Καλησπερα …το τραγουδι απο την ταινια, με τον Δημητρη Χορν στην εκτελεση του ,ειναι σε δρομο Μι μινορε…ειμαι μπερδεμενος λιγο με το κλεισιμο του Ρε ματζορε - Σολ ματζορε…
Ειχα την εντυπωση οτι αναλογως τον δρομο , ειναι και το κλεισιμο του καθε τραγουδιου …¨Η οχι τελικα?
Δε εχω δει αλλο παρομοιο προς το παρον με το λιγο που ασχολουμαι και με προβληματισε …εκτος κι αν κανω λαθος τον δρομο …για το κλεισιμο ειναι 100% ρε-σολ ματζορε.
Ολες οι γνωμες καλοδεχουμενες
αν θέλεις κατάληξη σε ΣΟΛ ματζόρε γίνεται…
τοτε το ξεκινάς απο ΜΙ μινόρε (η βάση του).
απο ΡΕ μινόρε η κατάληξη θα ειναι ΦΑ ματζόρε
Ευχαριστω για την απαντηση σου φιλε μου…οι συνγχορδιες της παρτι που εβαλες ειναι οντως ετσι συμφωνοι…αυτο που ειχα απορια ειναι αν γενικα ενα μινορε τραγουδι ειναι δυνατο να κλεινει και με ματζορε στο τελος…η αναλογως ενα ματζορε να κλεινει με μινορε…ειναι λιγο καπως…ο γενικος κανονας ειναι μινορε κλεισιμο = μινορε δρομος (ετσι ηξερα τουλαχιστον) .Μαλλον υπαρχουν εξαιρεσεις απ οτι φαινεται.
κανονικα τελειώνει με την βαση που άρχισε.
στο συγκεκριμένο, εχουμε “μετάλλαξη”…
(άλλαξε βάση.)
πολυ σπάνιο βεβαίως, αλλα να που έγινε και αυτο…
Συνήθως έτσι γίνεται. Όχι αναγκαστικά όμως, όπως είδες. Ότι θέλει ο συνθέτης κάνει.
Εξάλλου, η G είναι η σχετική ματζόρε της Em, οπότε δεν είναι και εντελώς ξεκάρφωτη.
Πλέσσας είναι αυτός στο κάτω κάτω, πάντα έκανε μαγκιές με τα ακόρντα. Π.χ. δες εκείνο το ωραίο Bb που πετάει μέσα στο “Θα πιω απόψε το φεγγάρι”.
Πιο συνηθισμένο βέβαια, είναι να βάζουν τις σχετικές μινόρε και ματζόρε σε κουπλέ και ρεφραίν, π.χ. Δελφινοκόριτσο κ.α.
3 «Μου αρέσει»
Με καλυψατε πληρως ,σας ευχαριστω …ειναι αυτο που λεμε η μουσικη δεν εχει σωστο - λαθος, ειναι ευελικτη σαν χελι χαχα…δεν ειμαι επαγγελματιας το αντιθετο , εραστης της τεχνης αυτοδιδακτος και βαδιζω με γνωμονα γενικους κανονες και ψιλομπερδευτηκα …αλλα ωραια και παλι να μαθαινουμε καινουργια πραγματα συνεχεια…το καλυτερο.
Πραγματι ο κυριος Πλεσσας τεραστιος μουσικος και μαστορας στα κολπα αυτα.
Ο Πλέσας δεν είναι λαϊκός μουσικός, με την έννοια να έχει μεγαλώσει μες στους λαϊκούς δρόμους και μόνο, και αυτή να είναι η φυσική και αποκλειστική γλώσσα του. Το τραγούδι εξωτερικά ακούγεται σαν λαϊκό, γι’ αυτό και είχε διαχρονική επιτυχία μεταξύ των λαϊκών, αλλά δεν είναι φτιαγμένο με τους νόμους της λαϊκής δημιουργίας. Έχει κόλπα που δε θα τα βρεις στην παραδοσιακή διαχείριση των λαϊκών δρόμων.
Το ίδιο άλλωστε και με τους στίχους: ανά τέσσερις στίχους, ο πρώτος επαναλαμβάνεται και ως τέταρτος. Τέτοιο πράγμα θυμίζει τεχνικές λόγϊας ποίησης μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, θυμίζει ίσως (; ) παλιό ελαφρό τραγούδι, αλλά σε κλασικά λαϊκά ή ρεμπέτικα δεν υπάρχει ως τεχνική.
Απ’ έξω λαϊκό, αλλά από μέσα πολύ ευρύτερο!
1 «Μου αρέσει»