Πολιτικο λαουτο (λαφτα)

Έλα τώρα μουσικός και δεν σου αρέσει η τρέλα?
Εγώ την έπαθα από το διάβασμα. Ξεκίνησα από τα Αρμονικά στοιχεία του Αριστόξενου. Πριν ασχοληθώ με τα μικροδιαστήματα την αρχαία και ελληνική μουσική και την βυζαντινή μελέτησα την ευρωπαική (πιάνο αρμονία) και ότι την αφορά από τα 10 μέχρι τα 35. Η αγάπη για το ρεμπέτικο και την κιθάρα με κράτησε από τα 20 μου κοντά στην λαική μας μουσική επίσης έτσι η κλασσική δεν με κατάπιε. Ξύπνησα όταν έκατσα να διδάξω ιστορία της μουσικής στη 2 Γυμνασίου ξεκινώντας από τους πρωτόγονους ανθρώπους και τους αρχαιους πολιτισμούς μέχρι τον Μπαχ. Μπορούσα να δω καθαρά ότι η ευρωπαική είναι ένας κλάδος της αρχαίας ελληνικής. Λείπει από την ευρωπαική το χρωματικό (χιτζαζ) και το εναρμόνιο (μοιρολόγια και οι εκκλησιαστικοί ήχοι 3ος και βαρύς.) Για να συμπληρώσει το χρώμα που της έλειπε ανακάλυψε την πολυφωνία και επειδή τους έπεφτε βαρύ ανακάλυψαν τις συγχορδίες. Έτσι εξηγούν καλύτερα τη χαμένη μελωδία.

Είναι να μην τρελένεσαι. Δεν έχω τίποτα δικό μου. Μαθαίνω συνεχώς τώρα και από σένα φίλε μου.

Ξέρεις το συγκρότημα Βόσπορος. Είναι τούρκοι παίζουν και έλληνες συνθέτες δασκάλους τους. Δες το θέμα στο νευ. Δεν λέω ότι η μουσική είναι ελληνική άλλα οι έλληνες έχουν εκφράσει με μαθηματικούς λόγους τις θέσεις των φθόγγων που όλοι μέχρι την Περσία - χωρίς διακοπή στην παράδοση τους - χρησιμοποιούν. Κανείς δεν μίλησε πριν τους έλληνες για αυτό και δεν έχουμε μαρτυρίες ότι η μουσική εκείνης της περιοχής ήταν ίδια πριν τους Περσικούς πολέμους.

Θα σου πω κάτι για να καταλάβεις τι εννοώ. Έχεις ακούσει αφρικάνο να παίζει Κόρα. Λοιπόν αυτό είναι ένα υπέροχο όργανο αλλά οι κλίμακες που παίζει είναι τελείως εξωτικές. Δεν μοιάζουν με τίποτα που να μπορώ να συγκρίνω και είναι υπέροχο. Αυτό που ακούω από το Κόρα είναι κλίμακες με νότες σε θέσεις τελείως διαφορετικές από τις δικές μας και των συγγενών μας πυθαγόρειων μουσικά λαών. Έχουν και άλλο αριθμό από φθόγγους αυτές οι κλίμακες. Φαίνεται αυτή η μουσική δεν βασίζεται στα μαθηματικά του πυθαγόρα.

Τελικά αν κάποια ανασκαφή βρει πιο αρχαία χειρόγραφα που να περιγράφουν τη διαίρεση της οκτάβας κατά πυθαγόρα που όλοι χρησιμοποιούν … θα μάθουμε το δάσκαλο του πυθαγόρα.

Στην πόλη στην πλατεία ταξίμ τέρμα κάτω το πλακόστρωτο στο κατάστημα της Cankaya . Μετάφραση έκανε ένας δομέστικος του πατριαρχείου που ζει στην πόλη αλλά έχει δεσμούς με την Κρήτη και τον βλέπουμε συχνά κάτω. Είναι παράλογο αυτό που λέω με την σκληρότητα του μπερντέ και το ατάκ; Μίλησα για αναλογία μεγέθους.

