Ψάχνοντας για τον μάστορα βρήκα:
10λεπτη περίπου συνέντευξη την Κυριακή 13/05 στις 12:30 στην εκπομπή του Σκάϊ “Στην Πράξη.gr”
η εκπομπή θα μπει αργότερα στο σίτε τους , είναι το επεισόδιο 19
http://www.stinpraxi.gr/
και αν και μάλλον είναι γνωστό , Ιστοσελίδα στο Facebook
Όντως και εγώ το έμαθα και περιμένουμε να δούμε πότε θα δημοσιευτεί 
Παιδιά την Κυριακή στις 13:00 στον ΣΚΑΙ θα τον δείξει 
Αυτή η κοπέλα κάνει εκπομπές; Για ποιο λόγο;
Τον ρωτάει πώς έμαθε αυτή την τέχνη που εξασκεί. Εκείνη τη ρώτησε κανείς πότε έμαθε τη δικιά της;
Κι αυτός της απαντάει ότι είναι αυτοδίδακτος. Η ίδια είναι αδίδακτη.
Και μία διαφορετική άποψη επί της συνέντευξης!
Θεωρώ ότι η συνέντευξη είναι πολύ καλή για ένα απλό λόγο:
Αφήνει τον άνθρωπο να μιλήσει κάνοντας πολύ απλές έως απλοϊκές ερωτήσεις
που θα ρώταγε οποιοσδήποτε άσχετος με αυτά τα θέματα.
Εμείς μέσα από ένα τέτοιο forum σίγουρα θα ρωτούσαμε διαφορετικά και μάλλον πιο ψαγμένα πράγματα…
πράγματα όμως που δεν θα τραβούσαν το ενδιαφέρον κανενός άσχετου.
Και τέτοιες εκπομπές φτιάχνονται για να ενημερώσουν το πολύ κοινό-δεν είναι ντοκυμαντέρ οργανοποιίας.
Πάντα είναι καλύτερα αν δεν ξέρεις, να αφήνεις τον άλλον να μιλήσει κι ας σου πει ότι θέλει,
παρά αυτό το χάλι που βλέπουμε με τους κομπλεξικούς δημοσιoγράφους “ειδικούς επί των πάντων”
που δεν αφήνουν τον άλλον να μιλήσει.
Ναι, συμπληρώνεις κάτι που είχα στο νου μου να γράψω αλλά το ξέχασα: ότι τελικά τη συνέντευξη τη σώζει ο ίδιος ο Μπρας.
Όχι. Αν κάποιος με εξειδικευμένες γνώσεις αρχίσει να ρωτάει πράγματα που ενδιαφέρουν μόνο τον ίδιο, σε μια εκπομπή γενικού ενδιαφέροντος, είναι απλούστατα κακός στην τέχνη του.
Δεν είπα ότι η κοπέλα είναι άσχετη από μουσική (είναι, απέραντα μάλιστα, αλλά δεν το είπα). Είπα ότι είναι άσχετη από την τέχνη της συνέντευξης.
Το ότι ο Μπρας είχε την εμπειρία ή το ταλέντο να το πάρει πάνω του και να το σώσει (δηλαδή να κάνει τη δουλειά για την οποία άλλος πληρώνεται) δεν είναι λόγος να μην απαιτούμε στοιχειώδη επάρκεια από τον καθένα που μας παρέχει οποιαδήποτε υπηρεσία. Η συνέντευξη δεν ήταν καλή, ήταν χείριστη. Το ότι μαθαίνουμε κι εμείς και ο άσχετος πέντε ενδιαφέροντα πράγματα ήταν μια ευτυχής συγκυρία.
Τέλος πάντων, αρκετά για το περίβλημα. Επί της ουσίας μου προξένησε έκπληξη ότι έχει φτιάξει γύρω στα 700 σαντούρια. Υπάρχουν τόσο πολλοί που παίζουν σαντούρι;
Και μια ερώτηση που του έκανε και δεν δημοσιεύτηκε:
- Ποια η γνώμη σας για τους αλλοδαπούς;
- Μια χαρά είναι οι άνθρωποι, να προσκαλέσουμε όλους τους ανθρώπους της γης να έρθουν εδώ στην Ελλάδα μας να τους δώσουμε τις δουλειές μας, πακιστανούς, ιρακινούς, αλβανούς, όλους.
