Προς αποοφυγή παρεξηγήσεων ίσως χρειάζεται να διευκρινίσω ότι το σχόλιό μου (μαζί και η χρήση που έκανα στην “ατάκα” του λίγκα ρόζα) αφορούσε το νόημα της φράσης του Ν. Πολίτη - όχι της φράσης του Νεαπολιώτη.
Ναι Άγη, δεν θα ήταν ρεμπέτες. Τουλάχιστον, σύμφωνα με το τι υπάρχει μέχρι σήμερα καταγεγραμμένο από απαντήσεις σε ερωτήματα του τύπου “τι είναι ρεμπέτης”, “τι είναι μάγκας” κλπ. Αλλά πρόσεξε: άλλο “γνήσιος μάγκας” και άλλο “κουραδόμαγκας”. Ο Μάρκος, ερωτηθείς για το ποιόν κάποιου που τύχαινε να τον εκτιμά ιδιαίτερα, είχε απαντήσει: “Α, αυτός είναι μάγκας. Πολύ μάγκας! Δεν πείραξε ποτέ, κανέναν!”. Και εννοούσε, “δεν είχε το ζωνάρι του λυμένο για καβγά”, δηλαδή τη μαγκιά την κράταγε μέσα του, δεν την είχε για ζαριφιλίκι. Αλλά αν υπήρχε σοβαρός λόγος (τιμής, κυρίως), θα είχε την καρδιά να βγάλει μαχαίρι και να σφάξει άνθρωπο επί τόπου.
ΤΟ ΘΕΛΩ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ!!!
Νομίζω ότι έτσι μπαίνουμε σε μια κωδικοποίηση που περισσότερο παραπλανά παρά διαφωτίζει.
Ο καθένας μπορούσε τότες παλιά,οπως μπορεί και σήμερα να σκοτώσει εναν αλλο ανθρωπο..Απο λόγους τιμής,ζήλειας,απιστίας ,προσβολής και ..και...και..Γίνονται κάθε μέρα τέτοια...Αν ειναι ετσι οπως το λές Νίκο, μήπως ολοι οι δολοφόνοι τής τότες εποχής ηταν ρεμπέτες;;;Η μήπως ολοι οι ρεμπέτες ηταν και δολοφόνοι;;;
Είναι αλήθεια οτι παλιά οι περισσότεροι μάγκες ηταν φορτωμένοι πάντα…Δέν ηταν ομως καί αναγκαστικά ολοι ρεμπέτες!!!Το είχαν πολύ ευκολο να σε στείλουν,οπως και το εκαναν πολλοί για ψύλλου πήδημα…Η ρεμπέτικη ζωή,η αλανιάρικη,είναι και αλητεία…αλλά δέν σημαίνει οτι πρέπει να εχω σκοτώσει και κάποιον γιά να μού δοθεί ο τίτλος Ρεμπέτης…Αν είναι δυνατόν!!Κάποιος εχει πεί…Ο μάγκας είναι κύριος…Να μήν πειράζει τόν αλλον,και να είναι μετρημένος σε αυτά πού κάνει και λέει…Αλλά πρόσεξε ομως…Μήν τυχόν και τόν πειράξεις…Εκεί αρχίζουν τα προβλήματα!!!
Πάντως οπως το λέει και ο Αγης…με αυτή τήν συζήτηση,μπερδεύονται τα πράματα πολύ !!!Και κάτι πού ηθελα να πώ πολύ καιρό…Μήν βάζουμε στήν ζυγαριά καί να πιστεύουμε,ολα αυτά πού εχουν πεί αυτά τα μεγαθήρια…Οταν μιλούν για αυτούς τούς ιδιους,και για αυτά πού εχουν περάσει και ζήσει,ναί.Αυτό είναι κάτι το διαφορετικό ομως…Τώρα αν ενας εχει πεί κάτι Π.Χ. γιά τούς μάγκες …Αυτή ηταν μόνο η δικιά του αποψη .Δέν είναι και νόμος αυτό πού ειπε!!!Ούτε και η Αγία Γραφή.Και αυτοί ανθρωποι ηταν με διαφορετικούς χαρακτήρες,και εκριναν καταστάσεις και γεγονότα διαφορετικά ο ενας από τον αλλον.Οπως ακριβώς γίνεται και σήμερα με εμάς…Οπως καί μερικοί πού εχουν τραγουδήσει το ρεμπέτικο παλιά,τούς λέμε ρεμπέτες!!!Δέν γίνεται αυτό!!!Πολλοί ηταν ανθρωπάκια τού θεού,και τραγούδαγαν μόνο για το μεροκάματο…Δέν είχαν καμιά σχέση με τήν ρεμπέτικη ζωή!!!Σίγουρα οταν γύρναγαν μετα στο σπίτι τους,εκαναν τον σταυρό τους πού ζούν ακόμα!!
