Παρεξήγησις.
Όπως παραθέτει η Ειρήνη Γιαννάκη (#51) και το ακούσαμε τελικά κι από την ίδια τη φωνή του Καζ., δεν πρόκειται μεν για ανυπόστατη θεωρία της ταινίας, ήταν πράγματι η δηλωμένη πρόθεση των δημιουργών, αλλά όλα αυτά δεν αφορούν το τραγούδι αλλά τον τίτλο του δίσκου.
Ξαναπαραθέτω, λίγο ακριβέστερα απ’ ό,τι στο άρθρο της Γιαννάκη:
«Φίλοι μου, ο δίσκος που ακούτε αυτή τη στιγμή έχει τίτλο “Υπάρχω”, και γράφτηκε με τη συνεργασία του Πυθαγόρα και του Χρίστου του Νικολόπουλου. Ο τίτλος είναι συμβολικός…», και μετά όπως τα ξανάπαμε.
Δε λέει πουθενά ότι το τραγούδι είναι συμβολικό. Ήθελε να πει στο κοινό του «Υπάρχω, και όσο υπάρχετε εσείς θα υπάρχω κι εγώ», οπότε το έβαλε στον τίτλο του άλμπουμ. Με την ευκαιρία όμως γράφτηκε κι ένα τραγούδι πάνω σ’ αυτή τη λέξη.
Εγώ καταλαβαίνω ότι το τραγούδι ήταν εξαρχής αυτόνομο, ανεξάρτητο από κάθε συμβολισμό, και δε σημαίνει παρά αυτό που λεν οι στίχοι του. Ένα «ερωτικό» τραγούδι λοιπόν. (Από πότε οι κατάρες κι οι απειλές του πληγωμένου αρσενικού θεωρούνται έρωτας είναι άλλο ζήτημα.)
Αν όχι, τότε επιστρέφω στο #52 περί πρόσληψης.