(Αυτό το θέμα είναι μετακινήθηκε λόγω της συζήτησης που ξεκίνησε)
Καλή επιτυχία
Μήπως να ανοίγαμε μια κουβέντα περι αυτοσχεδιασμού;
Aλέξανδρε, να ανοίξουμε (καινούργιο) σχετικό νήμα εννοείς; Δεν χρειάζεται, όποιος θέλει κάτι τέτοιο ανοίγει θέμα και ακριβώς αυτό έκανε ο Διονύσης Γονατάς εδώ. Γενική κουβέντα περί αυτοσχεδιασμού, μέσω πληκτρολογίου, δεν νομίζω να μας οδηγήσει κάπου, το θέμα αυτό δεν είναι θεωρητικό.
1 «Μου αρέσει»
Έχετε δίκιο οσων αφορά την έκφραση αλλά ηλπιζα οτι ο @Dionisis_Gonatas και άλλοι να μας έλεγαν τον δρόμο που ακολουθούν, πως σκέφτονται και πως επικοινωνούν με τον αυτοσχεδιασμό.
Τον τελευταιο καιρό εργάζομαι σε κάποια μουσικά εργαστήρια με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν διαφορα κοινωνικα/ψυχολογικά κλπ προβλήματα και μέσω της μουσικής συμμετοχής επιχειρούμε να προσφέρουμε κάτι στη ζωή τους. Ως κλασικοί δεν έχουμε μεγάλη έκθεση στον αυτοσχεδιασμό οπότε είναι θέμα που με απασχολεί.
αν προκύψει ενδιαφέρον ας διαχωρίσουμε το νήμα.
2 «Μου αρέσει»
Ο Διονύσης Γονατάς, απ’ ό,τι τουλάχιστον καταλαβαίνω, ό,τι έχει να πει θα το πει στο σεμινάριο που ο ίδιος οργανώνει, δεν σκοπεύει να ανοίξει σχετικό διάλογο στο παρόν νήμα, με το οποίο μας γνωστοποίησε τα των δραστηριοτήτων του.
Σε ό,τι αφορά τους δικούς σου προβληματισμούς, όπως τους περιγράφεις, βεβαίως και εύχομαι ευτυχή ανέλιξη, όμως φοβάμαι ότι το πληκτρολόγιο δεν βοηθάει σε θέματα ανάπτυξης ικανοτήτων αυτοσχεδιασμού στα μουσικά θέματα…
Ας μην προκαταλαμβανουμε την έκβαση της συζήτησης, όποιος θέλει μπορεί να συμμετέχει.
1 «Μου αρέσει»
Οι πιο πολλοι αυτοσχεδιασμοι που ακουω στο μπουζουκι, ειναι premade. Προκατ. Απο το σπιτι ρε παιδι μου. Ο αυτοσχεδιασμος εχει κανονες σε καθε μουσικη οπου γινεται αυτοσχεδιασμος, απλα ειναι στο χερι σου ποτε θα κανεις τι. Αυτο εχω καταλαβει. Σε καθε περιπτωση ενας γνησιος εκεινης της στιγμης πραγματικα αυτοσχεδιασμος, μαλλον ειναι κατι πολυ απλο και ταυτοχρονα πολυ δυσκολο. Δεν ξερω. Φιλοσοφιες πεταω.
1 «Μου αρέσει»
Νομίζω θα συμφωνήσω με το @nikos_politis . Περι αυτοσχεδιασμού (κανόνες και φιλοσοφία) μπορείς να βρεις γραμμένα στο ιντερνετ κι αλλού αρκετές πληροφορίες, ακόμα και το chatgpt να ρωτήσεις θα σου πει φαντάζομαι (δυστοπικό).
Το θέμα είναι το βίωμα για μένα. Να τζαμάρεις με μια ροκ μπάντα, να ταξιμάρεις μέσα σε κόσμο στην απόλυτη ησυχία και μέθη, να αυτοσχεδιάσεις σπίτι σου στο σκοτάδι μέχρι να σε πιασουν τα κλάματα.