Κάνεις λάθος έχω και τα δυο όργανα και τα βλεπω μπροστά μου . Στο τελείωμα της η λάφτα πηγαίνει κατά μόριο είναι φουλ πυκνή. Άρα αν βάλεις μπερντέδες πιο πάνω θα είναι πιο αραιοί . Δεν είδες το οργανάκι που έχω δέσει στο λινκ. Δεν είναι πολύ πιο μεγάλο από την λάφτα. Μάλιστα έχει λάφτες κοντά στο μήκος του

Σου λέω τα παίζω και τα τρία και έχουν το ίδιο κούρδισμα. H παραπάνω χορδή της λάφτας δίνει μήκος. Δηλαδή όταν ξέρω ένα κομμάτι στο τρίχορδο το παίζω και στο ταμπούρ άνετα και στις τρείς πάνω χορδές (μπάσες) της λάφτας. Η χορδή ρε της λάφτας παίζεται πολύ έτσι αλλά τι σε πειράζει.

Στα τυφλά όργανα υπάρχει πρόβλημα σήμερα με την παράδοση. Σωστά παίζει ο λυράρης όπως το ξέρει από την παράδοση έλα όμως ότι δεν πάει μαζί το συγκερασμένο λαούτο όταν περπατάνε μαζί . Και τι κάνει ο λυράρης αναγκάζεται να παίξει ευρωπαικές νότες. Είδες ο Ρος με την Λάφτα και την πολίτικη λύρα πως την βρίσκει χωρίς να την χαλάει. Γιατί όταν η λύρα έπαιζε ασυγκέραστα μη ευρωπαικά το λαούτο μόνο σιγόνταρε χρουκα χρούκα δεν σόλαρε. Η ευρωπαική είναι πανεύκολη μαθαίνεις μόνο 12 σημεία στο τυφλό όργανο και τέλειωσες. Και αλλοίμονο αν παίξεις αλλού.

Παίζουν λάφτα στα νησιά και βόρεια έχω δεί σε παραδοσιακούς σχολικούς μουσικούς αγώνες. Και δεν παίζουν τούρκικα , αλλά να βρω να ακούσω δεν έτυχε πέρα από εκεί.

συμφωνώ έχεις δίκιο ελπίζω ότι έχεις δίκιο

εγώ είπα ότι είπα επειδή λέγεται ότι το τρανσπόρτο εκτόπισε τη λάφτα. Αναφέρθηκε εδώ το έχω συναντήσει και αλλού. Μπερδεύομαι και από τα μπερδέματα των άλλων σόρυ. Δεν έχω ούτι.

Ναι ρε φίλε αυτοί οι δυο είναι οι Έλληνες. Αν βρεις τούρκο να παίζει καλύτερα πες μου να τον δω και εγώ. Δεν ξέρουν ούτε να την κρατάνε νομίζουν ότι είναι κιθάρα. Μόνο μια κοπελιά έχουν σαν όνομα βρες τη στο youtube.

Ελπίζω ότι το διασκέδασες, εγώ ναι (και ας κουράστηκα επίσης) , να σαι καλά ευχαριστώ για την ονοματολογία του ουτιού.

Φιλικά

Δημήτρης

Κυριε Πολιτη, ποιο το κουρδισμα της λάφτας??

Σωστά φίλε multi culti. Πολύ σωστά ανέφερες, ότι αυτές οι λέξεις προέρχονται απο το αράβικο Al Ud, εμείς το κάναμε ούτι, και οι Αγγλοσάξωνες το κάναν wood.

λα ρε λα ρε από καντίνι. Έχει γραφτεί τουλάχιστον δέκα φορές.

Γιατί πάντα Λα Ρε Λα Ρε ντε και καλά! ποίος το καθιέρωσε αυτό?
Υπάρχουν ιστορικά στοιχεία ότι κουρδιζόταν έτσι?

