Πώςέμπλεξε ο Τζόρνταν σαυτό το παλιονοσοκομείο?Δεν είχε κρεβάτι σε ένα νοσοκομείο της προκοπής?
“…Οι μουσικοί από κεκτημένη ταχύτητα, έλεγαν όλοι καλά λόγια γιά τον Μπέμπη. Ίσως γιατί δεν τους ανταγωνίζονταν, με τις ελάχιστες δισκογραφικές του παρουσίες. Σιγά που δεν ήθελε… Αν ήταν ΤΟΟΟΟΟΣΟ καλός, θα τον έβαζαν στο στούντιο να γράφει αβέρτα. Ακόμα κι οι συνάδελφοί του, θα τον έπαιρναν στις ηχογραφήσεις των δικών τους δίσκων…”
Τέτοια …παπαριά είχα ν’ ακούσω καιρό! Ημαρτον Κώστα.
Πάρτε μια γεύση (προδημοσίευση από την “Κλίκα”) τι λέει ο Σπόρος:
“…Ο Μπέμπης ήταν άλλη ιδιαίτερη περίπτωση. Δεν τον ήθελαν οι εταιρίες στους δίσκους γιατί δεν του είχαν εμπιστοσύνη, λόγω ασυνέπειας. Για να παίξεις στην εταιρία έπρεπε το πρωί στις οχτώ να είσαι εκεί, μετά το ξενύχτι στο μαγαζί. Και να είσαι στην ώρα σου, γιατί αλλιώς χανόταν η ηχογράφηση. Εμένα, πολλές φορές που δεν ξύπναγα, μου έστελναν πειρατικό ταξί να με πάρει από το σπίτι. Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο είχαμε Κολούμπια και Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή είχαμε Οντεόν. Ο Μπέμπης δεν άντεχε τέτοιους …προγραμματισμούς. Έπινε και πολύ. Σαν παίχτης όμως ήταν θεός…”
Ερώτηση:1)Με το μπουζούκι παίζεις μουσική ή κάτι καθαρά αποκλειστικά “μπουζουκίστικο”;
2)Στην μουσική νομίζω υπάρχουν κ τα 1/64,λάθος;
3)Γιατί αυτή η σύγκριση των νέων με τους παλιούς;
ΥΓ:παλιοί=μερακλήδες οργανοπαίκτες, νέοι=επαγγελματίες οργανοπαίκτες
αυτο μπορεί να σημαίνει πολλά…
Σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο κάνω το εξής (παράλογο;) σκεπτικό:τότε το μπουζούκι ήταν κάτι σαν “διάλειμμα” απο την δουλειά κ τα προβλήματα της εποχής,“χόμπι”.Τώρα είναι μέσον επιβίωσης…
οπότε:τώρα υπάρχει περισσότερη μελέτη κ μια πιο “μουσική” φιλοσοφία παιξίματος…
Δηλαδή (θεωρητικά πάντα…μην βρίζετε) μπορούσαν οι παλιοί να πιάσουν τις ταχύτητες των νέων;
μήπως για αυτό το ρεμπέτικο ύφος είναι καθαρά συναίσθημα-μελωδία;
μουσική=ρυθμός-αρμονία
ΥΓ2:Με την μουσική εξωτερικεύουμε συναισθήματα…
κάποια από αυτά δεν χρειάζεται να τα εκφράσουμε με λίγη ταχύτητα παραπάνω;
Καμιά φορά η άλλειψη κάποιου ταλέντου η μελέτης,μας οδηγεί στην απαξία αυτών που τα κατακτήσανε…
Πριν αρχίσετε το “βρίσιμο”…
το δικηγόρο του “έξω από δω” κάνω…
Με την αμφισβήτηση μπορείς να κατακτήσεις την γνώση…Αϊνστάιν
Δημήτρη μπορώ να παρέμβω; 'φχαριστώωω…
- Δε σε “νοάω”, κάντο λίγο λιανό αυτό.
- Φυσικά και υπάρχει. Υπάρχει και το 1/ν, όπου ν>Μ όπου Μ οποιοσδήποτε θετικός αριθμός.