- Μα να πάρουν τις δουλειές μας; Και εμείς τι θα κάνουμε; Πως θα δουλέψουμε;
- Εμείς; Α, εμείς θα πάμε στη Γερμανία…
:090:
Κι εγω συμφωνω, ισως αυτή να ειναι η ουσια μιας συνεντευξης: να αφήνεις τον άλλο να μιλήσει και να μην πας να την κάνεις “ακαδημαϊκή” ζαλίζοντας και τον ομιλώντα και το κοινο.
Επειτα, δεν τον ρώτησε “πώς έμαθε αυτή την τέχνη που εξασκεί”.
Τον ρώτησε "πώς ασχοληθηκε με το συγκεκριμένο επάγγελμα", “ποιο ήταν το ερεθιισμα”, πραγμα εντελως διαφορετικο.
Kαι οι επόμενες ερωτήσεις της ήταν ευστοχες, του εδιναν την ευκαιρία να μιλήσει, να πει ο ίδιος αυτά ποι έπρεπε να πει.
Παιδιά, γίνετε λίγο πιο απαιτητικοί. Το ότι θα μπορούσε να κάνει διάφορα σφάλματα και δεν τα έκανε δε φτάνει. Αν σε οποιοδήποτε τομέα (μουσική, δημοσιογραφία, φαγητό, τουριστικές υπηρεσίες, οτιδήποτε) έχουμε δει μπόλικη κακή ποιότητα και μετά εμφανίζεται κάποιος που δεν είναι ο χειρότερος όλων, είναι και καλός; Μπορεί οι άλλοι να χαμήλωσαν τον πήχυ αλλά ο αποδέκτης -εμείς- πρέπει να τον κρατάμε πάντα ψηλά.
Την εγλωσόφαγα την κοπέλα… Σάμπως φταίει κι αυτή; Κάποιος στο κανάλι σκέφτηκε «ποιον να στείλουμε στον οργανοποιό; Την τάδε που το 'χει!». Οπότε κι αυτή ετοίμασε μερικές ερωτήσεις SOS και πήγε τις απήγγειλε. Και γραμμένες να του τις έστελνε, το ίδιο θα έβγαινε.
Και μου λέτε «ναι αλλά θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα»; Ε ναι, θα μπορούσε… Και;
Ερώτηση: Γιατί δεν παίζονται αυτά τα όργανα;
Απάντηση: Παίζονται, πώς δεν παίζονται.
Παρατήρηση: Δεν κάνουμε ερωτήσεις που να εμπεριέχουν την απάντηση. Η σωστή ερώτηση είναι «παίζονται αυτά τα όργανα; Συχνά ή σπάνια;». Ακόμα και κάποιος που παρακολουθεί τη σχετική μουσική κίνηση, έτσι θα ρώταγε, για να δει και να δούμε κι εμείς τι έχει να πει ο μάστορης. Πόσο μάλλον κάποιος που δεν ξέρει και υποτίθεται ότι θέλει να μάθει. Εσύ, εγώ, ο άλλος, είδαμε την εκπομπή για να μάθουμε τίποτα. Η ίδια γιατί πιστεύει ότι ξέρει ήδη; Πώς θα μας πληροφορήσει έτσι; Έτυχε ο μάστορης να έχει άνεση στο λόγο (δεν ήταν υποχρεωμένος), και να μας πληροφορήσει εκείνος. Δεν πέτυχε, έτυχε!
Διαφωνώ
Ας αναλογιστούμε πρώτα ποιο είναι το ταργκετ γκρουπ μιας τέτοιας εκπομπής.
Οταν ανακαλύψουμε τα ντοκιμαντέρ αυτά απευθύνονται σε ένα πολυ πλάτυ κοινό διαφορετικής ηλικίας και μόρφωσης , τότε θα καταλάβουμε γιατί στήνονται με μια νοοτροπία ευκολοχωνευτης παρουσίασης και ψυχαγωγιας
Το ντοκιμαντέρ - βιογραφικό , με τον απλοϊκο τροπο παρουσίασης με ερωτήσεις πολυ απλές μέχρι και εύκολα ενοουμενες θα το παρακολουθούσα και τώρα που είμαι 42 και όταν ήμουν 16 και όταν θα είμαι 86( εάν δώσει ο Θεός) , γνωστης ή μη γνωστης του αντικειμενου
Και φυσικά με ένα πολυ καλο μοντάζ , ηχοληψια και διεύθυνση φωτογραφίας, η
Ημιορη αυτη οπτική και ακουστική ψυχαγωγία , γίνεται ακόμα πιο ελκυστική και ευκολοχωνευτη!