Στο ούτι υπάρχουν πάνω από δεκαπέντε διαφορετικά κουρδίσματα που χρησιμοποιούνται, με τις ανάλογες χορδές (όπως βολεύει τον καθένα ) η και ανάποδα με τις μπάσες χορδές από κάτω.
Γιατί στην Λάφτα να μην γίνεται π.χ και Λα Ρε Σολ Ντο όπως στο στεριανό λαούτο που είναι και πιο βολικό?

Ίσως πρέπει να αποφεύγουμε τα ανούσια καθιερωμένα.

Τώρα, αν αρχίσουμε να παίζουμε την κολοκυθιά…

Η απορία μου, προς όλα τα μελή του φόρουμ ήταν συγκεκριμένη και αφορούσε το κούρδισμα της λάφτας.

Κ. Πολίτη σέβομαι τις γνώσεις σου και δεν είχα κι ούτε έχω διάθεση να λογοφέρνω αρνητικά με κανένα εδώ μέσα, γιαυτό και δεν ήταν προσωπικό το μήνυμα μου, μια απορία μου ήταν.
Ο Κανόνας (με ένα μόνο μήνυμα στο φόρουμ)σε ρώτησε για το κούρδισμα της λάφτας και του είπες το <<γνωστό>> κούρδισμα και ότι (Έχει γραφτεί τουλάχιστον δέκα φορές). Και που να το ξέρει ο άνθρωπος αφού είναι καινούριος στο φόρουμ,εξάλλου όλοι από το μηδέν αρχίζουν.

Κάποιοι σίγουρα δεν έχουν το χρόνο και την πολυτέλεια να διαβάζουν στο ρεμπέτικο φόρουμ 12 ώρες το εικοσιτετράωρο, μιας που είναι και τόσο μεγάλο με τόσα πολλά θέματα

Εντελώς ειρηνικά Παναγιώτης.

Παναγιώτη μου, ακριβώς στην απορία σου απάντησα και εγώ, χρησιμοποιώντας μία έκφραση που προσδιορίζει σαφέστατα αυτό που τώρα αναγκάζομαι να εξηγήσω με πολλά λόγια.

Οι διεργασίες με τις οποίες διαμορφώνονται τα κουρδίσματα των ολιγόχορδων έγχορδων καταστάλαξαν μετά από αιώνες, ξεκινώντας από κάποια βασικά (χρειάζονται πέμπτες και / ή τέταρτες) και ψηλαφώντας και ίσως λαθεύοντας μετά. Στην (ισπανική τελικά) κιθάρα αυτό φαίνεται καθαρά, ακολουθήθηκαν διάφοροι δρόμοι πριν κατασταλάξει στο σημερινό της κούρδισμα, σχήμα και αριθμό χορδών.

Το συγκεκριμένο κούρδισμα κάθε οργάνου προέκυψε από μία σειρά ενεργειών ή και παραλείψεων. Στη (γραπτή) δυτική μουσική εμφανίστηκαν αρκετά νωρίς γραμμένα έργα που κάνουν πρακτικά αδύνατη σήμερα οποιαδήποτε αλλαγή (εξαιρέσεις υπάρχουν, μην αρχίσουμε τις αντιπαραθέσεις…). Στην ανατολική μουσική μπορούμε να θεωρήσουμε ως παράλειψη την πολύ καθυστερημένη εμφάνιση γραπτών έργων αλλά, εδώ παίζει μεγαλύτερο ρόλο η προφορική παράδοση. Έτσι λοιπόν, το μεν ούτι έχει κάποιες παραλλαγές στα κουρδίσματά του, ανάλογα με τις περιοχές, τις σχολές κλπ. αλλά αν παρατηρήσεις, οι τέσσερις πρώτες χορδές είναι πάντα διαδοχικές τέταρτες. Το στεριανό λαούτο διαμορφώθηκε με διαδοχικές πέμπτες (αγνοώ γιατί, ίσως μιμούμενο το βιολί ή, τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται;), το πολίτικο λαούτο με εναλλαγές τέταρτης / πέμπτης.

