Γειά σας.
Κάνω μία νύξη σε ένα εγκυκλοπαιδικού ενδιαφέροντος θέμα.
Όπως είναι στους περισσότερους γνωστό, το τραγούδι του Μπάτη “ο μπουφετζής” έχει κατά φοβερή σύμπτωση ίδια μελωδία με ένα αμερικάνικο (μπλουζ?) που τιτλοφορείται “How dry i am”.
Η πρώτη στροφή λέει:
How dry i am
How dry iam
nobody knows how dry i am
Μήπως ξέρει κανείς τη συνέχεια?
Κάπου είχα διαβάσει (δε θυμάμαι που - άτιμη αλτσχάϊμερ) ότι το τραγούδι είναι αγγλικό ή ιρλανδικό παραδοσιακό τραγούδι που το τραγουδάγανε στις pub. Στο ίδιο site είχε και ένα μικρό απόσπασμα δυστυχώς μόνο με τους στίχους που αναφέρεις. Ελπίζω κάποιος άλλος να έχει περισσότερες και κυρίως εγκυρότερες πληροφορίες και να τις μοιραστεί μαζί μας.
Αν δεν κάνω λάθος,το συγκεκριμένο τραγούδι είναι από μια παλιά ιταλική μελωδία.Ετσι νομίζω είπε ο Πάνος Σαββόπουλος.Πρέπει να το αναφέρει στις εκπομπές που έκανε στην Ετ3. Γράψε στο Youtube Rebetiki Istoria. Κάπου το αναφέρει ο κύριος Σαββόπυλος.
Για ρίξε μια ματιά εδώ: http://www.google.gr/search?q="nobody+knows+how+dry+i+am"&ie=utf-8&oe=utf-8&aq=t&rls=org.mozilla:el:official&client=firefox-a
Να είστε καλά.
D.
Το πρωτότυπο τραγούδι με τίτλο: “The near future” που έγραψε ο Irving Berlin το 1919, [b] εδώ.[/b]
Διασκευή του είναι το: How dry I am, how dry I am
Nobody knows how dry I am… Hooow dryyy I aaaaaam! .
Κι αυτό με τη σειρά του πηγάζει από το γκόσπελ [b]“When the saint’s go marching in”.[/b].
Λέγεται πως η διασκευή έγινε από ανώνυμο Κωνσταντινουπολίτη καλλιτέχνη στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν το σκοπό αυτό τον παίζανε και τον τραγουδούσανε αμερικανοί ναύτες από τα καράβια που είχαν αράξει στο Βόσπορο.
Εδώ [b] με τον Louis Armstrong.[/b]
Μάλλον το βρήκα ρε παιδιά. Για ακούστε εδώ: ο μπουφετζής και με Χριστουγεννιάτικες καμπανίτσες.
***
Λίγο μοιάζει μόνο στην αρχή, το υπόλοιπο είναι διάφορα άλλα…
Δ.
***
Αυτό κι αν είναι φίλε: http://www.youtube.com/watch?v=56qen4O7BBw
Δ.
***
Πολύ καλύτερο εδώ!!! http://www.youtube.com/watch?v=_vtg9cOYOU4
Δ.
***
Κι εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=B_ZRJtoXAR4. Τέλειο!!!
Δ.
Το τελευταίο ήταν το καλύτερο. Με ιδιόφωνο 
Ευχαριστώ για το ψάξιμο συνφορουμίτες. Νομίζω βρήκαμε κάποια άκρη. Το τραγούδι γνώρισε πολλές παραλλαγές και τελικά έμεινε γνωστό το δίστιχο how dry iam,nobody knows how dry i am.
Τα υπόλοιπα λόγια νομιζω λόγω ποτοαπαγόρευσης και επειδή χρησιμοποιήθηκε από τη Warner για κάποια καρτούν,μπήκαν στην άκρη.
Τώρα το είδα voreioanatolike.
Κατά μία εκδοχή, είναι παλιά γερμανική καμπαρετζίδικη μελωδία. Ο Κουνάδης ισχυρίζεται - και μάλλον το έψαξε περισσότερο - ότι ξεκίνησε σαν μια αμερικάνικη μελωδία του Ευαγγελίου και εξελίχθηκε (μαζί με τόσες και τόσες εκκλησιαστικές μελωδίες) σε τραγούδι της ταβέρνας.
Αργότερα έγινε περισσότερο γνωστό σαν σκωπτικό τραγουδάκι που διακωμωδούσε την υποκριτική ποτοαπαγόρευση του 1920 στις ΗΠΑ. (Οι παρανόμως σουρωμένοι τραγουδάγανε ότι είναι δυστυχείς επειδή δεν έχουν να… πιούνε).