- Γιατί όχι; Κουβέντα κάνουμε.
αντι-ΥΓ: Κανείς δε το είπε αυτό, νομίζω. Όσο αφορά το αν οι παλιοί μπορούσαν ή όχι να πιάσουν ταχύτητες κλπ κλπ… Σε παραπέμπω στο αντι-ΥΓ2.
αντι-ΥΓ2: … (θεωρητικά πάντα!)
Και γω το δικηγόρο του έξω από κει κάνω…
Πάντα φιλικά,
Πάνος
ΥΓ Φανταστείτε δηλαδή τί θα έκανε ο Φλας με το τρίχορδο… Καλά ε, μιλάμε για μεγάλο σουξέ.
ΥΥΓ Φαντάσου η κουβέντα να αρχίσει να περιστρέφεται γύρω από το θέμα του “απλού παιξίματος των παλιών”; χεχε…
ΥΥΥΓ Μ’αυτά και μ’αυτά θυμήθηκα τη ΦΕΡΑΡΙ στη τελετή ένααρξης τη Παρασκευή…
Είπα να μην απαντήσω, μα δεν αντέχω τη διαιώνιση της μ—κίας. Τις “παπαριές” τις έλεγαν κι ακόμα τις λένε οι ίδιοι οι μουσικοί, και τις χάβουν οι παπαροφάγοι. Τόπα και παλιά, από την πρώτη στιγμή που άρχισε η “αναγνώριση” και οι συναντήσεις με τους “φοιτητές” τους όπως μας λέγανε, φούντωσε η μυθολογία. Μόνο ο Μάρκος ήταν καθαρός. Ο Τσιτσάνης ισχυριζότανε πως έγραψε το “Κάποια μάνα αναστενάζει”, κι ο Χατζηδάκις τόχαψε. Ο Παπαϊωάννου ισχυριζότανε πως εκείνος πήγε στον Μεταξά, και τούπαιξε με το μπουζούκι του γιά να τον γλυκάνει… Το χειρότερο ήταν όταν… θάβανε συναδέλφους τους, μυθοποιώντας… τις αδυναμίες τους! Αυτό κάνει και ο αιδεσιμότατος κ. Σπόρος, που όταν μου τον σύστησε στο στούντιο ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, μου εμφανίστηκε ως “ο μέγιστος της Αμερικάνικης σκηνής”. Εδώ όμως, είναι ολοφάνερο πως τον Μπέμπη, τον θάβει κανονικά. Είναι σαν κάποιον άλλο (δε θα πω τ’ όνομά του) που μου είπε “ποιό μπουζούκι του Δελιά; Αυτός ήταν πρεζάκης!” Αν πιάσεις δε τον Μπίνη, άσε… Εξετέθη αρκετά με το βιβλίο της Ιωάννας.
Τόπαμε και παλιά, αυτά όλα δεν τους κάνουν λιγότερο σπουδαίους, οι μεγαλύτεροι δημιουργοί του κόσμου, είναι συχνά κακεντρεχείς με τους άλλους. Αλλά το θέμα είναι άλλο: Να μη μασάμε την κάθε μυθολογία, όπως αυτήν που κάνει συχνά αυτό το φόρουμ με τις υπερβολές και τις θεοποιήσεις.
Και στο κάτω-κάτω, τι είπαμε; Πως ο Μπάμπης ήταν ένας πολύ καλός μπουζουξής, που εισήγαγε το κατά καιρούς “πνιγμένο παίξιμο” που ακολουθεί σήμερα ο Χρήστος Κωνσταντίνου.
Αυτή τη φορά δε θ’ απαντήσω, ούτε καν σε βρισιές.
Ξέχασα να πω πως σ’ όποιον λέει πως κάποιος άλλος είναι αλκοολικός ή χασικλής ή πρεζόνι, απαντώ “σιγά τις παρθένες”.