Το γιατί όλα αυτά που έγιναν, έγιναν έτσι και όχι αλλοιώς, ως κυριώτερο λόγο έχει την έμφυτη συντηρητικότητα του παραδοσιακού ανθρώπου: έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τα παραδόσουμε. Αν δεν το ακολουθήσουμε αυτό θα είναι για να βαδίσουμε σε έναν από τους εξής δύο δρόμους: Ο πρώτος είναι η έφεσή μας για κάτι νεωτεριστικό, που θα σπάει τα ως τώρα παραδεδεγμένα. Έχω όμως την αίσθηση πως ο φίλος Κανόνας δεν είχε αυτό στο νού του όταν ρώτησε, αλλοιώς θα είχε διαμορφώσει την ερώτησή του διαφορετικά.

Ο δεύτερος δρόμος προσφέρεται μόνο για το διασκεδαστικό παιχνίδι στο οποίο αναφέρθηκα.

Υ.Γ. στην παρατήρησή σου ότι κάποιοι δεν έχουν το χρόνο και την πολυτέλεια να διαβάζουν, για όση ώρα χρειαστεί, θα απαντήσω ότι πρέπει να τον βρούν αυτό το χρόνο, τουλάχιστον σεβόμενοι το χρόνο των άλλων. Για αυτό υπάρχει η λειτουργία της αναζήτησης.

Ο κυριε Νικο Πολιτη κανετε λάθος η δεν ειστε απολυτα ενημερωμενος η οτιδηποτε, γιατι το εψαξα κ βρηκα οτι εχει 3 διαφορετικα κουρδισματα. Το συνηθεστερο ειναι το Ρε(μπουργανα) Λα Ρε Λα, μετα απο αυτο υπαρχει ενα Ρε Σολ Ρε Λα και ενα τελευταιο Ντο Σολ Ρε Λα. Παντως ευχαριστω.

προς totis: Είναι κανονάς!! οχι κανόνας. και βγαινει απο το κανονακι. ευχαριστω για την υποστηριξη, ειναι ετσι ακριβως οπως τα λες. ειμαι καινουριος και οταν δινεις πανελληνιες ο χρονος ειναι υπερβολικα ελαχιστος…

επισης ρε παιδια μηπως ξερετε αν καποιος πουλαει Λάφτα?? γιατι απο σεπτεμβρη θα ειμαι φοιτητης στο ΤΕΙ Λαϊκης κ Παραδοσιακης μουσικης (και γαμω!!!) και θα επιλεξω λαφτα ως δευτερο οργανο, με εχει γοητευσει!! αν εχετε κατι στο νου γουσταρω πολυ, πραγματικα! ευχαριστω.

