κλασσική περίπτωση βουντού! επίσης αναλαμβάνω ξεματιάσματα.
και μένα στον καβαλλάρη (τάστο, όχι κόκκαλο) σπάνε. πάντως για μένα δεν είναι λόγος να τις αφήσω ακόμα, γουστάρω πολύ τον ήχο τους. ειδικά για όργανο “ελεύθερου χρόνου”, μια απαρτιάν σε σύνταξη. αν και ξέρω φίλους που τις χρησιμοποιούν και για μεροκάματο, οπότε αλλάζουν μπόλικες κάθε φορά… μπαινοβγαίνουν πανεύκολα και στρώνουν αμέσως. σε τιμή χοντρικής δε, ίσως είναι υποφερτό το κόστος -δντ ακούς;