Αυτή τη λαϊκή μελωδία των κατατρεγμένων, τη χρησιμοποίησε και ο Charlie Chaplin σε μερικές (από τις… δεκάδες!) ταινίες που γύρισε το έτος 1914 αλλά και αργότερα. Σε διάσπαρτες στιγμές έκανε χρήση των πρώτων τεσσάρων φθόγγων που υπογράφουν το how dry I am (Λα - Ρε - Μι - Φα#).
Προσωπικά πιστεύω ότι ο Chaplin ήταν το σημείο εκκίνησης απ’ όπου η μελωδία έγινε παγκοσμίως γνωστή, τόσο σε θεατές όσο και σε μουσικούς (η μουσική ήταν ζωντανή στο βουβό σινεμά), και απ’ όπου θεωρώ πιο λογικό να την άκουσε και ο Μπάτης και να έφτιαξε τον δικό του “Μπουφετζή” (1935).
Υπάρχει βέβαια και η εκτέλεση του Παπαϊωάννου, ενώ ο Κουνάδης σημειώνει ότι υπάρχει και η εκτέλεση των Μπάτη - Περιστέρη με τίτλο “Αρχόντισσα” (1947) με την Ελλη Σοφρωνίου (δεν το βρήκα στη συλλογή μου)
Οι αγγλικοί στίχοι που γράφηκαν πάνω σ’ αυτή τη μελωδία είναι πολλοί.
Από ένα mp3 του Ben Samberg που θεωρείται κοντύτερο στην αρχική εκτέλεση, έχω σημειώσει τα παρακάτω:
How dry I am
how dry I am
he’ s ??? to see (δεν ακούγεται)
just why I am
no alcohol
in my high ball
and that is why
so dry I am
(dry = στεγνός από πιοτό, highball=ουίσκι με σόδα σε ψηλό ποτήρι - ναι κύριοι, δεν είναι ελληνική εφεύρεση όσο και αν σας κάνει εντύπωση!).
Δεν το έχω πια το mp3, αλλά δεν θα δυσκολευτείτε να το βρείτε - είναι free ως παραδοσιακό.
Στις μέρες μας έφτασε η πλέον γνωστή version με τις δύο στροφές:
how dry I am - how dry I am
nobody knows - how dry I am
(δεν έχω ακούσει άλλους στίχους - νομίζω αυτό είναι όλο κι όλο)
Ρε παιδιά, εδώ και είκοσι σχεδόν χρόνια οι Παπαϊωάννου / Κουνάδης έχουν αναφέρει ότι πρόκειται για το αμερικάνικο gospel “in the rivers of Babylon” (Εις τους ποταμούς της Σιών εκλαύσαμεν ή κάτι τέτοιο, πράγματι κείμενο της παλαιάς διαθήκης όπως και ο ΤΜ αναφέρει), στη μελωδία του οποίου είναι γραμμένο και το “when the saints go marching in” καθώς και το ηλίθιο από στιχουργικής άποψης τραγουδάριον How dry I am κλπ. Ο Σαββόπουλος απλώς αναμασάει την δημοσιευμένη αυτή πληροφορία. Από εκεί και πέρα, απλά χάνουμε τον καιρό μας ξοδεύοντας έντεκα, μέχρι αυτή τη στιγμή, μηνύματα για ένα πασίγνωστο θέμα.
Δεν πειράζει φίλε μου,δεν νομίζω να μετράμε παραγωγικότητα και χρόνο-χρήμα.Ας χαλάσαμε 11 posts. Όλες αυτές οι εκδοχές υπήρχαν και καλά κάναν και αναφέρθηκαν. Σ’ ευχαριστώ για την έξτρα πληροφορία.
Υ.Γ.
Το rivers of Babylon δεν είναι νεότερης εποχής? Αν δεν κάνω λάθος ήταν “hit” της δεκαετίας του '70… Πάντως ότι έχει άμεση σχέση με gospel τραγούδι ναι.
Το νεότερο τραγούδι, Vorioanatolike, είναι απλά σύγχρονη εκτέλεση του παλαιότερου gospel που αναφέρεται στη γνωστή από την παλαιά διαθήκη εξορία των Εβραίων στη Μεσοποταμία. Οι εξ ημών τυχόν τακτικοί επισκέπτες της εκκλησίας ίσως μπορούν να αναφέρουν επακριβώς το κείμενο του σχετικού ψαλμού στα ελληνικά, αν και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
ας με συγχωρέσει ο νίκος ο πολίτης που θα ανακινήσω το θέμα…
ένας σκωτσέζος καθηγητής φιλοσοφίας (συνταξιούχος), λάτρης της ελληνικής μουσικής, στα πλαίσια των μαθημάτων ελληνικών που παραδίδει, βρήκε κάποια στοιχεία. επειδή χρησιμοποίησε στοιχεία από το φόρουμ, τα παραθέτω σαν ευχαριστώ και σαν ανατροφοδότηση.
