Κάνουμε μία σχολική γιορτή για την 28η Οκτωβρίου και θα παίξουμε αυτό το τραγούδι του Τσιτσάνη το οποίο δεν είναι και από τα πιο γνωστά του…
Έψαχνα λοιπόν για συγχορδίες για κιθάρα παντού στο διαδίκτυο αλλά άδικος κόπος! :106:
Αν μπορεί κανείς με εξασκημένο αυτί να προτείνει κάτι μήπως όλοι μαζί το δούμε 
Επίσης ξέρουμε τίποτα γι’ αυτό το τραγούδι; Γενικά οι στίχοι του δεν μπορούν να χαρακτηριστούν “κλασσικοί”
…
|Ο Μπλόκος του Βασίλη Τσιτσάνη|[TABLE]
|—|
[TR]
[TD]
|
|
|
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
|[TABLE]
|
[TR]
[TD=“align: left”]
|Υπογράφει: Θανάσης Γιώγλου
08/09/2011|
«Την 13-8-44 και από της 4ης πρωινής ώρας και μέχρι της μεσημβρίας περίπου απεκλείσθη άπασα η περιφέρεια του ενταύθα ΙΑʼ Αστυνομικού Τμήματος Συνοικισμού Καλαμαριάς υπό Γερμανών στρατιωτών…
[i]τμήματα δε των ενταύθα Εθνικιστικών Ομάδων ενήργησαν κατ ʼοίκον ερεύνας και εξετέλεσαν τους κάτωθι…»
[/i]Αυτή είναι η έκθεση της Διεύθυνσης Αστυνομίας Θεσσαλονίκης, όπως συντάχθηκε στις 16 Αυγούστου 1944, τρεις μέρες μετά το Μπλόκο της Καλαμαριάς. To πρωί της Κυριακής 13 Αυγούστου 1944, Γερμανοί στρατιώτες με Έλληνες συνεργάτες τους από το Τάγμα του Δάγκουλα, περικύκλωσαν το κέντρο της Καλαμαριάς και τους γύρω συνοικισμούς και με μια λίστα χαρακτηρισμένων αριστερών, άρχισαν τις έρευνες στα σπίτια. Μέχρι το μεσημέρι, έντεκα άνθρωποι είχαν εκτελεσθεί στα σπίτια τους ή στο δρόμο. Θα ήταν πολλοί περισσότεροι, αφού εκείνη τη μέρα είχαν συλληφθεί τριάντα, που προορίζονταν για εκτέλεση κι άλλοι διακόσιοι, που είχαν κρατηθεί στο χώρο του σχολείου. Ο Δήμαρχος όμως της Καλαμαριάς, Δημήτριος Παυλίδης, με τους κατάλληλους χειρισμούς, κατάφερε να αποσοβήσει τα χειρότερα. Το μεσημέρι παρέθεσε γεύμα στο χώρο της αστυνομίας, στο Δάγκουλα και τους άντρες του, με τρία πρόβατα και άφθονο κρασί, με αποτέλεσμα στο τέλος να μεθύσουν, να κουραστούν και να φύγουν τραγουδώντας Τα ρόδα τα τριαντάφυλλα, της άνοιξης τα κάλλη…και απελευθερώνοντας τους υπόλοιπους κρατούμενους.Το Τάγμα του Αντώνη Δάγκουλα, που συντάχθηκε το 1944 και επίσημα ονομάστηκε Εθνική Ελληνική Ασφάλεια Πόλεως Θεσσαλονίκης, απαριθμούσε σχεδόν εκατό άντρες οι οποίοι φορούσαν και περιβραχιόνιο με νεκροκεφαλή. Οι άντρες αυτοί, με εντολή των γερμανικών αρχών, είχαν επιφορτισθεί με αστυνομικά καθήκοντα, παρά τις αντιδράσεις της επίσημης αστυνομίας. Η νεκροκεφαλή στο περιβραχιόνιο φανέρωνε πως η πραγματική αποστολή τους ήταν αυτή του εκτελεστικού αποσπάσματος. Γιʼ αυτό άλλωστε και οι Γερμανοί έμεναν απαθείς στις κάθε είδους ληστρικές επιδρομές και βιαιοπραγίες του Τάγματος.
