Τα λαντίνο είναι μία από τις άπειρες γλώσσες στις οποίες κυκλοφορεί η Βικιπαίδεια. Εκεί μπορούμε να δούμε δείγματα γραπτού λόγου σε λαντίνο, και ομολογώ ότι μοιάζουν σαν ελαφρώς ιδιωματικά ισπανικά και επιπλέον με λίγες διαφοροποιήσεις στην ορθογραφία -δηλαδή όχι κάτι τόσο διαφορετικό. Από την άλλη, διάφορες λαντίνο φράσεις που έχω πετύχει σε μυθιστορήματα για την παλιά Θεσσαλονίκη έχουν πολύ πιο έντονη απόκλιση.
Ασφαλώς θα έχουν ρίζες σε προγενέστερη μορφή των ισπανικών, όπως και οι ελληνικές διάλεκτοι. Αλλά δεν υπάρχουν γλώσσες, ούτε διάλεκτοι, που να είναι αρχαιότερες ή αρχαιοπρεπέστερες από άλλες. Όλες οι γλώσσες ανάγονται στον Αδάμ. Τα δικά μας ελληνικά στηρίζπνται στα αρχαία ακριβώς όσο και τα ποντιακά, τα κυπριακά ή τα τσακώνικα. Κάθε νεότερη γλωσσική μορφή κρατάει κάποια στοιχεία από την παλιότερη, κάποια άλλα τα αλλάζει, κάποια τα καταργεί και κάποια άλλα τα προσθέτει από δανεισμό ή καινοτομία. Η διαφορά από διάλεκτο σε διάλεκτο έγκειται στο ποια είναι αυτά. (Π.χ. είναι μεγάλη παρανόηση να λέμε ότι τα κυπριακά είναι πιο “αρχαία” από τα κοινά νεοελληνικά γιατί οι Κύπριοι λένε “γράφουσιν” όπως οι αρχαίοι, γιατί παραγνωρίζουμε το ότι όλοι, Κύπριοι και μη, λέμε γράφω, γράφεις, γράφετε όπως οι αρχαίοι και απλώς σε ένα από τα πρόσωπα του ρήματος έγινε διαφορετική επιλογή.)