Αυτή ειναι η ταπεινή μου γνώμη…Το ρεμπέτικο ανθισε σε μιά αλλη εποχή,η οποία δέν ξαναγυρίζει.Οχι γιατί δέν υπάρχουν προβλήματα και σήμερα οπως τότες…Αλλά οι ανθρωποι ηταν αλλιώς τότες μαθημένοι…Αλλιώς εκφραζόντουσταν,αλλα χούγια…Δέν γίνεται να σπουδάσεις σήμερα την μαγκιά,δέν γίνεται να σπουδάσεις και να βγάλεις τέτοια τραγούδια…Στέλνουν οι μπαμπάδες τα πιτσιρίκια και μαθαίνουν μπουζούκι.Σε λίγα χρόνια παίζουν Χιώτη και παθαίνεις πλάκα…Και τι εγινε;;;Και ο αλλος πηγαίνει σε σχολή ζειμπέκικου και μαθαίνει πέντε φιγούρες…και τι εγινε;;;Αυτα τα παιξίματα και αυτά τα ζειμπέκικα ειναι για το σαλόνι…Δέν αλλαξε ο χαρακτήρας σου,ούτε εγινες πιό μάγκας.Το νομίζεις ομως…Ρεμπέτικα τραγούδια είναι κατάθεση τού χαρακτήρα σου…Θέλει να εχεις ψυχούλα…και οχι να είσαι δήθεν…τα εχουμε πεί αυτά…
Κυριοι ,τα τραγουδια τα εβγαλαν ανθρωποι που ηταν μακρυα απο αυτο λεμε μαγκια κλανια και τρυπιο σωβρακο.
Σιγα τωρα μην μπορουσε ο καθε αξεστος που την ειδε καπως ,να βγαλει τραγουδια .
Χρειαζεται πνευματικο επιπεδο ,σκεψη -παρατηρηση και συναισθηματισμο,πραματα που δεν μπορει να τα βρει ενας που την εχει δει γαμηκουλας.
Δεν χρειαζεται λοιπον να σπουδασεις καμια μαγκια,εαν απλα παρακολουθουσε καποιος την ζωη τους ευκολα τα εβγαζε τα τραγουδια αρκει να ειχε τις προυποθεσεις που εγραψα παραπανω.
Και τον Μαρκο αν τον παραδεχτηκαν ολοι οι μεγαλοι συνθετες ,το εκαναν επειδη ενας ανθρωπος αγραμματος εγραψε και εκανε συνθεσεις που θα μπορουσε να τις κανει μονο καποιος ανθρωπος με γνωσεις.
Γιατι δυστυχως το υπολοιπο ρεμπετικο του Πειραια ειναι εντελως λαικιστικο για τα σημερινα δεδομενα αλλα και πιο παλια(μην μπερδεψει κανεις με το ορο λαικο τραγουδι) και απο πλευρας συνθεσης αλλα κυριως στιχουργικα.
Να ναι καλα ο Βασιλης Τσιτσανης που εγραψε τραγουδια και για εμας που δεν κουβαλαμε μαχαιρια και ο Στελιος Καζαντζιδης που τραγουδησε τον πονο μας οπως θα θελαμε και ακομη καλυτερα.
Γιατι τα γραφω ολα αυτα;
Γιατι με εκνευριζει να διαβαζω ποστ που προσπαθουν μας πεισουν οτι το ρεμπετικο ειναι κατι το θεικο ,οτι μονο σε αυτο πρεπει να πιστευουμε και μετα υπαρχει μονο το χαος.