παιζετε λαφτα?? παιζετε μηπως σε καποιο μαγαζι? αν ναι πειτε να ερθω να ακουσω

Δε σας καταλαβαινω…
Ρωτήθηκε ο Νίκος Πολίτης (αποκλειστικά) για το κούρδισμα της Λάφτας.Οχι για τις παραλλαγές του κουρδίσματος…και απάντησε όσο απλά ρωτήθηκε.ΣΩΣΤΑ και περιεκτικότατα.Ο κανών (και δεν εννοώ εσένα Κανονά) λοιπόν λέει ότι το κούρδισμα της Λάφτας είναι σε πέμπτες (σαν τονικότητα συνηθίζεται το ΡΕ ΛΑ ΡΕ ΛΑ .Τώρα αν σε βολεύει να το κατεβάσεις τόνο μαγκιά σου…πάλι πέμπτες θα είναι). Σε όποιον αρέσει και σε όποιον δεν αρέσει. Όπως και στο ούτι είναι όλα τετάρτες στο μπουζουκι ΡΕΛΑΡΕ κτλ…
Απο κεί και πέρα ναι υπάρχουν παραλλαγές και ντουζένια που εξυπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς,μακάμια ,σχολές κτλ που δεν ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΟΥΝ τον κανώνα αλλα τον ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΥΝ…
Έτσι για παράδειγμα στο ούτι υπάρχουν παραλλαγές στα μπάσα (που καθιέρωσαν κυρίως λαϊκοί μουσικοί όπως ο Udi Hrant με το ΜΙ ΛΑ ΣΙ ΜΙ ΛΑ ΡΕ ή ο Cinucen Tanrikorur με το καταπληκτικό ΣΙ ΦΑ# ΣΙ ΜΙ ΛΑ ΡΕ)
Στη Λάφτα υπάρχει κάτι ανάλογο και έγραψες τις παραλλαγές της ήδη.ΡΕ ΣΟΛ ΡΕ ΛΑ , ΝΤΟ ΣΟΛ ΡΕ ΛΑ ,ΜΙ ΛΑ ΡΕ ΛΑ , ΜΙ ΛΑ ΡΕ ΣΟΛ (για αυτούς που είναι κολλημένοι στις τεταρτες)
Και στο μπουζούκι (καραντουζένι κτλ.) , και στο βιολί (διπλόχορδο τσιφτελι) κτλ κτλ κτλ

Νίκος

Ναι παίζει.Στο REX με τον Σφακιανάκη τον Νότη. :slight_smile:
συγγνώμη κε Πολίτη αλλά έπρεπε να το γνωστοποιήσω :slight_smile:

Νίκος

Το ρεπερτόριο της λάφτας είναι κυρίως της Κλασσικής Οθωμανικής μουσικής όπου κατά 99,99% τα έργα είναι γραμμένα στην έκταση του δισδιαπασών (μήπως, αρχαιοελληνική θεωρία;). Η έκταση του δισδιαπασών είναι η μέση έκταση της ανθρώπινης φωνής, δηλαδή κατά την Οθωμανική μουσική από το “γεγκιάχ” μέχρι το “τιζ νεβά”. Το κούρδισα λοιπόν της λάφτας είναι τέτοιο ώστε να εξυπηρετεί το παίξιμο αυτής της μουσικής, γιατί από κάτω προς τα επάνω οι χορδές είναι κουρδισμένες “νεβά”, “ραστ”, “γιεγκιάχ” συν μία μονή “μπαμ” πρόσθετη για βοήθεια στο ίσο και παίξιμο από άλλες θέσεις. Το κούρδισμα αυτό είναι μπολαχένκ δηλαδή το “ραστ” είναι κουρδισμένο ΡΕ και τα “νεβά” και “γεγκιάχ” είναι ΛΑ. Το ίδιο κούρδισμα έχει και η πολίτικη λύρα για τους ίδιους λόγους. Και στο tanbur η χορδή που παίζεται, “γεγκιάχ” είναι, απλά το κούρδισμα είναι μανσούρ δηλαδή το “ραστ” είναι ΣΟΛ και το “γεγκιάχ” είναι ΡΕ. Η λάφτα και η λύρα θα μπορούσε να είναι κουρδισμένες και ΣΟΛ-ΝΤΟ-ΣΟΛ οπότε το κούρδισμα θα ήταν σουπουρντέ, οι αναλογίες θα ήταν οι ίδιες απλά θα χαμήλωνε ο τόνος. Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει αυτό το κούρδισμα. Τώρα εκτός Κλασικής Οθωμανικής μουσικής μπορείς να κάνεις ότι κούρδισμα θέλεις όπως και σε όλα τα όργανα π.χ. στην κιθάρα πιο είναι το κούρδισμα; Θα μου πεις ΜΙ-ΛΑ-ΡΕ-ΣΟΛ-ΣΙ-ΜΙ. Και θα σου απαντήσω ότι έχω δει άπειρους συνδυασμούς αλλά ποτέ σε κλασσική μουσική.