Τί μπουζούκι έπαιζε ο Μπέμπης, τρίχορδο ή τετράχορδο;
3
Φίλε Πάνο,
ο Φλας αν έπαιζε δεν θα έκανε τίποτε απολύτως…
ωστόσο αν είχε κ το ύφος,το μεράκι κ τις γνώσεις…
θα ήταν κορυφή…
Δεν υποστηρίζω ότι η ταχύτητα είναι το παν,άλλα ούτε κ το ύφος είναι το παν…απαιτείται συνδυασμός νομίζω.
Κάποτε ένας φίλος μου (παίκτης-σκυλάς) μου είπε το εξής:φέρε μου όποιο ρεμπέτικο τραγούδι θέλεις κ εγώ θα στο παίξω κ στο ύφος που θέλεις…
αν σου φέρω εγώ ένα σκυλάδικο κομμάτι θα μπορέσεις να το παίξεις όπως πρέπει;
Η μουσική δεν έχει όρια…μπορεί σε κάποιον να αρέσει το ρεμπέτικο ύφος άλλα παίχτης είναι αυτός που μπορεί να παίξει τα πάντα…τότε παίζει όργανο
Κωστα Χαλιε σου βγαζω κιτρινη αν και σε συμπαθω !! ΦΥΣΙΚΑ ΕΠΑΙΖΕ 3ΧΟΡΔΟ Ο ΜΠΕΜΠΗΣ !!
Σχετικα με αυτο που ρωτας υπαρχει ο εξης ΜΥΘΟΣ κι οταν λεμε μυθος πραγματικα ειναι ετσι μια και κανεις δεν το εχει επιβεβαιωσει τεκμηριωμενα απλα υπαρχει σαν φημη που κατωχυρωθηκε στον κυκλο των μουσικων σαν “αληθεια”, οτι δηλαδη :
Ο Μπεμπης επαιζε τοσο γρηγορα στο 3χορδο που
για να τον “φτασει” ο Χιωτης εφτιαξε το 4χορδο !!
Με το γνωστο τροπο που περιγραφει λεπτομερως ο Μπινης στο βιβλιο του !!
Μαλιστα ο μυθος μεγαλωνει οταν λεγεται οτι ο ιδιος ο Χιωτης ηταν αυτος που το ειπε αυτο,
μια και τον σεβοταν και παραδεχοταν τον Μπεμπη !!
Επισης απο το βιβλιο του Μπινη μαθαινουμε οτι οι δυο κολοσσοι αυτοι Χιωτης-Μπεμπης απο το '47-'48 επιχειρηθηκε να παιξουν μαζι σε σχημα αλλα σταθηκε αδυνατο απο το φυσικο “αταιριαστο” να παιζουν δυο δεξιοτεχνες μαζι !! το αφηνω ετσι ασχολιαστο οπως και ο Μπινης απλα το ανεφερα ετσι μια και αν δεν ζησεις καποιον ανθρωπο δεν μπορεις να εκφερεις γνωμη κατα τη δικη μου αποψη.
Προς Αρη
Καλο ειναι να μην ανεβαζουμε τους τονους μεταξυ μας, δεν εχουμε να χωρισουμε τιποτα κι απ’την αλλη μπορουμε να τα ριξουμε σε τοσα που μας ενοχλουν …
Προς Κωστα Φερρη
Δεν καταλαβαινω απο που βγαινει οτι μπορει να μειωθει η καλλιτεχνικη αξια του Μπεμπη αλλα και του Τσιτσανη για ενα πταισμα που εκανε οπως ολοι μας εχουμε κανει φανταζομαι ομοιως και για τον Παπαιωαννου. Ολοι εχουν αδυνατες στιγμες …
Και θυμαμαι την Ξανθη το '81 καπου που γνωρισα ενα παιδι που ηταν φανταρος και δουλευε σαν πολιτης ηλεκτρολογος στο “Χαραμα” με Τσιτσανη και
Μπελλου, οποτε μου περιεγραφε φασεις και σκηνικα απο τσακωμους και αλλα και ειχα “χασει πασα ιδεα” ποιος εγω τωρα να εκφερω γνωμη τωρα για
τον Τσιτσανη που με τα τραγουδια του εχω φαει γλυκο ψωμακι !! και οχι μονο … και εχω ζησει ολη την Ελλαδα να διασκεδαζει, ξεφαντωνει, κραιπαλιαζεται και εκστασιαζεται με τις μελωδιες του …
Επισης να προσθεσω μια πληροφορια και μια γνωμη.