Να αφεθείς στο να εκφραστείς με ότι εργαλείο έχεις. Επίσης πέρα από την έκφραση (που είναι ουσιαστικά επικοινωνία με τον εαυτό χωρίς περισπάσεις), έχεις και την επικοινωνία με συμπαίχτες και ακροατήριο. Έκφραση και επικοινωνία…
Όλα αυτά μπορείς να τα βιώσεις μέσα σε μερικά λεπτά, ή να διαβάζεις μια ζωή και πάλι να μη τα καταλαβαίνεις. Κι αν δε τα καταλάβεις, ταξίμι θα σημαίνει κουρδίζω τα χέρια μου και τον τραγουδιστή, ή κάνω επίδειξη δεξιοτεχνίας.
Ως προς αυτό λοιπόν το βιωματικό.
3 «Μου αρέσει»
Αρχικά, ευχαριστω για τις απαντήσεις.
Τελικά το να μιλήσουμε για αυτοσχεδιασμό μας στερεί φαντασία ή αυθορμητισμό; Πιστεύω όχι.
Θεωρώ όμως πως πέρα απο το βιωματικό μέρος, υπάρχει χειροπιαστό κομμάτι που εξηγείται και για τους περισσότερους απο εμάς ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει και να εξηγηθεί.
Και εκει είναι η ένσταση μου, ακόμα και με την “αντίσταση” της κουβέντας εδώ.(όχι οτι έχει κανείς την υποχρέωση να με ψυχαγωγήσει με φλυαρίες).
Η ερώτηση είναι συγκεκριμένη: Πως κάνω πρόοδο στον αυτοσχεδιασμό;
Το να μιλάμε για κλάμα και ποτό, όσο αλήθεια και να είναι, δεν αποτελεί πληροφορία άμεσης χρησιμότητας. Δηλαδή τι θα κάνω, θα μελετάω κάθε μέρα φροντίζοντας να πίνω μεχρι να με πάρουν τα κλάμματα και σε λίγους μήνες θα αυτοσχεδιάζω καλύτερα;
Αμφιβάλλω.
Αυτό που θέτω ως κουβέντα είναι η τεχνική:
Αρχικά, πως μελετάμε, τι ρόλο παίζει η μίμηση/αντιγραφή ως στάδιο μελέτης;
Πως διδάσκουμε;
Τι θεωρητικές βάσεις έχουμε;
Πχ εγώ χρησιμοποιώ δομές (4χ 5χ) και παταω σε κλασικούς Μακαμιστικους κανονες…γιατι μόνο αυτό κουτσο-γνωρίζω.
Αυτη την κουβέντα ήλπιζα να κάνω και θεωρώ οτι γίνεται.
2 «Μου αρέσει»
Θεωρώ πώς και τα δύο χρειάζονται. Σίγουρα το βίωμα, αλλά και τα εργαλεία. Το ότι κάποιοι έχουν τα εργαλεία αλλά αυτό δεν τους είναι συνειδητό, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.
3 «Μου αρέσει»
To εθεσες πολυ ομορφα να πουμε. Θα τα πιασω ενα ενα οπως τα πιστευω εγω.
Φυσικα και οχι, ειναι ρητορικο το ερωτημα φανταζομαι, ισα ισα, ειναι πολυ αναγκαιο και σε τελικη αναλυση ανθρωπινο.
Σε προσωπικο επιπεδο, ειχα προοδο με τον αυτοσχεδιασμο στο μπουζουκι, ακουγοντας πολυ αυτοσχεδιασμο και μιμουμενος αυτον. Η γκρουβα, το πανω κατω της πενιας και αλλα στοιχεια, ειναι κοινα στους πιο πολλους παικτες. Δηλαδη υπαρχει κατι εκει, που κανει τον αυτοσχεδιασμο, να ειναι αυτοσχεδιασμος του μπουζουκιου. Υπαρχουν καποιοι αδιορατοι κανονες. Αυτο το αρση-θεση δυο νοτες, μπασιμο στο ταξιμι, ειναι διαχρονικο πραγμα. Υπαρχουν βασικες φρασεολογιες γεφυρες στο μπουζουκι. Λιγο πολυ οι πιο παικτες τα κανουν. Στο ταξιμι επειτα ακους και πως συμπεριφερονται στο δρομο οι μουσικοι. Εκει εχει πολυ ζουμι. Αλλιως επεξεργαζεται το χουζαμ-ραστ ο Παπαιωαννου, αλλιως ο Τσιμπιδης. Το φερνω σαν παραδειγμα γιατι, ενω ο Τσιμπιδης ειναι τεχνικα ασυγκριτος, πολυ καλος παικτης, ειναι πολυ ευρωπαϊστα το παιξιμο στο μπουζουκι σε αντιθεση με τον μακαμιζοντα Παπαιωαννου. Σε ενα ραστ του Τσιμπιδη που θυμαμαι, δεν φαινοταν να μπορει να τον εξελιξει το δρομο τοσο καλα. Στο μινορε αστο, φοβερος.
