Μάρθα, μη χάνεσαι.
Η περίπλοκη παραλλαγή ανάμεσα στα 2/4 και τα 3/4, δεν υπάρχει σε καμμία λαϊκή (παραδοσιακή) μουσική του κόσμου, και φυσικά, ούτε στη Βαυαρία (φαντάζομαι πως σου είναι εύκολο να το διαπιστώσεις, αν ακούσεις το πρωτότυπο μεσαιωνικό τραγούδι της “Κάρμινα Μπουράνα”, που άλλωστε δεν είναι καν Βαυαρέζικο! Ο Όρφ, έκανε κι εκείνος ένα εφετζίδικο περίπλοκο εφετζίδικο σχήμα που κάνουν πολλοί “έντεχνοι” μουσικοί. Στην Ελλάδα, έχω ήδη υπ’ όψιν μου 3 τέτοια κομμάτια:
- “Ένας νιός λεβέντης” (από την ταινία “Ένας Ντελικανής”) του Μανώλη Σκουλούδη, σε διασκευή Νίκου Σκαλκώτα.
- “Δεν ήταν νησί” του Μάνου Χατζηδάκι σε στίχους Νίκου Γκάτσου.
- “Τα λόγια και τα χρόνια” του Γιάννη Μαρκόπουλου, που σημειωτέον είχε κάνει την ενορχήστρωση στο (1) το 1962!!!
Το μέτρημα αυτών των τραγουδιών, γίνεται με βάση τις συλλαβές των στίχων, και τους τονισμούς των λέξεων.
ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ.
Επίσης, μη σε μπερδεύουν τα 9/8 ή 9/4. Το ζεϊμπέκικο είναι ΑΡΓΟ, και γι αυτό μετριέται σε όγδοα.
Τέλος, το αν ο ζεϊμπέκικος ρυθμός και χορός είναι… Τούρκικος ή όχι, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, γιατί έχει λυθεί από πολλά χρόνια, ακόμα και από τους Τούρκους σοβαρούς μουσικολόγους και μουσικούς. Όσοι ψάχνονται ακόμα, είναι απλώς ηλίθιοι.
Όπως κι αυτοί που πιστεύουν πως το Εκκλησιαστικό Όργανο των Καθολικών, είναι… Ελληνικό. Κι ας είναι οι Έλληνες που το κατασκεύασαν πρώτοι! Από τη στιγμή που το χαρίσαν στον Πάπα, σημαίνει πως δεν το γούσταραν καθόλου…