Μα βεβαίως και από αυτό προέρχεται, το έχουμε πει και ξαναπεί, και επίσης απ’ το In the rivers of Babylon (εις ποταμούς Βαβυλώνος εκλαύσαμεν κλπ.).
απο που το εβγαλες αυτο το συμπερασμα? μου αρεσει και πολυ μαλιστα.
1 «Μου αρέσει»
Ωραία, σ’ αυτή την περίπτωση ο Μπουφετζής του Παπαϊωάννου από πού προέρχεται; Γιατί με του Μπάτη δε μοιάζει και τόσο πολύ…
Το συμπέρασμα δεν το έβγαλα κάπως απλά θέλω να καταλήξω στο ότι δεν είναι κακοί οι πειραματισμοί.
ναι αλλα εμενα ρωτησες… εγω ειπα οτι κατηγορουσανε τον χιωτη για τα ξενα μοτιβα στην εποχη του. δεν ειπα οτι ειναι κακο η καλο. κι εδω βλεπουμε οτι χρονια πριν ο αλλος πηρε ατοφια ενα ξενο τραγουδι και το εκανε ελληνικο. ο καθε καλλιτεχνης ειναι ελευθερος να εκφραστει οπως θελει…
1 «Μου αρέσει»
Ε κάτσε, μισό λεφτό. Στην περίπτωση που όντως κάποιος έχει ξεσηκώσει το τραγούδι του αλλουνού (για τον Χιώτη δεν την ξέρω την περίπτωση, για τον Μπάτη έχω αμφιβολίες - αλλά λέμε, ΑΝ), μάλλον έχει υπερβεί τα όρια της καλλιτεχνικής ελευθερίας.
Κι αν αυτό είναι κακό να το κάνει ο ένας, παραμένει κακό όσο κι αν το έχει ήδη κάνει παλιότερα κι ο άλλος.
1 «Μου αρέσει»
Την εποχή που ηχογραφήθηκε ο Μπουφετζής, το 90 – 95 % των «νέων» «συνθέσεων» στη λαϊκή και δημοτική μουσική ήταν ατόφια ξεσηκώματα υπαρχουσών μελωδιών ή πρόχειρες «διασκευές».
Λέει λοιπόν ευθέως ο Γ. Παπαδάκης στον παραδοσιακό βιολιτζή Ιάκωβο Ηλία (βλ. «Λαϊκοί πραχτικοί οργανοπαίχτες», εκδ. Επικαιρότητα 1983) για ένα τραγούδι που το «υιοθέτησε» και ο Ηλίας και ένας άλλος, ότι «ούτε δικό σου είναι ούτε του κυρίου τάδε».
Και απαντάει ο Ηλίας:
«Ναι, αλλά όταν όμως…γίνεται μια κατοχή. Εδώ έγιναν κατοχές σε οικόπεδα, σε μοναστηριακά, σε αυτά…γιατί να μη γίνουν στα τραγούδια; […] Λοιπόν… κι εγώ παίρνω ένα τραγουδάκι, ασχέτως, κακώς καλώς το πήρα και το ’κανα δικό μου. Αλλά πρέπει να υπάρχει ο σεβασμός και να πούμε: τέλος πάντων βρε παιδιά, αυτό το χωράφι πρόλαβε και το πήρε ο Ιάκωβος. Γιατί πάμε τώρα εμείς; Να μαλώσομε ή να σκοτωθούμε; Όποιος προλάβει…δυστυχώς αυτό γίνεται. Διότι δεν υπάρχει αλληλοσεβασμός μεταξύ μας».
1 «Μου αρέσει»
Εδώ όμως ο Ιάκωβος μοιάζει να αναφέρεται σε οικόπεδα που προηγουμένως ήταν κοινόχρηστα. Επομένως, και πριν τα βαφτίσει δικά του, πάλι δικά του ήταν, απλώς όχι αποκλειστικά αλλά από κοινού με όλους τους άλλους.
Είναι διαφορετικό από το να γράψω εγώ ένα τραγούδι από το μηδέν και να το δω να κυκλοφορεί ως Ιακώβου Ηλία.
Και διαφορετικό, επίσης, (τουλάχιστον έτσι εκτιμώ εγώ - ίσως τότε το έβλεπαν αλλιώς…) από το να τραγουδάει ένας αμερικάνος ναύτης στον Περαία ένα τραγούδι από τα μέρη του και την άλλη μέρα να κυκλοφορήσει ως Ιακώβου Ηλία ή Γιώργου Μπάτη.
Μα ακριβώς σε αυτήν την κατηγορία μπαίνει και το How dry I am, κοινόχρηστα, που στο μπαρ και την ταβέρνα μπορεί ο καθένας να τα τραγουδήσει χωρίς να επέμβει η ΑΕΠΙ (που δεν υπήρχε κιόλας…). Και ο Μπάτης, μία μελωδία πήρε που ήδη κυκλοφορούσε, πρόσθεσε μία μάλλον δική του εισαγωγή και έναν μάλλον δικό του στίχο και εμφανίστηκε ως δημιουργός, ακριβώς όπως ό κάθε Ιάκωβος Ηλίας που πρόλαβε.