Ισχύει αυτό; “Ηχογραφείται στην Κωσταντινούπολη το 1ο τραγούδι που είχε το χαρακτηρισμό “ρεμπέτικο” : Το “Τικ-Τακ” με το Γιάνκο Ψαμμαθιανό.” Ξέρετε περισσότερα να μου …πείτε;
(Κ. Φ.)
Αμάν, Αδμίνορα, πότε θα κάνουμε αυτό το FAQ επιτέλους;
Ammos, ναι όντως, ιεχύει, και φυσικά έβαλαν τον όρο “ρεμπέτικο” γιά λόγους εμπορικούς… Διότι το “Τικ Τακ” όχι μόνο ΔΕΝ είναι ρεμπέτικο, αλλά ούτε καν… πατινάδα, καθότι πολύ γρήγορο. Είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποίησαν τον όρο γιατί ο Ψαμματιανός ήτανε όντως λούμπεν στοιχείο, τραγουδιστής σε μπορντέλλα, και γνωστός βωμολόχος (άκουσε τον Χιώτικο Μανέ και θα μου πεις…)
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό ότι οι Εστουδιαντίνες, συγκροτήματα κυρίως πολυφωνικά και αρμονικά (μαντολινάτες και χορωδίες), από την πρώτη στιγμή φιλοξένησαν “μονοφωνικούς” (ασυγκέραστους) σολίστες, όπως ο Γιοβανίκας και το βιολί του, ο Ψαμματιανός και οι μανέδες του κ.λ. Με αποκορύφωμα τη δόξα του Σμυρνέϊκου Μινόρε, αλλά ας μην πιάσομε πάλι αυτή την κουβέντα…
Kwsta, exw mia aporia ep’ aytou.
O oros REMPETIKO yphrxe otan hxografhthhke to TIK-TAK ( 1897 …1898)…h mhpws h onomasia-xaraxthrismos hrthe argotera gia ontws emporikous logous opws anafereis…???
Από μαρτυρίες, Γρηγόρη (βλ. Κυραγγέλα) ο όρος υπήρχε ανέκαθεν, και σήμαινε τραγούδι “αδέσποτο”, “ανέμελο”, “άτακτο”, “του λιμανιού”, “των μπορντέλλων”, λίγο πρόστυχο, λίγο παράνομο, και κυρίως ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ. Οι μουσικές ήσαν συνήθως παραδοσιακές (αυτό που λέμε “δημοτικό”) και πότε-πότε αυτοτελώς αδέσποτες γραμμένες πιθανόν από ανθρώπους των λιμανιών και της φυλακής (τα μουρμούρικα). Εκείνο που έκανε τη διαφορά, ήταν κυρίως οι στίχοι, με την αθυροστομία τους και τις αναφορές στους λούμπεν ή τους ναυτικούς. Γι αυτό και οι ορχήστρες της Σμύρνης, τα ξημερώματα κι όταν μέναν μόνο άντρες, τραγουδούσαν γαργαλημένοι κάποιο τέτοιο αδέσποτο “ρεμπέτικο”, γιά να διασκεδάσουν οι μικροαστοί.
Από την άλλη, δε νομίζω πως δόθηκε άλλη σημασία στον όρο “ρεμπέτικο” από το 1930 και πέρα, μόνο που χρησιμοποιόταν πιό συχνά, μιά και πιό συχνές ήσαν οι ηχογραφήσεις τέτοιων τραγουδιών. Εγώ πάντως θυμάμαι, στην παιδική μου ηλικία, πως τα λέγαμε “μάγκικα”, και το “ρεμπέτικο” είχε θολή σημασία.
Πιστεύω (μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά… μη βαράτε όλοι μαζί) πως το “κακό” έγινε με το βιβλίο του Πετρόπουλου, με το οποίο καθιερώθηκε στις επόμενες γενιές μιά ευρύτερη σημασία που πιάνει από τη “Συννεφιασμένη Κυριακή” ίσαμε το επιθεωρησιακό “Δική μου είναι η Ελλάς”. Εξ ου και η σύγχιση της σήμερον ημέραν… από την οποία καλούμεθα να εξέλθομεν τον όφην τον κατηραμένον, διότι αν δεν έξελθε αυτός, θα έξελθον ημείς!
Σας ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες. Μπορώ άραγε να βρω ν’ ακούσω αυτό το τραγούδι σε κάποια συλλογή. Ξέρετε άραγε να μου πείτε;
Εδώ ειναι.
Κάλιο αργά παρά ποτέ! Μετά από 15 χρόνια και κάτι (2004 - 2019) δόθηκε μια απάντηση λίγο προφανής για σήμερα αλλά όχι τόσο όταν γράφτηκε το αίτημα 
1 «Μου αρέσει»
Τόσα χρόνια ?
επιστρέφω σαν “νέο μέλος”
1 «Μου αρέσει»
Εδώ Rembetiko: Τέτος Δημητριάδης - Basil Fomeen είχαμε ανεβάσει το τραγούδι και την ετικέτα από το “Τίκι Τίκι Τάκ” αλλά και από την “Απονιά”.