Η μιμηση και η αντιγραφη, ειναι πιστευω τεραστιο σκελος οπως ειπα πιο πανω. Δεν παει να πει κατι κακο αυτο. Το μπουζουκι και το παιξιμο του και βασικα ο αυτοσχεδιασμος της μουσικης οπου υπαρχει, ειναι ενα τεραστιο αρχειο που εξελιζεται για παντα. Υπαρχουν κανονες. Οι πολυ καλοι μουσικοι (δεν ειμαι εγω αυτος), ξερουν και να τους σπανε. Η μουσικη ειναι και θεμα timing! Δεν ξερω πως να το εκφρασω αυτο. Αλλα παιξε μου το βασικο πειραιωτικο ταξιμι, αν το βαλεις εκει που δεν το περιμενω, ειναι αυτοσχεδιασμος!
Δεν ειμαι δασκαλος, ειναι βαρυς ορος και δεν ξερω πραγματικα. Επειδη εχω δειξει σε ενα δυο φιλους, αυτο που τους βοηθησε στον αυτοσχεδιασμο, ειναι να βλεπουν εμενα και να ακουνε μια συμβουλη που λεω. Παιζουμε μουσικη. Υπαρχει το παιζω. Παιξε με την ταστιερα, δοκιμασε και δες! Ακου παραλληλα και σιγουρα αμα εχεις λιγο αυτακι, θα γινεις! Ειναι να το κανεις για να διασκεδαζεις.
Αλλο δυσκολο θεμα για μας τους ερασιτεχνες μπουζουξηδες. Εννοω η απαντηση μου θα ειναι μπουζουξηδικη εδω. Οι πιο πολλοι μακαμιζουμε και δυτικιζουμε, επειδη απλα βρισκομαστε εκει σαν μουσικη. Δεν ξερουμε τα τετραχορδα, ξερουμε ομως πως συμπεριφερθηκαν οι μπουζουξηδες στο χιτζαζ. Οι πιο πολλοι δεν εχουμε σοβαρη θεωρητικη καταρτιση, αλλα βρισκομαστε μουσικογεωγραφικα, σε ενα χωρο που μπορει να υπαρχει η μαντολινοκιθαροκατασταση και το σαζι με τον ταμπουρα. Ενα χαος γεματο εκπληξεις. Μαρεσει να ακουω μπουζουκια που μακαμιζουν πιο πολυ προσωπικα. Δειχνει αλλο ψαξιμο.
Ολα υποκειμενικα ετσι!
Ταξιμι σιγουρα σημαινει κουρδιζω και τον τραγουδιστη. Ειναι βασικα ΠΟΛΥ σημαντικος ο ρολος του σε αυτο! Και ο αμανες το ιδιο ειναι. Η επιδειξη δεξιοτεχνιας, μπορει να ειναι κατι παρα πολυ ωραιο και μουσικοτατο που θα συνεπαρει το κοινο! Ειναι ιδιον των καλων μουσικων και υπαρχουν διαφορες δεξιοτεχνιες! Τα βιωματικα που παραθετεις, ειναι το πιο πνευματικο σκελος που ισως ακολουθουν καποιοι, μια αποψη ισως. Το ακουω, ο αυτοσχεδιασμος σε μουσικο οργανο, ειναι νομιζω κατι απλο στη φυση του, ενα παιχνιδι για να ηρεμει η καρδια και να χαιρεσαι σαν παιδι ενα πραγμα!