Εκείνη την περίοδο ο Βασίλης Τσιτσάνης ζούσε και δημιουργούσε στη Θεσσαλονίκη. Στο κέντρο της πόλης, στην οδό Παύλου Μελά 21, διατηρούσε το περίφημο Ουζερί Τσιτσάνης, όπου έγραψε μερικά από τα ωραιότερά του τραγούδια. Κάποια τα ηχογράφησε μόλις τέλειωσε ο πόλεμος και άνοιξε το ιστορικό εργοστάσιο της Columbia . Κάποια όμως ήταν αδύνατο να περάσουν τους σκοπέλους της λογοκρισίας που ταλάνισαν επί σειρά ετών τη λαϊκή μουσική και παρέμειναν ανέκδοτα ή χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να πάρουν το δρόμο για το στούντιο.Ένα απ ʼαυτά ήταν και το χασαποσέρβικο Ο μπλόκος (Βγήκανε νωρίς τʼαστέρια) που για πολλά χρόνια το άκουγα από το δίσκο 12 Νέες Λαϊκές Δημιουργίεςτου Τσιτσάνη. Από τα μέσα της δεκαετίας του 80 δε, συμμετέχω με τη Φιλαρμονική του Δήμου στην εκδήλωση μνήμης που γίνεται κάθε χρόνο στο χώρο του μνημείου που έχει αναρτηθεί σε κεντρικό σημείο της πόλης, για τα θύματα του Μπλόκου της Καλαμαριάς και όλων των πεσόντων Καλαμαριωτών από τους Γερμανούς κατακτητές και τους συνεργάτες τους. Έτσι η έκπληξή μου ήταν πολύ μεγάλη, όταν έπεσε στα χέρια μου η τετραπλή κασετίνα με τίτλο Βασίλης Τσιτσάνης-Καλλιτέχνης ( Fm Records ) που κυκλοφόρησε το 2005, με την επιμέλεια του συλλέκτη και φίλου του Τσιτσάνη Κώστα Χατζηδουλή και διάβασα πως το τραγούδι αυτό γράφτηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944, μετά το φοβερό Μπλόκο της Καλαμαριάς, ενώ υπάρχει ένα μοναδικό ντοκουμέντο με το συνθέτη να το προβάρει με το μπουζούκι του και να τραγουδά ο ίδιος.
«Βγήκανε νωρίς τʼ αστέρια, βγήκανε και τα μαχαίρια
για να μας καρφώσουν –Ωχ! μανούλα μου
έφτασαν τα καραβάνια με σπαθιά και με γκιορντάνια
για να μας σταυρώσουν –Ωχ! καρδούλα μου
Εμείς το ξέραμε μια μέρα πως θα γίνει μπλόκος
Ωχ! Μανούλα μου
κι είναι πολλοί αυτοί που χρόνια μας σταυρώνουν χρόνια
Ωχ! καρδούλα μου
κράτησε σφιχτά τα χέρια- την καρδιά σου κάνε πέτρα μην πονάς
Μία χούφτα παλικάρια πολεμάν σαν τα λιοντάρια
μέσα στην αντάρα, μέσα στη σκλαβιά
το θεριό στα δυο να κόψουν και τον τύραννο να διώξουν
όλα θα τα δώσουν για τη λευτεριά»
Τo Δεκέμβρη του 1978, ο Τσιτσάνης ηχογράφησε το τραγούδι με τη ιδιαίτερη φωνή του και το ενέταξε στον κύκλο τραγουδιών 12 Νέες Λαϊκές Δημιουργίες που κυκλοφόρησε από τη CBS σε παραγωγή του Στέλιου Ελληνιάδη. Στο δίσκο έπαιξαν οι μουσικοί:
Βασίλης Τσιτσάνης: μπαγλαμά, μπουζούκι, Γιάννης Παλαιολόγου-Χρήστος Ψαρρός-Σάκης Τσιβγούλης: μπουζούκι
