Θυμάμαι οτι εχουν γίνει τόσες πολλές συζητήσεις για το αν ο Μάρκος ηταν Βασιλικός η οχι.Πόσα σχόλια και πόσο μελάνι ειχε , αλλα και ακόμα χύνεται για αυτό το θέμα.
Σκέφτηκα λοιπόν,ελπίζοντας οτι είμαστε σε θέση να κάνουμε μια συζήτηση χωρίς να σκοτωθούμε για τα πολιτικά,οτι δεν εχει γίνει καμμία συζητηση για το τραγούδι του Ζαμπέτα “Ο Αράπης” ή “ο Αραψ”, οπως το ελεγε ο ποιητής χαμογελώντας…Τουλάχιστον δεν βρήκα καμμία εδω μέσα.Αν κάνω λάθος μπορείτε να το σβήσετε το θέμα.
Πάντα δεν μου αρεσε το τραγούδι αυτό,αλλά σήμερα που γκρεμίζονται αγάλματα παντού και ο κοσμάκης αναθεωρεί τις σκέψεις του πάνω στο θέμα του ρατσισμού,το βρίσκω ακρως ρατσιστικό το τραγούδι…
2 «Μου αρέσει»
Ναι συμφωνώ και καλύτερα να μην το παίζουμε
Δυστυχως η τότε Ελλάδα δεν είχε πολλά πάρε-δώσε με τον υπόλοιπο κόσμο οπότε προεκυψαν πολλά “χιουμοριστικά” τέτοιου περιεχομένου, απο ρόλους του Μουστάκα και του Βέγγου ( ο Καζαμπουμπου που θα φάει γιαούρτι να ασπρίσει) , μέχρι κάτι Πιου-Πιου κλπ πιο πρόσφατα.
Δεν εννοώ πως ο Ζαμπέτας ήταν ρατσιστής, αλλά σίγουρα υπήρχε ένα γενικό σκοτάδι που επέτρεπε πολλά στραβά.
Ελπίζω πως τώρα θα ξέρουμε καλύτερα.
7 «Μου αρέσει»
Αν και δεν θέλω να πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να βρει αυτό το τραγούδι πέρα από χιουμοριστικό συμφωνώ δυστυχώς οι πολιτικά ορθές αντιλήψεις ιδιαίτερα αυτόν τον καιρό μπορεί να επηρεάσουν κάποιον αρνητικά θα συμφωνήσω και εγω
Εγώ θεωρώ ότι πρέπει να βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Συμφωνώ με τον alk, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για άλλες εποχές.
Με την γενική ισοπέδωση:
Δεν λύνεις το πρόβλημα απλά κάνεις κινήσεις εντυπωσιασμού.
Με την ίδια λογική δεν πρέπει να διαβάζεται πχ ο Μαρκ Τουέιν γιατί ένας από τους κύριους ρόλους στο Χακλμπερυ Φιν είναι ο Νέγρος Τζιμ αν θυμάμαι καλά.
Εξετάζεις το κάθε τι κάτω από τις συνθήκες που δημιουργήθηκε και όχι έξω από αυτές.
5 «Μου αρέσει»
Αυτή είναι η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού (και η λιγότερο γνωστή).Με μια πιο προσεκτική ματιά,θα καταλάβουμε ότι το τραγούδι δεν γράφηκε για ρατσιστικούς λόγους,αλλά για λόγους χιουμοριστικούς παίζοντας με την φήμη ότι οι μαύροι είναι αρκετά “προικισμένοι”,και έτσι έχουν προτίμηση στις γυναίκες.Μετά το κομμάτι άλλαξε και ηχογραφήθηκε εκ νέου ,με τον Ζαμπέτα κατ απαίτηση του Τάκη Λαμπρόπουλου ,ο οποίος είδε ότι ενώ η κυκλοφορία του δίσκου δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία,το βράδυ στο μαγαζί με τον τρόπο που το έλεγε ο Ζαμπέτας (ως σόου),είχε τρομερή επιτυχία.(γιατί άραγε;)Αυτό μου θυμίζει λίγο "τον π… τη τον Σαργκάνη τι έπιασε"Σαφώς και ο Σαργκάνης δεν είναι τέτοιου προσανατολισμού,αλλά ούτε κι αυτός που το λέει το πιστεύει .Την έκφραση “σκυλάραπας” την άκουγα από παιδί από ανθρώπους που σίγουρα δεν ήταν ρατσιστές ,για μαύρους όχι λίγο με σοκολατί χρώμα ,αλλά από εκείνους που είναι εντελώς κατράμι.ΚΑΚΩΣ ΚΑΚΙΣΤΑ ΒΕΒΑΙΑ.!!!Μια ατυχής έκφραση που είχε περάσει στον απλοϊκό κόσμο.Όπως είπα πιο πάνω την κατάσταση είδε ο Λαμπρόπουλος,Τους μάζεψε στην Κολούμπια και έγινε η νέα ηχογράφηση με τον τρόπο του νυκτερινού μαγαζιού.