Άντε, γιατί ο κόσμος έχει βαρεθεί διαβάζοντάς μας. Το κούρδισμα που ανέφερα είναι αυτό που χρησιμοποιούν και ο Σινόπουλος και ο Παπαπετρόπουλος, αυτό μας είχε διδάξει ο πρώτος μου δάσκαλος, ο Χρήστος Τσιαμούλης και δεν ξέρω κάποιον στην Ελλάδα να χρησιμοποιεί άλλο κούρδισμα. Ξέρει κανείς άλλους, καλύτερους; Σε δύο σεμινάρια που έλαβα μέρος, πρόσφατα, κανείς δεν έθεσε θέμα κουρδίσματος, ούτε μαθητές ούτε δάσκαλοι. Οι Τούρκοι πιθανόν να χρησιμοποιούν κάτι διαφορετικό, αλλά αρματώνουν με τέλια μεταλλικά, είναι κάτι που θέλω να το ψάξω. Αυτά.

Όχι, δεν παίζω σε μαγαζί. Στο Σφακιανάκη έπαιζα πρώτο μπουζούκι αλλά τα σπάσαμε στην πληρωμή, άσε που με πίεζε να μάθω τετράχορδο και η λάφτα δεν του έκανε, εκτός αν την κούρδιζα φα μι ντο ρε… Ο συνονόματος είναι ανενημέρωτος :019:.

ενδιαφερομαι για Λάφτα!! δεν εχει κανεις τιποτα???

Να πω και εγώ ότι με καταβόλεψε η λάφτα στην βυζαντινή μουσική.

Εννοώ το συγκεκριμένο κούρδισμα ρε λα ρε λα (ή από άλλη νότα πχ ντο σολ ντο σολ) και με τους μπερντέδες που έχουν οι Τούρκοι 28 στο σύνολο.
Εκεί που γέμιζα μπερντέδες τον ταμπουρά μου, βρέθηκε στα χέρια μου ένα όργανο που έπαιζε όλους τους ήχους έχοντας μόνο τους απαραίτητους μπερντέδες. Αυτό που βολεύει ιδιαίτερα είναι ότι στην βυζαντινή κλίμακα οι νότες ρε μι φα σόλ (πα βου γα δη ) αντιστοιχούν στις κε ζω νη πα (λα σι ντο ρε). Οι φθόγγοι με τις περισσότερες θέσεις είναι το μι και το σι (βου και ζω) και βολεύει πολύ να τους έχεις στον ίδιο μπερντέ. Αν κουρδήσεις χορδή σε ντο ή μι ή σολ θα πρέπει να προσθέσεις μπερντέδες και το παίξιμο δυσκολεύει. Το ψάχνουμε βέβαια αλλά λέτε να μην το έχουν ψάξει οι Τούρκοι (μαζί με όσους Έλληνες ζούσαν στην Πόλη μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα). Το ζητούμενο είναι πόσους λιγότερους μπερντέδες μπορείς να έχεις και να κάνεις όσα περισσότερα πράγματα μπορείς.

Τελικά η βυζαντινή είναι η μουσική που καλλιεργήθηκε στο βυζάντιο δηλαδή την Κων/πολη και υπήρχε εκεί η εκκλησιαστική και η λεγόμενη εξωτερική με τα πολίτικα τραγούδια και τα τούρκικα μακάμια της κλασσικής οθωμανικής. Και αυτή βυζαντινή είναι η τούρκικη αφού καλλιεργήθηκε στον ίδιο χώρο από τους ίδιους ανθρώπους Έλληνες, Αρμένιους και Τούρκους στο Βυζάντιο δηλαδή στην Κων/πολη. Η διαφορά ανάμεσα στην σημερινή λεγόμενη εκκλησιαστική βυζαντινή μουσική και την κλασσική οθωμανική είναι ότι η πρώτη δεν επιτρέπει μεγάλες ποικιλίες συνδιασμών από διαφορετικά τετράχορδα. Συνήθως κινείται με όμοια τετράχορδα καμιά φορά χωρίς τόνους στη μέση ή στο τέλος (τροχός). Από τους 8 ήχους παράγονται τελικά καμιά διακοσαριά νέοι ήχοι από συνδιασμούς αλλά μόνο καμιά 30ρια συνδιασμοί έχουν επιτραπεί να χρησιμοποιούντε στην εκκλησία για να διατηρείται το αυστηρό και ταπεινό θρησκευτικό ύφος που απαιτείται.