λοιπόν, οι στίχοι από το “how dry I am” της ποτοαπαγόρευσης:
How dry I am
How dry I am
Nobody knows
How dry I am
I pawned my hat
My coat and shoes
For one more drink
Of Knoxville booze
knoxville: πόλη του tennesse
επιβεβαιώνει την ομοιότητα με το gospel “happy day”, κι εδώ αρχίζουν τα ενδιαφέροντα. είχε μορφή ερώτησης-απάντησης (όπως πολλά νέγρικα), κι ο μπουφετζής (στην διασκευή του παπαιωάννου) είναι από τα λίγα μπουζουκοτράγουδα με αυτή τη μορφή (πχ μαθητής-ζαμπέτα που είναι όμως άλλης εποχής). επίσης αναφέρει το σχήμα “the skillet lickers” που ο ήχος τους πλησιάζει τα ακούσματα του ρεμπέτικου, ειδικά τα ηχογραφημένα στην αμερική! ηχογράφησαν στην georgia των ηπα στα 1927-1935 (http://www.myspace.com/skilletlickers).
παρακινδυνευμένη προσωπική μου σκέψη είναι πως πιθανόν (πιθανόν, ε;!) μια τέτοια τυπική μελωδία για ματζόρε θα μπορούσαν να την εμπνευστούν διαφορετικοί μουσικοί σε διαφορετικά μέρη και εποχές. αν και ο μπάτης φημίζεται για τη χρήση παραδοσιακών μελωδιών (μανταλένα κλπ) -στα πλαίσια της ανώνυμης δημιουργίας, όχι ως συνθέτης-αντιγραφέας…
Αυτή η ανακίνηση παλιών θεμάτων…
Επειδή το ζήτημα αυτό έχει συζητηθεί πολλές φορές στο φόρουμ και, απ’ όσο είδα εν συντομία, δεν το έχει βάλει κανείς άλλος, είπα να βάλω εδώ τη γνωστή από δεκαετίας περίπου ηχογράφηση από το “Ο Πειραιάς και το ρεμπέτικο τραγούδι”, με ένα μέρος το How dry i am και δεύτερο τον Μπουφετζή. Για να υπάρχει κι εδώ.
Παρεμπιπτόντως, οι Skillet Lickers έχουν ηχογραφήσει και κάτι γνωστά άσματα του ρατσιστικού νότου των ΗΠΑ, όπως το Run nigger run καθώς και το γνωστό “ύμνο” των νοτίων Dixie.
Όσο έψαξα στο δίκτυο, ηχογράφηση με τίτλο How dry i am δεν βρήκα από αυτούς.
οχι, διοτι κατηγορουσανε τον χιωτη μετα οτι εγραφε σε ξενα μοτιβα, οπως τζαζ και λατιν. οριστε ο πρωτος διδαξας… σαμπως ο φασουλας, δεν ειναι καντρυ και αυτο? και μαλιστα με κουρδισμα αλα μπαντζο…?
Δεν νομίζω ότι έχει σχέση το ένα με το άλλο,να μπλέκουμε τον Μπάτη με τον Χιώτη.Το πρώτος διδάξας ακούγεται βαρύ.
Πολλές φορές κάτι μας θυμίζει κάτι άλλο.Δηλαδή σαν τραγούδι ο Μπουφετζής δεν σου αρέσει?
Αυτό που καταλαβαίνω εγώ με την τοποθέτηση του michael palmo, είναι ότι δεν υπήρχαν “στεγανά”. Στα λιμάνια βρισκόντουσαν όλες οι εθνικότητες οπότε κυκλοφορούσαν πολλές μελωδίες. Όποιος είχε ένα κάποιο ταλέντο τις προσάρμοζε στα κέφια του και με το γούστο του. Θεωρώ ότι ο Χιώτης έκανε πολύ πιο προχωρημένη δουλειά, από αυτό που έκανε ο Μπάτης με το μπουφετζή. Αλλά από την άλλη ο Χιώτης ήταν και πολύ πιο μελετημένος.
Εγώ πάλι δεν έχω πειστεί ότι η ομοιότητα μεταξύ Μπουφετζή και How dry I am δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για μια κοινότατη μελωδική κίνηση, είτε παίζεις ελληνικούς δρόμους είτε μπλουζ είτε οτιδήποτε που να περιλαμβάνει μια μείζονα κλίμακα. Αν ξετινάξουμε όλο το παγκόσμιο ρεπερτόριο της μουσικής από κτίσεως κόσμου, όλο και θα το ξαναβρούμε κάπου στις Ινδίες, στα υποσαχάρια, στο ευρωπαϊκό μπαρόκ, σε στρατιωτικά σαλπίσματα… 
Άσε που είμαι βέβαιος ότι αν δεν υπήρχε το How dry I am, ή αν δεν το ξέραμε στην Ελλάδα, σίγουρα κάποιος θα έλεγε ότι ο Μπουφετζής προέρχεται από το When the saints.