μπράβο και στους δυό σας! να μαθαίνουν οι νεότεροι (οι παλιοί δεν βλέπω να θυμούνται και πολύ, μόνο λαϊκό ακούνε άνω των 40).
Σκέψεις…
Ξέρεις φίλε δέν είναι μόνο ο τρόπος πού παίζει ο ανθρωπος το μπουζούκι…Ο Νικόλας ηταν αλανιάρης…Οταν εβρισκε καλή παρέα,ανοιγε η ψυχή του πού θα εβρισκε κάποιους να νταλγκαδιάσουν μαζί του με τα τραγούδια αυτά…
Τα τραγούδια ηταν αυτός …και αυτός ηταν τα τραγούδια πού επαιζε…τα ζούσε…τα αισθανόταν…
Δέν ηταν ευκολος τύπος ο Μουστάκιας…η θα σε πήγαινε,η οχι…Οταν επαιζε δέν σε επερνε να κάνεις τίποτα κορδελάκια…
Και αν δεν σε πήγαινε ηταν καλύτερα να μήν εμπαινες μπροστά στον δρόμο του…
Γιά να τα νοιώσεις,και για να τα παίξεις ετσι τα ρεμπέτικα,πρέπει να εχεις γνωρίσει την ζωή και από τήν ανάποδη μάγκες…:088:
( αφιερώστε λίγο χρόνο και ακούστε το ολο το ηχητικό…Αξίζει πολλά…Τα επιφωνήματα πού κάνουν μεταξύ τους…και ολα τα άλλα…)
Οι άνω των 70 όμως;
… αλλά και 60…
στατιστικά στοιχεία, από μαγαζιά κυρίως. έχει να κάνει με το τί ακούσματα μεγάλωσε ο καθένας, οπότε από κάποια ηλικία και κάτω προφτάσανε την αναβίωση του ρεμπέικου (και όχι στα πρώτα χρόνια της που είχε πιο περιορισμένο κοινό). οι υπόλοιποι μεγαλώσανε με λαϊκά…
Απ’ ό,τι γράφεις, φίλε Neapoliotis, στο video, το γλέντι είναι στο πλαίσιο πρόβας για να βγει δίσκος που τελικά δεν προχώρησε. Έπρεπε να είχε βγει εκείνος ο δίσκος. Αν και είναι copy paste των πρώτων ηχογραφήσεων του γραμμοφώνου του 30, το συγκεκριμένο ηχόχρωμα ήταν παντελώς ξεχασμένο το 1977. Κι ας είχαν ήδη αρχίσει οι αναβιώσεις και οι επανεκτελέσεις. Τέτοια πιστή αντιγραφή δεν είχε εμφανιστεί στη δισκογραφία, ενώ οι επανακυκλοφορίες των πρωτότυπων ηχογραφήσεων σε συλλογές έγινε μερικά χρόνια αργότερα (και σε κακή ποιότητα).
μα δεν είναι αντιγραφή, είναι η συνέχεια -στη γειτονιά του μάρκου και από την παρέα του. η επιβίωση του ρεμπέτικου σε αντίθεση με την αναβίωση.
Λαικο οι περισσοτεροι.
Οπως το λέει καί ο Νικος πιό πάνω,ο Μουστάκιας δέν αντέγραφε φίλε koutroufi.Από τον τρόπο πού παίζει και τραγουδά καταλαβαίνεις τι ανθρωπος ηταν…
Ξανάγραψα οτι ο Μουστάκιας ηταν αλανιάρης…Τα ζούσε αυτά πού τραγουδούσε φίλε…ο τρόπος της ζωής πού εκανε,ηταν τα τραγούδια τού Μάρκου…Ταυτιζότανε μαζί τους.Τόν εζησε απο κοντά τον Μάρκο…ο Στέλιος μού εχει πεί οτι τον Νίκο τος είχε σάν αδερφό του…Χρόνια μέσα στήν πιάτσα…ολη η μαγκιά τον ηξερε καί τον αγαπούσε…
Εδώ κοίτα…
Ο Μουστάκιας
Πολλοί τον λέγανε Βραχνά
κι οι φίλοι του Mουστάκια
τους μάγκες με το τρίχορδο
έβαζε σε μεράκια.