Ευαγγελία Μαργαρώνη: πιάνο, Μπάμπης Μαλλίδης - Γιάννης Δέδες: κλασική κιθάρα
Νίκος Τσεσμελής - Γιώργος Θεοφιλόπουλος: κλασικό μπάσο
Η Κατοχή και ο Εμφύλιος πέρασαν άμεσα ή έμμεσα σε αρκετά τραγούδια του Τσιτσάνη. Το εμβατήριο Αιώνες πέρασαν είναι ακόμα ένα δείγμα. Γράφτηκε κι αυτό στη Θεσσαλονίκη το 1944 αλλά ηχογραφήθηκε το 2003, από τη Χορωδία του Δήμου Μοσχάτου στο δίσκο Γεια Σου Ζωή Μου Όμορφη. Και δεν είναι μόνο αυτά…Της Γερακίνας γιος, με στίχους Κώστα Βίρβου, Κάποια μάνα αναστενάζει, (συνδημιουργία με τον Μπάμπη Μπακάλη), Για μια κόρη ξελογιάστρα (Χτίζουν και γκρεμίζουν κάστρα), Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι, Κάνε λιγάκι υπομονή, Της κοινωνίας η διαφορά, Ο τραυματίας, Σαν απόκληρος γυρίζω, Απ ʼτη μάνα μου διωγμένος, Το γράμμα είναι κάποια τραγούδια τα οποία γράφει ο Τσιτσάνης επηρεασμένος από κείνη την περίοδο. Και φυσικά, κορωνίδα όλων αυτών, η Συννεφιασμένη Κυριακή την οποία ο δημιουργός, σύμφωνα με μαρτυρία του, εμπνεύσθηκε από τις θλιβερές εικόνες της Κατοχής στη Θεσσαλονίκη…
[HR][/HR]Πηγές:
Tο μπλόκο της 13 Αυγούστου 1944 του Ευστράτιου Ν.Δορδανά από το Ιστορικό Φωτογραφικό Λεύκωμα Η Καλαμαριά Γράφει Ιστορία 1940-1967.Από Την Επιβίωση Στη Δημιουργία (Έκδοση Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού Δήμου Καλαμαριάς 2004) - Βασίλης Τσιτσάνης-Καλλιτέχνης ( Fm Records -2005, επιμέλεια Κώστας Χατζηδουλής
[HR][/HR]Κεντρική Φωτό: 16-1-1978 Γ.Δέδες-Τ.Καλέργης-Β.Τσιτσάνης-Ε.Μαργαρώνη την εποχή της ηχογράφησης του Μπλόκου… (από το αρχείο της κ.Ευαγγελίας Μαργαρώνη
[HR][/HR][HR][/HR]Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τη φίλη δημοσιογράφο Μαρία Τσακίρη για τη βοήθειά της.
http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=77&Itemid=41
Άκουσε αυτή την εκτέλεση έχει ενδιαφέρον(ένα μοναδικό ντοκουμέντο με το συνθέτη να το προβάρει με το μπουζούκι του και να τραγουδά ο ίδιος)…
http://www.ogdoo.gr/portal/audio.php?id=77[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
και στο βίντεο παίζει ένα τετράχορδο…βέβαια αυτά που βλέπουμε ότι παίζει λίγη σχέση έχουν με αυτά που ακούμε. αναρωτιέμαι αν δανείστηκε κάποιο όργανο εκεί ότι βρήκε…για την playback βιντεοσκόπηση…
επεξεργασία:ψέμματα λέω…άλλο το όργανο του Τσιτσάνη, άλλο το τετράχορδο που φαίνεται αργότερα…
Αν θέλετε σβήνετε και το μήνυμα μου…με συγχωρείτε…
Φίλε vasilisgr, ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Νομίζω όσον αφορά την ιστορία του τραγουδιού με κάλυψε πλήρως!
