δεν υπήρχε λόγος να ανοίξω καινούριο για ούτι, μιας και το αντίστιχο πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι στο ούτι.
Σε αντίθεση με τις μεταλικές χορδές, που μπορεί ο ιδρώτας ή καποιο λιπαντικό να βοηθάνε, στις χορδές του ουτιού, τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα. Το χέρι μου υδρώνει πολυ και δεν βοηθάει καθόλου στο στύλ παιξίματος του οργάνου, γιατί τα συνεχόμετα γκλισάντα, βιμπράτα και γλυπτά απαιτούν και κάποιο αναγκαίο τρίψιμο των δαχτύλων πάνω στις χορδές. Το αποτέλεσμα είναι να κουράζεται το χέρι απο τις τριβές, να σκαλώνουν τα δάχτυλα στην ταστιέρα και να μην μπορώ να παίξω πάνω απο λίγη ώρα.
Υπάρχει κανένας ουτίστας στο φόρουμ που να αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα?
Κάποτε είχα ακούσει ότι η χένα στα δάχτυλα βοηθάει, αλλά δεν καταλαβαίνω πως ακριβώς γίνεται αυτό.
Για λιπαντικό, δεν έχω βρει κάτι, δεν ξέρω αν υπάρχει κάν εξειδικευμένο για τέτοιου τύπου χορδες.