Ο Μπεμπης συμμετεχει σε ενα δισκο του δικου μας Κωστα Παπαδακη-Ναυτη οπου παιζει δημοτικα και
λαικα ενας δισκος καπως προχειρογραμμενος γυρω στο '62 στην Αμερικη οπου εκει δεν παιζει ο Μπεμπης τοσο αψογα. Πιστευω οτι φταιει το μπουζουκι που μαλλον δεν ειναι το δικο του αλλα του Κ.Π. και πρεπει να ηταν κατσαρολα … Αν θελετε ανεβαζω δειγμα.
Σημ. ο ιδιος ο Ναυτης μου διαβεβαιωσε οτι επαιζε ο Μπεμπης,δεν ειναι μουφα !
Και τελος πιστευω οτι το αστατο του χαρακτηρα
του Μπεμπη και η ελλειψη θελησης ή προσπαθειας για καρριερα και ονομα
τον εκαναν να αδιαφορει για υστεροφημια, ηχογραφησεις κλπ
Επισης να υπενθυμισω οτι ολοι οι καλοι μπουζουξηδες της εποχης του ηταν κλασεις ανωτεροι απο τους σημερινους κι ας τρεχουν οι σημερινοι τοσο !! Το παθος, το μερακι, η ψυχη και η καταρτιση πανω στους λαικους δρομους που ειχαν ολοι αυτοι Μπεμπης, Χιωτης, Αθανασιου, Σπορος, Τσιμπιδης, Μακριδακης, Τατασοπουλος, Ιορδανης, Λεμονοπουλος, Καλυμνακης, Λαυκας και που η επομενη γενια κραταει εως σημερα Παπαδοπουλος, Καρνεζης, Μωραιτης, Στουραιτης, Ζαφειριου και καποιοι που ξεχναω ή δε γνωριζω
δυστυχως τεινουν να εξαλειφθουν τελειως σημερα !!
"ποιος εγω τωρα να εκφερω γνωμη τωρα για
τον Τσιτσανη που με τα τραγουδια του εχω φαει γλυκο ψωμακι !! " …
γεια σου ρε Γιώργη άρχοντα … μεγάλη κουβέντα αυτο 
και τιμή σου που το λες !
την καλημέρα μου σε όλους … και ημαρτον, ας μην βρίζουμε ο ένας τον άλλον …
Ρε Θοδωρή, σε έχουμε χάσει από το φόρουμ… Τόσο πια σε ζορίζουν αυτοί οι άθλιοι;
Η διαμαχη για τριχορδο η τετραχορδο δεν αξιζει σε μας που αγαπαμε το καλο ελληνικο τραγουδι.
Ο Χιωτης 4χορδο παιζει στον Επιταφειο και ποιος απο μας νομιζει οτι αυτο δεν ειναι μπουζουκι;
Αν οι παλιοι παιζαν μπουζουκι καλυτερα απο τους τωρινους, εξαρταται κατα την γνωμη μου απο την ποιοτητα της μουσικης που επαιζαν. Αν δεν γραφαν αυτα που εγραψαν οι Μαρκος, Τσιτσανης (και αλλοι πολλοι) δε θα υπηρχε καν το θεμα περι καλυτερου.
Κοιταχτε εγω μενω στο εξωτερικο για πολλα χρονια και οταν ερχομαι στην Ελλαδα η εχω επισκεπτες απο Ελλαδα οσες φορες και αν βαλω ρεμπετικα δεν τα πανε καθολου. Οχι αλλο αλλα λενε οτι ακουω αυτα επειδη ειμαι μακρια.
Εγω φυσικα δε το πιστευω αυτο αλλα πιστευω οτι η αισθητικη του Ελληνα εχει αλλαξει, και αυτο επιρεαζει και το μπουζουκι.
