Παιδες [μικροι και μεγαλοι]
αν καποιος γνωριζει τα ακορντα για κιθαρα [εχω τους στιχους] απο αυτο το τραγουδι του Λουκα Νταραλα ας βοηθησει.Επισης δεν το ανακαλυψα στο γιουτουμπι , εστω για να το ακουσω και οτι πιασω.
Ευχαριστω εκ των προτερων
Γιωργος
ΥΓ
Για τυχον αποριες ειμαι εξηνταρης και μολις πηρα συνταξη+επικουρικο [για οποιον διαβασει τους στιχους στο kithara.to]
http://www.youtube.com/watch?v=4aQeJ6PpAqw Είναι βέβαια με την Μπέλλου και απτάλικο ενώ ο Λουκάς Νταράλας το λέει σαν ζειμπέκικο του 70 μόνο που το βρήκα σαν μικρο δείγμα απο σελίδα εταιρείας.
Πατώντας play εδώ δίπλα στον τίτλο μπορεί να ακούσει το τραγούδι.
Είναι νομίζω κανονικότατο ζειμπέκικο.
Ευχαριστω και τους δυο. Αν βγαλει κανεις τα ακορντα για κιθαρα , ευπροσδεκτα. Θα το παλεψω και μονος μου.
Μ’ αρεσει καλυτερα σε απταλικο.
Babis είναι μόνο 1 λεπτό δείγμα. Εν τάξει μπορεί να βγάλει μεγάλο μέρος από το τραγούδι και συμφωνω οτι είναι ζειμπέκικο. Η εκτέλεση με την Μπέλου είναι απτάλικο.
Τώρα αυτά τα δύο θεωρούνται το ίδιο τραγούδι;;;
Η εκδοχή της Μπέλλου είναι οκτάρι (8/8) με δυο μέτρα πεντάρι (5/8) στο ρεφραίν. Η μουσική ανήκει στο Στέλιο Βαμβακάρη. Μου κάνει εντύπωση που έχουν σχεδόν ίδιους στίχους. Γνωρίζουμε στιχουργούς??
Αυτό το ρυθμικό ιδίωμα 8/4 όπου όταν το πρωτοακούς λες ότι είναι ζεϊμπέκικο ενώ όταν το μετράς βλέπεις ότι είναι δυο τεσσάρια (π.χ. πέντε έλληνες στον άδη κ.α.) πως ονομάζεται;
Δεν είναι ιδίωμα, ένα “σκέρτσο” μπορείς να το πείς. Είναι και σπανιότατο, προπολεμικά μάλιστα δεν νομίζω να υπήρξε ούτε για δείγμα.
Ενδιαφέρον πάντως είναι ότι στην Τουρκία, όπου μέσα από τη μεθόδευση δημιουργίας κάποιας εθνικής ταυτότητας το ζεϊμπέκικο μπήκε στο σχολείο ως δήθεν παντουρκικός λαϊκός χορός (ακριβέστερα, σύνολο χορών, με διαφορετικούς τονισμούς και ρυθμικές αγωγές και με διάφορες χορογραφίες) έχουμε το περίεργο φαινόμενο, σε περιοχές όπου το εννιάρι δεν ήταν διαδεδομένο, να χορεύουν σήμερα (σε γάμους κλπ.) ένα ζεϊμπέκικο “οχτάρι”, που εκνευρίζει τους εθνομουσικολόγους. Κάποια στιγμή, σίγουρα, κάποιος θα ασχοληθεί με το ψάξιμο του φαινομένου αυτού. Σήμερα, απλά “το θάβουν” λέγοντας “ε, δεν υπήρχαν ζεϊμπέκια εδώ”…
Έτσι κι αλλιώς κανένας ρυθμός δεν έχει όνομα. Χρησιμοποιούμε τα ονόματα των χορών, αλλά η αντιστοιχία ρυθμών-χορών δεν είναι καθόλου αμφιμονοσήμαντη, και αυτό δημιουργεί κατά καιρούς παρανοήσεις.
Δηλαδή ένα τραγούδι αυτού του ρυθμού μπορεί κάποιος να το πει οχτάρι ζεϊμπέκικο και κάποιος άλλος να το πει αργό τσιφτετέλι;
Μπορεί να πει ο καθένας ό τι θέλει, Μπότη μου. Κανείς δεν θα βγεί να του πει “τι &$#@^*%^ λές, αυτό είναι αργό τσιφτετέλι" ή “αυτό είναι ζεϊμπέκικο”. Κανείς όμως, απ’ την άλλη, δεν θα σκεφτεί να χορέψει το Πέντε Έλληνες στον άδη ως αργό τσιφτετέλι.
Εγώ πάντως, ούτε ως ζεϊμπέκικο θα τολμήσω να το χορέψω, φοβάμαι ότι θα μπουρδουκλωθώ και θα πέσω…
Κ. Νίκο ίσως είναι η πιο εύστοχη απάντηση που μπορούσα να λάβω.
Ειδικά τα ψιλά γράμματα…
Είναι αργό τσιφτετέλι, και δεν είναι ζεϊμπέκικο. Υπό την προϋπόθεση να έχουμε ξεκαθαρίσει ότι μιλάμε για μουσική και όχι για χορό. Τώρα αν κάποιος το χορέψει ζεϊμπέκικο, όπως και συμβαίνει, θα πούμε «αργό τσιφτετέλι που χορεύεται ζεϊμπέκικο». Όπως ακριβώς διάφορα αργά ζεϊμπέκικα με το τριάρι στην αρχή τα λέμε απτάλικα (ως προς το ρυθμό) αλλά χορεύονται ζεϊμπέκικα.
Είναι μεν σαφές ότι αυτή η ορολογία είναι κάπως προβληματική, αλλά όχι και απάλευτη. Με λίγες απαραίτητες διευκρινίσεις βγαίνει η άκρη…