Αυτη η προσπαθεια ‘‘προσηλυτισμου’’ τελικα περισσοτερο απωθει .
Ευχαριστω.
Μήνυμα από τη συντονιστική ομάδα: Παρακαλούμε να προσπαθούμε να διατηρούμε το επίπεδο των συζητήσεων υψηλό και να αποφεύγουμε εκφράσεις χαμηλού επιπέδου
Αν διαβάσεις τόν τίτλο τής σελίδας λέει…Η μεγαλύτερη ρεμπέτικη παρέα στό διαδίκτυο.
Καί ξέρεις τι είναι εκνευριστικό για αυτή τήν παρέα;;Να λαβαίνει τον λόγο κάποιος σάν καί εσένα πού δέν ανήκει σε αυτήν,και να εκνευρίζει τούς γύρω με τίς κοπάνες του.
Καί αν αισθάνεσαι οτι προσπαθεί κάποιος να σε προσηλυτίσει σε λάθος θρησκεία, οπως λές,μπορείς να το αποφύγεις ανετα αυτό.
Σκέψου να πάει ενας φίλος του ρεμπέτικου απο εδώ μέσα,σε μιά σελίδα πού υπάρχουν φίλοι και εραστές τού Τέρη Χρυσού,και τού ελαφρού τραγουδιού,και να λέει,οτι αυτό το είδος ειναι βλακείες,και καλά πού υπάρχει το ρεμπέτικο!!!
Θα τον κράξουνε…Σε λάθος παραλία είναι μεγάλε,οπως και εσύ εδώ μέσα.Στο εχω ξαναπεί αυτό.
Οι φίλοι εδώ μέσα, φυσικά το βρίσκουν κάτι το θεΙκό το ρεμπέτικο,χωρίς ομως να κατηγορούν τα αλλα είδη μουσικής.Φυσικά θα μιλούν για αυτά τα ιερά τέρατα πού αφησαν τοσο μεγάλη κληρονομια πίσω τους,σαν να ηταν θεοί.Ετσι είναι αυτά τα πράματα. Οποιος γουστάρει τα ακούει,οποιος δέν γουστάρει ,μαζεύει τα κουβαδάκια του και πάει σε αλλη παραλία να παίξει…
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τον Elias1. Η παρουσίαση του ρεμπέτικου με κύρια βάση της μάγκες, μουστάκια, καβουράκια, κομπολόγια, μαχαίρια και πάει λέγοντας, θυμίζει λίγο mousaka, tzatziki και zorba.
Τα (καλά) τραγούδια του είδους κατα τη γνώμη μου πολλές φορές “χάνουν” όταν πακετάρονται μαζί με τα παραπάνω.
βρε πεδες ενα λεπτο καλησπερηζο κιολας. εχουμε μπερδεφτη οληγον μου φενετε
μαγκες της εποχης εκηνης ηταν ανθροπη του μεροκαμα του. ο μαρκος χασαπης
και και ποση αλη δουλεβαν και εγηναν και μουσηκη πεζοντας το μπουζουκακη τους
βγαζοντας τον νταλκα τους φουρμανοντας η πηνοντας κανενα κρασο, η ουζακη
αλα ηπηρχαν ατομα που δεν σηκοναν και πολη κουβεντα σε στελναν για ψηλουπηδημα
στον αλον κοσμο, ενας απο αυτους ηταν και ο μαθεσης και ποση αλη σαν τον μαθηση…
αλα αυτη η ανθροπη που λεμε μαγκες δεν καναν παρεα με αυτα τα ατομα αλα θελαν
δεν θελαν τους σηναντουσαν στα κηνα τους μερη οπου εσκαγαν και αυτη που λεμε
σαν τον μαρκο τον μπατη τον στρατο, αλα δεν πηραζαν αλα και σεβοντουσαν την ιστορια που
κουβαλαγε ο καθενας, απο αυτα τα ατομα αλα μαγκας σημενη οτη αυτος που σφαζη με την προτη, οχη βεβεος…
μαγκας σοστος το ελεγε και ο σηχορεμενος νηκολας βραχνας μαγκας ειναι αυτος
που δεν πηραζη τα πηνη ομορφα χορης να προκαλη, που ειναι ενταξη με τους γηρο του
αυτος που λεγη κερνο ολα τα αλανια, αυτος ειναι μαγκας, αλα οπος ελεγα ηπηρχαν
και θα ηπαρχουν… αυτα τα ατομα, αλα μαγκας σοστος ειναι οπος το λεγο.