Αυτη η ταπεινη γνωμη μου.
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην Nikos_s 12 Φεβρουάριος, 2006)
Κατά την προηγούμενή μου “σύγκριση” παλιών-νέων θέλω να επισημάνω ότι πχ:τον Χιώτη τον κατατάσω στους νέουσ,όπως κ τον Σταματίου,Λεμονόπουλο κτλ.Σαν νέους θεωρώ που με το παίξιμο κ τις συνθέσεις τους άλλαξαν κατά πολύ την μέχρι τότε φιλοσοφία κ παιξίματος του μπουζουκιού.
Δεν αναφέρομαι σε κόντρα 3χορδο-4χορδο αλλά σε κόντρα φιλοσοφίας.
Οι νέοι αυτοί,δέχτηκαν αρκετές επηρροές από την παγκόσμια μουσική κ “εμφύτευσαν” πολλά καινούρια στοιχεία στην ελληνική μουσική.
Από την άλλη οι νέοι της σημερινής εποχής πιστεύω είναι απλώς θύματα όσον αφορά την δημιουργία των δισκογραφικών εταιριών κ της γενικής υποκουλτούρας
της νεολαίας.
Ωστόσο σαν οργανοπαίχτες (καθαρά εκτελεστές) τους βρίσκω επίσης καινοτόμους.
Απλά δεν μου αρέσει το γεγονός ότι πολλές φορές έναν “βιρτουόζο” τον αποκαλούμε σκυλά κ οτι χαλάει
την εικόνα κ τιν ιδεολογία του μπουζουκιού;
Αλήθεια,τον Πολυκανδριώτη κ τον Νικολόπουλο πως θα τους χαρακτηρίζαμε;
Δημήτρη,
Πρώτα απ’όλα, μη ξεχνάς πως ο Χιώτης είχε και μια σηματνική “πρώτη περίοδο”, η οποία για μένα (και πολλούς ακόμα, είμαι βέβαιος) υποσκιάζει την ύστερη εξέλιξή του.
Έπειτα, είμαι της γνώμης πως μια καινοτομία, αν δεν γίνει με την αρμόζουσα προσοχή και Γνώση, ίσως προκύψει “παράφωνη” στο φινάλε. Υπάρχουν παραδείγματα, κι απ’όλα ένα και τρανότερο… Γνώμη μου.
Δημήτρη, για σένα δεν τίθεται δηλαδή θέμα ιδεολογίας; Αρκεί άραγε η δεξιοτεχνία;
Τέλος, τους Νικολόπουλο και Πολυκανδριώτη, εσύ τους χαρακτηρίζεις “ρεμπέτες”;
Δίχως ίχνος ειρωνίας, με πολύ διάθεση για διάλογο,
Πάνος
Φίλε Πάνο,
Θέμα ιδεολογίας για εμένα προσωπικά τίθεται στον γενικό κοσμο της μουσικής…
Να υπακούς στους κανόνες τις αρμονίας ώστε το αποτέλεσμα να μην είναι κάτι κουραστικό για τα αυτιά.
Όσον αφορά την ιδεολογία (στην μουσική πάντα) η άποψή σου είναι ότι συμφωνώ με την ιδεολογία του ρεμπέτικου κ δεν ακούω (ή κ κατακρίνω) όλα τα άλλα είδη μουσικής;
Το ρεμπέτικο στις μέρες μας μπορεί να εκφράσει (για πολλούς) αυτά που εξέφρασε την τότε εποχή;Δυστυχώς οι εποχές αλλάζουν,τα προβλήματα αλλάζουν κ επίσης κ οι φωνές αλλάζουν(κ να γραφούν
τέτοια τραγούδια ποιος θα τα υποστηρίξει;)
Δεν διαφωνώ μαζί σου (ειλικρινά) απλά δοκιμάζω να τα δω με ένα διαφορετικό μάτι που έχει να κανει περισσότερο με την μουσική γενικότερα παρά με την ιδεολογία.