Από το βιβλίο «Και η βρόχα έπιπτε στρέιτ θρου», Εκδ. Ντέφι): «Στα «Ξημερώματα» το ’64 έρχονταν σαν πελάτες πολλές φορές ο Τάκης Λαμπρόπουλος και ο Χιώτης με τη Μαίρη Λίντα. Με γούσταρε ο Χιώτης να με ακούει και το ’λεγε σε όλους, δεν είχε κόμπλεξ. Μου έρχονται πάλι μια μέρα μαζί με τον Ξαρχάκο. Οπότε μου λέει ο Λαμπρόπουλος, «Ζαμπέτα το Σάββατο στις 9 το πρωί, όλα αυτά τα γράφουμε». «Και ποιος θα τα πει», ρωτάω. «Εσύ ο ίδιος» μου λέει. «Όχι ρε», του λέω, «τι είναι αυτά». Γέλαγα κι έκανα πλάκα. «Τι γελάς ρε», φώναζε αυτός, «εσύ θα τα πεις, δεν μπορεί κανείς να τα πει καλύτερα από σένα και θα τα πεις και μάγκικα με τον τρόπο που τα λες στο μαγαζί». «Ναι, ναι», φώναζε ο Χιώτης, «εσύ θα τα πεις και θα παίξω εγώ μπουζούκι και θα τραγουδήσουμε μαζί». Με το πες πες με πείθουνε τελικά».
Και έρχεται εκείνο το Σαββατόβραδο και ο Ζαμπέτας μπαίνει με χτυποκάρδι πρωτάρη στην Columbia. Αλλά δεν ήταν μόνος. Τότε οι ηχογραφήσεις πήγαιναν μέχρι πρωίας και εκείνο το βράδυ ειδικά, τα ’φερε η τύχη και ξενυχτούσαν γράφοντας πολλοί. Ο Χιώτης βέβαια και η Μαίρη Λίντα είχαν δηλώσει από πριν συμμετοχή. Ο Μανώλης Αγγελόπουλος, όμως, ο Διονυσίου, η Γιώτα Λύδια, η Πόλυ Πάνου, ο Μπιθικώτσης, ο Πάνος Γαβαλάς και η Ρία Κούρτη έτυχε να είναι εκεί. Ηχολήπτης ήταν ο Νίκος Κανελλόπουλος αλλά όταν υπήρχε σοβαρός λόγος πέρναγε από εκεί και ο Λαμπρόπουλος κι εκείνο το βράδυ έφτασε όταν είχε αρχίσει η ηχογράφηση…
«Λέω τον «Αράπη» στην αρχή, παίζει ο Χιώτης. Πέντε μπουζούκια παίζανε, Χιώτης, Καρνέζης, Κώστας Παπαδόπουλος, Στέλιος Μακρυδάκης και Γιάννης Καραμπεσίνης. Και πάνω στην ηχογράφηση και στην πλάκα φωνάζω όλους που ήτανε εκεί κι αρχίζουμε να φωνάζουμε «όοοααα» και τέτοια και τους φτιάχνω χορωδία. Μεγάλη πλάκα έγινε στο στούντιο, πολύ μεγάλη. Νταβαντούρι. Μια κι όξω τελειώνουμε τον «Αράπη», με την πρώτη τον «Μαθητή»… Πολύ ωραία ηχογράφηση! Βγαίνει ο δίσκος και γίνεται ανάρπαστος». [Πηγή: άρθρο της Χάρης Ποντίδα στην εφημερίδα Τα Νέα (2/9/2011)] .
