Εγω φιλικοτατα θα διαφωνησω
Και θα διαφωνησω για χαρη και της συζητησης
Φυσικα και εχω διαβασει ολα τα ποστσ στο forum σε σχεση με τον Μ. Παουρη. Εκει, βρηκα δυο εντελως αντιθετες γνωμες και στασεις να μαχονται
Εκανα επισεις αρκετη σκεψη πριν επικοινωνησω με τον δεξιοτεχνη για τον εαν θα επρεπε να κανω μια εισ βαθος και ειλικρινη συνεντευξη μαζι του στο μπλογκ μου.
Να διευκρινησω πως η Τζαζ fusion που ο κ.Παουρης παιζει και συνθετει , δεν ειναι το ειδος μουσικης που θα ακουσω.
Επισεις να διευκρινησω πως εχω ακουσει σημεια σε κομματια που παιζει τα οποια τα βρισκω σε εκτελεση θαμπα-καθολου καθαρα, και σε μελωδικη προσωπικη ασθητικη, μη ελκυστικα, περισσοτερο να ηχουν στα αυτια μου ως μια “βαβουρα”…αλλα αυτη ειναι η δικη μου αισθητικη που λιγο μπορει να ενδιαφερει…δεν εχω μουσικες σπουδες, δεν ειμαι ουτε κατα το ελαχιστο δεξιοτεχνης μπουζουκιου, αλλα δοξα το Θεο θελω να πιστευω πως ακουω πολυ καλα, κυριως ηχους και μουσικους τονους
Απο την αλλη μερια εχω ακουσει κλιπ απο τον εν λογω δεξιοτεχνη κυριως σε λαικα κομματια, καθαροτατα, με αρτια ,προσωπικα, πανεμορφα γεμισματα, και μια πολυ αξιολογη τεχνικη. Εχω επισεις δει κλιπ που παιζει οταν ηταν12 περιπου χρονων (εαν δε κανω λαθος) με εκπληκτικο ταλεντο και καθαρες νοτες, ταχυτητες δε ιδιες με αυτες ωριμων δεξιοτεχνων του χωρου.
Και σταματαω μονο εκει.
Δηλαδη κρινω και αναλυω τον πιτσιρικα δεξιοτεχνη που οταν παιζει λαικα και ρεμπετικου στυλ κομματια, ειναι σε καθαροτητα και ταχυτητες ισαξιος μεγαλων οργανοπαικτων.Επισεις κρινω τον μουσικο με ακαιραια μουσικη παιδεια, ο οποιος ψαχνεται και πολλες φορες ακροβατει σε διαφορετικουσ δρομους απο το λαικο/ρεμπετικο
Τα υπολοιπα ζογκλερικα και fusion, δεν με ενδιαφερουν οποτε και δεν τα σχολιαζω, η δεν τα συμπεριλαμβανω στην κριτικη μου
Τωρα θα μου πειτε πως εκτος δεξιοτεχνιας χρειαζεται και συναισθημα στην τεχνικη, οπως οταν χαζευω πχ. με ενα οργανικο κομματι του αημνηστου Χρηστου Κωνσταντινου:109:
Αλλα αυτο δεν ανναιρει το φυσικο ταλεντο καποιου σε τετοιες μικρες ηλικιες. Για αυτο και εκανα αυτη τη συνεντευξη.
Ισως οταν ο χρονος περασει, ο δεξιοτεχνης ωριμασει και “ψηθει”, οι ταχυτητες χαμηλωσουν, η δεν ειναι πλεον το παν, το συναισθημα γινει κυριαρχος παραγοντας και οι συνθεσεις και τεχνικες του γινουν ακρως ενδιαφεροντες μιας και θα εχει κρατησει την ουσια.
Εγω απο αυτη τη συνεντευξη τελικα κατι πηρα
Και ποτε δεν ξερει κανεις απο τους πειραματισμους τι τελικα μπορει να ανακαλυψει η να δημιουργησει…πολλα τα παραδειγματα σε αυτη τη τελευταια φραση οχι μονο στο χωρο της μουσικης
φιλικα
Καλη Ανασταση να εχουμε!
SDimis