2 «Μου αρέσει»
Σε ευχαριστώ πολύ Γιώργο!
Λοιπόν, να ξεκαθαρίσω λίγο καλύτερα κάποια πράγματα από αυτά που είπα προς αποφυγή οποιασδήποτε παρανόησης.
Αρχικά δεν έφερα σε αντιπαράθεση τη θεωρία με την πράξη. Φυσικά βοηθάει να μιλήσουμε για αυτοσχεδιασμό θεωρητικά. Ο αυθορμητισμός είναι άλλο κομμάτι, που συχνά βοηθιέται ή και “πνίγεται” από τη θεωρία.
Η ερώτησή σου @alk, παρότι είναι συγκεκριμένη, δεν επιδέχεται συγκεκριμένη απάντηση. Μπορούμε να γεμίσουμε νήματα επί νημάτων για κάθε υποερώτηση ξεχωριστά. Κι αυτό, αν και μπορεί να έχω προσωπικά τη διάθεση να το κάνω, δεν έχω το χρόνο, ούτε να γράψω ούτε να διαβάσω μακροσκελείς απόψεις για κάτι τόσο υποκειμενικό.
Επίσης, όσον αφορά τα γενικά ερωτήματα (πως διδάσκω, ή θεωρητικές βάσεις) για τον αυτοσχεδιασμό, σαν πληροφορία για απάντησεις, υπάρχει μπόλικη στο διαδίκτυο, αφού το θέμα αυτό δεν απασχολεί μόνο το ρεμπέτικο αλλά όλες τις μουσικές και τα όργανα στον πλανήτη.
Όσον αφορά το συγκεκριμένο ύφος, πάλι είναι όλα παιγμένα από τους παλιούς, και μας περιμένουνε να τα αντιγράψουμε και σε δεύτερη φράση να τα αναλύσουμε (πχ με 5χορδα ή ότι αρμόζει στο κάθε τραγούδι/ταξίμι), ώστε να μπορέσουμε να τα αναπαράξουμε, όχι καρμπόν.
Τώρα για τη χρησιμότητα των καταστάσεων που ανέφερα (ήταν απλά παραδείγματα, δεν προτρέπω κανέναν να γίνει αλκοολικός 
). Πίστεψέ με, δε χρειάζεσαι μήνες αλκοολοποσίας για να παίξεις καλύτερα. Αρκεί μια ώρα πειραματισμού σε ένα σκοτείνο δωμάτιο χωρίς περισπάσεις, κι ένα κινητό για ηχογράφηση, ώστε να μπορείς να ανατρέξεις μετά, και να κλέψεις από τις “δυνατές” στιγμές.
@anestakos Για αυτό ανέφερα τα συγκεκριμένα δύο παραδείγματα ( κούρδισμα χεριών - τραγουδιστή, δεξοτεχνία) , γιατί αυτός είναι ο κύριος ρόλος των ταξιμιών. Όσο για τον αμανέ, συνήθως έχει δομή. Όργανο-προετοιμάζει φωνή, αμανές, ξανά όργανο-προετοιμάζει φωνή για δεύτερο μέρος, αμανές ξανά. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτοσχεδιασμός δεν ειναι ΜΟΝΟ αυτό.
Τέλος, συνοπτικά για τη δική μου σχέση με τον αυτοσχεδιασμό (ίσως βοηθηθεί κάποιος).
1ο στάδιο: Τζαμάρισμα σε άλλες μουσικές με φίλους, χωρίς σημαντικό περιορισμό από κανόνες.
2ο στάδιο: Αντιγραφή όσο πιο πιστής φρασεολογίας από τραγούδια και ταξίμια.
3ο στάδιο: Παααρα πολύ μελέτη θεωρίας (μακάμ, δρόμους, βυζαντινή, τζαζ, θεωρητική ανάλυση συνθέσεων, διαστηματική-όντας φυσικός, κρουστά, και γενικά ότι έβρισκα και πορωνόμουν ανά περιόδους, μιλάμε για κάψιμο 
), που οδήγησε σε μια μεγάλη μεν “σκεπτόμενη” δε ελευθερία.