3 «Μου αρέσει»
Κατ’ αρχήν, θα διαφωνήσω με τον φίλο Κώστα Νεαπολιτιώτη: Όχι, λάθος δεν κάνει βέβαια, αλλά κατά την δική μου (και σίγουρα και πολλών άλλων) άποψη, το τραγούδι δεν είναι ό,τι καλύτερο για να ανοίξει μια συζήτηση. Δεν θα ασχοληθώ λοιπόν με το τραγούδι καθεαυτό, δεν νομίζω ότι το αξίζει, σήμερα πιά, αλλά θα μπώ στη συζήτηση.
Ο Αράπης στην ελληνική παράδοση, ακόμα και την εποχή του Ζαμπέτα, είναι μια φιγούρα, ένα σύμβολο θα έλεγα μάλλον, που μακρυά από ρατσιστικές προσεγγίσεις σύγχρονου τύπου έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στην κοινωνία της εποχής του. Ένα είδος «αποδιοπομπαίος τράγος» ήταν, ένας μπαμπούλας, όν φαντασίας και όχι πραγματικότητας που είτε «θα έρθει να σε φάει» αν δεν κοιμηθείς αμέσως, είτε θα σε φάει κι ας είσαι μεγάλος, αν τόλμησες να πλησιάσεις ένα χώρο που δεν τον φυλάνε άγγελοι παρά αυτός, είτε άλλα πολλά παρόμοια, πάντα όμως ως φαντασιακό όραμα που δεν έχει (είχε…) σάρκα και οστά, όπως ο αδικοχαμένος φουκαράς ο Φλόιντ.
Δεν νομίζω να έχει γίνει κάποια έρευνα για τους λόγους που το ρόλο του μπαμπούλα ή του γενικώς κακού, τον παίζει ο Αράπης. Φαντάζομαι πάντως ότι δεν θα ήμασταν πολύ μακρυά αν ψάχναμε στην εποχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και των συχνά εμβληματικών μαύρων μορφών στρατιωτικού ή και απλά υπηρετικού προσωπικού. Ενώ η φυσική παρουσία μαύρων ανθρώπων στην κοινωνία της εποχής ήταν όχι σπάνια αλλά ουσιαστικά ανύπαρκτη, η μορφή του μαύρου δούλου που συνοδεύει κάποιον επιβλητικόν εκπρόσωπο της εξουσίας, σίγουρα εντυπωσιάζει. Είναι και κατ’ εξοχήν εξωτική παρουσία ούτως ή άλλως, ε!. Κοντά είμαστε να καταλάβουμε γιατί του ανετέθη ο ρόλος. Νομίζω λοιπόν ότι και ο Ζαμπέτας μάλλον πάνω στη φιγούρα αυτή πάτησε, κι ας έχει ο «δικός του» αράπης σάρκα και οστά (και ό,τι άλλο…).
4 «Μου αρέσει»
Αυτά είναι αλήθεια. Αράπηδες είναι και διάφορα υπερφυσικά όντα στα παραμύθια. Για όποιον δεν έχει δει ποτέ άνθρωπο με διαφορετικό χρώμα δέρματος από τον ίδιο, το να φανταστεί έναν μαύρο είναι το ίδιο με το να φανταστεί άνθρωπο με φτερά.
Για τα δεδομένα της εποχής που γέννησε αυτές τις δοξασίες, δεν είναι ρατσισμός.
Ας πούμε, τραβώντας το από τα μαλλιά, πως ακόμα και στον καιρό του Ζαμπέτα δεν ήταν ρατσισμός, ήταν όμως καφρίλα, έστω κι αν δεν ίσχυαν οι όροι πολιτικής ορθότητας που σίγουρα αποτελούν ίδιον της δικής μας εποχής.