Μες τού Περαία τα στενά
Γυρναγε με την σούστα
Κατσε Μουστάκια φώναζαν
και φτιάξε μας τα γούστα
Οι μάγκες τον μετράγανε
κι ολοί τον αγαπούσαν
με τίς πενιές του τις βαριές
[b][i]τα βάσανα ξεχνούσαν ( ΚΡ )
[/i][/b]Γιά πάρτη του γραμμένο…
#86, #88
Τι εννοώ όταν λέω αντιγραφή: Αν έλθει κάποιος και του βάλεις δίπλα δίπλα να ακούσει π.χ. τον αλανιάρη στην πρωτότυπη εκτέλεση της δισκογραφίας της δεκαετίας του 30 και τον αλανιάρη με την εκτέλεση του βίντεο δεν θα βρει διαφορές ως προς το ηχόχρωμα. Θα πει ότι παίζουν οι ίδιοι. Δεν θα καταλάβει ότι έχουν μεσολαβήσει 40 χρόνια. Και υποστηρίζω ότι το 1977 αυτό το ηχόχρωμα δεν υπήρχε δισκογραφικά.
Συμφωνώ ότι έχουν μεγάλη σημασία τα προσωπικά βιώματα που ήταν μοναδικά στην περίπτωση του Βραχνά. Άλλο να επισκέπτεσαι το Μάρκο για να μαθαίνεις και άλλο να μεγαλώνεις μαζί του.
Ολα καλά φίλε koutroufi.
Θυμάμαι καλά,οταν πήγαινα νέος τότες,σε τίποτα κουτούκια μαζί του και επαιζε,οι γεροντόμαγκες πού ηταν στή παρέα,ελεγαν οτι επαιζε του Μάρκου τα τραγούδια πιό μάγκικα και από τον Μάρκο…Ακούγεται υπερβολικό αυτό,αλλά το ακουσα ο ιδιος πολλές φορές…Και μιλάμε οτι αυτοί πού το ελεγαν είχαν ακούσει και τον Μάρκο ζωντανα!!!..
Οσο επινε,επαιζε και πιό καλά!!!
Τι να το κάνεις ,δέν εκατσε να γυριστεί ενας δίσκος με αυτόν…Κρίμα…Ισως φταίει και ο χαρακτήρας του ο δύσκολος…Πολλές φορές κλώτσησε ευκαιρίες πού τού δόθηκαν…
Μπράβο ρε μάγκες, υποκλίνομαι!
Σας ευχαριστούμε !
Πριν 7-8 χρόνια που μου έκανες την τιμή να τα αποκτήσω ήταν τέτοια η συγκίνηση μου που νόμιζα πως προδίδω τον μέγιστο αρχηγό μας, καθόσον βαμμένος μαρκικός.
Για όσα αξίζουν “έρχονται ώρες και στιγμές”, όπως και τα λέγαμε τότε Κώστα.
Πάντα θα έρχονται.
Εχω μάθει οτι υπάρχουν βιντεογραφήσεις με τον Μουστάκια…Εύχομαι να βγούν μιά μέρα στήν επιφάνεια…Ετσι θα καταλάβουν πολλοί φίλοι εδώ μέσα, γιατί υπάρχουν μερικά ατομα ( ενας και εγώ ),πού επιμένουν στο θέμα, και στο ονομα Νίκος Βραχνάς…
Ο Νίκος δέν επαιζε μόνο το ρεμπέτικο…
Ο Νίκος ηταν το ρεμπέτικο…
Κώστα μου καμμιά αμφιβολία δεν υπάρχει, όλοι μας σε ζηλεύουμε για τις εμπειρείες που ευτύχησες να έχεις με τον Βραχνά. Με πάρα πολύ ενδιαφέρον παρακολουθούμε όσα ντοκουμέντα είναι δυνατόν σήμερα να βρεθούν και να παρουσιαστούν και ενθαρρύνουμε κάθε τέτοια προσπάθεια. Όμως, η υπερβολή δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος.
Ο Νίκος Βραχνάς ήταν το ρεμπέτικο, ναι. Αλλά όχι μόνο αυτός. Και Μάρκος προϋπήρξε, και Γιοβάν Τσαούς, και Δελιάς, και Μπαγιαντέρας και, και, και, και… Κανένας τους δεν μπορεί να παραμεριστεί, για χάρη κανενός.