4ο στάδιο: Προσπάθεια για πρακτική επικοινωνία με το στιγμιαίο συναίσθημα, ακούγοντας και αντιδρώντας επίσης στιγμιαία, ανατροφοδόντας μια, μη προδικασμένη από τη σκέψη, κατάσταση.
Φυσικά το κάθε τι έχει το σκοπό του και τη θέση του.
Στο σεμινάριο, αυτό που θα ήθελα να ερευνηθεί, είναι το σπάσιμο των κανόνων για όσους περιορίζονται από αυτούς, και η δημιουργία κανόνων για αυτούς που δεν έχουν “δρόμο” να περπατήσουν.
Επειδή η κουβέντα αυτή είναι ενδιαφέρουσα, αλλά και τεράστια, αν θέλετε να συζητηθεί κάτι από όλα, θα πρότεινα να ανοιχτεί ένα καινούριο νήμα. Υγεία και χαρά παιδιά.
6 «Μου αρέσει»
Αρχικά ευχαριστώ!
όπως προανέφερα, δεν περιμένω κανένας να με ψυχαγωγήσει με σεντόνια κειμένου🙂
και ναι, παραδέχομαι οτι υπεραπλουστεύω το θέμα κρατώντας το κλάμα και το ποτό απο αυτά που γράφτηκαν, ζητώ συγνώμη.
Η μικρή εμπειρία που έχω μαθαίνοντας αυτοσχεδιασμό είναι σε κλασικό Τούρκικο περιβάλλον και σε μορφή Meşk οπου υπάρχει ύλη, ρεπερτόριο αλλα και μίμηση. Όταν λοιπόν πηγαίνω σε τέτοιο περιβάλλον έχω αυστηρά κάποιους κανόνες οπου ως μαθητευόμενος πρέπει να κατέχω σε κάποιο στοιχειώδες επίπεδο. Έχω επισης τον Χότζα/Δάσκαλο ο οποίος θα χρησιμοποιήσει ρεπερτόριο ως “περίγραμμα” τροπικότητας. Βλέπουμε πχ οτι σε 5 Νιχαβέντ κομμάτια γίνεται ουσακ απο νεβά, άρα κρατάμε οτι το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό του ήχου οπότε προσπαθούμε συνειδητά να το κλέψουμε για τον αυτοσχεδιασμό μας.
Φυσικά ο Χοτζας θα δειξει παιζοντας και εμείς θα μάθουμε περντέδες, στολιδια και ύφος, χωρίς υπεραναλύσεις.
Τέλος, υπάρχει μια βαθειά και ειλικρινής ευλάβεια για τις παλιές ηχογραφήσεις. Θυμάμαι να περνάμε πολύ ώρα μαθαίνοντας να αποκρυπτογραφούμε Τζεμιλ Μπει, Μπατζανό, Νουμπάρ Τεκιάι κλπ.
Αυτό που προσπαθώ να πω ειναι πως κάτι που απ’έξω μου φαινόταν ενστικτώδες και αυθόρμητο, τελικά είδα πως είναι αποτέλεσμα συνειδητής δουλειας και οργανωμένης ύλης.
3 «Μου αρέσει»
Με μια παραγραφο ειπες ολα οσα εγραψα! Αντιγραφη, μελετη ηχογραφησεων και γενικα προετοιμασια. Μιζανπλας. Δεν ειναι ετσι απλα ελευθερια και εκφραση. Βρισκουμε τι μας εκφραζει και το παιρνουμε, το οκειοποιυμαστε το πειραζουμε και ετοιμος! Δινεις παιρνεις. Το πραγματικα αυτοσχεδιαστικο, οπως εχω εγω καταλαβει, ειναι συνηθως πολυ απλο πραγμα γιατι ποσα να σκεφτει ο ανθρωπινος νους ξαφνικα απο το πουθενα? Και αμα πιασει ειναι παντα αναμιγμενο με το ετοιμο! Ετσι γινεται νομιζω
2 «Μου αρέσει»
Έχω ακούσει (μπορεί να είναι ακριβές, μπορεί και αλλοιωμένο, πάντως κάποιον πυρήνα αληθείας έχει) ότι στο Ιράν οι σπουδαστές της μουσικής νταστγκιάχ ασχολούνται επί χρόνια να απομνημονεύουν κάποιες μελωδικές φόρμουλες τις οποίες, σε επόμενο στάδιο, μαθαίνουν να συνδυάζουν ώστε να δημιουργούν πρωτότυπους αυτοσχεδιασμούς.