Εκεί που έχω ένσταση είναι στο εξής:
Όχι, θα τα διαβάσω τα βιβλία. (Ο Χάκλμπερυ Φιν είναι βέβαια βιβλίο υπέρ της κατάργησης της δουλείας αν θυμάμαι σωστά, αλλά δεν έχει σημασία, το καταλαβαίνουμε το παράδειγμα.) Και δε θα πετάξω το τραγούδι του Ζαμπέτα στην πυρά. Αλλά το βιβλίο κάθεται κλειστό στο ράφι και περιμένει αν θα το διαβάσω ή όχι. Το να βάλω το τραγούδι του Ζαμπέτα σε μια εκπομπή ή σ’ ένα μαγαζί ή, πόσο μάλλον, να το παίξω και να το τραγουδήσω ο ίδιος, είναι διαφορετικό.
1 «Μου αρέσει»
Εδώ θα διαφωνήσουμε Περικλή, γιατί κάλλιστα θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει ένα απόσπασμα του βιβλίου, (του οποιουδήποτε βιβλίου) σε ραδιοφωνική εκπομπή για παράδειγμα.
Το ουσιαστικό είναι το εξής. Βιβλίο ή τραγούδι, ή κινηματογραφική ταινία ή πίνακας ζωγραφικής, ή θεατρικό έργο, ή οποιοδήποτε πολιτιστικό προϊόν πρέπει να το εξετάζουμε σύμφωνα με τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν.
(Ναι το συγκεκριμένο είναι υπέρ της κατάργησης της δουλείας).
Ναι αλλά ο Χωκ Φίνν δεν θυμάμαι να είχε κάτι το μεμπτόν, με κριτήριο τις σημερινές μας προσεγγίσεις, οπότε άνετα θα μπορούσε χωρίς πρόβλημα να διαβαστεί τμήμα του δημόσια.
Αυτό, ξαναπές το…
(αλλά, τί σου φταίνε οι Κάφροι; Άνθρωποι είναι κι αυτοί! 
)
Νίκο δεν ηθελα να ανοίξω εδω συζήτηση γενικά για τον ρατσισμό.
Για το συγκεκριμένο τραγούδι αναφέρθηκα,βλέποντας αυτο το βίντεο το πρωί.
Ενα θα πώ μόνο παιδιά.Την λέξη σκυλάραπα την μισούσα και την μισώ απο μικρό παιδί.
Την ειχα ακούσει πολλές,και αυτοι που το ελεγαν ειχαν σκοπό να σε μειώσουν και τίποτα αλλο.
Αυτη η λέξη ειναι προσβλητική οπως να το πάρουμε.
Το πρωί βλέποντας το βίντεο,σκέφτηκα να εμπαινε μεσα στο κέντρο που επαιζαν κάποιος μαύρος,πως θα αισθανόταν απο τα γέλια και την κοροιδία γύρω του.
Η και τώρα ,αν συμβεί κάτι τέτοιο ,θα ηθελα να δω ποιος θα σηκωνόταν να του εξηγησει του ανθρωπου ,οτι δεν ειναι προσβλητικά τα λόγια σαν ο σκυλάραπας …και οτι ο κόσμος δεν γελάει και τον καροιδεύει…Τι λέμε τωρα;
Μιλάμε για ενα τραγούδι,που μπορεί εκείνη την εποχή να γέλαγε ο κοσμος και να εκανε κέφι χωρίς να σκεφτόταν πάραπέρα (…),αλλά δεν θα το συγχωρούσα στο σήμερον ημέρα ,αν ακουγα κάποιον να τραγούδαγε ο σκυλάραπας ο ταμ ταμ ταμ.( ο αγριος που βαράει το ταμ ταμ ταμ )
Δεν ξέρω αν ο Ζαμπέτας ηταν ρατσιστής,αλλα το τραγούδι ειναι για μένα.
2 «Μου αρέσει»
Ναι, Κώστα μου, σε καταλαβαίνω απόλυτα! Και φυσικά συμφωνώ 1000% και με τα περί σκυλάραπα και με όλα!
2 «Μου αρέσει»
Είπα πως δεν θα σχολιάσω το τραγούδι, δεν του αξίζει. Όμως είδα το βίντεο. Ένα μόνο: Ε μ ε τ ι κ ό, απ’ όλες τις απόψεις (της σκηνοθεσίας περιλαμβανομένης….)