Τα ονόματα Νικολόπουλος,Πολυκανδριώτης τα έβαλα για να πω το εξής:μπουζούκι=ρεμπέτικο;
Έχω πετύχει εκπομπές με αφιερώματα στην ρεμπέτικη μουσική κ τους έχω ακούσει να δίνουν το χρώμα κ το ύφος στο παίξιμό τους που πολλοί στα ρεμπετάδικα (εννοείται ότι όποιος παίζει σε ρεμπετάδικο δεν είναι ρεμπέτης) δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο.
Για μένα το μπουζούκι είναι ένα μουσικό όργανο κ όχι μόνο ένα ρεμπέτικο όργανο.
Απλά δεν χρειάζεται να είσαι αποκλειστικά στον χώρο του ρεμπέτικου για να τον υποστηρίξεις με το παίξιμό σου.Πες μου τις όποιες αντιρρήσεις σου.
Ειλικρινά,στα λέω αυτά χωρίς ίχνος προσπάθειας παρεξήγησης κ “καβγά”…απλά μου αρέσουν πολύ τέτοιες (φιλοσοφικές) συζητήσεις γύρω από τον χώρο
της μουσικής κ εννοείται οτι σέβομαι την άποψή σου
Επίσης έχω την έξης άποψη…
Η μουσική ενώνει τους ανθρώπους…
Οι μουσικοί τους χωρίζουν…
Δεν ειμαι τοσο “hard core” στο τι θα πει μπουζουκι, ο καλος σολιστας με το ακουσμα και μονο φαινεται.
Ξεφευγω απο το θεμα αλλα ο σολιστας ερχεται πολυ μετα απο τον δημιουργο, και κυριος αυτο που λειπει ειναι οι μεγαλοι δημιουργοι που θα μπουρουσαν να γραψουν μουσικη για να επεκτανθει το μπουζουκι - καπως αναλογα με την ιστορια της Ισπανικης κιθαρας.
Ετσι τουλαχιστον (θεωρητικος) το βλεπω, η αληθεια ισως ειναι πιο πολυπλοκη και εχει να κανει με το μεγεθος του Ελληνικου πολιτισμου μεσα σε ενα γιγαντιο γκλομπαλ βιλατζ.
Συγνωμη που γραφω πολλα αλλα το μπουζουκι ειναι το μερακι μου αλλα χωρις συνεχη εξελιξη φοβαμαι για το μελλον αυτης της καθαρα νεο-ελληνικης προσφορας στο πολιτισμο.
Αν το σκεφτουμαι λιγο δεν βγαινουν καινουργια genre τοσο ευκολα.(ενας αιωνας ειναι για μενα κατι το καινουργιο, ας προσπαθουν να μας πεισουν οτι καινοτομιες γινονται με ραγδαια ταχυτητα).
Για μενα βγηκε το ρεμπετικο μετα βγηκαν οι Θεοδωρακης, Χατζιδακις, Ξαρχακος και αλλοι λιγοτερο σημαντικοι, που συνεχισαν τους ρεμπετες οταν γραφαν καθαρα ελληνικο τραγουδι. (Οταν δεν γραφαν ελληνικο ειναι για μενα τουλαχιστον σε κατωτερο επιπεδο και δεν συγκρινεται με κλασσικη μουσικη.)
Αλλα μετα απο αυτους υπαρχει εξελιξη; Θα το πω αλλοιως , που ειναι ο καινουργιος Τσιτσανης;
Θα μου πειτε που ειναι ο καινουργιος Μαιλς Ντειβις;
ΥΓ Το Χιωτη τον αναφερα πριν μονο για να πω οτι αυτο που παιζει στον Επιταφειο ειναι μπουζουκαρα και να ειχε δεκαπεντε η μια χορδη. Το προβλημα με τους περισσοτερους συγχρονους ειναι οτι παιζουν αστειο βιολι οχι μπουζουκι. Το μπουζουκι ειναι σαν το πιανο πρεπει να τις ακουσεις ολες τις νοτες καθαρα.