μαγκας μεσα στην καρδια, ντοπρος αληθηνος
και οχη ψεφτηκος, αυτος ειναι μαγκας.
Ρε συ τακο γιατι γραφεις επιτηδες ανορθογραφα? δεν παιζει να μην ξερεις οτι τα ρηματα γραφονται με ωμεγα.αμα γραφεις απο φυσικου σου ανορθογραφα οπως εγω κομπλε αλλα δεν παιζει αυτο το κανεις επιτηδες τι φαση?δεν χωρας σε ορια και κανονες?εισαι τοσο επαναστατης ρεμπετομαγκας και γραφεις ανορθογραφα χλεβαζεις το κατεστημενο τι φαση?(μην νεβριασεις αν γινεται απλα σε καζουριαζω)σοβαρα ομως δωσε μια απαντηση αν γινεται.
Γεια σου ρε ΤΑΚΟ αρχοντα!!!
Για να παίξεις ρεμπέτικο δεν χρειάζεται να είσαι ούτε διανοούμενος ούτε σκεπτόμενος ,ούτε να έχεις ιδιαίτερες γνώσεις ποιοι από αυτούς είχαν
Αυτοί οι άνθρωποι ήταν απλά φορείς της παράδοσης με κάποιο ιδιαίτερο και ξεχωριστό ταλέντο στην τέχνη γενικά από τους 300 ο ένας ξεχώριζε όπως σωστά παρατήρησε ο Κώστας απλά έτυχε να παίζει μπουζούκι .Ο Βραχνάς ήταν ένας χύμα άνθρωπος της πιάτσας καλός άνθρωπος αλλά και σκληρός χαρακτήρας, που δεν σήκωνε πολλά πολλά στα πιστεύω του.Είχε ζήσει την βιοπάλη μέχρι το μεδούλι.Έμαθε βλέπωντας και ακούγωντας όλον το προπολεμικό Πειραιά από παιδι,ο ίδιος μου πε οτί έπαιζε μπουζούκι στην πιάτσα του Πειραιά από το 1952 ενώ είχε αρχίσει να μαθαίνει νωρίτερα . Όποτε φαντάζομαι μόνο με τι τύπους θα είχε έρθει σε επαφή .Το παίξιμο του ήταν εντελώς,διαφοτερικό από της εποχής που έζησε, κόντρα εντελώς στο ρεύμα και σε καιρούς που κανένας δεν έπαιζε ρεμπέτικο η αν το έπαιζε το έπαιζε νοθευμένα.
Η δεκαετία του 30 είχε μπολιάσει μέσα του ,ακόμα και το σπίτι του έτσι ήτανε,ο ίδιος δεν κυνήγησε ούτε δόξα ούτε χρήμα με την αναβίωση του είδούς ενώ θα μπορούσε να ήταν στην πρώτη γραμμή αλλά αυτό ήταν αντίθετο με τον τρόπο ζωής του που θύμιζε τους μπουζουξήδες πριν τη Μάρκο εποχή. Μέχρι σήμερα αναρωτιέμαι πως κατάφερε να επιβιώσει μέσα σε αυτόν το άνθρωπο αυτός ο τρόπος παιξίματος σε τόσο πιστό βαθμό, με τις αντίξοες μουσικά συνθήκες που τον περιέβαλαν. Ηξερε τον τρόπο και τα κόλπα του προπολεμικού ρεμπέτικου απ’εξω και ανακατωτά ,μπορούσε να σου παίξει ένα κομμάτι με δύο και τρεις διαφορετικούς τρόπους και να πέφτει μέσα πάντα.
Κάποτε θυμάμαι που εσμίξαν σε ένα γλέντι Γκολές και Βραχνάς .'Ηθελα να δω την αντίδραση του Γκολέ και τον παρατηρούσα να κοιτάει με σεβασμό και προσοχή τον Νίκο όταν εκείνος έπαιζε τα δικά του. Αλλά και ο Βραχνάς μου πε μετά ,ρε συ καλός ο Γκολές, μάγκικα, ώραία και άλλα τέτοια,που φυσικά δεν τα λεγε για όλους ,δεν θα πω ονόματα μιας και θεωρούσε οτί πολλοί λίγοι λέγαν σωστά τα μάγκικα.