Η Κατοχή και ο Εμφύλιος πέρασαν άμεσα ή έμμεσα σε αρκετά τραγούδια του Τσιτσάνη. Το εμβατήριο Αιώνες πέρασαν είναι ακόμα ένα δείγμα. Γράφτηκε κι αυτό στη Θεσσαλονίκη το 1944 αλλά ηχογραφήθηκε το 2003, από τη Χορωδία του Δήμου Μοσχάτου στο δίσκο Γεια Σου Ζωή Μου Όμορφη. Και δεν είναι μόνο αυτά…Της Γερακίνας γιος, με στίχους Κώστα Βίρβου, Κάποια μάνα αναστενάζει, (συνδημιουργία με τον Μπάμπη Μπακάλη), Για μια κόρη ξελογιάστρα (Χτίζουν και γκρεμίζουν κάστρα), Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι, Κάνε λιγάκι υπομονή, Της κοινωνίας η διαφορά, Ο τραυματίας, Σαν απόκληρος γυρίζω, Απ ʼτη μάνα μου διωγμένος, Το γράμμα είναι κάποια τραγούδια τα οποία γράφει ο Τσιτσάνης επηρεασμένος από κείνη την περίοδο. Και φυσικά, κορωνίδα όλων αυτών, η Συννεφιασμένη Κυριακή την οποία ο δημιουργός, σύμφωνα με μαρτυρία του, εμπνεύσθηκε από τις θλιβερές εικόνες της Κατοχής στη Θεσσαλονίκη…
Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι πως σε πολλά τραγούδια έχει παρερμηνευθεί το νόημά τους και έχει ξεφύγει από το σκεπτικό του συνθέτη! Ειδικά για την Συννεφιασμένη Κυριακή, νόμιζα πως για κάποια Κυριακή μιλάει…
Αλλά τελικά ποτέ δεν μπορεί κανείς να μπει στο μυαλό του στιχουργού και να καταλάβει τι θέλει να πει!
alk νομίζω ότι ο παίζων τετράχορδο πίσω από τον Βασίλη Τσιτσάνη είναι ο Χρήστος Ψαρρός.
Μέρες που είναι ας ακούσουμε και το τσιτσανικό εμβατήριο [i]Αιώνες πέρασαν
το νωρίτερο που θα μπορούσαν να ηχογραφηθούν λόγω πολιτικής κατάστασης στην ελλάδα, ήταν μετά το 1974. και μάλιστα θα ζούσε ακόμα ο δημιουργός τους.
Μιας που άνοιξα το θέμα για την εκδήλωση, να δείξω και το αποτέλεσμα:
Καλή ακρόαση
Μπράβο ρε παιδιά!! Πολύ ωραίοι είστε!
Υ.Γ. Εμένα πάντως η μελωδία αυτού του τραγουδιού μου φαίνεται σαν της δεκαετίας του 70 και όχι παλαιότερο, μου θυμίζει πολύ το μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί…
Όταν ο φίλος ζήτησε ακκόρντα, ψιλοάκουσα το κομμάτι (τελικά δεν πρόλαβα να σου τα γράψω φίλε…) το οποίο νομίζω ότι έχει επιρροή Θεοδωράκη στο ύφος… Δηλαδή συμφωνώ με το Διόνυσο ότι ο Τσιτσάνης κάτι άλλο είχε στο μυαλό του
Γειά σου Χρήστο με την παρέα σου.Πολύ καλοί!!!
Αλληλέγγυους χαιρετισμούς. Είχα κι εγώ 28η στο σχολείο, ήμουν όλο το μήνα στη σχετική διαδικασία, και σας καμαρώνω. Δυστυχώς εμείς δεν έχουμε ορχήστρα (μόνο ένας απόφοιτος και ένας-δυο καθηγητές), έχουμε όμως φωνές, μερικές καλές.
Εμείς έχουμε έναν καθηγητή (θεολόγος - παπάς!!) ο οποίος έχει πολύ μεράκι με αυτά. Ασχολείται με ούτι, μπουζούκι κτλ… Εε και αυτός μας οργανώνει κυρίως. Το σημαντικό είναι ότι περνάμε καλά, όσο γίνεται αυτό εμείς θα συνεχίζουμε!
Το «Ουζερί Τσιτσάνης» είχε διάρκεια μόλις δεκατριών μηνών, από τον Οκτώβριο του 1942 ως και τον Νοέμβριο του 1943.
Άρα όταν έγινε το “μπλόκο” ο Τσιτσάνης το είχε δώσει.