1 «Μου αρέσει»
Νίκο. από την στιγμή που θα αποφασίσεις να διαβάσεις αποσπάσματα από ένα ολοκληρωμένο έργο μπορείς να κάνεις τον καθένα να φανεί όχι μόνο ρατσιστής, αλλά ότι σου κατέβει στο κεφάλι.
Πως το έλεγαν?
" Δώστε μου έξι γραμμές που να έχει γράψει ο πιο τίμιος άνθρωπος, και θα βρω κάτι σ’ αυτές για να τον κρεμάσω.
[Καρδινάλιος Ρισελιέ, 1585-1642, Γάλλος πρωθυπουργός]
(Καρδινάλιος Ρισελιέ-Αποφθέγματα)
Το θέμα που έθεσα είναι άλλο όμως, ότι σημασία δεν έχει αν είναι τραγούδι ή βιβλίο π.χ. Από την στιγμή που απευθύνεται στον κόσμο δεν ξέρεις τι απήχηση θα έχει.
1 «Μου αρέσει»
Επιμένω ότι έχει κάποια διαφορά. Το βιβλίο απευθύνεται, το τραγούδι εγώ επιλέγω να το απευθύνω ή όχι.
Τώρα βέβαια, για την άλλη περίπτωση που λες Λουκά, με τη δημόσια ανάγνωση του βιβλίου, όντως εκεί μπορεί να κάνει τα λόγια του συγγραφέα ν’ ακουστούν όπως θέλει.
Εγώ γιατί επιμένω στη διάκριση:
Γιατί το πρόβλημα με το τραγούδι λύνεται με το να μη λέω το τραγούδι. Τώρα, άμα πάω σε μια ταβέρνα και το παίζουν οι άλλοι, θα σκεφτώ πώς θα αντιδράσω: από 2-3 αργά παγωμένα παλαμάκια αντί χειροκροτήματος, μέχρι να κάνω μια αρνητική χειρονομία, μέχρι να τους το σχολιάσω κατ’ ιδίαν στο τέλος -προσωπικά δε θα έτανα σε πιο ακτιβιστικά σημεία.
Με το βιβλίο, που υπό κανονικές συνθήκες κάθεται σιωπηλό και περιμένει, επιμένω να θεωρώ πως δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί αν πω πως υπάρχει, η λύση θα πρέπει να είναι να εξαφανίσω το βιβλίο από προσώπου γης.
Δε σφάξανε!
Νομίζω πως θυμήθηκα τι έχει: έχει τη λέξη nigger, που στη σημερινή Αμερική είναι τόσο ταμπού (επειδή ως γνωστόν όλοι σέβονται τους μαύρους) ώστε τη λένε «the n-word». Εκεί πρόκειται πραγματικά για διαφορά προσέγγισης ανά εποχή: το βιβλίο είναι αντιρατσιστικό, αλλά χρησιμοποιεί (με αντιρατσιστικό τρόπο) λεξιλόγιο που σήμερα είναι ρατσιστικό. Και με μια επιλεκτική δημόσια ανάγνωση μπορεί κανείς να το παρουσιάσει όπως θέλει.
Ο ιστορικός του μέλλοντος ας έχει υπόψη του ότι αυτή η συζήτηση ξεκίνησε τις μέρες της δολοφονίας του Τζωρτζ Φλόιντ…
Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου Περικλή, αλλά εξακολουθώ να διαφωνώ. Η Ιστορία μας απέδειξε ότι στις πυρές κάηκαν απ όλα τα είδη. (Π.χ. Χριστιανοί, Μεταξάς, Χίτλερ, και άλλοι).
Τώρα για να επιστρέψουμε στο θέμα μας. Το τραγούδι δεν είναι παρά ένα σαχλοτράγουδο το οποίο αν δεν το είχε πει ο Ζαμπέτας στην ταινία, δεν ξέρω αν θα το ξέραμε σήμερα εμείς, εκτός από πιθανά κάποιους ερευνητές των λαϊκών τραγουδιών. Κάτι σαν τον Δράκουλα του Τσιτσάνη.
