Νομιζα οτι υπήρχε θα το στείλω
αν μπορούσες να στείλεις και την εισαγωγή σε ταμπλατούρα…
Μήνυμα από συντονιστή: Παιδιά η ψιλή κουβεντούλα, και δη η ψιλή κουβεντούλα περί παρτιτούρας, ταμπλατούρας και οτιδήποτε εις -ούρα, να γίνεται κατ’ ιδίαν και όχι δημόσια στο Φόρουμ.
Αγαπητέ συμφορουμίτη atom heart, συνιστώ να μη βασιζόμαστε σε ταμπλατούρες ή παρτιτούρες ή συστάσεις - προτάσεις για ακκόρντα ή δρόμους (όταν βέβαια, αναφερόμαστε στην πρώτη δισκογραφική εκτέλεση κάποιου τραγουδιού), γιατί απλούστατα ο καθένας γράφει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι ή ό,τι του έχει πει κάποιος άλλος άσχετος ημιμαθής. Το αυτί είναι το καλύτερο μέσον, όπως σου είπαν προηγουμένως, αλλά και -τουλάχιστον- ένας δάσκαλος δεν θα έβλαπτε πολύ. Κι όλα αυτά με πολλή μελέτη και συνεχή αμφισβήτηση, χωρίς να είναι κανείς απόλυτος για τίποτα, ακόμη και για τις προτροπές σ’ αυτό εδώ το μήνυμα!!! Πάντως, καλό θα ήταν να αποφεύγουμε τη μισή μάθηση! Είναι ό,τι χειρότερο… :080:
Από κει και πέρα, αγαπητέ Μυτιληνιέ συμφορουμίτη Σταυρακέλλη, μπορούμε να βάζουμε παντού ό,τι ακκόρντα γουστάρουμε ή μπορούμε να φανταστούμε, ακόμα και να μιλάμε για δρόμους, σοκάκια και άλλα μονοπάτια, αλλά καλό θα ήταν να μην τα συστήνουμε και σε άλλους εάν δεν είμαστε -ή νομίζουμε ότι είμαστε- σίγουροι, γιατί έτσι μόνο κακό κάνουμε… Τουλάχιστον αυτό πιστεύω και δεν έχω διάθεση παρεξήγησης.:083:
Να μου λεγες τουλάχιστον ποια ηταν λάθη μου σε μια αναφορά που εκανα σε ενα φίλο που το ζητησε απο το Φορουμ θα ησουν ποιο διαφωτιστικός αν δεν εχεις διαθεση παρεξηγησης
Δεν υπάρχει καμία διάθεση παρεξήγησης, ούτε καν πρόθεση για κάτι τέτοιο, παρά μόνο για μάθηση και διάλογο. Δηλώνω ξανά ότι τα λεγόμενά μου αφορούν τις πρώτες δισκογραφικές εκτελέσεις. Εν προκειμένω, άκου πάλι την εκτέλεση που γνωρίζουμε όλοι, με το Δελιά και θα καταλάβεις ότι τα πράγματα είναι απλούστερα των όσων (ακκόρντων) ανέφερες προηγουμένως… Μπράβο, πάντως, για το “μ’ απαρνήστηκε”, για παράδειγμα, που ελπίζω να το άκουσες ο ίδιος κι όχι να το βρήκες σε κανένα περίεργο site με ακκόρντα :088:. Αλήθεια, υπάρχει στο “γλωσσάρι” μας;
Ακουστε και αυτην την εκτελεση μαγκες!!!:089:
Ερασιτεχνικη ηχογραφηση απο τον αυθεντικο ρεμπετη Νικο Βραχνα(Μουστακια)
Μιας κι ο @neapoliotis είναι ακόμα εδώ, μετά από 12 χρόνια, να ρωτήσω:
Σ’ αυτή την όντως τρομερή εκτέλεση, μήπως κάτι δεν πάει καλά με τις στροφές του κασετοφώνου; Το μπουζούκι (τόνος μεταξύ Ντο και Ντο#) ακούγεται νορμάλ, η φωνή ανεβαίνει κάπως ασυνήθιστα ψηλά αλλά δεν την έχω μάθει τη φωνή του Βραχνά οπότε μπορεί κι αυτό να είναι νορμάλ, αλλά εκείνη η φωνή που λέει «γεια σου Μουστάκια με τις πενιές σου» ακούγεται σαν καρτούν.