Λοιπόν, έχω την εντύπωση ότι λίγο-πολύ αυτός είναι ο τρόπος να μάθεις να αυτοσχεδιάζεις οτιδήποτε. Η αυτοσχέδια μαντινάδα πώς γίνεται; βάζοντας λέξεις στο ίδιο σημείο του στίχου όπου τις έχουμε ξανασυναντήσει (τις ίδιες ή ανάλογες) σε παλιότερες μαντινάδες.
Η έμμετρη αφήγηση (μιας παραλογής για παράδειγμα) πώς γίνεται; Είτε με τρία πουλάκια που κάθονται και τα δύο δε μας ενδιαφέρουν αλλά μας ενδιαφέρει το τρίτο, είτε με κάτι βουνά που είναι μαύρα για τρεις πιθανούς λόγους που οι δύο πρώτοι δεν ισχύουν, κλπ.
Και μ’ ένα ταξίμι, ένα βέρσο, ένα αυτοσχέδιο τζαζ σόλο, ένα αυτοσχέδιο μπλους σόλο κλπ., κατά βάση το ίδιο γίνεται.
Και υπό ορισμένες ιδανικές προϋποθέσεις γίνεται και καλό.
Μαθαίνοντας κανείς και ωριμάζοντας, μπορεί σιγά σιγά να ελέγχει και να δημιουργεί μόνος του αυτές τις ιδανικές προϋποθέσεις.
1 «Μου αρέσει»
Τί είναι αυτό το είδος μουσικής; Δεν το ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι [ … ] -γκιάχ είναι βαθμίδα, π.χ. “ντουγκιάχ” είναι η δεύτερη βαθμίδα, τσαργκιάχ κάποια άλλη κλπ.
Μα τι σημασία έχει; Η μουσική νταστγκιάχ του Ιράν είναι ένα παράδειγμα, αυτό είναι όλο.
(Πάντως είναι περίπου η αντίστοιχη ιρανική μουσική της αραβοπερσικής μουσικής μακάμ. Κλασική, λόγϊα παράδοση, τροπική, με πολύν αυτοσχεδιασμό και με οργανωμένο σύστημα μαθητείας. Dastgāh - Wikipedia)
Έτσι, και βεβαίως αυτό συνέβαινε με όλους τους παλιούς. Εξαιρούνται σπουδαγμένοι όπως Τούντας, Περιστέρης, Σαλονικιός…
1 «Μου αρέσει»
Γιατί όμως; Θεωρείται εύκολη λύση; Πού είναι η ευκολία;
Το να μάθεις απέξω ένα ταξίμι ή οτιδήποτε άλλο μοιάζει σαν αυτοσχεδιασμός και είναι ελεύθερο ρυθμού θέλει υπερπολλαπλάσια προσπάθεια από το να μάθεις έναν κανονικό σκοπό. Εδώ ακόμα και κανονικοί σκοποί, στάνταρ αλλά απλώς ελεύθεροι ρυθμού, και μαθαίνονται πολύ πιο δύσκολα από τους έρρυθμους, παρόλο που εδώ υπάρχει η βοήθεια της κυκλικής δομής (ότι δηλαδή μετά από μία, δύο, όσες φράσεις ξαναρχίζουν απ’ την αρχή για την επόμενη στροφή).