Δεν ξέρω αν ο Ζαμπέτας ήταν ρατσιστής, γιατί δεν έχω κάποιο στοιχείο τέτοιο γι αυτόν.
Επίσης στιχουργός είναι ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης ή Τσάντας, ούτε και αυτός ξέρω αν ήταν ρατσιστής.
Αυτό που θα σταθώ εγώ από το πολύ ωραίο ποστ του Νίκου Νικολάου (nikosn), είναι τα λόγια του Ζαμπέτα:
-
“Και πάνω στην ηχογράφηση και στην πλάκα”
-
“Μεγάλη πλάκα έγινε στο στούντιο, πολύ μεγάλη. Νταβαντούρι.”
Αυτό νομίζω ότι περιγράφει κάτω από ποια λογική έγινε.
Κακόγουστο? Ναι
Προσβλητικό? Ναι
Ρατσιστικό? Ναι
Στο πνεύμα της εποχής? Ναι
Αν γινόταν σήμερα? ΟΧΙ - Απαράδεκτο.
Πηγή: Συνθέτης - στιχουργός: Ο αράπης - Greek Lyrics
1 «Μου αρέσει»
Ίσως να είναι υποσυνείδητη ανάμνηση της εκστρατείας του Ιμπραήμ.
Μα όποιον και να ΄στειλε ο Σουλτάνος, την Αίγυπτο θα διέταζε για βοήθεια, δικά του στρατεύματα δεν είχε… Μην ξεχνάμε και τον Σούφη (Γιουσούφ Αράπη) που του έφτιαξαν και τραγούδι. ( * ) Άσε που και στην Κων/λη, γεμάτο μαύρους ήταν το σαράι!
( * ) Γιουσούφ Αράπης πολεμά με δεκοχτώ χιλιάδες κλπ.
1 «Μου αρέσει»
Ό,τι και να καεί, είναι αδιαπραγμάτευτα απαράδεκτο. Αλίμονο τώρα, δε θα συζητάμε τα αυτονόητα.
Εξίσου αυτονόητη είναι και η χυδαιότητα του τραγουδιού. Προσωπικά δεν ήξερα ότι είναι από ταινία, όπως δεν ξέρω και όλα τα λόγια, μόνο την κλασική φράση από το ρεφρέν. Οι προσωπικές πεποιθήσεις του Ζαμπέτα ή του Τσάντα δε μ’ ενδιαφέρουν (τουλάχιστον όχι σε σχέση με το παρόν θέμα): το τραγούδι κρίνω. Και το κρίνω όπως το κρίνει κι ο Κώστας που άνοιξε τη συζήτηση, κι όπως όλοι -απ’ ό,τι κατάλαβα- όσοι συμμετέχουν μέχρι στιγμής, και όπως -πιστεύω- κάθε λογικός άνθρωπος σήμερα.
Βασικά δε βλέπω καν λόγο συζήτησης: ένας είπε μια κουβέντα, και συμφωνήσαμε όλοι γιατί είπε το προφανές.
Δε δικάζουμε κανέναν Ζαμπέτα. Ας ίσχυαν τότε όλα τα ελαφρυντικά της διαφοράς ηθών και λεξιλογίου. Σήμερα το τραγούδι ενοχλεί. Δατ’ς ολ.
Αν κανείς έχει αντίρρηση σ’ αυτό, φυσικά και είναι ελεύθερος να την πει και να τη θέσει προς συζήτηση, αλλά επειδή δε μου φαίνεται κι πολύ πιθανό, νομίζω ότι το μόνο που υπάρχει να συζητηθεί είναι προεκτάσεις όπως το λαογραφικό-ιστορικό υπόβαθρο κλπ., όχι οτιδήποτε πάνω στο καθαυτού θέμα.