Όσο για το καθεαυτο ρεμπέτικο ίσως στοιχεία του υπάρχουν σήμερα αλλά τα ίδιο το είδος είναι μουσειακό πλέον και θέλουμε και μη τα ζωνάρια ,τα μαχαίρια κλπ ανήκουν σε αυτό το είδος το οποίο απλά εμπορικοποίησαμε.
Το ρεμπέτικο δημιουργήθηκε με τους μπαγλαμάδες μες την φυλακή ,μετά με το γκέτο των κουτσαβάκηδων στην Αθήνα και τέλος από το 1900 μέχρι το 1940 στον Πειραιά…
Ιστορικά έσβησε γιατί και αυτά τα γκέτο έπαψαν να υπάρχουν ,δεν υπήρχαν συνεχιστές του ίδιου τρόπου ζωής ,όπως υπήρχε με τους κουτσαβάκηδες
και τους μάγκες του Πειραιά.Το τραγούδι αυτό γράφτηκε για αυτούς τους ανθρώπους και έλεγε για τον τρόπο ζωής τους με τον δικό τους τρόπο όπως δηλαδή οι ίδιοι εκφραζόντουσαν. Δεν θα αναλύσω τι είναι μάγκας η ρεμπέτης ,όποιος θέλει ας διαβάσει τον Μάρκο ας διαβάσει τον Μάθεση
τον Μπαγιαντέρα και άλλους και θα καταλάβει γι αυτήν την εποχή που λειτουργούσε υπό κώδικες.
Ρεμπέτες πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν,απλά κάποια στιγμή
πήραν σάρκα και οστά μες την ίδια την κοινωνία σαν φαινόμενο διαστάσεων.Είναι δύσκολο να το εξηγήσω αλλά αυτή τη μυρωδία του ρεμπέτικου την οποία ελάχιστα πρόλαβα μέσω αυτών των ανθρώπων επιβίωνε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 90,όπου ζούσαν ακόμη και οι τελευταίοι του είδους όχι μόνο μουσικοί ,άλλά και άνθρωποι ,που είχαν διαφορετική συμπεριφορά.Η ζωή ήταν ακόμη διαφορετική πριν τα ιδιωτικά κανάλια,τα ίντερνετ κλπ.
Και σήμερα ακόμα γράφονται ωραία κομμάτια αλλά δεν τα βάζω με το ρεμπέτικο το πειραιώτικο η το παλιό το αδέσποτο καθώς δεν βρίσκω την ίδια δύναμη και την ίδια επίδραση ,οι λόγοι είναι πιθανώς οτί και τα παιξίματα που έγιναν σε αυτά τα κομμάτια ήταν από μόνα τους ξεχωριστά και διαφορετικά καθώς κρύβαν τα μυστικά αιώνων μέσα τους.
Και τον Κώστα και τον Σταύρο πρέπει να τους ακούμε με πολύ μεγάλη προσοχή.
Πέρα από την μεγάλη και ουσιαστική τους προσφορά διαχρονικά, είναι άτομα που έζησαν στιγμές δίπλα σε ανθρώπους σαν τον Βραχνά, έζησαν σε γειτονιές με πολύ σκληρούς κώδικες, είδαν ζωντανά κάποιες απόλυτα περιθωριακές πρακτικές και έζησαν την απόλυτη περιθωριοποίηση του ορθόδοξου Πειραιώτικου.
[i][Ντρέπομαι που αναγκάζονται να απαντούν σε κάποιους, επιεικώς ανεγκέφαλους, που καμμία σχέση δεν έχουν με το νόημα της σελίδας.
Αυτοί σαφώς αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα ενημέρωσης και εμφανώς δεν έχουν καμμία θέση, αλλά οι υπεύθυνοι θεωρώ πως για άλλα τυρβάζουν, παραθέτοντας κάποιες… παρακλήσεις!!!
Αν δεν υφίσταται το απαραίτητο έρκος μυαλού, υπάρχει και το μπαν, μάγκες].