Φίλτατε Δημήτρη,
Υπάρχουν βεβαίως αυτές οι γενικές γραμμές τις οποίες πρέπει πάντα να έχει στο νου του ο μουσικός. Ας μην απλωνόμαστε τόσο όμως.
Δε μου αρέσει ο συνδυασμός των λέξεων:
“ρεμπέτικη (+) ιδεολογία” στο παίξιμο, αλλά μάλλον αυτό περιγράφει καλλίτερα το αντικείμενο της κουβέντας μας.
Δεν είπα ότι δεν ακούω (ή κατακρίνω) άλλα είδη μουσικής. Για μένα η ρεμπέτικη μουσική είναι μακράν (από κάθε άποψη) η κορωνίδα της μουσικής που έχει δώσει ο Ελληνισμός. Γούστο μου. Και δικαίωμά μου αναφαίρετο να “λογοκρίνω” από τα αυτιά μου συνειδητά, ό,τι δεν ανήκει στο ευρύτερο γούστο μου.
Μπουζούκι = Ρεμπέτικο;
Το μπουζούκι σαν μουσικό όργανο, έχει ενορχηστρώσει και μη “ρεμπέτικη” μουσική, με πολλές φορές όμορφο αποτέλεσμα. Όμως, άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας. Για μένα η Ρεμπέτικη μουσική είναι ο φυσικός του χώρος, εκεί που αστράφτει σε όλο του το μεγαλείο, εκεί που αναδεικνύεται η ιδιεταιρότητά και η ιερότητά του, η λιτότητά του. Εκτός Ρεμπέτικου, είναι απλά, όπως το λες, άλλο ένα μουσικό όργανο. Αυτή είναι η δική μου γνώμη.
Λες: “Το ρεμπέτικο στις μέρες μας μπορεί να εκφράσει (για πολλούς) αυτά που εξέφρασε την τότε εποχή; Δυστυχώς οι εποχές αλλάζουν,τα προβλήματα αλλάζουν κ επίσης κ οι φωνές αλλάζουν…” Εδώ δε συμφωνούμε. Τα πράγματα λίγο πολύ τα ίδια είναι. Η ουσία δεν έχει αλλάξει. Οι μάσκες αλλάζουν, το πρόσωπο από πίσω παραμένει. Η φτώχεια, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η εγκατάλειψη… Και η ανάγκη του Λαού για μουσική έκφραση παραμένει, ανεξήτιλο ένστικτο. Γι’αυτό και το Ρεμπέτικο παίζεται, και θα παίζεται “κάπου στα πέριξ”, όπως είχε πει κάποιος. Τώρα, το θέμα της δημιουργίας μουσικής σήμερα, είναι άλλο. Μπορεί να μην υπάρχουν τόσοι καλλιτέχνες αντάξιοι των κλασσικών, υπάρχουν πάντως πολλοί αξιόλογοι. Όμως, σήμερα μιλάμε για ένα κατεστημένο στη δισκογραφία, μιλάμε για μια ολόκληρη βιομηχανία η οποία βαστάει γερά τα χαλινάρια, μιλάμε για τα αφεντικά που πνίγουν κάθε (ή τουλάχιστον όσο μπορούνε) αγνή και αξιόλογη κίνηση στο χώρο του Λαϊκού τραγουδιού, και όχι μόνο.
Τέλος, αν πέτυχες τον Πολυκανδριώτη και Νικολόπουλο να δίνουν έξτρα “ρεμπέτικο” χρώμα, απαντώ υπενθυμίζοντάς σου τα ίδια σου τα λόγια
“…εννοείται ότι όποιος παίζει σε ρεμπετάδικο δεν είναι ρεμπέτης”. Δε νομίζω πως οι συγκεκριμένοι πρεσβεύουν την “ρεμπέτικη ιδεολογία” στο παίξιμο. Αυτό, βέβαια, δεν τους κάνει καταδικαστέους. Όπως δε κάνει καταδικαστέο εμένα που δεν είμαι… Κινέζος! Αν όμως πλασάρομαι για Κινέζος… θα πέσει σύννεφο η σφαλιάρα, και δικαίως, έτσι δεν είναι;
Πάνος