2 «Μου αρέσει»
Πάντως δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι σε ενα τραγούδι κοιτάμε και το ύφος . Πράγμα το οποίο
στην συγκεκριμένη περίπτωση δείχνει ότι το τραγούδι είναι σατιρικό .Όσον αφορά την λέξη δεν ξέρω κανέναν νεοέλληνα να λέει αραπας καθώς στην καθομιλουμένη δεν χρησιμοποιείται ποτέ . Μετά νομίζω πρέπει να αναλογιστούμε και λίγο το γεγονός ότι σαν χώρα και έθνος δεν θέλω να πιστεύω ότι είμαστε όσο συντηρητικοί και οπισθοδρομικοί και πως ο καθένας μας έχει κάποια κριτική ικανότητα ώστε να ξέρει ότι το τραγούδι δεν είναι προσβλητικό στην εποχή που γράφτηκε (άσχετο το πώς στέκεται σήμερα χωρίς αυτό πιστεύω να ακυρώνει την χαρά και τον κόπο με τον οποίο γράφτηκε) όμως στο κάτω κάτω της γραφής με τα γεγονότα που εξελίσσονται δεν πιστεύω ότι θα ακουστεί στο ραδιόφωνο (όχι ότι παίζανε κανένα άλλο ποιοτικό τα μεγάλα ραδιόφωνα που πλασάρονται ως λαϊκά αλλά άλλο αυτό)ούτε ότι θα το παίξει κανείς . Όμως στο κάτω κάτω της γραφής ένα τραγούδι είναι όπως όλα και όταν μιλάμε για μια μορφή τέχνης ανά εποχή αυτή εξελίσσεται αλλιώς και η θεματολογία επίσης . Άρα βρίσκω περριτο το να συζητάμε τι πρέπει και δεν πρέπει να γίνει και τέλος άμα είναι έτσι ούτε το μες της πόλης το χαμάμ πρέπει να παίζουμε (ε όχι και δα!
)
Και το θλιβερό είναι πως τα σχόλια στο βίντεο γεμίσαμε με “κοινωνικούς υπερασπιστές” λες και θα κάνουν κάτι . Το ότι σε λίγο θα μείνουμε όλοι μπατιρακια με την πανδημία δεν το σκέφτονται η πολιτική ορθότητα τους μάρανε και μάλιστα στην χώρα που όλοι μας κάθε φορά πάμε να κάνουμε μια κουβέντα και γίνεται καβγάς . Αχ αχ .και με αυτήν την λογική όλοι είμαστε ρατσιστές στο ο,τι κάνουμε και όποιον αγνοούμε . Δεν είναι όμως έτσι . Γενικά το να διαμαρτύρεται (κυρ δάσκαλε που διδασκες και νόμο δεν εκρατεις που ) πίσω από μια οθόνη Αντίς να βγει στους δρόμους και να απαιτήσει την ισότητα ,είναι διαφορετικό και το δεύτερο έχει αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις (όπως βλέπουμε τώρα στις ΗΠΑ) το να θίγεται κάποιος από την τέχνη είναι θέμα υποκειμενικο ειδικά όταν μιλάνε για ένα τόσο παλιό τραγούδι . Ένα είναι σίγουρο ζούμε περίεργες εποχές και τα πράγματα θα αλλάξουν ίσως προς το χειρότερο η καλύτερο . Όμως η μουσική υπάρχει για να απαλύνει τον πονο να εκπαιδεύει και να ταξιδεύει τον άνθρωπο καθώς και να τον ψυχαγωγεί . Όχι να ρίχνει αλάτι στις πληγες
1 «Μου αρέσει»
Δεν καταλαβαίνω τη σύγκριση. Στο «Χαμάμ» έχει τον στίχο «αραπάδες το φυλάνε, του Αλή πασά το πάνε». Αν γραφόταν σήμερα, θα έλεγε «μαύροι το φυλάνε», ή «αφροαμερικανοί το φυλάνε», και νομίζω ότι θα ήταν απολύτως οκέι.
Αν ο Ζαμπέτας έγραφε το ίδιο τραγούδι σήμερα, και έλεγε «γουστάρει τον αφροαμερικανό, τον σκύλο, τον ταμ ταμ ταμ», θα ήταν οκέι;
Δε φανταζόμουν ότι θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει πως το πρόβλημα στο τραγούδι του Ζαμπέτα είναι αυτή καθαυτήν η λέξη αράπης!
1 «Μου αρέσει»