Από συντονιστή: Αντώνη, σε παρακαλώ πολύ να προσέχεις τα λόγια σου!
[/i]
Όσο πιο πίσω πηγαίνουμε προς εποχές όπου κυριαρχοιύσε ο “άγραφος νόμος”, τόσο περισσότερο βρίσκουμε και τον φόνο σαν μέρος αυτού του άγραφου δικαίου, που υπήρχε περισσότερο ή λιγότερο στα πλαίσια της κοινοτικής ζωής, καθώς και κάποιους κανόνες του που κατά περίπτωση καταργούσαν “το άδικο και τον καταλογισμό” όπως θα λέγαμε με σημερινούς νομικούς όρους.
Αυτή λοιπόν η πραγματικότητα ήταν πολύ ευρύτερη από το ρεμπέτικο και τους χώρους του, κι όταν την αντικρίζουμε σε αυτούς, στην πραγματικότητα αντικρίζουμε ένα μικρό μόνο μέρος (με δικές του ιδιομορφίες βέβαια) αυτής της ευρύτερης πραγματικότητας. Το να ανακαλύψουμε τις ιδιομορφίες είναι κατανοητό εκ μέρους μου, αλλά το να ορίσουμε αυτές τις εκφράσεις μιας ευρύτερης πραγματικότητας σαν ειδοποιό διαφορά του ρεμπέτικου μάς οδηγεί κατά τη γνώμη μου σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Αυτή είναι η πρώτη μου ένσταση.
Η δεύτερη ένσταση: Ανάμεσα σε όσους γνωρίζουμε σαν ρεμπέτες, κάποιοι είχαν διαπράξει φόνο. Κάποιοι άλλοι, πολλοί περισσότεροι όχι. Παρ’ όλα αυτά έχω την πεποίθηση, ότι στην ζωή ενός ανθρώπου - “ικανού να σκοτώσει και άνθρωπο” - παρουσιάζονται πλήθος αφορμών για να το πράξει εφόσον έχει την πεποίθηση ότι ένας αριθμός προσβολών κλπ κλπ δεν “ξεπλένεται” διαφορετικά παρά με το φόνο. Άρα; Όσοι “ρεμπέτες” δεν το έπραξαν, παρά το πλήθος τέτοιων αφορμών που στην πραγματικότητα κάθε άνθρωπος συναντά μερικές στη ζωή του, αυτοί κατά συνέπεια δεν ήταν και “ρεμπέτες”; Δηλαδή μες στη ρεμπέτικη ζωή και τους “κώδικές” της, ο φόνος είναι μονόδρομος απέναντι σε κάποια είδη προσβολής; Δεν αποτελεί μέρος της ρεμπέτικης ζωής και του σχετικού “κώδικα” (αν μπορούμε να μιλήσουμε έτσι) το να δώσει κάποιος τόπο στην οργή, το να περιφρονήσει την πρόκληση, το να βάλει τα πράγματα στη θέση τους με διαφορετικό τρόπο “όμορφα και παστρικά”; Το ποιος μπορεί και το ποιος δεν μπορεί “να σκοτώσει και άνθρωπο” είναι κάτι που ούτε ο ίδιος δεν το γνωρίζει στην πραγματικότητα, έξω από εντελώς συγκεκριμένες περιστάσεις, και δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο για το ποιος είναι ρεμπέτης, μάγκας κ.ο.κ. Πέρα από το ότι το θέμα θα μπλεκόταν ακόμα περισσότερο καθώς το “κριτήριο” αυτό θα έπρεπε να συναρτηθεί με όλες τις σχετικές “ταξινομήσεις”: Τι είναι ρεμπέτης, τι είναι μάγκας (αλλά και τι ακριβώς μάγκας), τι είναι δερβίσης, τι είναι κουτσαβάκι, τι είναι νταής, τι είναι σερέτης κλπ κλπ, όπου και πάλι δεν θα μπορούσε να αποτελεί γενικό κριτήριο (ούτε θετικά ούτε αρνητικά) για την κάθε κατηγορία.