νομίζω είναι προφανές ότι δεν το εννοεί έτσι, ανταγωνιστικά με τους άλλους.
Ε, και βέβαια δεν θα το βλέπει “ανταγωνιστικά” ο Κώστας, δεν θα ήταν δυνατόν! Αυτό που βλέπω εγώ να βγαίνει μέσα από τα μηνύματά του (#93, 90, 88 και πάρα πολλά άλλα) είναι κάτι σαν “όλοι οι άλλοι, οι επώνυμοι, είχαν το ρεμπέτικο για βιοπορισμό τους με όλα όσα αυτό συνεπάγεται σχετικά με το αληθινό ήθος του είδους. Αυτός όμως ήταν ρεμπέτης. Ε, εδώ είναι που θέλω λιγάκι να διαφοροποιηθώ: Και οι άλλοι, ρεμπέτες ήταν, δεν ήταν καν΄νας χλεχλές. Και άνθρωπο θα μπορούσαν να σκοτώσουν (καν΄νας δυό, το έκαναν). Αλλά βέβαια, καλύτερα θα μας τα πει ο ίδιος ο Κώστας.
Λάθος εντύπωση εκαναν τα λόγια μου Νίκο.Εγώ μιλάω μόνο γιά τόν Mουστάκια,γιατί αυτόν εζησα από κοντά.Και γιά τήν αλήθεια ,οι περισσότεροι στήν γειτονιά ηταν τύποι σάν τόν Νίκο.Μόνο πού αυτός επαιζε και μπουζούκι.
Εχω πεί πολλές φορές οτι ρεμπέτικο εχει σχέση απόλυτη με τόν τρόπο ζωής,εχει σχέση με τόν τρόπο πού σκέφτεσαι,αντιδράς,ζείς…Τούς εζησα από κοντά αυτούς τούς ανθρώπους…θα μπορούσα να πώ χίλια πράματα και περιστατικά…
Η φτωχογειτονιά…τα αυθαίρετα σπιτάκια,οι σούστες με τα αλογα,οι τσαμπουκάδες που γινόντουσαν,οι ξυλοδαρμοί…οι αστυνομίες…
Ολα αυτά πού ειδαμε σε περίληψη και σε συντομία στο εργο τού Φέρρη…Το Ρεμπέτικο…
Εχω πεί πόσα πολλά για αυτό το θέμα ,που δέν θέλω να επαναλαμβάνομαι…
Βάστα μόνο αυτό πού είπα πιό πάνω…
Ο Νικόλας ηταν αλανιάρης...Οταν εβρισκε καλή παρέα,ανοιγε η ψυχή του πού θα εβρισκε κάποιους να νταλγκαδιάσουν μαζί του με τα τραγούδια αυτά...[/b] [b]Τα τραγούδια ηταν αυτός ....και αυτός ηταν τα τραγούδια πού επαιζε...τα ζούσε...τα αισθανόταν...[/b] [b]Γιά να τα νοιώσεις,και για να τα παίξεις ετσι τα ρεμπέτικα,πρέπει να εχεις γνωρίσει την ζωή και από τήν ανάποδη μάγκες..
Κι αν δηλαδή δε μπορούσαν “να σκοτώσουν και άνθρωπο” δεν ήταν ρεμπέτες;
Ή ισχύει κι εδώ αυτό που λέει ο λίγκα ρόσα πιο πάνω;
Αν καταλαβαίνω σωστά, ο Νεαπολιώτης είπε ότι ο Βραχνάς τα τραγούδια του (όποιου κι αν ήταν) δεν τα έπαιζε απλώς, τα ενσάρκωνε ο ίδιος. Ήταν το ρεμπέτικο, όπως λέμε «ο Κας Κάσεϋ παράγει κρέας, τρώει κρέας, είναι κρέας». (Morris - Gosciny)
Λούκυ Λουκ, ένα με χοντρούς κρεατέμπορους… αλλά ποιό; δεν θυμάμαι τίτλο…
Μήνυμα από συντονιστική ομάδα: Σύρματα στα λιβάδια!