Απαιτεί λοιπόν μεγαλύτερη προσπάθεια και από το να κάνεις έναν πραγματικό αυτοσχεδιασμό εκείνη τη στιγμή. Θα μου πεις, μα θα είναι καλός; έχω βρει ένα ταξίμι που είναι δοκιμασμένα καλό. Δεν το καταλαβαίνω. Δεν είναι δοκιμασμένα καλό, θα βγει καλό όποτε παιχτεί καλά. (Αντίθετα από το στάνταρ τραγούδι, που όσο και να το σφάξεις, άμα είναι καλό είναι καλό, βλ. ένα σωρό εύθυμες βραδιές με φάλτσα ξελαρυγγιάσματα που κακοποιούν τη μουσική κι όμως όλοι περνάνε ζάχαρη).
Να θεωρήσουμε ευκολία το ότι στο ετοιματζήδικο δε χρειάζεται να ξέρεις πώς στήνεται ένας αυτοσχεδιασμός; Ούτε αυτό με πείθει. Νότα προς νότα έτσι κι αλλιώς δε μαθαίνεται. Πάντα προσθαφαιρείς λεπτομέρειες αυτοσχεδίως. Ε, κι αυτές οι λεπτομέρειες πρέπει να είναι μέσα στον κανόνα, δε βαράς όποιο τάστο να 'ναι.
Την ίδια απορία έχω και για άλλα είδη μουσικής, όπου ό,τι θεωρούσα από παλιά αυτοσχεδιασμό μαθαίνω εμβρόντητος δεκαετίες μετά ότι κάθονται και το μαθαίνουν απέξω (π.χ. πιανιστικά σόλα μπούγκι-γούγκι: αφού σε οποιοδήποτε κομμάτι μπορείς να κάνεις αυτό, γιατί όλα έχουν εξ ορισμού την ίδια δομή και τις ίδιες δυνατότητες, πόσο μυαλό σπαταλάς για να θυμάσαι ότι τελικά θα το κάνεις μόνο σ’ αυτό το κομμάτι κι όχι σ’ εκείνο ; Γιατί αυτό είναι που ορίζει το κομμάτι, αλλιώς είναι απλώς ένας αυτοσχεδιασμός μπούγκι-γούγκι.)
Το προετοιμασμενο, δεν ειναι αναγκαια ακριβης αντιγραφη ενος ταξιμιου. Ισως ειναι κατι που χτιζει ενας παικτης οταν παιζει ελευθερα και το τυποποιει σιγα σιγα. Μπορει να εχει και κατι απο ενα γνωστο ταξιμι. Πιο πολυ εννοουσα οτι σπανια ακους κατι που εβγαλε ο αλλος εκεινη ακριβως τη στιγμη. Και αυτο ειναι απο κουβεντες με φιλους μουσικους, οχι μονο δικη μου παρατηρηση. Νομιζω καλυψατε με τα παραδειγματα ακριβως οτι ηθελα να πω και συ και ο Αλκ. Μαθαινεις πραγματα που τα λεμε αυτοσχεδιασμο γιατι δεν υπαρχει ενας κανονας στο πως θα δεθουν. Οι φρασεις ομως-καποιες βασικες- ειναι εκει. Και στην τελικη πως θα κανω ενα πειραιωτικο ταξιμι, αμα δε βαλω μεσα και καποιες κλασσικες φρασεις? Γινεται, αλλα οι φρασεις αυτες υπαρχουν για να σε καθοδηγησουν στην αισθητικη. Ενα πραγμα σαν τα παραδοσιακα. Ειναι φιλτραρισμενα και αρεσουν. Το μινορε του τεκε, ξεκινησε αλα Τζακ και κατεληξε αλα Χιωτης και Ζαμπετας π.χ. Και τα τρια εχουν κοινες φρασεις και αρκετα ομοιο κορμο. Και ταυτοχρονα τρελη διαφορα
2 «Μου αρέσει»
Α, οκέι. Δεν είχα καταλάβει πώς το εννοούσες.
Μάλλον θα τις βάλεις ούτως ή άλλως, ενδεχομένως όμως χωρίς να σκεφτείς συνειδητά «έχω και δέκα φράσεις, πρέπει να βάλω τουλάχιστον τρεις-τέσσερις». Αυτό ακριβώς που έλεγε ο Νίκος στο #9: «Το ότι κάποιοι έχουν τα εργαλεία αλλά αυτό δεν τους είναι συνειδητό, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν».
2 «Μου αρέσει»