Επίσης, όταν στο #103 έκανα λόγο για “κωδικοποίηση”, δεν αναφερόμουν σε “κώδικες” της μαγκιάς. Αναφερόμουν σε μια κοινωνιο-μουσικολογική κωδικοποίηση με τέτοια κριτήρια, την οποία αμφισβήτησα.
Όσο για τους “κώδικες της μαγκιάς”: Έχω και μ’ άλλες ευκαιρίες εκφράσει την άποψη ότι η “μαγκιά”, οι “ρεμπέτες” κλπ, είναι μορφές μιας συντεχνιακής-κοινοτικής ζωής και αστικής λαϊκής κουλτούρας, στην οποία (μιλώντας στη γενικότητα του θέματος) έβαλε τέλος ο καπιταλισμός. Μπορεί άλλους να ενδιαφέρει κι αλλους όχι μια τέτοια προσέγγιση του ζητήματος, αλλά πάντως το γεγονός είναι ότι στο πλαίσιο αυτού του “μεσαιωνικού” (δηλαδή ως “πρόσφατα”) κοινωνικού σχηματισμού η κάθε συντεχνία μαστόρων αποτελούσε μια κλειστή κοινότητα με δικούς της κωδικοποιημένους (και γραπτά) κανόνες σχέσεων ανάμεσα στα μέλη της, ιεραρχία (τσιράκι, κάλφας, μάστορας), κανόνες προαγωγής από τη μια βαθμίδα ιεραρχίας στην άλλη, όρους εισόδου και αποβολής από τη συντεχνία, τιμωριών (ακόμα και σωματικών), κλπ. Και ταυτόχρονα συντεχνιακά οργανωμένη ήταν στο σύνολό της η αστική-λαϊκή κοινωνική ζωή.
Μέσα λοιπόν σε αυτή τη ζωή και η “μαγκιά” (όπως κι αν οριστεί και με όλες της τις μορφές και “ταξινομήσεις”) ήταν κι αυτή μια κλειστή συντεχνία, με τους δικούς της (εν προκειμένω άγραφους) κανόνες, ιεραρχίες κλπ που καθρεφτίζανε τους γενικούς κανόνες και όρους ζωής της αστικής-κοινωνικής συντεχνιακής οργάνωσης.
Το πρόβλημα όμως με τέτοιους άγραφους κώδικες (ιδιαίτερα της “μαγκιάς” εν προκειμένω) είναι κατά τη γνώμη μου το εξής: Εύκολα αυτό που αποτελεί άγραφο γενικό κανόνα που πηγάζει από τις σχέσεις της ζωής, κάποιος μπορεί να τον αντιληφθεί σαν τυπικό εξωτερικό κανόνα που αν τον ακολουθήσει θα πηγάσει από την “εφαρμογή του κανόνα” η σχέση ζωής, και όχι το αντίθετο. Δηλαδή αντεστραμμένα. Κι όσο περισσότερο η ζωή αλλάζει κι οι άγραφοι κανόνες μένουν πίσω της, τόσο περισσότερο εύκολο είναι να πέσει κανείς σε αυτή την παγίδα. Κατά την γνώμη μου λοιπόν ένα τέτοιο παράδειγμα αντιστροφής ανάμεσα στις πραγματικές σχέσεις και στον κανόνα υπήρξε και ο Μάθεσης. Ο “κανόνας” έλεγε ότι στην περίπτωση μιας αναμέτρησης όπου κάποιος σκοτώνει τον “πρώτο νταή”, όλοι πια τον υπολογίζουν αυτόν σαν “πρώτο νταή” (μέχρι να εμφανιστεί με τον ίδιο τρόπο ο επόμενος). Αν δε με γελά η μνήμη μου από τότε που διάβαζα την αυτοβιογραφία του, ο Μάθεσης είχε σχηματίσει την εντύπωση ενός “κανονισμού” ότι για να “περάσει” κανείς στη “συντεχνία” των νταήδων οφείλει να σκοτώσει έναν νταή, και το είχε βάλει σκοπό να σκοτώσει έναν “πρώτο” υπό τύπο "εξετάσεων, για να “περάσει”.