Αν είχαν πέσει οι μπαταρίες και γύρναγε πιο αργά όταν έγραφε, τότε κατά την αναπαραγωγή θα ακούγεται πιο γρήγορα και πιο ψηλά.
1 «Μου αρέσει»
Θυμάμαι μου έδωσε την κασέτα ο ίδιος στο σπίτι του το 2000. Κάναμε κάτι πρόβες τότε. Σε κάποια φάση την βάλαμε να παίξει και του έκανε εντύπωση η φωνή στα επιφωνήματα γιατί δεν θυμόταν ποιος ήταν. Η κα Βούλα, η γυναίκα του, είπε ότι ήταν ένα γειτονόπουλο πιτσιρίκι. Η ταχύτητα είναι σωστή. Ο Νίκος μπορούσε να κατέβει και πολύ χαμηλά, η φωνή του ήταν μεγαλειώδεις κυριολεκτικά ξέσκιζε τα πάντα δεν κόλωνε πουθενά, δεν τον ακουσα ποτέ να φαλτσάρει και έκανε πράγματα και τεχνικές που δεν ξαναείδα ποτέ σε κανέναν Στο μοναστηράκι και στα πέριξ ο Νίκος είχε πολλούς θαυμαστές. Ο ίδιος θεωρούσε ότι το δυνατό του σημείο ήταν η φωνή του, πολλές φορές μου έδειχνε το λαιμό του. ενώ άλλες φορές μου έλεγε χαρακτηριστικά, πρέπει να τα λες με το στόμα, μια φράση που από ότι φαίνεται την λέγαν οι παλιοί αναφερόμενοι στον παλιό τρόπο τραγουδίσματος που είναι επιστήμη.
5 «Μου αρέσει»
επειδή υπάρχουν και νέα μελη στο Φόρουμ ,βάζω εδώ ξανά,
τα βιογραφικά στοιχεία για τον Νίκο Βραχνά .
τα είχε βάλει ο Σταύρος Κ. (λιγότερο ψάξιμο έτσι)
Επίσης ένα νέο Βιογραφικό σημειωμα που εγραψα γύρω από τον Νίκο Βραχνά.
O Νίκος Βραχνάς(Μουστάκιας) γεννήθηκε το 1937 η το 1941 στον Πειραιά ,Μικρασιάτικης καταγωγής.Ασχολήθηκε απο μικρή ηλικία ερασιτεχνικα με το μπουζουκι αυτοδίδακτος και ακολουθώντας τους παραγκωνισμενους τοτε αυθεντικούς ρεμπετες του Πειραια οπως τον Γιωργο Μπατη,Μαρκο Βαμβακαρη,Στελιο Κερομυτη,τον Αβραάμ, τον Νικο Τσοκαροπουλο αλλα και πολλούς άλλους γνησιους σπιτικους μπουζουξηδες της περιοχης.Σε αντιθεση με το στυλ της εποχης της δεκαετιας του 1950 (πρωτοβγήκε στην πιατσα το 1952)ο Νικος Βραχνας ακολουθησε το παλιο ύφος παιξιματος της δεκαετιας του 30 που προέρχεται από τον 19 οι αιώνα.Αυτό τον έκανε πραγματικα τον τελευταίο υπέρμαχο ενός ύφους που στην πορεια χαθηκε μαζι με τα μυστικά του.Στο υπόγειο κουτούκι στα Ασπρά Χώματα της Κοκκινιάς ,σαράντα σκαλοπάτια κατω απο την γη όπως χαρακτηριστικά έλεγε,πρωτογνώρισε τον Μάρκο Βαμβακάρη ο οποιος εντυπωσιαστηκε από το ταλεντο του νεαρου Βραχνα.
