Άλλο ένα τραγούδι που αντλεί θέματα από την ίδια πηγή:
Οι μάγκες, του Μοντανάρη, εδώ με τον Ζαχαρία Κασιμάτη 1931 (υπάρχει και με Νταλγκά την ίδια χρονιά). Πολυσύνθετη μελωδία σε τρεις δρόμους, που ανάμεσα σε άλλα θέματα χρησιμοποιεί και το Λ2. Επαναλαμβάνω από παλιότερο μήνυμα:
Η δομή του κομματιού του Μοντανάρη:
0. Οργανική εισαγωγή σε Σαζκιάρ (σαν Σεγκιάχ που κλείνει στη βαθμίδα Ραστ, πρβλ. Στο Φάληρο που πλένεσαι). Μοιάζει πολύ με μια από τις φράσεις του Γιάννη Χασικλή του Μπέζου (1930): έχει φίνους χασικλήδες…
Α. Πρώτο δίστιχο (Πού να βρούμε πού να βρούμε…) + οργ. επανάληψη: Εδώ έχουμε τη γνωστή φράση Λ2. Αν στο τραγούδι δεν είναι τελείως σαφής η ταύτιση, στην οργανική επανάληψη είναι.
Β. Δεύτερο δίστιχο (που 'ρθανε οι πολιτσμάνοι…) + οργ. επανάληψη: άλλη μουσική φράση, πρωτότυπη, σε Σαμπάχ από την ίδια βάση, κόντρα στους νόμους της τροπικότητας.
Γ. Τρίτο δίστιχο (Το καλάμι μάς τσακίσαν…) + οργ. επανάληψη: παραλλαγή της Φράσης Λ2, που θα έπρεπε να την ονομάζουμε Λ2΄΄΄΄΄ (με πέντε τόνους), αλλά δε συμφέρει… Η παραλλαγή φαίνεται κυρίως στο τραγούδι - η οργανική επανάληψη ουσιαστικά ταυτίζεται μ’ εκείνην του πρώτου διστίχου, Λ2.
Στη συνέχεια επαναλαμβάνονται τα ίδια με άλλες δύο σειρές των τριών διστίχων (δηλ. 9 δίστιχα συνολικά όλο το τραγούδι), μόνο που ανάμεσα στη δεύτερη και την τρίτη (από έκτο προς έβδομο δίστιχο) παραλείπεται η εισαγωγή.
Στου Νταλγκά την εκτέλεση, με λίγο διαφορετικά λόγια, κάθε τρίτο δίστιχο δεν είναι σε παραλλαγή της μελωδίας Λ2 αλλά στο Λ2 αυτούσιο, άρα ίδιο με το κάθε πρώτο δίστιχο. Εδώ δεν παραλείπεται η εισαγωγή, αλλιώς θα γινόταν μεγάλο μπέρδεμα (γιατί Α-Β-Α-/-Α-Β-Α κι όχι απλά Α-Β-Α-Β κλπ.;), αντιθέτως μπαίνει και ως κλείσιμο.