Δεν θα είχα άλλο λόγο να αναφερθώ σε αυτό, παρά μόνο για να φανεί πόσο μεν μπορεί να υπήρχε “κώδικας”, αλλά πόσο “ρευστό” είναι το περιεχόμενό του και η κατανόησή του, και -τελικά - πόσο επισφαλής είναι κάθε εκ των υστέρων αναφορά σε αυτόν αν δεν συνυπολογίζει αυτή τη ρευστότητα καθώς και το γενικό κοινωνικό πλαίσιο (και τις μεταβολές του) μες στο οποίο κάθε τέτοιος “κώδικας” λειτουργούσε.
Σόρυ για την έκταση του σχολίου, αν δεν έγραφα βιαστικά θα μπορούσε ίσως να είναι πιο λακωνικές οι διατυπώσεις.
Ο Χατζηχρήστος, που όπως ξέρουμε ήταν αρνάκι, ήταν ρεμπέτης; τα τραγούδια του;
Ο Περιστέρης ήταν; το έργο του;
Ο Μπαγιαντέρας;
Και πόσοι άλλοι!!
Άρα, για μένα δεν έχει σημασία ο τρόπος που ζει ο καλλιτέχνης αλλά το έργο του αυτό κάθε αυτό.
Από Αντώνη: Συντονιστή, αρκούντως απειλητικός μου ακούγεσαι! [SIZE=2]
Από τον συντονιστή Ν. Πολίτη: Άκου Αντώνη,κοίτα τη δική σου δουλειά και μην ασχολείσαι με θέματα επιβλέψεως του φόρουμ, δεν σου έχουν ανατεθεί τέτοια καθήκοντα. Και, τον τσαμπουκά αλλού, όχι εδώ.[/SIZE]
Ντροπή σας κ. Πολίτη για την ιταμή σας συμπεριφορά.
Αυστηρά καλοπροαίρετη κριτική και μόνον άσκησα, σε έλλειμμα, κατά την κρίση μου, επιβλέψεως τήρησης τάξης.
Μπορούσατε να την αγνοήσετε, να της απαντήσετε ή και να την δεχθείτε.
Το “πρόσεχε τα λόγια σου” αποδείχθηκε εξόχως απειλητικό.
Κρίμα.
Αλλά “εξ όνυχος τον λέοντα”.
Αντωνη γιατι δεν λες ποιους ενοεις οταν λες καποιοι ανεγκεφαλοι.τουλαχηστον ο κυρ νικος (δεν συμφωνουμε συνηθως) αμα θελει να στην πει θα στην πει στα μουτρα δεν θα πει καποιοι ανεγκεφαλοι(δεν υπερασπιζομαι τον κυρ νικο απλα τον χρησοιμοποιω ως παραδηγμα).παντως και εγω πιστευω οτι ειναι συμαντικα αυτα που κανουν σταυροσ και νεαπολιοτης και μπραβο τους.
Επειδη σιγουρα αναφερεσαι σε μενα,για πες μου γιατι ειμαι ανεγκεφαλος και μαλιστα επιεικως;
Εκανα καμια τρελα;
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 22:36 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 22:02 —
Ρε φιλε αλλα γραφω και αλλα καταλαβαινεις.
Πουθενα δεν ειπα οτι το ρεμπετικο ειναι βλακειες ,και μαλιστα ο ιδιος το ακουω εδω και χρονια αλλα δεν θα κατσω να το θεοποιησω κιολας.Σιγουρα οι στιχοι του λαικου μετα το 40 με αγγιζουν περισσοτερο και αυτο δεν ειναι αποψη ή κριτικη,ειναι πραγματικοτητα για τον εαυτο μου.
Οπως με αγγιξε αρκετα και το τραγουδι του Μητροπανου το Πρωτο φθινοπωρο,αυτη η τραγουδαρα.
Κουμαντο θα μου κανεις και σαυτο;
Και καθεσαι και μου γραφεις για παραλιες και κουβαδακια,αστο,οι παραλιες ειναι ελευθερες για ολους εκτος απο αυτες που εχουν εισοδο και στις οποιες δεν πατω.
Χαλαρωσε λιγακι,η μουσικη δεν ειναι μονο μαγκια και πειραιας.
Ευχαριστω.
Το πρώτο φθινόπωρο ΔΕΝ είναι του Μητροπάνου…
Κατσε να μαντεψω.
Κορακακης;;;;;;;