Ζωή δυσκολη,δουλεια στο χυτηριο την ημέρα και το βραδυ με τις παρεες και το μπουζουκι του κάπως ετσι την περνουσε σαν γνησιος ρεμπετης,χωρις ποτε να αντιληφθεi την μεγαλη καλλιτεχνικη του αξια ,απλός και σεμνός έπαιζε μόνο για τους φίλους του και μόνο όταν αυτό ήθελε.Τα στέκια που σύχναζε ήταν η οδός Αστιγγος στο μοναστηράκι και τα μικρομάγαζα του του Μανωλη,του Τσιτομενεα ,του Μητσου του Σταυριανοπουλου και το εργαστήρι του επιστήθιου φίλου του Βασίλη Λιακόπουλου.Εκεί τον γνώρισα σε ηλικια 14 ετων το 1993.Ο Θεοδωρος Τσιτομενεας ιδιοκτητης παλιατζήδικου στο Μοναστηρακι υπήρξε μεγας λατρης του ρεμπετικου αλλα και ανθρωπος που βοηθησε ριζίκα τον Νικο στα πρωτα του βηματα ,αναγνωρίζωντας το ταλεντο του.Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 θα συνεργαστει με τον Θαναση Αθανασιου ή Πειραιώτη ή Πιτσίκο γνωστο ρεμπετη μουσικο της Αμερικης ο οποιος θα τον βοηθησει να ξεκινησουν μαζι μια συνεργασια με σκοπό την δημιουργία ενός δισκου.Ο δισκος ομως λογω της λογοκρισιας της εποχης θα απορριφτεί απο την εταιρεία Columbia λόγω των ακατάλληλων στίχων.Χαρακτηριστική είναι η φράση του συχγωρεμένου Αθανασίου για τον Βράχνα ''Αυτο το παιδι παιζει σαν τον Μαρκο.Θα εμφανιστει ακόμα στο ντοκιμαντερ του BBC Music of the Outsiders .Συμφωνα με την γνωμη των ρεμπετολογων και συλλεκτων της εποχης Παναγιωτη Κουναδη ,Σπυρο Παπαιωαννου και Τσαρλς Χαουαρντ υπήρξε ο πιο ατόφιος ρεμπέτης μουσικός της εποχής του ,ομως συνάμα ο αντιφατικός και απροσάρμοστος χαρακτήρας του ,δεν του επέτρεψε ποτέ την αναγνώριση παρά μόνο σε ένα στενό κύκλο φίλωνΑριστος επίσης επιδιορθωτής γραμμοφώνων .Το 1999 μετα απο μακροχρονιες και επιμονες προσπάθειες μου αλλά και των φίλων του, θα δεκτεί να ηχογραφησει για τον παραγωγό Τσαρλς Χαουαρντ σε μια σειρα ανεκδοτων μέχρι σήμερα ηχογραφησεων ,με την προοπτικη ενος δισκου που δυστυχως ομως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω του ξαφνικού θανάτου του το 2001 από καρδιά.Αυτές οι ηχογραφησεις εγιναν σε μια εποχη που η υγεια του ηταν βαριά κλονισμενη και αποτελούν το κύκνειο άσμα του.Σώζονται αρκετές ζωντανές ηχογραφησείς του απο θαυμαστές φίους που συνήθιζαν να τον ηχογράφουν με πρόχειρα κασετοφωνάκια.Το αγαπημένο του τραγούδι που σχεδόν πάντα συνήθιζε να παίζει πρώτο ηταν ο ‘‘Αλανιάρης’’ του Μάρκου Βαμβακάρη.
Μερικά λόγια από τον φίλο γείτονα του και μαθητή του Κώστα Ραυτoγιάννη:
Ο Νίκος είχε όλα αυτά που μπορεί να καταλάβει κανείς από τον ορισμό «ρεμπέτης». Μεγάλος μάγκας, με μια ατέλειωτη χρυσή καρδιά. Δε χάλαγε χατήρι. Άλλοι καιροί όμως τότες. Οικογένεια με πολλά παιδιά, δεν ήταν όλα εύκολα. Στα παλιά, στο Μοναστηράκι, στο παζάρι, έφτιαχνε κάνα γραμμόφωνο, αλλά όπου έβρισκε ευκαιρία έριχνε και τις πενιές του.
Πραγματικά όταν έπαιζε μπουζούκι και τραγουδούσε, έφευγε σε έναν άλλο κόσμο, μαγικό γιʼ αυτόν. Γιʼ αυτό, το τραγούδι του, σού τρύπαγε τα κόκαλα. Μέσω του Νικόλα μπορούσε να φανταστεί κανείς πως ήταν οι «Χρυσές Εποχές» του Ρεμπέτικου και ειδικότερα της Πειραιώτικης σχολής.
Αν και είχε γράψει και δικά του τραγούδια, δεν τα ηχογράφησε ποτέ σε δίσκους. Σώζονται μόνο μερικές ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις και μερικά ιδιωτικά βίντεο , στα οποία παίζει μπουζούκι και τραγουδάει
Το υπερδιόρθωσε το “απαρνήστηκε” του Δελιά ο Βραχνάς σε “απαρνήθηκε”… 