Ξέφυγα πάλι με το βυζαντινό λαούτο … ω σορυ πολίτικο ήθελα να πω:112:

Έεεε, Snedd, με κουρδίζεις, τώρα!

Και βέβαια το δις διαπασών είναι αρχαιοελληνική θεωρία, που την υιοθέτησαν και οι Άραβες (Al Farabi) και μέσω αυτών και οι άλλοι, αλλά αυτό θυμίζει τη ρήση «η μάνα σου κι η μάνα μου απλώναν σʼ έναν ήλιο», άρα συγγενείς είμαστε: Αφού βεβαίως η μέση έκταση της ανθρώπινης φωνής είναι δύο διαπασών, είτε στην Πολυνησία είτε οπουδήποτε αλλού, αυτό θα ληφθεί ως βάση και αν δεν το είχαν πεί οι Έλληνες, θα το έλεγε αναγκαστικά ο Αl Farabi. Που αλλού, λοιπόν, θα ήταν γραμμένα τα έργα (και) της κλασικής οθωμανικής μουσικής;

Το ότι το πολίτικο λαούτο (βασικό νυκτό όργανο του ince saz πριν την εισαγωγή του tanbur) κουρδίζει το ραστ σε Ρε (και όχι σολ) οφείλεται λοιπόν στην ανάγκη προσαρμογής της αρχικής δις διαπασών (κατά Suphi Ezgi) στο αυθαίρετα επιλεγμένο (ίσως λόγω οργανολογικών χαρακτηριστικών) κούρδισμα λα ρε λα ρε. Παραμένει όμως η συσχέτιση των χορδών σε πέμπτη / τέταρτη, όπως και είχα αναφέρει αρχικά.

Μπράβο ρε snedd, μπράβο!!! Αυτό θα πει απάντηση…
Έχω καλυφθεί και με το παραπάνω.

Κανονά, αγόρασε μια καινούρια λάφτα να τελειώνεις, γιατί εδώ στο φόρουμ έμπλεξες… :slight_smile:

Γιατί αναγκαστικά; Ο Al Farabi μελετητής των αρχαιοελληνικών έργων ήταν. Δηλαδή εάν εγώ εάν ασχοληθώ με την φυσική και δεν μελετήσω π.χ. Αϊνστάιν θα μιλήσω για την θεωρία της σχετικότητας ή για το E=mc2;

Μίλησα για θεωρία, δηλαδή για καταγραφή της πράξης. Και καλώς ή κακώς οι πρώτες γνωστές τουλάχιστον καταγραφές είναι αρχαιοελληνικές.

Είναιπροφανές το εύρος της ανθρώπινης φωνής και σχετικά εύκολο να οριοθετηθεί. Ήξερε και ο Al Farabi μουσική, πριν διαβάσει τους Έλληνες, για αυτό άλλωστε και τους διάβασε. Ο Αινστάιν δεν είχε γεννηθεί ακόμα.

Στο youtube υπάρχουν διάφορα ενδιαφέροντα τουρκικά βίντεο σχετικά με την κατασκευή οργάνων.Ορίστε το σχετικό για τη λάφτα…http://www.youtube.com/watch?v=1UBczgPCoLI&feature=related